Κυριακή 20-8-2023,
Ανάγνωσμα από το κατά Ματθαίο ΄Aγιο Ευαγγέλιο (Μτ.15, 21-28)
Λόγος του Κυρίου
Τα ιουδαϊκά πολιτιστικά πλαίσια αυτού του επεισοδίου, για να διευκολυνθεί η κατανόηση του.
Ένα από τα βασικότερα θρησκευτικό - πολιτικά δόγματα των συμπατριωτών του Ιησού και άμεσα σ’ αυτό το θρησκευτικό δόγμα μεγάλωσε και ο Ιησούς, ήταν η νομική αγνότητα, που την επιτύγχαναν μόνο με την τυφλή και κατά γράμμα εφαρμογή του Νόμου του Μωυσή και των συνακολουθούντων εφαρμοστών νομικών επεξηγήσεων, η μη εφαρμογή των οποίων καθιστούσε οποιονδήποτε θρησκευτικά μιασμένο, ως εκ τούτου αυτός ετίθετο εκτός πολιτικής και θρησκευτικής κοινότητας μέχρις ότου, και έπειτα από τις κατάλληλες καθάρσεις, αποκατασταθεί η “λατρευτική καθαρότητα του”. Οποιοσδήποτε άλλος ερχόταν σε επαφή μαζί του είχε την ίδια τύχη. Αυτές οι ιδέες ήταν και ιδέες των μαθητών του Ιησού και αργότερα ένας διαρκής πειρασμός για τους μετέπειτα μαθητές. Αν το σκεφτούμε καλά, το ίδιο συμβαίνει και με μας, με τους διάφορους τρόπους που επιλέγουμε το ποιους θα συναναστραφούμε .
Ο Ιησούς είναι άνθρωπος που μέσα από τις ανθρώπινες σχέσεις που εγκαινιάζει και καλλιεργεί. Μέσα από αυτές προωθεί και κάνει γνωστό τον ίδιο και το έργο του, ενθαρρύνει την μεταστροφή, την αλλαγή νοοτροπίας που ανοίγει τους ορίζοντες εκείνου που συναντά. Αλλά και ο ίδιος κατά κάποιος τρόπο “μαθαίνει” Στον διάλογο του Ιησού με την Χαναναία, στην αρχή φαίνεται να παίρνει την θέση των συμπατριωτών του για όλα τα παραπάνω αναφερόμενα «περί λατρευτικός καθαρότητας». Μετά το σφικτό, επίμονο, περιεκτικό διάλογο και την ταπεινή, και την θαρραλέα και επίμονη συμπεριφορά της Χαναναίας και την προτροπή των γύρω του , “αλλάζει” τοποθέτηση. Κάνει ένα άνοιγμα ανήκουστο για του συγχρόνους του αλλά και για τους μετέπειτα μαθητές του που θα βρεθούν σε ανάλογες θέσεις .
1.- Στην Βασιλεία του Θεού δεν υπάρχουν παιδιά και αποπαίδια (σκυλάκια), αλλά μονάχα πεινασμένοι που πρέπει να φάνε και παιδιά που πονάνε και πρέπει να γιατρευτούν, κι ας λατρεύουν άλλον Θεό. Η εμπιστοσύνη και η πίστη της Χαναναίας έγινε η μήτρα ώστε να γεννηθεί ένα θαύμα, να γίνει καλά η κόρη αλλά και να ενδυναμωθεί η πίστη της μάνας.
3.- Η γονιμότητα μιας πορείας προς τη συνύπαρξη. Ο Ιησούς και η Χαναναία έχουν κάτι το κοινό. Ο Ιησούς βγαίνει από την κουλτούρα του, καθαρίζει το μυαλό του από τις θρησκευτικές και πολιτιστικές αγκυλώσεις της, αλλά και η γυναίκα βγαίνει από την δικιά της κουλτούρα που δεν έχει τίποτα το κοινό με του ιουδαίους. Η Χαναία , πρόσφερε στον Ιησού μια μοναδική ευκαιρία να ξανασκεφτεί την κουλτούρα του και να εγκαινιάσει το άνοιγμα του στους μη ιουδαίους και ο Ιησούς πρόσφερε στη Χαναναία τη μαρτυρία κάποιου που γνωρίζει πώς να ακούσει τη φωνή του Θεού μέσα από την κραυγή των καταπιεσμένων.
4.-Κανένας μα δεν έρχεται στο κόσμο και να τα ξέρει όλα. Ο καθένας μάς μπορεί να μάθει από αυτούς αυτούς που περπατούν δίπλα του στην καθημερινή ζωή ,και από την κοινοτική εμπειρία και ας πιστεύουν “σε άλλο θεό”. Το να γνωρίζουμε πώς να μαθαίνουμε ο ένας από τον άλλο είναι ένα από τα συστατικά στοιχεία μιας χριστιανικής κοινότητας και όχι μόνο μιας χριστιανικής κοινότητας.
5.- Μια ακόμη σημείωση” η αξία της εγκαρτέρησης, της επιμονής! Το να επιμένουμε δεν είναι θράσος αλλά μαρτυρία ότι νοιαζόμαστε και εκτιμούμε αυτό που ζητούμε
6.- Το ευαγγελικό επεισόδιο μας υπενθυμίζει, τέλος, ότι τα μέλη των περιφρονημένων και καταπιεσμένων ομάδων πρέπει να είναι τολμηροί στο να αναζητούν την απελευθέρωση τους από τη δυστυχία τους.
Αυτή είναι η αξία της εγκαρτέρησης, της επιμονής! Το να επιμένουμε δεν είναι θράσος αλλά μαρτυρία ότι νοιαζόμαστε γι αυτό που ζητάμε. Η Χαναναία επιμένει επειδή πιστεύει ότι ο Ιησούς μπορεί να της δώσει αυτό για το οποίο νοιάζεται πολύ, από την άλλη διακατέχεται από την επιθυμία-ανάγκη για την απελευθέρωση της κόρης της. Και ακόμη, η εγκαρτέρησή της δεν την εγκαταλείπει και πιστεύει ότι Εκείνος μπορεί να αλλάξει γνώμη και να δει το δίκιο του αιτήματός της