1η Κυριακή της Παρουσίας, Α΄ κύκλος «Το δίκιο θ’ αποδοθεί τότε που τα ξίφη θα σφυρηλατηθούν σε άροτρα και οι λόγχες σε δρεπάνια»

Κυριακή 27 Νοεμβρίου 2022 - 1η της Παρουσίας, Α΄ κύκλος ( Ησ. 2,1-5 ; Ρωμ 13,11-14 ; Mτ 24,37-44) 

Με αυτήν την Κυριακή ξεκινάμε ένα νέο λειτουργικό έτος, και μαζί την περίοδο της Παρουσίας, με τα κεντρικά θέματα του Χριστιανισμού: την ελπίδα, την ετοιμότητα, το όραμα και τη λαχτάρα για ειρήνης, μια πρόσκληση στη Μεταστροφή, δηλαδή στην αλλαγή νοοτροπίας μας, για να δούμε με νέα μάτια τον κόσμο μας και το τι πρέπει να γίνει.

Ανάγνωσμα από το Βιβλίο του προφήτη Ησαΐα (Ησ. 2,1-5)

Μήνυμα που ο Ησαΐας, γιος του Αμώς, έλαβε μέσα από όραμα για τον Ιούδα και την Ιερουσαλήμ:

Θα ’ρθούνε μέρες που το όρος του ναού θα κυριαρχεί πάνω στα βουνά, ψηλότερο απ’

όλα τ’ άλλα. Εκεί θα συρρέουν οι λαοί. Εκεί θα τρέχουν έθνη πολλά. «Εμπρός», θα λένε, «ας ανεβούμε στο όρος του Κυρίου, στον οίκο του Θεού του Ιακώβ, το δρόμο του να μας διδάξει για να τον ακολουθούμε». Γιατί απ’ τη Σιών βγαίνει ο νόμος, από την Ιερουσαλήμ προέρχεται ο λόγος του Κυρίου. Αυτός θα κρίνει ανάμεσα σε πολλούς λαούς· το δίκιο θ’ αποδώσει σε έθνη δυνατά. Τότε τα ξίφη τους θα τα σφυρηλατήσουν σε άροτρα και τις λόγχες τους σε δρεπάνια. Ξίφος δεν θα σηκώνει το ένα έθνος ενάντια στο άλλο και πια δεν θα μαθαίνουν να πολεμούν.

Εμπρός, απόγονοι του Ιακώβ, ας περπατήσουμε στο φως του Κυρίου.

Λόγος του Κυρίου

Το παραπάνω κείμενο του Ησαΐα γράφτηκε σε μια εποχή σκληρών πολέμων, μια εποχή στρατιωτικής ήττας, ηθικής και πολιτικής αδυναμίας, αποθάρρυνσης και κοινωνικού διχασμού. Η αναζήτηση της ειρήνης και της ελευθερίας υπόκειται στα κριτήρια των φατριών. Η πίστη στον Γιαχβέ, που σώζει και ελευθερώνει, δίνει τη θέση της σε πολιτικούς συμβιβασμούς. Ο Ησαΐας, ενάντια στο ρεύμα , μιλάει για έναν κόσμο ειρήνης που δεν είναι απλώς ένα όνειρο. Τολμά μάλιστα να δείξει έναν βιώσιμο δρόμο.

Οι ρεαλιστές λένε πώς είναι αδύνατο να υπάρξει ένας κόσμος χωρίς πόλεμο. Και προσθέτουν ότι πρέπει να συνηθίσει κανείς στον πόλεμο, στη χρήση στρατιωτικής δύναμης για τη λύση οποιασδήποτε διαφοράς, ακόμη και για την επίτευξη και την διατήρηση μιας επίφασης ειρηνικής συμβίωσης. Ο Ησαΐας διακηρύττει ότι όταν ο Κύριος είναι μαζί μας, η απαισιοδοξία και η παραίτηση δεν μπορούν να έχουν τον τελευταίο λόγο. Προτείνει ένα “ταξίδι” που βαδίζει πάνω στην οδό της εγκατάλειψης της βίας που καταπιέζει και υποδουλώνει τον άνθρωπό από τον άνθρωπο , ώστε να αφιερωθεί στην οικοδόμηση της ζωής και του πολλαπλασιασμού της ευλογίας του Θεού στη γη (εδ.4 Gaudium et Spes 78).

Ο Μαθητής ζει “βασιλικά”, κατά μίμηση του Χριστού Βασιλιά, όταν προάγει τη ζωή του άλλου και τη δική του. Κυριακή Χριστού Βασιλιά , 2022 , Λουκάς 23, 35-43

 Κυριακή   20  Νοεμβρίου  2022

« Βασιλιάς δεν είναι εκείνος που έχει δύναμή και ασκεί εξουσία πάνω στους ανθρώπους αλλά εκείνος που με την εγγύτητά του είναι πηγή ευτυχίας για εκείνους που είναι γύρω ή του είναι εμπιστευμένοι. Εκείνος που διαθέτει την όποια «δύναμη» που μπορεί ποτέ να έχει κάποιος πάνω σε κάποιον άλλο, αλλά εκείνος την κατέχει αυτή τη δύναμη, αλλά δεν σκοπεύει να διεκδικήσει κάτι για τον εαυτό του από κάποιον . Αυτό που εκείνος θέλει, αν είναι πράγματι βασιλιάς, είναι μόνο να προάγει τη ζωή του άλλου» (E. Drewermann).

Ανάγνωσμα από το κατά Λουκά  ΄Αγιο Ευαγγέλιο (Λκ. 23,35-43)

Ο λαός στεκόταν και έβλεπε. Μαζί μ’ αυτούς κι οι άρχοντες κορόιδευαν και έλεγαν: «Τους άλλους τους έσωσε, ας σώσει τώρα και τον εαυτό του, αν αυτός είναι ο Μεσσίας, ο εκλεκτός του Θεού». Τον χλεύαζαν και οι στρατιώτες· έρχονταν κοντά του, του έδιναν ξίδι και του έλεγαν: «Αν εσύ είσαι ο βασιλιάς των Ιουδαίων, σώσε τον εαυτό σου». Υπήρχε μάλιστα και μια επιγραφή από πάνω του, γραμμένη στα ελληνικά, στα εβραϊκά και στα ρωμαϊκά: «Αυτός είναι ο βασιλιάς των Ιουδαίων».

Ένας από τους κακούργους που ήταν κρεμασμένος στο σταυρό τον βλασφημούσε και του έλεγε: «Εάν εσύ είσαι ο Μεσσίας, σώσε τον εαυτό σου κι εμάς». Ο άλλος στράφηκε σ’ αυτόν, τον επιτίμησε και του είπε: «Ούτε το Θεό δε φοβάσαι εσύ; Δεν είσαι όπως κι εκείνος καταδικασμένος; Εμείς βέβαια δίκαια, γιατί τιμωρούμαστε γι’ αυτά που κάναμε· αυτός όμως δεν έκανε κανένα κακό». Και στον Ιησού έλεγε: «Θυμήσου με, Κύριε, όταν έρθεις στη βασιλεία σου». Ο Ιησούς του απάντησε: «Σε βεβαιώνω πως σήμερα κιόλας θα είσαι μαζί μου στον παράδεισο».

Λόγος του Κυρίου

Ο Χριστός  είναι Βασιλιάς 

Είναι βασιλιάς γιατί όλη του η προσπάθεια ήταν να αποκαταστήσει τη αξιοπρέπεια σε όσους την έχουν χάσει,. Να σηκώσει τους αδύναμους και εύθραυστους από τη πτώση τους εξαιτίας της καταπίεσης των δυνατών. Να δώσει “σπίτι” σ’ αυτούς που η αλαζονεία των “δυνατών” τους εξωθησε στο περιθώριο. Εκείνους που είναι εμποδισμένοι και θλιμμένοι από αισθήσεις ενοχής ή από νόμους και κανονισμούς που εκδίδονται από αρχές πολίτικες και θρησκευτικές τους φορτώνουν στους ώμους πλασμάτων που δεν μπορούν να αντέξουν το βάρος τους.

Είναι βασιλιάς γιατί ανοίγει μονοπάτια προς την ελευθερία και μοιράζει το «ψωμί» ικανό να θρέψει την «πείνα» για το νόημα της ζωής, να το κάνει κάνει να αναδυθεί από τα βάθη της καρδιάς, σε αντίθεση με τους βασιλιάδες της γης που μοιράζουν ψωμί σε ανθρώπους που είναι ήδη χορτασμένοι, και ψωμί και θεάματα για να αλλοτριώνουν τους πολλούς αφαιρώντας έτσι την πρώτη και την τελευταία επιθυμία για ζωή.

Η ζωή είναι μια διαδικασία μεταμόρφωσης, όχι αποσύνθεσης. Γ’ Κύκλος 13 Τακτική Κυριακή Λκ 21, 5-19

 

Κυριακή 13 Νοεμβρίου 2022 , 

Ότι τα πράγματα δεν πάνε καλά είναι μια απλή καθημερινή διαπίστωση. Τα  καταστροφικά και πένθιμα γεγονότα  που προκαλούν  απογοήτευση ή φρίκη διαδέχεται το ένα το άλλο. Αυτά δεν  είναι ευκαιρίες για να υπολογίζουμε “το τέλος” και να προετοιμαζόμαστε , αλλά μια πρόκληση για να πάρουμε στα χέρια μας τη ζωή μας , χωρίς  ψευδαίσθησης ότι θα βελτιωθούν ή φυγές στο φανταστικό. Καλούμαστε να ζήσουμε  το εδώ και τώρα μας με όλο τον εαυτούς μας, χωρίς να καταφύγουμε σε όνειρoπλασίες ή νοσταλγίες για το καλό παρελθόν που έφυγε.

 Ανάγνωσμα από το κατά Λούκα Άγιο Ευαγγέλιο (21, 5-19)

Εκείνο τον καιρό, καθώς μερικοί έλεγαν για το ναό ότι είναι στολισμένος με εκλεκτούς λίθους κι αφιερώματα, ο Ιησούς είπε: «Αυτά που βλέπετε όλα θα γκρεμιστούν· θα ’ρθουν μέρες που δεν θα μείνει πέτρα πάνω στην πέτρα».

Τον ρώτησαν τότε: «Διδάσκαλε, πότε θα γίνουν αυτά, και ποιο θα είναι το σημάδι όταν έρθει η ώρα να γίνουν;» «Προσέξτε», απάντησε εκείνος, «μην ξεγελαστείτε, γιατί θα έρθουν πολλοί που θα χρησιμοποιούν το όνομά μου και θα ισχυρίζονται: “εγώ είμαι ο Μεσσίας” και “ο καιρός έφτασε”· να μην τους ακολουθήσετε όμως.Όταν πάλι ακούσετε για πολέμους κι αναστατώσεις, μην τρομοκρατηθείτε, γιατί αυτά πρέπει να γίνουν πρώτα· δε θα ακολουθήσει όμως αμέσως το τέλος».«Θα ξεσηκωθεί», τους έλεγε, «το ένα έθνος εναντίον του άλλου, και το ένα βασίλειο εναντίον του άλλου. Θα γίνουν μεγάλοι σεισμοί σε διάφορα μέρη και θα παρουσιαστούν πείνες και επιδημίες. Θα συμβούν φοβερά πράγματα, και θα φανούν μεγάλα σημάδια από τον ουρανό. Πριν όμως γίνουν όλα αυτά, θα σας συλλάβουν, θα σας καταδιώξουν, θα σας παραδώσουν στις συναγωγές, θα σας κλείσουν στις φυλακές και θα σας οδηγήσουν μπροστά σε βασιλιάδες και ηγεμόνες εξαιτίας μου. Όλα αυτά θα γίνουν για σας μια ευκαιρία να δώσετε μαρτυρία για μένα. Νιώστε το καλά, πως δε χρειάζεται να ετοιμάζετε από πριν την απολογία σας, γιατί εγώ θα σας δώσω λόγια και σοφία, και σ’ αυτά δε θα μπορέσουν να αντισταθούν ή να τα αντικρούσουν οι αντίπαλοί σας. Θα παραδοθείτε από γονείς κι αδέρφια, από συγγενείς και φίλους, και μερικούς από σας θα σας σκοτώσουν. Όλοι θα σας μισούν εξαιτίας μου. Δεν θα χαθεί όμως ούτε μια τρίχα απ’ το κεφάλι σας. Με την υπομονή σας θα σώσετε τη ζωή σας».

Λόγος του Κυρίου

Αντί να παραπονιόμαστε για το πώς και που άραγε πηγαίνει αυτός ο κόσμος, ο Ιησούς μας καλεί να βυθιστούμε σε αυτόν και να τον ζήσουμε στο έπακρο, αντιλαμβανόμενοι τη ζωή ως γέννηση, ως μια δυνατότητα να έρθουμε στο φως ο πραγματικός εαυτού μας. Η ζωή, με όλη της την πολυπλοκότητα, με τις καταιγίδες και ανατροπές, και τη μεγάλη δόση ταλαιπωρίας που τη συνοδεύει, βιώνει τους πόνους του τοκετού (πρβλ. Ρωμ. 8:22), η διαδικασία μιας ανθοφορία που δεν θα τελειώσει ποτέ.

Η ζωή είναι μια διαδικασία μεταμόρφωσης, όχι φθοράς.

Η προστασία του θεού στον άνθρωπο δεν έχει ημερομηνία λήξης. Γ΄ Κύκλος 32η , Τακτική Κυριακή (Λκ 20, 27-38)

 

Κυριακή 6 Νοεμβρίου 2022 

Η Θεία Λειτουργία διακηρύσσει με μεγάλη ποιητική διάθεση διακηρύσσει την πεποίθηση του χριστιανού ότι : «η ζωή μεταβάλλεται δεν αφαιρείται» και που «αφού διαλυθεί η επίγεια αυτή σκηνή ( = ο εγκόσμιος προσωρινός βίος του), αποκτά κατοικία μόνιμη στους ουρανούς (στη Βασιλεία του ο Θεός θα είναι τα πάντα σε όλους).

Ανάγνωσμα από το κατά Λουκά αγ. Ευαγγέλιο ( 20,27-38)

    

Τον πλησίασαν τότε μερικοί από τους Σαδδουκαίους, οι οποίοι δε δέχονται ότι υπάρχει ανάσταση, και τον ρώτησαν: «Διδάσκαλε, ο Μωυσής μάς έδωσε γραπτή εντολή: αν κάποιου πεθάνει ο αδερφός, ο οποίος είναι παντρεμένος αλλά άτεκνος, να πάρει ο αδερφός του τη χήρα και να κάνει απογόνους για τον νεκρό αδερφό του. Ήταν, λοιπόν, εφτά αδερφοί. Ο πρώτος παντρεύτηκε μια γυναίκα και πέθανε άτεκνος. Την πήρε κι ο δεύτερος τη γυναίκα, και πέθανε κι αυτός άτεκνος. Επίσης την πήρε και ο τρίτος. Το ίδιο και οι εφτά· πέθαναν χωρίς ν’ αφήσουν παιδιά. Τελευταία απ’ όλους πέθανε και η γυναίκα. Αυτή, λοιπόν, σε ποιον απ’ όλους αυτούς θα ανήκει στην ανάσταση; Αφού την είχαν πάρει γυναίκα τους και οι εφτά».

    Ο Ιησούς τότε τους απάντησε: «Οι άνθρωποι που ζουν σ’ αυτόν τον κόσμο, παντρεύονται και παντρεύουν. Όσοι όμως αξιωθούν ν’ αναστηθούν από τους νεκρούς και να ζήσουν στον καινούριο κόσμο, αυτοί ούτε θα νυμφεύονται ούτε θα παντρεύονται. Κι αυτό, γιατί δε θα υπάρχει γι’ αυτούς θάνατος· σαν αναστημένοι άνθρωποι που θα είναι, θα είναι ίσοι με τους αγγέλους και παιδιά του Θεού. Ότι άλλωστε οι νεκροί ανασταίνονται, αυτό το αναφέρει κι ο Μωυσής, όταν μιλάει για τη βάτο, και λέει ότι ο Κύριος είναι Θεός του Αβραάμ, Θεός του Ισαάκ και Θεός του Ιακώβ. Ο Θεός δεν είναι Θεός νεκρών αλλά ζωντανών, γιατί γι’ αυτόν όλοι είναι ζωντανοί».

Λόγος του Κυρίου

    Την εποχή του Ιησού οι Σαδδουκαίοι, το κόμμα των αριστοκρατικών, θεωρούσαν ως δεσμευτικό μόνο τον Νόμο, δηλ την Πεντάτευχο, τα πέντε πρώτα βιβλία της Γραφής και επειδή η Πεντάτευχος σιωπά για το πρόβλημα της ανάστασης των νεκρών, εκλάμβαναν την προφορική διδασκαλία των Φαρισαίων περί αναστάσεως των νεκρών ως ένα παράνομο νεοτερισμό και ως εκ τούτου την περιέπιπταν . Βέβαια οι φαρισαίοι εκλάμβαναν την ανάσταση ως μια επαναφορά την επίγεια ζωή στην καλύτερη περίπτωση πιο βελτιωμένη.

    Για να δείξουν το παράλογο της πίστης στην ανάσταση, υποβάλλουν στον Ιησού την περίπτωση της γυναίκας που είχε επτά συζύγους, όλοι πέθαναν ερώτημα στη ανάσταση σε ποίον από τους επτά η γυναίκα θα λογιζόταν και θα ανήκε ως σύζυγος;