Βάπτισμα του Ιησού Χριστού

.... γινόμαστε και εμείς “Υιοί αγαπητοί και εκλεκτοί”.

Κυριακή  8 Ιανουαρίου 

Με την σημερινή ευαγγελική περικοπή ο ευαγγελιστής μας εισάγει στην δημόσια δράση του Ιησού. Και σε μια πρώτη ομολογία της θεϊκής φύσεως του Ιησού Χριστού που αρχίζει αποκαλύπτεται με την γέννηση του και βρίσκει ένα πρώτο επιστέγασμα στο βάπτισμα του.

Ανάγνωσμα από το κατά Ματθαίο Άγ. Ευαγγέλιο (Μτ 3,13-17)

Τότε έρχεται ο Ιησούς από τη Γαλιλαία στον Ιορδάνη, προς τον Ιωάννη για να βαφτιστεί απ’ αυτόν. Ο Ιωάννης όμως τον εμπόδιζε λέγοντάς του: «Εγώ έχω ανάγκη να βαφτιστώ από σένα κι έρχεσαι εσύ σ’ εμένα;» Ο Ιησούς όμως του αποκρίθηκε: «Ας τ’ αφήσουμε τώρα αυτά, γιατί πρέπει να εκπληρώσουμε κι οι δυο μας ό,τι προβλέπει το σχέδιο του Θεού». Τότε ο Ιωάννης τον άφησε να βαφτιστεί. Βαφτίστηκε, λοιπόν, ο Ιησούς κι αμέσως βγήκε από το νερό. Κι αμέσως άνοιξαν γι’ αυτόν οι ουρανοί και είδε το Πνεύμα του Θεού σαν περιστέρι να κατεβαίνει και να έρχεται πάνω του. Ακούστηκε τότε μια φωνή από τα ουράνια που έλεγε: «Αυτός είναι ο αγαπημένος μου Υιός, αυτός είναι ο εκλεκτός μου».

Λόγος του Κυρίου

Ο Ιησούς πριν αρχίσει τη δημόσια ζωή του, πριν ακόμα ο Θεός Πατέρας μέσα από το Βάπτισμά του στον Ιορδάνη τον χρίσει: «Αυτός είναι ο αγαπημένος μου Υιός, αυτός είναι ο εκλεκτός μου», έκανε μια πορεία, που ο Ευαγγελιστής Λουκάς μάς λέει ότι “μεγάλωνε και το πνεύμα του δυνάμωνε· ήταν γεμάτος σοφία, και η χάρη του Θεού ήταν μαζί του”. Η παρατήρηση - σημείωση που κάνει ο Ευαγγελιστής είναι πραγματική. Πέρασε από όλα τα στάδια της ενηλικίωσης προς την ωριμότητα της γνώσης και της πνευματικής καλλιέργειας και ολοκλήρωσης. Αυτό σημαίνει ότι σταδιακά συνειδητοποίησε το εγώ του και το διαμόρφωσε. Για να γίνει αυτό έπρεπε να σκεφτεί, να διαλέξει, να πάρει αποφάσεις, να κάνει επιλογές, να αφήσει πίσω του πράγματα που αγαπούσε.

Ο Ευαγγελιστής σημειώνει ότι ο Ιωάννης διστάζει να τον βαπτίσει και ότι εκείνος με αποφασιστικότητα του λέει : «Άφησε κάθε προβληματισμό στην άκρη, πρέπει και οι δυο μας να εκπληρώσουμε ό,τι προβλέπει η δικαιοσύνη του Θεού».

Η δικαιοσύνη του Θεού είναι το θέλημα του Θεού. Και το θέλημά του είναι η αποκατάσταση των σωστών σχέσεων μεταξύ Θεού και ανθρώπου και να εξαλείψει ό,τι διαταράσσει τις σχέσεις Θεού και ανθρώπου.

Ο Θεός δεν θέλει, η διαφορά που υπάρχει μεταξύ Θεού και πλάσματος, να είναι εμπόδιο στην ευτυχία του. Το πλάσμα, προορισμένο για το άπειρο, βρίσκεται περιτριγυρισμένο από το φθαρτό, το προσωρινό, την περιορισμένη γνώση, που μπορεί να αποπροσανατολισθεί και να παρασυρθεί και να κάνει κακή εκτίμηση των πραγμάτων και έτσι με επιτηδειότητα να εισχωρήσει το κακό και η αμαρτία που το οδήγησαν και το οδηγούν στο να αναζητά σε λάθος κατεύθυνση αυτό που του λείπει και να θαμπώνεται από ό,τι γυαλίζει και δεν είναι φως.

Ο Ιησούς στάλθηκε και ήρθε για να μας οδηγήσει στη σωστή πορεία από το περιορισμένο στο άπειρο, από τη θνητότητα στο Θεό, στο νόημα της ζωής που άπλετα τη φωτίζει.

Ιδού, που οι ουρανοί ανοίγονται και φανερώνεται το Πνεύμα του Θεού, που είναι η Ζωή του Θεού, η Ενέργεια του Θεού, η Αγάπη του Θεού, και μια φωνή ακούγεται «Αυτός είναι ο αγαπημένος μου Υιός, αυτός είναι ο εκλεκτός μου».

Το γεγονός αυτό δεν γίνεται σε ένα χώρο καθιερωμένο στο Θεό, το Ναό πχ. αλλά στο χώρο τον καθιερωμένο στον άνθρωπο και τη δραστηριότητά του. Το Πνεύμα δόθηκε στον Αγαπημένο Υιό του για να το διαχύσει και σε αυτό να εμβαπτίσει το αγαπημένο παραπλανημένο πλάσμα. Τον καθένα από μας.

Για τον Πατέρα: δια του “αγαπημένου μου Υιού, αυτός είναι ο εκλεκτός μου”, γινόμαστε και εμείς “Υιοί αγαπητοί και εκλεκτοί”.

Γιος του Πατέρα : στην αγ. Γραφή προσδιορίζεται εκείνος που κάνει τα ίδια έργα του Πατέρα και του μοιάζει σε όλα.

Αγαπημένος του Πατέρα: σημαίνει ότι, πριν ακόμη εσύ το συνειδητοποιήσεις, είσαι ο αγαπημένος του Θεού, προκαταρκτικά χωρίς να έκανες κάτι που να δικαιολογεί μια τέτοια αγάπη.

Ευάρεστος του Πατέρα: αυτός που Μου (του) αρέσει, που Με (σε) κάνει ευτυχισμένο, που είναι ωραίο να είναι μαζί Μου.

Εντάξει όλα αυτά για τον Ιησού. Αλλά για μας; Πώς;

Στο Βάπτισμά μας ο Θεός Πατέρας λέει τα ίδια λόγια στον καθένα από μας: Παιδί μου, μού μοιάζεις, γι αυτό μου αρέσεις και είσαι η χαρά μου.

Από τότε κάθε μέρα, μάς (σου) το λέει, μάς (σου) το επαναλαμβάνει. Από μας ζητά να το καταλάβουμε αυτό και να το ζήσουμε, και οι πιο μαύρες μέρες μας θα φωτιστούν από ελπίδα.