2η Κυριακή του Πάσχα 2017

Η χαρά της πίστεως για την Ανάσταση γίνεται αποστολή

Κυριακή 23 Απριλίου 2017

Στο σημερινό Ευαγγέλιο, ο Ευαγγελιστής υπογραμμίζει: α) Τη συνέχεια μεταξύ Εσταυρωμένου και Αναστημένου Ιησού, β) Το ρόλο και την αποστολή της κοινότητας των μαθητών του Ιησού στην περίοδο που αρχίζει με την Ανάσταση, γ) Το σκοπό της συγγραφής των Ευαγγελίων.

Ανάγνωσμα από το κατά Ιωάννη άγ. Ευαγγέλιο (Ιω 20, 19-31)

Την ίδια εκείνη μέρα, δηλαδή την πρώτη μέρα μετά το Σάββατο, όταν βράδιασε κι ενώ οι μαθητές ήταν συγκεντρωμένοι κάπου με κλειστές τις πόρτες, επειδή φοβούνταν τις ιουδαϊκές αρχές, ήρθε ο Ιησούς, στέκεται στη μέση και τους λέει: «Ειρήνη σ’ εσάς». Κι όταν το είπε αυτό, τους έδειξε τα χέρια και την πλευρά του. Οι μαθητές χάρηκαν που είδαν τον Κύριο. Ο Ιησούς τους είπε πάλι: «Ειρήνη σ’ εσάς! Όπως ο Πατέρας έστειλε εμένα, έτσι στέλνω κι εγώ εσάς». Έπειτα από τα λόγια αυτά, φύσηξε στα πρόσωπά τους και τους λέει: «Λάβετε Πνεύμα Άγιο. Σε όποιους συγχωρήσετε τις αμαρτίες, θα τους είναι συγχωρημένες· σε όποιους τις κρατήσετε ασυγχώρητες, θα κρατηθούν έτσι».

Προσθήκη λεζάντας

Ο Θωμάς όμως, ένας από τους δώδεκα μαθητές, που λεγόταν Δίδυμος, δεν ήταν μαζί τους όταν ήρθε ο Ιησούς. Του έλεγαν λοιπόν οι άλλοι μαθητές: «Είδαμε τον Κύριο με τα μάτια μας». Αυτός όμως τους είπε: «Εγώ αν δεν δω στα χέρια του τα σημάδια από τα καρφιά, κι αν δε βάλω το δάχτυλό μου στα σημάδια από τα καρφιά, και δε βάλω το χέρι μου στη λογχισμένη πλευρά του, δε θα πιστέψω». Οχτώ μέρες αργότερα οι μαθητές ήταν πάλι μέσα στο σπίτι, μαζί τους κι ο Θωμάς. Έρχεται λοιπόν ο Ιησούς, ενώ οι πόρτες ήταν κλειστές, στάθηκε στη μέση και είπε: «Ειρήνη σ’ εσάς». Έπειτα λέει στο Θωμά: «Φέρε εσύ το δάχτυλό σου εδώ και δες τα χέρια μου, φέρε και το χέρι σου και βάλ’ το στην πλευρά μου. Μην αμφιβάλλεις και πίστεψε». Ο Θωμάς τότε του αποκρίθηκε: «Είσαι ο Κύριός μου και ο Θεός μου». Του λέει τότε ο Ιησούς: «Πείστηκες επειδή με είδες με τα μάτια σου· μακάριοι εκείνοι που πιστεύουν χωρίς να μ’ έχουν δει!»

Ο Ιησούς έκανε βέβαια και πολλά άλλα θαύματα μπροστά στους μαθητές του, που δεν είναι γραμμένα σ’ αυτό εδώ το βιβλίο. Αυτά όμως γράφτηκαν για να πιστέψετε πως ο Ιησούς είναι ο Χριστός ο Υιός του Θεού, και πιστεύοντας να έχετε δι’ αυτού τη ζωή.

Λόγος του Κυρίου

α) Η συνέχεια μεταξύ Εσταυρωμένου και Αναστημένου

Στο σημερινό ευαγγελικό επεισόδιο με τον Απόστολο Θωμά, υπογραμμίζεται με τρόπο πολύ παραστατικό τόσο η συνέχεια που υπάρχει ανάμεσα στον Ιησού πριν από το πάθος και τη σταύρωση, και στον Αναστημένο Χριστό μετά το Πάσχα, όσο και η τεράστια διαφορά. Οι, μετά την Ανάσταση, φανερώσεις του Αναστημένου Χριστού στους Αποστόλους, όπως αυτή που σήμερα περιγράφει το Ευαγγέλιο, σηματοδοτούν την ολοκλήρωση και το σφράγισμα της πρώτης, αλλά προσωρινής, παρουσίας του Ιησού με σάρκα και οστά ανάμεσα στους ανθρώπους. Είναι μια εμπειρία πραγματική, χειροπιαστή, ιστορική, αλλά μοναδική και ανεπανάληπτη.

Η πρώτη αυτή παρουσία συνεχίζεται με τον Αναστημένο Ιησού Χριστό, με ένα εξ ίσου μοναδικό τρόπο, η εμπειρία του οποίου εκφράζεται με την ομολογία πίστεως : « Ο Κύριος αναστήθηκε », και θέλει να εκφράσει και να περιγράψει τον τελείως καινούργιο τρόπο της Σωτήριας παρουσίας του Ιησού ανάμεσα στους ανθρώπους. Η κοινότητα των μαθητών του Αναστημένου πια Ιησού, η Εκκλησία, υπάρχει για να δίνει και να είναι η ίδια μαρτυρία της εμπειρίας της παρουσίας του Αναστημένου Χριστού μέσα στον κόσμο.

Υπάρχουν, βέβαια, πολλοί που όπως ο Θωμάς, θέλουν “να δουν” πρώτα για να πιστέψουν. Ο Χριστός δεν τους αποδοκιμάζει, ούτε τους επιπλήττει, δεν παύει με υπομονή να διαπαιδαγωγεί και εκείνους που ταλαντεύονται. Ωστόσο, χαρακτήρισε ως ευτυχισμένους εκείνους που με άδολη καρδιά πιστεύουν στη μαρτυρία των Γραφών και των αυτοπτών μαρτύρων, που από κάποια στιγμή και μετά θα είναι η μοναδική. Εξάλλου, η ίδια η Αγ. Γραφή μαρτυρεί ότι η πίστη είναι μια δύσκολη κατάκτηση.Ο Ιησούς με αγάπη και υπομονή περιμένει τον κάθε διστακτικό μαζί με το Θωμά να ομολογήσει : "Ο Κύριός μου και ο Θεός μου".

β) «Λάβετε Άγιο Πνεύμα»

Είπε ο Αναστημένος Ιησούς στους μαθητές του « Όπως ο Πατέρας έστειλε εμένα, έτσι στέλνω κι εγώ εσάς». Έπειτα από τα λόγια αυτά, φύσηξε στα πρόσωπά τους και τους λέει: «Λάβετε Πνεύμα Άγιο. Σε όποιους συγχωρήσετε τις αμαρτίες, θα τους είναι συγχωρημένες· σε όποιους τις κρατήσετε ασυγχώρητες, θα κρατηθούν έτσι». Ιδού η αποστολή της κοινότητας των μαθητών: να κάνουν γνωστή και ενεργή την παρουσία του Αναστημένου μέσα στον κόσμο, και όπως εκείνος είχε λάβει την αποστολή από τον Πατέρα να συγχωρεί τις αμαρτίες, έτσι και εκείνοι.

Εμβληματική είναι η χειρονομία που σημειώνει ο Ευαγγελιστής ότι ο Αναστημένος Χριστός φύσηξε στα πρόσωπα των Αποστόλων και τους έδωσε το Πνεύμα του, ώστε να γίνουν φορείς του ζωοποιού του Πνεύματος. Όπως ο Κύριος ο Θεός φύσηξε στο πρόσωπο του Αδάμ και από πλάσμα άψυχο έγινε ύπαρξη ζωντανή, έτσι και ο Αναστημένος, κληροδοτώντας το πνεύμα του σε κείνους που τον αποδέχθηκαν ως αναστημένο, ζωοποιεί τη νέα δημιουργία, καθιστώντας τους συμμέτοχους, συνεργούς και μεσάζοντες της Σωτήριας εξουσίας του μέσα στον κόσμο. Ο Ιησούς εμπιστεύεται το έργο του στην Εκκλησία για να είναι άξια συνεχιστής στην παρουσία του σωτήριου έργου του Θεού στον κόσμο. Η Ενσάρκωση του Λόγου, η Ανάσταση και η Εκκλησία του Χριστού, είναι οι πτυχές της μιας και μοναδικής Σωτήριας παρουσίας του Θεού μέσα στον κόσμο, ώστε όλοι μαζί να ομολογήσουν: «Ο Κύριός μου και ο Θεός μου», που οδηγεί στην εν Θεώ ζωή.

«Αν σε κάποιους συγχωρήσετε τις αμαρτίες, τους έχουν συγχωρεθεί. Αν σε κάποιους τις κρατήσετε ασυγχώρητες, θα κρατηθούν έτσι». Η αποστολή του Ιησού στον Κόσμο ήταν και είναι η άφεση των αμαρτιών, δηλαδή, η συμφιλίωση του ανθρώπου με το Θεό, με το συνάνθρωπο και τη φύση, και η κάθαρση της μνήμης.

Η αρνητική ανάμνηση ενός γεγονότος γεννά την καχυποψία, τη ζήλια, το μίσος, τη μνησικακία κλπ, στο παρόν. Χρειάζεται, λοιπόν, η μνήμη ενός γεγονότος που δηλητηριάζει το παρόν και βάζει σε αμφιβολία την ποιότητα του μέλλοντος, χρειάζεται ένα εξ ίσου, αν όχι και περισσότερο, δυνατό και θετικό γεγονός να καλύψει, να διορθώσει και να αντικαταστήσει την κακή μνήμη. Δημιουργείται, έτσι, ένα πνεύμα συγνώμης, κοινής εκτίμησης των πραγμάτων, συγχώρησης, δηλαδή συνύπαρξης, που δεν αφήνουν τις τυχόν εντάσεις να εξελιχθούν σε συγκρούσεις.

γ)Ο Σκοπός της συγγραφής των Ευαγγελίων.

Ο Ευαγγελιστής ολοκληρώνει την αφήγησή του, γράφοντας: “Βέβαια, ο Ιησούς έκαμε και άλλα πολλά σημεία μπροστά στους μαθητές του, που δεν έχουν γραφτεί μέσα σ' αυτό το βιβλίο. Αλλά αυτά γράφτηκαν, για να πιστέψετε ότι ο Ιησούς είναι ο Χριστός, ο Υιός του Θεού και πιστεύοντας να έχετε ζωή στο όνομά του». Στη φράση αυτή έχουμε το νόημα της ύπαρξης των Ευαγγελίων. Γράφτηκαν, όχι για να ικανοποιήσουν την περιέργεια κάποιων, ούτε απλά να πληροφορήσουν για τη ζωή κάποιου, είναι μαρτυρία πίστεως. Ο συγγραφέας, λέει, ότι έχει καταγράψει εκείνα τα σημεία της ζωής του Ιησού που έπεισαν πρώτα τον ίδιο ότι ο Ιησούς είναι γιός Θεού, ότι στο πρόσωπο του Ιησού από τη Ναζαρέτ αναγνώρισε τη Σωτήρια παρουσία του Θεού μέσα στον κόσμο. Σκοπός της καταγραφής αυτής της μαρτυρίας είναι να φέρει τον αναγνώστη σε επαφή με την ίδια εκείνη σωτήρια παρουσία που ο ίδιος γεύτηκε και έζησε, για να ζήσει και εκείνος τη Σωτηρία.