Κυριακή, 17 Δεκεμβρίου
.jpg)
Ανάγνωσμα
από
το
κατά
Ιωάννη
΄Αγιο
Ευαγγέλιο
(
που, με την μαρτυρία του, προσπαθεί όχι μόνο να προκαλέσει την προσοχή των ακροατών του αλλά και να κερδίσει την εμπιστοσύνη τους σε Κάποιον άλλο που είναι πιο σημαντικός από τον ίδιο, μάλιστα, αφού το επιτύχει απομακρίνεται από το προσκήνιο.
Η “μαρτυρία” είναι μια πολύ σημαντική Χριστιανική έννοια. Πάντα έχει ως αντικείμενο την προσωπικότητα του Ιησού και ως προοπτική : "Για να πιστέψουν όλοι διαμέσου αυτού". Η μαρτυρία, σχεδόν πάντα, τοποθετείται σε ένα πλαίσιο σύγκρουσης, αντιπαράθεσης και κρίσης. Στην περίπτωσή μας, η σύγκρουση είναι ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι, της αποδοχής και της απόρριψης, της πίστης και της απιστίας. Αυτό το συγκρουσιακό δίπτυχο είναι χαρακτηριστικό και όλου του τέταρτου Ευαγγελίου, που θεωρεί ότι η διαδικασία που διατρέχει όλη την ανθρώπινη ιστορία υπήρξε η δίκη του Ιησού και μετά υπήρξαν οι δίκες των μαθητών. Η δίκη είναι πάντα ανοιχτή, ανάμεσα στον κόσμο και τον Ιησού.
Το σημερινό ευαγγελικό κείμενο δεν λέει ότι ο Ιωάννης είναι το φως, αλλά τονίζει ότι "μαρτυρεί για το φως". Είναι σωστό να είμαστε επιφυλακτικοί με όσους πιστεύουν ότι είναι οι «φωτισμένοι» επειδή είναι το μικρόβιο που οδηγεί σε κάθε δικτατορία. Ο μάρτυρας είναι αυτός που καλείται να κάνει να λάμψει ένα «άλλο» φως, όχι το δικό του. Ο μάρτυρας καλείται να καταθέσει για την αλήθεια που του έχει δοθεί και την έζησε και που δεν είναι δικό του κατασκεύασμα. Εάν επρόκειτο να δώσουμε μαρτυρία για την αλήθειά «μας» θα ήταν η αρχή ενός ψέματος.
Πράγματι, ο Ιωάννης δεν παραπέμπει στον εαυτό του όταν του κάνουν διάφορες ερωτήσεις για την ταυτότητά του αλλά απαντά : “Δεν είμαι Εγώ”, και όταν τον ρωτούν για το τι κάνει, λέει κατηγορηματικά : “Ένας άνθρωπος που φωνάζει” και προσπαθεί να ξυπνήσει στους άλλους την αλήθεια, ότι δεν μπορούμε να παραιτηθούμε στην αδικία, ότι πρέπει να επιλέξουμε λύσεις ικανές να βοηθήσουν να ξεφύγουμε από τη λογική της εξουσίας και πως ο
άνθρωπος
δεν είναι
φτιαγμένος
για
τον
πλούτο
και
την
εξουσία
αλλά
για
κάτι
άλλο,
είναι φτιαγμένος
για
την
αλήθεια.
Και
η
αλήθεια
πάντα
έχει να
κάνει
με
την
αδελφοσύνη,
την
ελευθερία
και
τη
δικαιοσύνη
και
τελικά
με
την
ανθρωπιά,
με
τον
αγώνα
να
μην
αφήσουμε
το
κακό
να
κυριεύσει.
Αυτό
έκαναν
και
οι
αρχαίοι
προφήτες.
Ο
Ιωάννης,
όπως
και
οι
αρχαίοι
προφήτες,
ξέρει
και
έχει
εμπειρία
της
ανθρώπινης
αδυναμίας
αλλά
και
της
απληστίας,
βλέπει
ότι,
έτσι
όπως
πάει,
αν
δεν
αντιδράσει
απλά
θα
υποκύψει.
Δεν
διαφέρει
σ’
αυτό
από
τους
αρχαίους
προφήτες,
αλλά
δεν
υπόσχεται
κάτι
που
θα
συμβεί
μελλοντικά
ή
κάποιον
απελευθερωτή
που
θα
επέμβει
και
θα
σώσει
το
ανθρώπινο
γένος
στο
μέλλον.
Ο
Βαπτιστής
υποδεικνύει
κάποιον
που
είναι
ήδη
παρών.
Ο Ιωάννης ο Βαπτιστής, κάνει και μια συμβολική χειρονομία: Το Βάπτισμα. Η βύθιση στο νερό -η πρώτη στιγμή της βάπτισης- υπενθυμίζει στον άνθρωπο όλων των εποχών ότι η ζωή, όπως είναι, είναι μια προσωπική ύπαρξη ανεπαρκής που σιγά σιγά σβήνει, μια νεκρή ζωή. Είναι σαν έλεγε: «Κοίτα τι είσαι, άνθρωπε. Αυτό που νόμιζες ότι σου έδινε ζωή, στην πραγματικότητα δεν έκανε τίποτα άλλο από το να σου εξασφαλίζει τον θάνατο. Αν δεν δώσεις φωνή στην επιθυμία σου να είσαι σπουδαίος, ζωντανός, η ζωή σου έχει νόημα; Τώρα βγες από αυτή την νάρκωση, όπως βγαίνεις από το νερό, ξαναγεννηθείτε! Μπορείτε να το κάνετε, γιατί Αυτός που μπορεί να σας βγάλει από αυτό τον βραχνά , επιτέλους έφτασε, είναι ανάμεσά σας!!!
Και εμείς, οι σημερινοί, έχοντας τη γνώση Του μπορούμε μετά να συμπληρώσουμε: «...και για να βρεις τον εαυτό σου, δέξου Τον και άφησέ Τον να σε αγκαλιάσει αφού, ήδη, άνοιξε διάπλατα τα χέρια Του στο ξύλο ενός σταυρού».