Στον Πέτρο μπορούμε ολοι να αναγνωριστούμε Α κύκλος 19η Τακτική Κυριακή

Κυριακή 13 Αυγούστου 2023 

Ανάγνωσμα από το κατά Ματθαίο  Αγ. Ευαγγέλιο  (14,22-33) 

Αφού ολοκλήρωσαν το γεύμα  Ιησούς αμέσως υποχρέωσε τους μαθητές του να μπουν στο πλοιάριο και να πάνε πριν απ' αυτόν στην αντίπερα όχθη, έως ότου διώξει τον κόσμο.Κι όταν απέλυσε το πλήθος, ανέβηκε μόνος του στο βουνό για να προσευχηθεί. Και όταν βράδιασε ήταν εκεί μόνος του.Το πλοιάριο, στο μεταξύ, απείχε αρκετά στάδια από τη στεριά και το συγκλόνιζαν τα κύματα, επειδή ο άνεμος ήταν αντίθετος. Κατά τα ξημερώματα, ο Ιησούς τους πλησίασε περπατώντας πάνω στη θάλασσα. Οι μαθητές βλέποντάς τον να περπατεί πάνω στη θάλασσα, ταράχθηκαν κι έλεγαν: "Είναι φάντασμα!" κι από το φόβο τους έβγαλαν φωνή. Αλλά ο Ιησούς αμέσως τους μίλησε και τους είπε: "'Εχετε θάρρος! Εγώ είμαι. Μη φοβάσθε!".Του απάντησε τότε ο Πέτρος και του είπε: "Κύριε, αν είσαι εσύ, διέταξέ με να έλθω κοντά σου πάνω στα νερά".Κι εκείνος είπε: "'Ελα!". Κι ο Πέτρος, αφού κατέβηκε από το πλοιάριο, περπάτησε πάνω στα νερά και έφθασε μέχρι τον Ιησού. Βλέποντας, όμως, τον ισχυρό άνεμο, φοβήθηκε και όταν άρχισε να βουλιάζει έβγαλε μια κραυγή και είπε: "Κύριε, σώσε με!". Και αμέσως, ο Ιησούς απλώνοντας το χέρι τον έπιασε και του είπε: "Ολιγόπιστε, γιατί δίστασες;". Και μόλις ανέβηκαν στο πλοίο, ο άνεμος σταμάτησε. Κι εκείνοι που βρισκόταν στο πλοιάριο, τον προσκύνησαν λέγοντας: "Αληθινά, είσαι ο Υιός του Θεού!".

Λόγος του Κυρίου

Ο Πέτρος αναγνωρίζει το Ιησού στον οποίο  έχει εμπιστοσύνη  και θέλει να πάει κοντά του. Εκεί  είναι η θέση του. Μπροστά του όμως είναι  τα νερά της λίμνης πρέπει να τα αντιμετωπίσει, σύμβολο του ανεξέλεγκτου και εχθρικού, των δυνάμεων του χάους, το  κακό που είναι και πιο δυνατό από εμάς. Καταλαβαίνει, λοιπόν, ότι από μόνος του δεν τα καταφέρνει ζητά βοήθεια «Κύριε!»:.  η ομολογία πίστεως.  «Διατάξτε με να έρθω» η ικεσία η προσευχή. Και ξεκινα  Όσο το βλέμμα η προσοχή είναι συγκεντρωμένα στον Ιησού όλα πάνε καλά 

Αλλά σε κάποιο σημείο αρχίζει να «βλέπει» αλλού τον δυνατό άνεμο, και «βλέποντας» τον «εντυπωσιάζεσαι» αμφιβάλει αν τα καταφέρει . Δεν κοιτάζει πια τον Ιησού αλλά τον άνεμο, την απειλή. Μπροστά στον κίνδυνο, αρχίζει να αμφιβάλλει: είναι πραγματικά ασφαλής η ζωή μου; Μπορώ πραγματικά να εμπιστευτώ τον λόγο του Κυρίου; Επειδή όμως ο Πέτρος έχει έστω και λίγη πίστη, «ολιγόπιστε» συνέρχεται  και ξέρει πού να κοιτάξει, σε κάποιο να ζητήσει  «Κύριε, σώσε με!». Και ο Κύριος «απλώνει το χέρι του», επεμβαίνει ξανά και σώζει.

Το επεισόδιο  αυτό είναι η εικονογράφηση της χριστιανικής ζωής, του πιστού που βρίσκεται

παγιδευμένος ανάμεσα στην απόλυτη αμφιβολία (βυθίζεται) και στην πίστη χωρίς δισταγμό (περπάτημα). Δεν είναι εντελώς δύσπιστος ούτε απόλυτα πιστός αλλά, «ολιγόπιστος». Οι περισσότεροι από μας  μπορούμε να βάλουμε τον εαυτό μας σε αυτή την εικόνα. 

Είναι ο δρόμος του μαθητή, που ξεδιπλώνεται ανάμεσα σε αυτούς τους δύο πόλους: το μεγαλείο της υπόσχεσης από τη μια, και την ανθρώπινη αδυναμία  από την άλλη. Όπου  η αμφιβολία και η πίστη δεν μπορούν να διαχωριστούν. Η πίστη δεν είναι απόκτημα αυτονόητο, αλλά αγώνα. Η εμπειρία που έκανε ο Πέτρος τον οδήγησε σε μια ακόμη βαθύτερη πίστη.

Η πορεία του Πέτρου σίγουρα, μπορεί να οδηγήσει και μας στον Ιησού που μας καλεί, που  παραμένει πάντα κοντά μας , έτοιμος να απλώσει το δυνατό και φιλικό του χέρι.