Α΄Κυκλος 3η Κυριακή της Παρουσίας 2016

Ζητά εμπιστοσύνη και προσφέρει ελπίδα και μέλλον.

Κυριακή 11 Δεκεμβρίου 20116

Η σημερινή ευαγγελική σελίδα μάς παρουσιάζει δύο πίνακες. Ο ένας μας περιγράφει τις αμφιβολίες του Ιωάννη μπροστά στο έργο του Ιησού. Ο άλλος τον Ιησού που εκθειάζει την προσωπικότητα και το έργο του Ιωάννη.

Ανάγνωσμα από το κατά Ματθαίο Άγιο Ευαγγέλιο (Μτ 11, 2-11)

Ο Ιωάννης, που βρισκόταν στη φυλακή, άκουσε για τα έργα του Χριστού, κι έστειλε δύο από τους μαθητές του να τον ρωτήσουν: «Εσύ είσαι ο Μεσσίας που πρόκειται να έρθει ή να περιμένουμε κανέναν άλλο;» Ο Ιησούς τους αποκρίθηκε: «Να πάτε και να πείτε στον Ιωάννη αυτά που ακούτε και βλέπετε: Τυφλοί ξαναβλέπουν και κουτσοί περπατούν, λεπροί καθαρίζονται και κουφοί ακούν,

νεκροί ανασταίνονται και φτωχοί ακούνε το χαρμόσυνο άγγελμα. Και μακάριος είναι όποιος δε χάσει την εμπιστοσύνη του σ’ εμένα».

Ενώ έφευγαν οι απεσταλμένοι του Ιωάννη, ο Ιησούς άρχισε να μιλάει γι’ αυτόν στον κόσμο: «Τι βγήκατε να δείτε στην έρημο; Ένα καλάμι που το πάει πέρα δώθε ο άνεμος; Ή μήπως βγήκατε να δείτε κανέναν ντυμένο με πολυτελή ρούχα; Αυτοί που φορούν τα πολυτελή ρούχα βρίσκονται στα ανάκτορα. Εσείς όμως τι βγήκατε να δείτε; Κανέναν προφήτη; Ναι, σας βεβαιώνω μάλιστα πως αυτός είναι περισσότερο από προφήτης, γιατί είναι αυτός για τον οποίο λέει η Γραφή:

Εγώ στέλνω τον αγγελιοφόρο μου πριν από σένα, για να προετοιμάσει το δρόμο σου.

Σας βεβαιώνω πως μάνα δε γέννησε ως τώρα άνθρωπο πιο μεγάλο από τον Ιωάννη το Βαπτιστή. Ο πιο μικρός όμως στη βασιλεία του Θεού είναι μεγαλύτερος του.

Λόγος του Κυρίου.

Ο Ιωάννης, με το κήρυγμά του, δεν είχε προσθέσει κάτι το καινούργιο στο παραδοσιακό προφητικό κήρυγμα σχετικά με τη μεσσιανική αναμονή, απλά τόνιζε την αναγκαιότητα και την επιτακτικότητα να παρθούν σωστές και δυνατές αποφάσεις εδώ και τώρα, ενόψει του ερχομού του Μεσσία, αλλά και μετά από τον ίδιο πια το Μεσσία, με τις οποίες θα εγκαινίαζε τον καινούργιο κόσμο της Βασιλείας του Θεού.

Ο Ιωάννης, με το ίδιο πάθος, είχε αναγγείλει τον ερχομό του Μεσσία, τον αναγνώρισε και τον υπέδειξε στο πρόσωπο του Ιησού από τη Ναζαρέτ. Περίμενε, λοιπόν, από αυτόν να αποδώσει άμεση και ριζική δικαιοσύνη και να πατάξει κάθε απιστία και διαφθορά. Ο Ιησούς, όμως, με την ήπια και ανεκτική συμπεριφορά του, παρηγορούσε, γιάτρευε και συγχωρούσε κάθε είδους αμαρτωλό, αντί να καταδικάζει και να τιμωρεί. Όλα αυτά του φαινόταν ότι δεν ανταποκρινόταν στις προσδοκίες του.

Ο Ιωάννης, στη φυλακή πια εξαιτίας της συνέπειάς του, και οι μαθητές του απορούσαν με το νεαρό Ραβί από τη Ναζαρέτ, γιατί δεν είχε ακόμη αναλάβει με τρόπο δραστικό, αποφασιστικό και επιβλητικό, να κάνει την απαιτούμενη κάθαρση. Πολλές φορές η ζωή μάς φέρνει σε δύσκολη θέση μιας και οι ιδέες μας δεν μας αφήνουν να δούμε και να κατανοήσουμε το καινούργιο που έρχεται να μας συναπαντήσει. Στέλνει, λοιπόν, μια αντιπροσωπεία των μαθητών του στον Ιησού για να ξεδιαλύνουν τα πράγματα.

Ο Ιησούς με την απάντησή του δείχνει το ‘καινούργιο’ που έχει να προσφέρει. Δεν προσπαθεί να προβληθεί και να επιβληθεί. Τα θαύματα που κάνει δεν τα παρουσιάζει ως δυνάμεις επιβολής και προβολής, αλλά ως σημεία του φιλεύσπλαχνου Θεού που μπαίνει μέσα στην ιστορία, όχι για να τιμωρήσει, αλλά να συγχωρήσει και να γιατρέψει την τραυματισμένη ανθρωπότητα. Προτείνει τη ζωή και το έργο του και αφήνει τον άλλο να παρατηρήσει και, αφού καταλάβει, να αποφασίσει αν θα τον ακολουθήσει ή όχι, και αν το έργο του είναι, δηλαδή, “σημεία» που μαρτυρούν την «ταυτότητά του» ως τον απεσταλμένο του ευσπλαχνικού Θεού, ώστε ελεύθερα και υπεύθυνα να μπορεί ο παρατηρητής, ο ακροατής του, να τον δεχτεί, να του εμπιστευτεί το μέλλον του και το νόημα της ζωής του.

Ο Ιησούς ξέρει ότι έτσι γίνεται σημείο αμφιλεγόμενο και συμπληρώνει : « Και μακάριος είναι όποιος δε χάσει την εμπιστοσύνη του σ’ εμένα (δεν σκανδαλιστεί εξ αιτίας μου)», που σημαίνει ότι μακάριος, δηλαδή ευτυχισμένος, είναι εκείνος που μου δείχνει εμπιστοσύνη και αναγνωρίζει στο πρόσωπό μου το Μεσσία, αντί να απογοητευτεί από το γεγονός ότι χρησιμοποιώ φτωχά και αδύναμα μέσα και δεν κάνω χρήση της δύναμης για να προβληθώ και να επιβληθώ .Ο Ιησούς δεν υποσχέθηκε να γιατρέψει τον κόσμο με θαύματα. Όλοι έχουν θέση στη χαρά των μεσσιανικών καιρών. Γιατί, ήρθε να αποκαλύψει ένα Θεό που μπαίνει στην ιστορία για να γιατρέψει και να μεταμορφώσει τον άνθρωπο και την ιστορία του. Υποσχέθηκε κάτι πολύ περισσότερο : Να μεταμορφώσει τον άνθρωπο και την ιστορία του «εκ των έσω» και παρομοίασε το έργο του με ένα σπόρο και με τη μαγιά που δρουν στην αφάνεια, αλλά αποφασιστικά και αποτελεσματικά. Τα έργα που απαριθμεί είναι το όραμα που τροφοδοτεί το χριστιανικό γίγνεσθαι που δεν υποθάλπει μια ζωή ασυνείδητα δομημένη πάνω σε αυτό που ελπίζει και της δίνει νόημα και ανάλογα την οργανώνει, άρα και την ποιότητά της.

Την ιστορία δεν την κινούν το “ πέντε και στο χέρι”, αλλά τα οράματα που δεν είναι κατ’ ανάγκη μεγαλεπήβολα, αλλά : "Αν μπορέσω να βοηθήσω έστω και ένα μόνο άτομο για να ζήσει καλύτερα, αυτό αποτελεί επαρκή λόγο που δικαιολογεί το δώρο της ζωής σε μένα. Είναι ωραίο να είναι πιστός ο λαός του Θεού. Αποκτούμε πληρότητα της ζωής όταν γκρεμίζουμε τα τείχη και η καρδιά μας γεμίσει με τα πρόσωπα και τα ονόματα!" (Η χαρά του Ευαγγελίου Ν. 274).

Ο Ιωάννης ο Προφήτης, τον οποίο ο Ιησούς εκθειάζει λέγοντας “Σας βεβαιώνω πως μάνα δε γέννησε ως τώρα άνθρωπο πιο μεγάλο από τον Ιωάννη το Βαπτιστή” αμφιβάλλει, αλλά το ότι ο Ιησούς δεν τον αποπαίρνει, σημαίνει ότι ο Θεός, παρ’ όλη τη χλιαρότητά μου στην πίστη, τις αστοχίες και τις αμφιβολίες μου, πιστεύει ακόμη σε μένα.