Κυριακή 4 Ιουλίου 2021
Υπάρχουν πολλά όμορφα πράγματα στη ζωή μας, αλλά φευγαλέα. Υπάρχουν και άλλα, που δε μας φαίνονται και τόσο όμορφα, όμως είναι πράγματι σημαντικά.
Η σημερινή γιορτή της δωρεάς του Σώματος και του Αίματος του Ιησού, μας υπενθυμίζει ότι η χριστιανική πίστη δεν είναι μια ιδέα που απλά θέλει να μας παρηγορεί, ή μια ηθική με επίκεντρο την αγάπη ή ένα καλής πρόθεσης όραμα της ζωής, αλλά μια ζωή θεμελιωμένη σ΄ ένα γεγονός, τόσο πολύ συμπαγές, που είναι ένα «σώμα».
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο Χριστιανισμός δε μπορεί να υπάρξει χωρίς τη σχέση με αυτό το «Σώμα», που είναι το «Σώμα του Χριστού». Αυτή είναι αφετηρία μας και η βεβαιότητα μας, ότι δηλαδή έχουμε προσκολληθεί σε κάτι πραγματικό και πορευόμαστε από πίστη σε πίστη, όπως λέει ο άγιος Παύλος, προς ένα σκοπό, ώσπου ο Θεός, το απόλυτο Μυστήριο της αγάπης και της ζωής που εκφράζεται μέσα στα θαυμάσια του κόσμου, θα είναι τα πάντα σε όλους.
Το σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα από το κατά Μάρκο ευαγγέλιο, θα το διαβάσουμε , με ορισμένες δικές μας παρεμβολές- σχολιασμούς. Δεν προσθέτουμε τίποτα , (αυτό θα έλειπε) , αλλά θέλω να ελπίζω πως θα βοηθήσουν στην κατανόηση.
• Μια ερώτηση: «Πού θέλεις να πάμε να ετοιμάσουμε για να φας το Πάσχα;» ρωτούν οι μαθητές που προσμένουν μια γιορτή χαράς !
• Μια απάντηση: “Πηγαίνετε στην πόλη και θα σας συναντήσει ένας άνθρωπος που θα κρατά μια στάμνα με νερό. Ακολουθείστε τον και στο σπίτι που θα μπει να πείτε στον οικοδεσπότη: `Ο διδάσκαλος ρωτάει: Πού είναι το δωμάτιό μου, όπου θα φάω το Πάσχα μαζί με τους μαθητές μου;' Κι αυτός θα σας δείξει ένα μεγάλο ανώγειο, έτοιμο, στρωμένο. Εκεί ετοιμάστε για μας” . Δεν έχουμε τίποτα δικό μας, ότι μας προσφέρουν…
• Ένα μοίρασμα: «Κι ενώ έτρωγαν, ο Ιησούς πήρε τον άρτο και αφού ευλόγησε, τον έκοψε, τους τον έδωσε και είπε: "Πάρτε. Αυτό είναι το σώμα μου". Και αφού πήρε ένα ποτήρι κι ευχαρίστησε, τους έδωσε και ήπιαν όλοι απ' αυτό. Και τους είπε: "Αυτό είναι το αίμα μου, της διαθήκης, που χύνεται για χάρη πολλών. Αλήθεια σας λέω: δεν θα πιω απ' αυτόν τον καρπό του αμπελιού πια, μέχρι εκείνη την ημέρα όταν θα το πιω καινούριο, στη βασιλεία του Θεού".» Αυτό που έχουν, το μοιράζονται για να είναι όλοι χαρούμενοι και κανένας αδικημένος.
• Ένας ψαλμός: ‘’Και αφού έψαλλαν” … έναν ψαλμό ευχαριστίας και χαράς…
• Μια έξοδος: “βγήκαν στο όρος των Ελαιών”… προς τον κόσμο!
• Μια προειδοποίηση: “ Όλοι σας θα σκανδαλιστείτε...” Τότε τους λέει ο Ιησούς: " διότι λέει η Γραφή: Θα κτυπήσουν το βοσκό, και θα διασκορπιστούν τα πρόβατα.
• Μια ελπίδα: “μετά την ανάστασή μου, θα πάω πριν από σας στη Γαλιλαία”, εκεί θα σας περιμένω…
Σήμερα λοιπόν προσπαθούμε να προσεγγίσουμε το μυστήριο της θείας Ευχαριστίας…
Μυστήριο δε σημαίνει κάτι κρυφό ή δυσνόητο, άλλα εισαγωγή σε ένα νέο τρόπο ύπαρξης. Εμείς οι άνθρωποι, μπορούμε να προσεγγίσουμε αυτά που μας ξεπερνούν, μέσω των ορατών στα όρια των δυνατοτήτων μας βέβαια. Στο μυστήριο χρειάζεται λοιπόν ένα δρώμενο: λόγος, έργο και ένα σύμβολο που διευκολύνει στην κατανόηση του νέου τρόπου ζωής. Αυτό είναι ένα τελετουργικό που δεν είναι κάτι μαγικό, αλλά περιγραφικό του νέου τρόπου ύπαρξης
Από τελετουργικά είναι γεμάτη η καθημερινή ζωή μας, αφού αισθανόμαστε και εκφραζόμαστε και με τις πέντε αισθήσεις μας. Για παράδειγμα μια χειραψία, η συμμετοχή μας σαν καλεσμένοι σε ένα τραπέζι, στα εγκαίνια, ας πούμε, μιας γέφυρας, ενός σχολείου ή στο θεμέλιο λίθο ενός δημοσίου έργου κ.ά. Πολλές από αυτές τις χειρονομίες που χρησιμοποιούμε έχουν διπλό χαρακτήρα, όπως η χειραψία ή το φιλί που ανταλλάσσουμε, που μπορεί να είναι ένας απλός χαιρετισμός, μπορεί να το κάνουμε για να συγχαρούμε κάποιον, όμως μπορεί και για να τον συλλυπηθούμε… Γι’ αυτό, η χειραψία συνοδεύεται από ένα λόγο, που διευκρινίζει το νόημα της χειραψίας.
Για μας τους μαθητές του Χριστού,
Α] Ο Ιησούς μας δωρίζει ένα σημείο, ενδεικτικό της θέλησης να είναι μαζί μας, γι αυτό και συστήνει “κάντε αυτό στην ανάμνηση μου”, δηλαδή ζήστε όπως εγώ έζησα, μοιραστείτε τη ζωή σας με τους άλλους όπως εγώ τη μοιράστηκα μαζί σας. Έτσι θα είστε σημείο της παρουσίας μου στον κόσμο.
Γ] Τα σημεία του Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας το ορατό και χειροπιαστό σημείο που δίνει νόημα είναι το ψωμί και το κρασί. Οι λέξεις «τρώγω και πίνω» δηλώνουν ότι ο άνθρωπος δεν είναι αυτάρκης, ότι δεν έχει ζωή αφ’ εαυτού του, δεν επιβιώνει αν δεν τραφεί, συνεχώς και αδιαλείπτως. Έτσι, τρέφομαι με «το Σώμα του Χριστού και το αίμα του Χριστού» σημαίνει ότι είμαι σε κοινωνία μαζί Του, μια κοινωνία τόσο έντονη και βαθιά που με κρατά σε μια ζωή που υπερβαίνει τα όρια της καθημερινότητας και της θνητότητας, γιατί κατά κάποιο τρόπο. διαμέσου του Μυστηρίου, εντάσσομαι στη Αναρτημένη ζωή του Ιησού, γίνεται ζωή μου.
Δ] Το ψωμί και το κρασί, συμβολίζουν αυτό το ελάχιστο που μπορώ να προσφέρω για να εκφράσω την αγάπη μου σε οποιονδήποτε. Δεν είναι τα ίδια τα μέσα που εκφράζουν το μέγεθος της αγάπης, αλλά η δωρεά ζωής που διαμέσου των σημείων εκφράζεται. Μας λέει δηλαδή να γίνομε και εμείς ψωμί και κρασί για τους άλλους, όπως εκείνος έγινε για μας!
Ε] Το ψωμί και το κρασί δε βρίσκονται ατόφια στη φύση. Είναι το αποτέλεσμα διεργασιών. Το ψωμί δεν είναι απλά οι σπόροι του σιταριού, ο ένας δίπλα στον άλλο, όπως σε ένα σακί, αλλά αλεσμένοι και ζυμωμένοι δημιουργούν μια νέα οντότητα, το ψωμί. Το ίδιο συμβαίνει και με το κρασί. Η ενότητα της κοινότητας των μαθητών του Ιησού δεν είναι αποτέλεσμα της καλής τους θέλησης να βρίσκονται όλοι μαζί, δίπλα- δίπλα, αλλά αφορά τη ζωή που δωρίζεται, ζυμώνεται, πεθαίνει και ανασταίνεται σε μια νέα οντότητα, αλλά άρρηκτα συνδεδεμένη με την παλαιά. Αυτή η Νέα ζωή των μαθητών, ονομάζεται Θεία Κοινωνία και την προσφέρουμε για τη ζωή του κόσμου.