Κυριακή 28 Μαΐου 2023 -
Ανάγνωσμα από κατά Ιωάννη Αγ. Ευαγγέλιο (Ιω.17,1-11 ).
Εκείνον τον καιρό ο Ιησούς σηκώνοντας τα μάτια του στον ουρανό, είπε: "Πατέρα, έφθασε η ώρα. Δόξασε τον Υιό σου, ώστε ο Υιός να δοξάσει εσένα, Όπως του έδωσες εξουσία πάνω σε κάθε άνθρωπο, έτσι θα δώσει την αιώνια ζωή σ' όσους του έχεις δώσει. Κι αυτή είναι η αιώνια ζωή: να γνωρίσουν εσένα το μοναδικό αληθινό Θεό κι εκείνον που έστειλες, τον Ιησού Χριστό. Εγώ σε δόξασα πάνω στο γη με το να φέρω σε πέρας το έργο που μου έδωσες να κάμω. Και τώρα, εσύ Πατέρα, δόξασέ με κοντά σου με τη δόξα που είχα κοντά σου πριν να υπάρξει ο κόσμος.
Φανέρωσα το όνομά σου στους ανθρώπους εκείνους που μου έδωσες μέσα από τον κόσμο. Δικοί σου ήταν και τους έδωσες σε μένα και έχουν τηρήσει το λόγο σου. Τώρα κατάλαβαν πως όλα όσα μου έδωσες, προέρχονται από σένα, επειδή τα λόγια που μου έδωσες τα έδωσα σ' αυτούς κι αυτοί τα δέχθηκαν και κατάλαβαν αληθινά ότι από σένα προήλθα και πίστεψαν ότι σε με απέστειλες. Εγώ γι' αυτούς σε παρακαλώ. Δε σε παρακαλώ για τον κόσμο, αλλά για κείνους που μου έδωσες, επειδή είναι δικοί σου. Κι ό, τι είναι δικό μου είναι και δικό σου και ό, τι είναι δικό σου, είναι και δικό μου κι μ' αυτούς έχω δοξασθεί. Τώρα δεν είμαι πια στον κόσμο, ενώ αυτοί είναι στον κόσμο κι εγώ έρχομαι σε σένα. Πατέρα άγιε, κράτησέ τους ενωμένους στο όνομά σου που μου έχεις δώσει, για να είναι ένα πράγμα όπως κι εμείς.
Λόγος του Κυρίου
Η Βίβλος χρησιμοποιεί τον όρο «δόξα» για να υποδείξει κάτι το εξαιρετικά σημαντικό. Σήμερα ο Ιησούς τον συνδέει με έναν άλλο όρο, εξαιρετικής σημασίας τον όρο «ενότητα». Τις περισσότερες φορές όταν εμείς σκεπτόμαστε ή μιλάμε για τη «δόξα», το μυαλό μας πηγαίνει σε κάτι θριαμβευτικό, αστραφτερό, που κάνει κάτι ή κάποιον να ξεχωρίζει εξ αιτίας των κατορθωμάτων του ή των επιτευγμάτων του . Στην νοοτροπία του λαού που μεγάλωσε και έζησε Ιησού , ο όρος “δόξα” συνδέεται με την έννοια “δίνω βάρος”, “δίνω σημασία”. «Δοξάζω», λοιπόν, σημαίνει «δίνω βάρος σε κάτι» κάνοντας κάτι το συγκεκριμένο, ώστε αυτό το κάτι να πάρει του σάρκα και οστά και υπόσταση μέσα στην καθημερινότητα μου.
Όταν λοιπόν, λέμε ότι ο Θεός δοξάζεται ή Τον δοξάζουμε, τότε σημαίνει ότι κάνουμε κάτι το συγκεκριμένο και το ορατό μέσα στη ζωή μας και με τη ζωή μας: όταν τα λόγια μας και τα έργα που επιτελούμε προπέμπουν στον Θεό ή καλύτερα τον κάνω παρών στη καθημερινότητά μας και των γύρων μας.
“Ενότητα”, Και όταν μιλάμε για ενότητα το μυαλό μας πηγαίνει σε κάτι το εξαιρετικά συμπαγές, ενιαίο, αδιαίρετο, συχνά το ομοιόμορφο σε κάτι που τα μέρη του είναι άρρηκτα προσκολλημένα! Η «ενότητα» για την οποία μιλά το ευαγγέλιο, παραπέμπει στην ενότητα της Αγ. Τριάδας, που κάθε άλλο από δεν ομοιογένεια ή ομοιομορφία είναι που κάνουν τα πάντα επίπεδα και βαρετά. Η Ευαγγελική ενότητα αναφέρεται σε μια διαφορετικότητα και ποικιλομορφία σε ένα τρόπο ύπαρξης που ζωογονείται και αναπτύσσεται, από την δημιουργική και ενωτική δύναμη της Αγάπης που σκοπό έχει το το κοινό καλό και κάνει τα τρία πρόσωπα ένα Θεό.
Δοξάζουμε λοιπόν τον Θεό, όταν τον κάνουμε παρόντα στην καθημερινότητα μας. Αναπτύσσοντας την ενότητα μας ως μαθητές του Ιησού και δείχνουμε το τι μας ενώνει παρ΄ όλες τις διαφοροποιήσεις μας