Ο μαθητής του Χριστού Λατρεύει την αιώνια δόξα στα μικρά και ασήμαντα. Αγίων Θεοφανίων Μτ. 1,1-12

Σάββατο 6 Ιανουρίου 2024

Ανάγνωσμα από το άγιο Ευαγγέλιο κατά Ματθαίου (Μτ. 1,1-12)

     

  Όταν γεννήθηκε ο Ιησούς στη Βηθλεέμ της Ιουδαίας, στα χρόνια του βασιλιά Ηρώδη, μάγοι από την Ανατολή έφθασαν στα Ιεροσόλυμα, λέγοντας: "Πού είναι ο βασιλιάς των Ιουδαίων που γεννήθηκε; Διότι είδαμε το αστέρι του να ανατέλλει και ήλθαμε να τον προσκυνήσουμε". Αλλά όταν το άκουσε ο βασιλιάς Ηρώδης, ταράχθηκε και όλα τα Ιεροσόλυμα μαζί του. Κι αφού συγκέντρωσε όλους τους αρχιερείς και τους γραμματείς του λαού,6Και συ Βηθλεέμ, χώρα του Ιούδα   δεν είσαι καθόλου η πιο μικρή απ' τις κυριότερες πόλεις του Ιούδα.  Από σένα, πράγματι, θα βγει ένας αρχηγός   που θα ποιμάνει το λαό μου, τον Ισραήλ. .Τότε ο Ηρώδης, αφού κάλεσε κρυφά τους μάγους, εξακρίβωσε απ' αυτούς το χρόνο που εμφανίσθηκε το αστέρι, 8και στέλνοντάς τους στη Βηθλεέμ, είπε: "Πηγαίνετε και ρωτιέστε με προσοχή σχετικά με το παιδί. Και όταν το βρείτε, ειδοποιείστε με, για να πάω κι εγώ να το προσκυνήσω". Εκείνοι, όταν άκουσαν το βασιλιά αναχώρησαν και ιδού, το αστέρι, που είχαν δει την ανατολή του, προηγούνταν μπροστά τους, έως ότου έφθασε και σταμάτησε πάνω από εκεί όπου βρισκόταν το παιδί. 1Και εκείνοι, όταν είδαν το αστέρι, χάρηκαν πάρα πολύ. Και αφού μπήκαν στο σπίτι, είδαν το παιδί μαζί με τη Μαρία τη μητέρα του κι έπεσαν και το προσκύνησαν. Κι άνοιξαν τους θησαυρούς των και του πρόσφεραν δώρα: χρυσάφι, λιβάνι και σμύρνα. Και ειδοποιημένοι στον ύπνο τους να μην επιστρέψουν στον Ηρώδη, αναχώρησαν από άλλο δρόμο για τη χώρα τους

Λόγος του κυρίου

Σε όλους ο Θεός δίνει ένα σημάδι για το νόημα της ζωής τους .Οι δικοί μας, οι μάγοι, μέσα από την καθημερινότητα τους, να ευρύνουν τον ουρανό και τα άστρα, είδαν κάτι το ιδιαίτερο κατάλαβαν ότι κάτι συμβαίνει και το δεχτήκαν . Σταμάτησαν το παρατήρησαν και προσπάθησαν να το καταλάβουν, να το ερμηνεύσουν. Και άλλοι το είδαν ίσως τους άρεσε αλλά δεν έδωσαν και ιδιαίτερη σημασία , άλλοι ούτε το αγνόησαν . Είχαν πολλά κάνουν προσηλωμένοι όπως ήταν στις καθημερινές τους εργασίες, κοίταζαν τη γη.

Οι δικοί μας όμως έστω και μπερδεμένοι κάτι κατάλαβαν, προβληματιστήκαν, αντιλαμβάνονται, έστω και συγκεχυμένα, ότι κάτι συμβαίνει τους έκανε εντύπωση και άρχισαν να αναζητούν να δρουν, το νόημα και μια απάντηση. . Το «εσωτερίκευσαν», το έκαναν δικό τους.

Οι Μάγοι λοιπόν ξεκίνησαν. Από αυτό το σημάδι του Θεού που τους οδήγησε να έξω από τα όρια του κόσμου τους και να ξεκινήσουν προς την καινοτομία. Το όραμα τους ενθάρρυνε να ρισκάρουν, για να διευρύνουν τους ορίζοντές τους.

Ρωτώντας έμαθαν για τον το χρησμό του προφήτη Μιχαία. Την εξήγηση τους την έδωσαν οι ειδήμονες, τους έβαλε στο σωστό δρόμο. Οι ίδιοι όμως έμεινα αδιάφοροι, ο μόνος που έδειξε ενδιαφέρον το έκανε γιατί φοβήθηκε για τα συμφέροντα του
Ζητούσαν ένα βασιλοπαίδι και βρήκαν ‘ένα παιδί της γειτονιάς. Περίμεναν ίσως μεγαλεία συνάντησαν όμως την απλότητα, την ταπεινοφροσύνη, την ειρήνη μιας καθημερινός οικογένειας σε μια ασημαντότητα πόλη της Βηθλεέμ. Τέλος προσκυνούν προσφέρουν του τα δώρα τους, χρυσό, θυμίαμα και μύρο. Και γύρισαν από άλλο δρόμο στην Πατρίδα τους γιατί δεν ήταν ίδιοι πια

 

Αυτό είναι και η χριστιανική κλήση: έτσι καλείται ο καθένας μας. Ο Θεός μας προσφέρει σημεία: πρώτα από όλα την μαρτυρία των δικών μας του περιβάλλοντος μας ,έπειτα το Λόγο του και την Ευχαριστία. Θα τον αναγνωρίσουμε  αν έχουμε το κουράγιο να σηκώνουμε τη μύτη μας να δούμε πιό κει από τα μικροσυμφέροντα μας Στη συνέχεια, πρέπει να αφήσουμε τους εαυτούς μας να μας περιπλανηθεί αυτό που είδαν που άκουσε να τα κάνει δικά του όπως η Παναγία αναρωτηθούν, να μπούμε μέσα μας και να αγαπήσουμε τις ερωτήσεις που μας θέτουν τα σημάδια του Θεού (όπως έκανε η Μαρία). Και όταν πάρουμε κάποιες απαντήσεις, να αφήσουμε τον εαυτό σας να τεθεί σε κίνηση, να ρισκάρει, να ξεφεύγει από αυτά που ξέρει.

Η σοφία του κόσμου λατρεύει τον εαυτού της, η αληθινή σοφία προσκυνά μπροστά στο παιδί, την αλήθεια τη ζωή, το μεγάλο σημάδι της ταπεινοφροσύνης του Θεού ανάμεσά μας.

Αυτός είναι ο δρόμος που πρέπει να ακολουθήσουμε και εμείς οι μαθητές. Αυτή είναι η γραμμή τερματισμού. Με ταπεινοφροσύνη να δεχόμαστε τα σημεία του ο Θεός σπέρνει στην ιστορία. Να σταματούμε για να τα υποδεχτούμε με ανοιχτά μυαλά για να μπορέσουμε να τον συναντήσουμε με απέραντη χαρά, όχι απλά στο τέλος του ταξιδιού μας, αλλά τον Χριστό, το φως της αιώνιας δόξας παρόντα ανάμεσα μας έστω και σαν πυγολαμπίδα .