24η Τακτική Κυριακή, Β Κύκλος

13η Σεπτεμβρίου

Ποιος είναι ο Ιησούς για μένα;

Ποίος είμαι εγώ για τον Ιησού;

Ανάγνωσμα από το κατά Μάρκο άγ. Ευαγγέλιο (Μκ 8,27-35).

Στο σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα ο Ιησούς, με ένα ερωτηματικό που θέτει στους μαθητές του «Εσείς ποιος λέτε ότι είμαι;» και με τη διευκρίνιση "Αν κάποιος θέλει να ακολουθεί πίσω μου, ας απαρνηθεί τον εαυτό του και ας σηκώσει το σταυρό του και ας με ακολουθεί. Διότι εκείνος που θέλει να σώσει την ζωή του, θα τη χάσει. Κι αν κάποιος χάσει τη ζωή του για μένα και το ευαγγέλιο, θα τη σώσει», προσκαλεί τους μαθητές τότε μαθητές του και εμάς σήμερα σε μια ειλικρινή τοποθέτηση.

Σήμερα οι περισσότεροι πιστεύουμε στον Ιησού. Αλλά όχι όλοι το καταλαβαίνουν με τον ίδιο τρόπο.

Και εμείς καλούμαστε να διερωτηθούμε:

Ποια είναι σήμερα η πιο συνηθισμένη εικόνα που έχουν οι άνθρωποι για τον Ιησού; μήπως μπορώ να εντοπίσω το λόγο της πολυφωνίας;

Σήμερα υπάρχει μια προπαγάνδα που προσπαθεί να παρέμβει στον τρόπο που βλέπουμε τον Ιησού, μπορούμε να καταλάβουμε από που προέρχεται;

Για μένα ποιος είναι ο Ιησούς, και γιατί;

Τέλος με απόλυτη ειλικρίνεια πως θα απαντούσαμε: Ποιος είμαι εγώ για να τον Ιησού;

Τώρα ας ακούσουμε το Ανάγνωσμα από το κατά Μάρκο άγ. Ευαγγέλιο (Μκ 8,27-35)

Εκείνο τον καιρό ο Ιησούς και οι μαθητές του περιόδευαν στα χωριά της Καισαρείας του Φιλίππου. Και στο δρόμο ρώτησε τους μαθητές του λέγοντάς τους: "Ποιος λένε οι άνθρωποι ότι είμαι;" Κι αυτοί του απάντησαν: "Ο Ιωάννης ο Βαφτιστής και άλλοι ότι είσαι ο Ηλίας, ενώ άλλοι ότι είσαι ένας από τους προφήτες". Κι εκείνος πάλι τους ρώτησε: "Εσείς ποιος λέτε ότι είμαι;" Του αποκρίθηκε τότε ο Πέτρος: "Εσύ είσαι ο Χριστός". Τους έδωσε τότε αυστηρή εντολή να μη μιλήσουν σε κανένα για εκείνον. Άρχισε τότε να τους διδάσκει: "Πρέπει ο Υιός του ανθρώπου να πάθει πολλά και να αποδοκιμασθεί από τους πρεσβυτέρους και τους αρχιερείς και τους γραμματείς, να θανατωθεί και μετά από τρεις μέρες να αναστηθεί. Τους έλεγε αυτά τα λόγια ξεκάθαρα. Ο Πέτρος τότε τον πήρε ιδιαιτέρως και άρχισε να τον μαλώνει. Ο Ιησούς όμως στράφηκε στους μαθητές, τους κοίταξε και μάλωσε τον Πέτρο μ’αυτά τα λόγια: «Φύγε από μπροστά μου, σατανά. Δε σκέφτεσαι όπως θέλει ο Θεός, αλλά όπως θέλουν οι άνθρωποι». Κάλεσε τότε ο Ιησούς τον κόσμο μαζί με τους μαθητές του και τους είπε: "Αν κάποιος θέλει να ακολουθεί πίσω μου, ας απαρνηθεί τον εαυτό του και ας σηκώσει το σταυρό του και ας με ακολουθεί. Διότι εκείνος που θέλει να σώσει τη ζωή του, θα τη χάσει. Κι αν κάποιος χάσει τη ζωή του για μένα και το ευαγγέλιο, θα τη σώσει».

Λόγος του Κυρίου

Ας αρχίσουμε τη μελέτη του σημερινού ευαγγελικού αναγνώσματος ο Ιησούς ρωτά τους μαθητές του "Ποιος λένε οι άνθρωποι ότι είμαι;" Η απάντηση του κόσμου είναι γενικόλογη, όλοι περίμεναν τον ερχομό του μεσσία, αλλά ο καθένας ανάλογα με την κοινωνική θέση, τη μόρφωση και τις κρυφές του ελπίδες. Από τις απαντήσεις διαφαίνεται μια νοσταλγία για τον Ιωάννης τον Βαπτιστή, ή της εποχής των προφητών, με αυτόν τον τρόπο εκφράζουν μια ελπίδα, μια προσδοκία, ο μεσσίας εκτός από από λαμπρός αρχηγός να έχει και το χάρισμα του προφήτη και την ακεραιότητα του Ιωάννη. Βλέπουν, λοιπόν στον Ιησού αυτό που θέλουν, δεν προσπάθησαν να προσπεράσουν αυτά που ήδη ήξεραν ή τις κρυφές επιθυμίες τους, να πάνε πιο βαθιά, και να διερωτηθούν μήπως η πραγματικότητα είναι διαφορετική.

Ο Ιησούς στη συνέχεια προκαλεί τους στους μαθητές του σε μια προσωπική τοποθέτηση: « Εσείς ποιος λέτε ότι είμαι; ». Για όλους απαντά ο Πέτρος “Εσύ είσαι ο Χριστός”, η απάντηση να είναι σωστή, η αντίδρασή του, όταν στη συνέχεια ο Ιησούς αναγγείλει για πρώτη φορά το πάθος του, αλλά δείχνει: Ο Ιησούς διακηρύττει ότι: “Ο Υιός του ανθρώπου πρέπει να πάθει πολλά και να αποδοκιμασθεί από τους πρεσβυτέρους και τους αρχιερείς και τους γραμματείς, να θανατωθεί και μετά από τρεις μέρες να αναστηθεί” - και αμέσως ο ευαγγελιστής Μάρκος, σημειώνει ότι ο Πέτρος πήρε τον Ιησού παράμερα “κι άρχισε να τον μαλώνει” και ο ευαγγελιστής Ματθαίος μας μεταφέρει και τα λόγια του : «Θεός φυλάξει, Κύριε! Να μη σου συμβεί αυτό!» (Μτ 16,22) - , φαίνεται, λοιπόν ότι, ο Πέτρος πράγματι αναγνωρίζει στον Ιησού την μεσσιανικότητά του, αλλά όχι όπως ο Ιησούς την αντιλαμβανόταν Η αντίληψη που είχαν ο Πέτρος και οι άλλοι μαθητές, για το πρόσωπο του Ιησού ξεπερνούσε εκείνη των άλλων, αλλά και αυτοί περιοριζόταν να ερμηνεύσουν και να το κατανοήσουν τα πράγματα σύμφωνα με μια ανθρώπινη σοφία, κατανόηση και αντίληψη, και μάλιστα και προσπαθούν να προσελκύσουν τον Ιησού στη δική τους εκδοχή των πραγμάτων.

Ο Πέτρος είναι ο τύπος τού, ανά τους αιώνες, μαθητή του Ιησού που έχει πάντοτε τον πειρασμό να θέλει να φέρει το Χριστό στα μέτρα του μαθητή και όχι το μαθητή στα μέτρα του Ιησού.

Ο Ιησούς, με την διακήρυξη του την ταυτότητα του, του μεσσία των παθών χωρίς να αφήσει περιθώρια για παρανοήσεις“Ο Υιός του ανθρώπου πρέπει να πάθει πολλά και να αποδοκιμασθεί από τους πρεσβυτέρους και τους αρχιερείς και τους γραμματείς, να θανατωθεί και μετά από τρεις μέρες να αναστηθεί” .

Συνεχίζει με το να περιγράψει και τον μαθητή του : "Αν κάποιος θέλει να ακολουθεί πίσω μου, ας απαρνηθεί τον εαυτό του και ας σηκώσει το σταυρό του και ας με ακολουθεί. Διότι εκείνος που θέλει να σώσει την ζωή του, θα τη χάσει. Κι αν κάποιος χάσει τη ζωή του για μένα και το ευαγγέλιο, θα τη σώσει», Ο μαθητής του χρειάζεται να πάρει για ριζοσπαστική απόφαση και να κάνει ένα αποφασιστικό βήμα: Να κάνει μετάνοια, δηλαδή να αλλάξει νοοτροπία, να αλλάξει τρόπο εκτιμήσεως των πραγμάτων γύρω του, κάνοντας και μια κάθαρση, να εγκαταλείψει τις μέχρι τώρα τις εγωκεντρικές του λύσεις. Τις λύσεις που είχαν τον ίδιο ως κέντρο αναφοράς και κριτήριο εκτιμήσεως της αλήθειας και να αφήσει το Πνεύμα του Ιησού να τον φωτίσει και να τον στηρίξει για να προχωρήσει στην προσωπική του ανανέωσή με βάση το κοινό καλό και μέτρο εκτίμησης της αλήθειας τον Ιησού.

Πάντοτε ανάμεσα στους χριστιανούς υπάρχει ο πειρασμός να αντικατασταθεί η πορεία που ο Ιησούς έχει προτείνει και χαράξει για να φτάσουμε στο Θεό, και κάποιο άλλο δρόμο που η ανθρώπινη εξυπνάδα συνέταξε και φαίνεται περισσότερο εύκολος και λογικός, και γιαυτό σωστός.

Ο Ιησούς, όμως είναι κρυστάλλινος : "Αν κάποιος θέλει να ακολουθεί πίσω μου, ας απαρνηθεί τον εαυτό του και ας σηκώσει το σταυρό του και ας με ακολουθεί. Διότι εκείνος που θέλει να σώσει την ζωή του, θα τη χάσει. Κι αν κάποιος χάσει τη ζωή του για μένα και το ευαγγέλιο, θα τη σώσει». Δεν υπάρχουν δύο δρόμοι, ένας του Χριστού και ένας της Εκκλησίας, ή ένας του Χριστού και της Εκκλησίας και ο άλλος του κόσμου. Υπάρχει ένας, του Χριστού.

Ωστόσο εμείς οι άνθρωποι όπως θέλουμε για να διαπραγματευτούμε να του προτείνουμε μια εναλλακτική λύση που θα είναι πιο αποδοτική και λιγότερο επώδυνη. Και αυτό είναι η δυσκολία του καθένα μας, όταν πρέπει να σκεφτούμε όπως θέλει ο Θεός και όχι όπως θέλουμε εμείς.

Μα είναι εύκολο να πούμε ότι η σωτήρια ανάσταση περνά μέσα από το σταυρό. Και ότι ο Ιησούς πάνω στο Σταυρό, απέδειξε ότι έμεινε πιστός στην αγάπη του για το Θεό και τους συνανθρώπους του, και να συγκινηθούμε, αλλά μας είναι δύσκολο ένα τέτοιο τρόπο ζωή να τον κάνουμε δικό μας, θυσιάζοντας έστω κάτι μικρό από την καλοπέραση μας για τον Θεό και τον συνάνθρωπο. Μας είναι δύσκολο να αναγνωρίσουμε τη δόξα της Ανάστασης, είναι συνυφασμένη με την αγάπη μας για το Θεό και τους συνανθρώπους μας μέχρι τέλος, ό,τι και αν αυτό κοστίζει. Μάλιστα είναι φόρες που νομίζουμε ότι εξυπηρετούμε το Θεό όταν καταδικάζουμε και καταπιέζουμε συνανθρώπους μας εν ονόματι της Πίστεως και της Αγάπης μας για τον Θεό, τον Ιησού και την Εκκλησία του. Μας είναι δύσκολο ενώ παραδεχόμαστε την Παντοδυναμία του Θεού, να παραδεχτούμε ότι αυτή η παντοδυναμία φανερώνεται μέσα από την «αδυναμία» των έργων του.

Ο Ιησούς πέθαινε πάνω στο σταυρό γιατί αμφισβήτησε τις διάφορες αξίες, εξουσίες, παραδόσεις, πολιτικές και θρησκευτικές, για να μείνει πιστός στην ανθρωπιά που θέλει ο Θεός Πατέρας για κάθε άνθρωπο, και τις πολέμησε, όχι με τη βία, αλλά με την αγάπη και την προσωπική θυσία. Ο Θάνατος του μεταμορφώθηκε σε Ανάσταση, άλλαξε τον κόσμο και εισήγαγε στην ανθρώπινη ιστορία το στοιχείο ανανέωσης και της αναγέννησης ανθρωπότητας, προσοχή όμως όχι με τρόπο επιβλητικό και φανταχτερό, αλλά όπως ένας σπόρος σιναπιού που ρίχνεται στο έδαφος, σαπίζει, φυτρώνει και αναπτύσσεται αθόρυβα, αλλά πραγματικά. Έτσι και ο μαθητής μπορεί να ματώσει όταν προσπαθήσει να μείνει πιστός στην ανάγκη συμφιλίωσης και συγχώρησης που είναι προϋποθέσεις για κάθε συνύπαρξη και καλλιέργεια ανθρωπιάς, αν θέλει πράγματι να μεταμορφώσει τις καταστάσεις που γεννούν αδικία ο μόνος τρόπος είναι της συγγνώμης, που δημιουργεί συναίνεση και συνύπαρξη.

Ο απόστολος άγ. Ιάκωβος, πνεύμα πρακτικό και συγκεκριμένο, συστήνει στους μαθητές του Ιησού ότι δεν φτάνει να συμπονούμε για τη δυστυχία των άλλων, με λόγια έστω ωραία που φαίνονται και πειστικά, αλλά χρειάζεται να ενεργοποιηθούμε μαζί με τον δυστυχή να ξεπεράσουμε την κακοτυχία του.