1η Κυριακή της Παρουσίας, Α΄ κύκλος «Το δίκιο θ’ αποδοθεί τότε που τα ξίφη θα σφυρηλατηθούν σε άροτρα και οι λόγχες σε δρεπάνια»

Κυριακή 27 Νοεμβρίου 2022 - 1η της Παρουσίας, Α΄ κύκλος ( Ησ. 2,1-5 ; Ρωμ 13,11-14 ; Mτ 24,37-44) 

Με αυτήν την Κυριακή ξεκινάμε ένα νέο λειτουργικό έτος, και μαζί την περίοδο της Παρουσίας, με τα κεντρικά θέματα του Χριστιανισμού: την ελπίδα, την ετοιμότητα, το όραμα και τη λαχτάρα για ειρήνης, μια πρόσκληση στη Μεταστροφή, δηλαδή στην αλλαγή νοοτροπίας μας, για να δούμε με νέα μάτια τον κόσμο μας και το τι πρέπει να γίνει.

Ανάγνωσμα από το Βιβλίο του προφήτη Ησαΐα (Ησ. 2,1-5)

Μήνυμα που ο Ησαΐας, γιος του Αμώς, έλαβε μέσα από όραμα για τον Ιούδα και την Ιερουσαλήμ:

Θα ’ρθούνε μέρες που το όρος του ναού θα κυριαρχεί πάνω στα βουνά, ψηλότερο απ’

όλα τ’ άλλα. Εκεί θα συρρέουν οι λαοί. Εκεί θα τρέχουν έθνη πολλά. «Εμπρός», θα λένε, «ας ανεβούμε στο όρος του Κυρίου, στον οίκο του Θεού του Ιακώβ, το δρόμο του να μας διδάξει για να τον ακολουθούμε». Γιατί απ’ τη Σιών βγαίνει ο νόμος, από την Ιερουσαλήμ προέρχεται ο λόγος του Κυρίου. Αυτός θα κρίνει ανάμεσα σε πολλούς λαούς· το δίκιο θ’ αποδώσει σε έθνη δυνατά. Τότε τα ξίφη τους θα τα σφυρηλατήσουν σε άροτρα και τις λόγχες τους σε δρεπάνια. Ξίφος δεν θα σηκώνει το ένα έθνος ενάντια στο άλλο και πια δεν θα μαθαίνουν να πολεμούν.

Εμπρός, απόγονοι του Ιακώβ, ας περπατήσουμε στο φως του Κυρίου.

Λόγος του Κυρίου

Το παραπάνω κείμενο του Ησαΐα γράφτηκε σε μια εποχή σκληρών πολέμων, μια εποχή στρατιωτικής ήττας, ηθικής και πολιτικής αδυναμίας, αποθάρρυνσης και κοινωνικού διχασμού. Η αναζήτηση της ειρήνης και της ελευθερίας υπόκειται στα κριτήρια των φατριών. Η πίστη στον Γιαχβέ, που σώζει και ελευθερώνει, δίνει τη θέση της σε πολιτικούς συμβιβασμούς. Ο Ησαΐας, ενάντια στο ρεύμα , μιλάει για έναν κόσμο ειρήνης που δεν είναι απλώς ένα όνειρο. Τολμά μάλιστα να δείξει έναν βιώσιμο δρόμο.

Οι ρεαλιστές λένε πώς είναι αδύνατο να υπάρξει ένας κόσμος χωρίς πόλεμο. Και προσθέτουν ότι πρέπει να συνηθίσει κανείς στον πόλεμο, στη χρήση στρατιωτικής δύναμης για τη λύση οποιασδήποτε διαφοράς, ακόμη και για την επίτευξη και την διατήρηση μιας επίφασης ειρηνικής συμβίωσης. Ο Ησαΐας διακηρύττει ότι όταν ο Κύριος είναι μαζί μας, η απαισιοδοξία και η παραίτηση δεν μπορούν να έχουν τον τελευταίο λόγο. Προτείνει ένα “ταξίδι” που βαδίζει πάνω στην οδό της εγκατάλειψης της βίας που καταπιέζει και υποδουλώνει τον άνθρωπό από τον άνθρωπο , ώστε να αφιερωθεί στην οικοδόμηση της ζωής και του πολλαπλασιασμού της ευλογίας του Θεού στη γη (εδ.4 Gaudium et Spes 78).

Είναι μια πρόσκληση να μετατρέψουμε τα “δόρατα” σε άροτρα, ξεκινώντας από την καρδιά μας. Αν αλλάξω την καρδιά μου, αν επιλέξω να αρχίσω να αλλάζω τον εαυτό μου, να προτιμήσω την πραότητα αντί το θυμό, αν επιλέξω να βοηθήσω αυτούς που είναι φτωχότεροι, αν το κέρδος δεν είναι το μόνο κριτήριο μου στην επαγγελματική μου δραστηριότητα, τότε και ο κόσμος γύρω μου θα αρχίσει να αλλάζει. Αυτό είναι το ταξίδι του Ισραήλ: «Εμπρός, ας ανεβούμε στο όρος του Κυρίου, στον οίκο του Θεού του Ιακώβ, το δρόμο του να μας διδάξει για να τον ακολουθούμε», που καλείται να περπατήσει «εν τω φως Κυρίου».

Αυτό το μονοπάτι του φωτός, σημαίνει συγκεκριμένα να βλέπεις το καλό και να το ζεις, αλλά με την υπογράμμιση της δύναμης της μαρτυρίας και της έκκλησης που διαθέτει ένα τέτοιο μονοπάτι: Κάθε φορά που αφήνουμε τον εαυτό μας να φωτίζεται από τον Κύριο, γινόμαστε με τη σειρά μας “φως και υπόσχεση του Θεού”, προσκαλούμε τις όποιες ενέργειες διαθέτει η ανθρωπότητα να μην ακυρώνονται επειδή χρησιμοποιούνται λάθος. Αλλά χάρη στο λόγο του Κυρίου και στην παιδεία της ειρήνης του, να μην γίνονται αιτίες θανάτου αλλά μάλλον να γίνουν ενέργειες ζωής στην υπηρεσία του , ή πιο αληθινής ανθρωπότητα