Η
αρχή το ήμισυ του παντός
Οκτώ
ημέρες μετά τα Χριστούγεννα, γιορτάζουμε
τη Μητρότητα της Παναγίας και αρχή του
έτους και διαβάζουμε την ίδια ευαγγελική
περικοπή των Χριστουγέννων.
Τα
Χριστούγεννα, το
γεγονός της Γέννησης του Ιησού του
Χριστού του Θεού,
της Ενσάρκωσης
του Θεού, δεν
είναι εύκολο κάποιος να τα καταλάβει.
Από
το κατά Λουκά άγιο Ευαγγέλιο Λκ 2,16-21
Εκείνο
τον καιρό οι βοσκοί πήγαν τρέχοντας
και βρήκαν τη Μαριάμ και τον Ιωσήφ, και
το βρέφος ξαπλωμένο στο παχνί. Όταν τους
είδαν, τους διηγήθηκαν τα λόγια που τους
είπε ο άγγελος γι’ αυτό το παιδί. Όλοι
όσοι τα άκουσαν έμειναν κατάπληκτοι μ’
αυτά που τους είπαν οι βοσκοί. Η Μαριάμ
διατηρούσε όλα αυτά τα λόγια στην καρδιά
της και τα σκεφτόταν συνεχώς. Οι βοσκοί
γύρισαν πίσω δοξάζοντας και υμνώντας
το Θεό για όλα όσα άκουσαν και είδαν·
ήταν όλα όπως τους είχαν ειπωθεί.
Λόγος
του Κυρίου
Η
ευαγγελική περικοπή παρουσιάζει την
Παναγία τρεις φορές με την κατεξοχήν
ιδιότητά της που την καθιερώνει στη
συνείδηση όλων μας ως Μητέρα, με διακριτική
παρουσία. Ο Ευαγγελιστής, με μια
παρατήρηση - επισήμανση : “
H Μαριάμ
διατηρούσε όλα αυτά τα λόγια στην καρδιά
της και τα μελετούσε συνεχώς”, την
προτείνει ως παράδειγμα του κάθε μαθητή
του Υιού της. Διατηρούσε: Όχι απλά θαύμαζε
πρόσκαιρα και έπειτα γύριζε στην
καθημερινότητά της και κάτι της έμενε
ως ευχάριστη ανάμνηση. Τα μελετούσε:
Που σημαίνει ενεργή επεξεργασία των
γεγονότων, προσπάθεια κατανόησης και
εμβάθυνσης. Αναζητούσε το χρυσό
νήμα
που
έδενε μαζί
τα αντίθετα: “ένα
στάβλο” και “ένα
πλήθος αγγέλων”,
μια “φάτνη”
και “ένα
βασίλειο που δεν έχει τέλος”.
Ας ενωθούμε και εμείς Μαζί της και ας
κρατήσουμε, όχι την απλή έκπληξη και
θαυμασμό, αλλά περισσότερο, όπως εκείνη,
την απορία που λαχταρά να κατανοήσει
το γεγονός: ότι ο Θεός ο Παντοδύναμος
ξεκινά πάντα από και με, τα μικρά πράγματα,
για να δημιουργήσει τα Μεγάλα και να
αποκαλύψει την αλήθεια που φανερώνουν,
τον προσανατολισμό που δείχνουν.
Μια
τελευταία παρατήρηση που αφορά το πρώτο
Ανάγνωσμα, που με μια ευχάριστη συγκυρία
προτείνεται στη μελέτη μας μια μέρα που
είναι και η πρώτη του νέου έτους.
Ο
Κύριος είπε στο Μωυσή: «Όταν ο Ααρών και
οι γιοι του θα ευλογούν το λαό του Ισραήλ,
θα τους ορίσεις να λένε αυτά τα λόγια:
“Ο Κύριος να σε ευλογεί και να σε φυλάει.
Ο Κύριος να σε φωτίσει με το φως του
Προσώπου Του και να σε ελεήσει. Ο Κύριος
να σου συμπαραστέκεται και να σου δίνει
ειρήνη”. Με αυτόν τον τρόπο θα διακηρύττουν
το όνομά μου στους Ισραηλίτες και θα
τους θυμίζουν ότι είναι λαός μου, κι εγώ
θα τους ευλογώ».
Δεν
διευκρινίζει ποιον από το λαό μπορεί
να ευλογεί, άρα όλους, το αξίζουν ή δεν
το αξίζουν.
Η
ευλογία του Θεού δεν είναι τα πλούτη,
δεν είναι η τύχη, δεν είναι το γόητρο,
αυτό που λέμε επιτυχία, δεν είναι η
υγεία, δεν είναι η μακροζωία. Αλλά το
φως του προσώπου του που μας φωτίζει.
Ένα φτωχό παράδειγμα για να προσεγγίσουμε
το μυστήριο. Το πρόσωπο του καθενός
είναι η είσοδος, η αποκάλυψη της καλής
καρδιάς. Ας αναλογισθούμε τι μας συμβαίνει
όταν συναντήσουμε στο δρόμο μας ένα
πρόσωπο “καλοκάγαθο”. Να μας δώσει τη
χάρη του.
Δεν
ξέρω με τον καινούργιο χρόνο τι ο Καλός
Θεός θα μου χαρίσει. Ξέρω, όμως, ότι με
καταλαβαίνει και θα είναι έτοιμος να
συγχωρήσει τα λάθη και τις αμαρτίες
μου, θα είναι συνοδοιπόρος μου. Θα σκύβει
επάνω μου και θα έχει κάτι καλό να μου
δώσει.
__________________