23 Τακτική Κυριακή, Β Κύκλος

6η Σεπτεμβρίου  2015

"Ανοίξου,στον Θεό για να ακούσεις να καταλάβεις και να επικοινωνήσεις αληθινά"

Ανάγνωσμα από το κατά Μάρκο άγ. Ευαγγέλιο (Μκ 7,31-37)

Στο κατά Μάρκο αγ. Ευαγγέλιο οι γεωγραφικές πληροφορίες δεν είναι τυχαίες, έχουν τη σημασία τους. Ο Ιησούς, λοιπόν, βρίσκεται στη Δεκάπολη, στα νοτιοανατολικά της Γαλιλαίος, μια περιοχή κατ εξοχήν ελληνιστική και ειδωλολατρική. Εκεί ενεργεί μια θεραπεία για χάρη ενός ντόπιου κατοίκου, άρα ειδωλολάτρη. Κάτι που δεν έπρεπε να συμβεί, γιατί σύμφωνα με το πιστεύω των ιουδαίων της εποχής του Ιησού, καταρχήν η σωτηρία αφορά μόνο τους Ιουδαίους γιατί είναι ο εκλεκτός λαός και έπειτα τους άλλους. Μάλιστα αυτοί αν ήθελαν να συμμετέχουν στη Σωτηρία πρώτα θα έπρεπε πρώτα αποσπασθούν τον ιουδαϊσμό. Έτσι ο ευαγγελιστής βρίσκει την ευκαιρία να τονίσει ότι η Σωτηρία μέσω του Ιησού και του Ευαγγελίου του, αφορά όλους, αρκεί να πιστεύουν τον Ιησού. Το πριν και το μετά αφορά μόνο τη σκληροκαρδία των ανθρώπων και όχι την αγάπη του Θεού.

Με την διαδικασία του θαύματος ο ευαγγελιστής βρίσκει την ευκαιρία να περιγράψει κατά κάποιο τρόπο και την πορεία προς την πίστη που κάνει κάποιος που δεν γνωρίζει τον Ιησού. Και ακόμη την διαδικασία που κάνει ο ήδη μαθητής για να γνωρίσει καλύτερα και να εμβαθύνει την πίστη του στον Ιησού.

Ανάγνωσμα από το κατά Μάρκο αγ. Ευαγγέλιο (Μκ 7.31-37)

Εκείνο τον καιρό ο Ιησούς έφυγε και πάλι από τα σύνορα της Τύρου και έφθασε στη θάλασσα της Γαλιλαίος μέσα από τη Σιδώνα, περνώντας από τα σύνορα της Δεκαπόλεως. Του έφεραν τότε ένα κωφάλαλο και παρακαλούσαν τον Ιησού να απλώσει πάνω του το χέρι. Τον πήρε τότε μόνο του, παράμερα από το πλήθος, κι έβαλε τα δυο του δάκτυλα στ' αυτιά του κουφού και με το σάλιο του άγγιξε τη γλώσσα του. Έστρεψε τα μάτια του στον ουρανό, αναστέναξε και του είπε: «Εφφαθά» που σημαίνει, «Ανοίξου». Κι αμέσως άνοιξε η ακοή του και λύθηκε η δεμένη γλώσσα του και μιλούσε σωστά. Τους έδωσε τότε αυστηρή εντολή να μην το πουν σε κανένα. Αλλά όσο τους διέταξε, τόσο περισσότερο αυτοί το διαλαλούσαν. Και υπερβολικά εντυπωσιασμένοι έλεγαν: "Όμορφο τα έκανε όλα! Και τους κουφούς κάνει να ακούνε και τους άλαλους να μιλούν".

Λόγος του Κυρίου

Ας συγκεντρώσουμε τώρα την προσοχή μας στο πως ξεδιπλώνεται το σημερινό ευαγγελικό επεισόδιο. Κάποιος που γνώριζε τον Ιησού και τον πίστευε του παρουσίασε ένα κωφάλαλο. Δεν πήγε μόνος του κωφάλαλος να βρει τον Ιησού, ούτε ο Ιησού τον διάλεξε μέσα από το πλήθος κατά τύχη. Ο Ιησούς τον δέχτηκε και αφού ο κωφάλαλο ακολούθησε που "τον πήρε τότε μόνο του, παράμερα από το πλήθος", Ο. Ιησούς τον οδήγησε μακριά από τη φασαρία του κόσμου.

Χρειάζεται χώρο και χρόνο και τρόπο για να μπορέσει ο άνθρωπος μεταξύ των τόσων που ακούει να εντοπίσει και να ξεχωρίσει τον “Λόγο” από τα “Λόγια”, και να τον κάνει δικό του και έτσι να έρθει σε επικοινωνία με τον Ιησού και να σωθεί.

Ο ευαγγελιστής ας μεταφέρει και το σχόλιο που έκαναν οι παριστάμενοι στη σκηνή που διαδραματίστηκε: υπερβολικά εντυπωσιασμένοι έλεγαν “όμορφα τα έκανε όλα! Και τους κουφούς κάνει να ακούνε και τους άλαλους να μιλούν!”.ωστόσο, ο Ιησούς παρ όλη την καλή εντύπωση που είχαν οι παριστάμενοι, έδειξε να είναι αμήχανος γιαυτό “τους έδωσε αυστηρή εντολή να μην το πουν σε κανένα”.

Στη σημερινή μας περικοπή, δύο πράγματα πρέπει να μελετήσουμε με προσοχή: Το γεγονός μαρτυρία και τις τυχόν παρανοήσεις γύρω από τα θαύματα του Ιησού.

Η μαρτυρία

Τότε και σήμερα είναι το ξεκίνημα που μπορεί να οδηγήσει κάποιον στον Ιησού. Το έναυσμα μπορεί να είναι ο λόγος ή το παράδειγμα κάποιου συνανθρώπου μας, που τυχόν μας κεντρίζουν το ενδιαφέρον είτε μια τυχαία ή ηθελημένη επαφή με την Αγία Γραφή. Αυτός όπου δέχεται την μαρτυρία μπορεί να είναι τόσο ένας μη μαθητής του Ιησού, ή όσο ένας μαθητής του Ιησού του οποίου το ενδιαφέρον για το ευαγγέλιο και την χριστιανική κοινότητα έχει ατονήσει, και είναι μια ευκαιρία να αναζωπυρωθεί. Τέλος μπορεί να είναι και ένας μαθητής του Ιησού που επωφελείται για να εμβαθύνει τη ζωή του με το Χριστό.

Η διαδρομή βλέπω, ακούω, καταλαβαίνω, αποφασίζω να δεχθώ η όχι, να βάλω σε πράξη η όχι είναι αυτή που θεμελιώνει την κάθε ανθρώπινη επικοινωνία. Το ίδιο και η χριστιανική πίστη.

Όπως στην καθημερινότητα μας, οι χώροι και οι τρόποι που μπορούν να γίνουν ευκαιρίες επικοινωνίας μεταξύ κάθε είδους ανθρώπινης νοοτροπίας, είναι οι χώροι όπου οι άνθρωποι ζουν και κινούνται. Έτσι και με τον Ιησού Χριστό. Οι χριστιανικοί ναοί τα προσκυνήματα ή κάποιοι άλλοι τόποι προσευχής είναι προνομιακοί χώροι για να επιστρέψει κάποιος στον εαυτό του, να δημιουργήσει εσωτερική σιωπή και ηρεμία ώστε να επεξεργαστεί αυτά που βλέπει και ακούει. Δεν είναι όμως αποκλειστικοί.

Όσο αφορά τα θαύματα του Ιησού

Τα θαύματα του Ιησού που αναφέρονται στα ευαγγέλια είναι εκείνα τα σημεία που δείχνουν ότι στο πρόσωπο του Ιησού από τη Ναζαρέτ, ενός ανθρώπου απλού, από ένα άσημο χωριό και χωρίς εντυπωσιακό βιογραφικό, η μεσσιανικοί καιροί είναι ήδη παρόντες και σε ενεργεία

Μερικά θαύματα ο Ιησούς τα εκτελεί με τέτοια εξουσία, ώστε οι μαθητές του και εκείνοι που τον ακολουθούν, να καταλάβουν ότι δεν είναι απλά ένας άνθρωπος του θεού σε δράση αλλά είναι ο ίδιος ο Θεός που ενεργεί στο πρόσωπο του, γιαυτό οι πρώτοι χριστιανοί του έδωσαν τον τίτλο Υιός Θεού.

Άλλοι πάλι, όπως στη δικιά μας περίπτωση, ο Ιησούς δημιουργεί ένα περιβάλλον προσευχής: “Σήκωσε τα μάτια του στον ουρανό”, με αυτό τον τρόπο θέλει να πει ότι το θαύμα που πρόκειται να κάνει είναι αποτέλεσμα προσευχής, είναι ένα δώρο που ο Θεός κάνει σε όποιον με πίστη του το ζητά, και όχι επειδή κάποιος το απαιτεί. Ποτέ δεν ενεργεί χάρη εντυπωσιασμού, επιβολής και επίδειξης δυνάμεως.

Ο Ιησούς δεν θέλει το έργο του και η ταυτότητα του, μεσσίας, να παρανοηθούν και να γίνουν αιτία λανθασμένων προσδοκιών. Θέλει, η τότε ακροατές του και εμείς σήμερα, να έχουμε μια σωστή αντίληψη του ποιος είναι και του ποιο είναι το έργο του. Αν περιοριστούμε μόνο στο επιβλητικό και εντυπωσιακό των θαυμάτων του και δεν προχωρήσουμε από τα φαινόμενα στην ουσία, τότε θα καταλήξουμε σε λανθασμένες ερμηνείες. Τα θαύματα του Ιησού είναι μια πρόγευση της παρουσίας της βασιλείας του Θεού ανάμεσα στους ανθρώπους, ένα φλας που στιγμιαία φωτίζει και μας δίνει να καταλάβουμε το πώς μπορεί να είναι τότε τα πράγματα όταν ο Θεός θα είναι τα πάντα για όλους και σε όλους.

Το κλειδί λοιπόν κάθε σωστής ερμηνείας είναι ο ίδιος ο Ιησούς. Ο Ιησούς όμως τότε, στους συγχρόνους του κωφάλαλου, δεν ήταν ολοκληρωτικά γνωστός γιατί δεν είχε ολοκληρώσει τη ζωή και το έργο του. Αυτό θα γινόταν περνώντας μέσα από το πάθος, το σταυρό, το θάνατο και την ανάσταση, που φωτίζουν όλη την προηγούμενή του ζωή.

Και για μας θα συμβεί το ίδιο αν περιοριστούμε μόνο στο επιβλητικό των θαυμάτων και αγνοήσουμε την ταπείνωση του πάθους και της κατά συνέπειας δόξα της αναστάσεως. Ιδού γιατί και ο Ιησούς κατά τη διάρκεια μπροστά στον αρχιερέα για πρώτη φορά και μοναδική θα εγκαταλείψει τη συνετή του συμπεριφορά “όταν ο αρχιερέας των ρώτησε και του λέει: εσύ είσαι ο χριστός ο υιός του ευλογητού;” Ο Ιησούς χωρίς δισταγμούς και περιστροφές είπε: “εγώ είμαι. Ακόμα θα δείτε τον υιό του ανθρώπου να κάθεται στα δεξιά της δυνάμεως και να έρχεται πάνω στις νεφέλες του ουρανού.”(Μκ. 14,61-62).

Ακόμα ένα σχόλιο στο “Υπερβολικά εντυπωσιασμένοι έλεγαν: 'όμορφα τα έκανε όλα! Και τους κουφούς κάνει να ακούνε και τους άλαλους να μιλούνε'”. Αυτό μοιάζει περισσότερο να είναι ένα σχόλιο του ευαγγελιστή μάρκου παρά του πλήθους. Οι παρόντες που παρακολουθούν τα γεγονότα και θαυμάζουν, μετά λόγια τους δεν περιορίζονται μόνο στο συγκεκριμένο επεισόδιο αλλά στο μέχρι τώρα έργο του Ιησού. Τα λόγια τους “τους κουφούς κάνει να ακούνε και τους άλαλους να μιλούνε” είναι μια αναφορά στα λόγια με τα οποία ο προφήτης Ησαΐας περιγράφει το έργο του αναμενόμενου μεσσία και τα οποία διαβάζουμε στο σημερινό πρώτο ανάγνωσμα.

Το δε “όμορφα τα έκανε όλα” φέρνει στη μνήμη το βιβλίο της γενέσεως που λέει: “'Όταν ο Θεός ολοκλήρωσε το έργο του, το ατενίζει και διαπιστώνει ότι όλα ήταν καλά καμωμένα και έτσι όπως τα θέλησε”.

Ιδού λοιπόν το νόημα του σημερινού θαύματος και όλων των θαυμάτων του Ιησού. Στο πρόσωπο του Ιησού από τη Ναζαρέτ, ενός ανθρώπου ταπεινής καταγωγής και χωρίς τίποτα το επιβλητικό στο βιογραφικό του είναι ο Θεός που ενεργεί με τον Ιησού εκπληρώνεται η Αγία Γραφή και αρχίζει μια νέα δημιουργία. Σε αυτήν μπορούμε να συμμετέχουμε και εμείς αν κάνουμε τη ζωή του Ιησού, ζωή μας. Αυτό σημαίνει πιστεύω στον Ιησού από τη Ναζαρέτ. Και αυτό αρχίζει με το μυστήριο του βαφτίσματος του καθενός μας.