Β΄ κύκλος, 2η Κυριακή της Τεσσαρακοστής. Η Τεσσαρακοστή είναι η πορεία προς την Μεταμόρφωση. Μκ 9, 2-10

Κυριακή  28 Μαρτίου 2021

Οι δύο πρώτες  Κυριακές της Τεσσαρακοστής μας περιγράφουν την πνευματική διαδρομή της ζωής του μαθητή του Ιησού. 

Την πρώτη Κυριακή, ας την ονομάσουμε «Κυριακή των πειρασμών»,   ο Ιησούς  μας  δείχνει το δρόμο και τον τρόπο για  να ξεπεράσουμε  την έρημο των αμφιβολιών,  των  δοκιμασιών και των πειρασμών, ακόμα και όταν τα πάντα φαίνονται να είναι χωρίς μέλλον. 

Την δεύτερη η σημερινή  μας λέει αν «Αλλάξτε  νοοτροπία» και με «εμπιστευτείτε  και ζήστε μαζί μου το Ευαγγέλιο. Τότε μαζί,  θα φτάσουμε στο όρος της Μεταμόρφωσης, στην Ανάσταση.»

Ανάγνωσμα από το κατά Μάρκο ΄Αγιο Ευαγγέλιο  9, 2-10

' Υστερα από έξι μέρες, παίρνει ο Ιησούς τον Πέτρο και τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη και τους οδηγεί σε ένα υψηλό βουνό, μόνους ιδιαιτέρως. Και μεταμορφώθηκε μπροστά τους, και τα φορέματά του έγιναν λαμπερά, πολύ άσπρα, τέτοια που κανένας βαφέας πάνω στη γη δεν μπορεί να τα λευκάνει τόσο. Τους παρουσιάσθηκε ο Ηλίας μαζί με το Μωυσή και συνομιλούσαν με τον Ιησού. Μίλησε τότε ο Πέτρος στον Ιησού και του είπε: "Ραββί, είναι καλό για μας να μείνουμε εδώ. Ας κάνουμε τρεις σκηνές: μια για σένα, μια για το Μωυσή και μια για τον Ηλία" Δεν ήξερε, πράγματι, τι έλεγε, γιατί ήταν τρομοκρατημένοι. ' Ηλθε τότε μια νεφέλη που τους τύλιξε στη σκιά της και μια φωνή ήλθε απ'τη νεφέλη: "Αυτός είναι ο Υιός μου ο αγαπητός. Αυτόν να ακούτε". Κι αμέσως, ρίχνοντας το βλέμμα γύρω δεν είδαν πια κανένα, αλλά μόνο τον Ιησού μαζί τους.

Ενώ κατέβαιναν από το βουνό, τους έδωσε εντολή να μη διηγηθούν σε κανένα όσα είδαν, παρά μόνο όταν ο Υιός του ανθρώπου θα αναστήνονταν απ' τους νεκρούς. Συγκράτησαν αυτά τα λόγια, συζητώντας μεταξύ τους τι θέλει να πει με το "θα αναστήνονταν απ' τους νεκρούς". 

                                                                                                    Λόγος του Κυρίου 

Η ζωή του μαθητή,  ξεκινά  με μια ελεύθερη και υπεύθυνη προσωπική επιλογή, την οποία βιώνει, με αποφασιστικότητα   όσο επίπονη και αν είναι. Συνάμα είναι και μια χαροποιός  προσπάθεια, γιατί ζώντας με τον Ιησού,    ελευθερώνεται το φως και την ομορφιά που ο Δημιουργός έβαλε μέσα στον καθένα και  που  εμείς  το επισκιάσαμε και τώρα, ο  Χριστός, μας το αποκαλύπτει και η λάμψη του μας μεταμορφώνει.

Σ’ αυτή την πορεία υπάρχουν στιγμές δύσκολες που θα θέλαμε να τις αποφύγουμε και άλλες ,  χαρούμενες που,  όπως ο ΄Αγιος  Πέτρος στο “όρος της μεταμόρφωσης”,  που θα θέλαμε να σταματήσουμε το χρόνο και να μείνουμε μόνο σ’ αυτές. 

Και για τις δύο περιπτώσεις  το γεγονός της  Μεταμόρφωσης του   Ιησού, μας λέει: μέ την Ανάσταση οι δύσκολες στιγμές θα δικαιωθούν και θα μεταμορφωθούν και οι  ευχάριστες θα διευρυνθούν και θα μεγιστοποιηθούν,   αρκεί  να επιμείνουμε στην συνοδοιπορία με τον Ιησού και να συνεχίζουμε  τις δύσκολες να  τις βιώνουμε με εμπιστοσύνη στο Χριστό  τότε θα έχουμε  μια πρόγευση  του τι μας περιμένει με την Ανάσταση ˙ και αυτό να μας  δίνει κουράγιο και ελπίδα  για να συνεχίσουμε να ζούμε την χαρμολύπη αυτής της ζωής.  

Η Μεταμόρφωση του Ιησού,  μας παραπέμπει στην Ανάσταση, και είναι για μας το φίλτρο μέσα από το οποίο ο μαθητής του Ιησού  μπορεί να διαβάσει το νόημα όλων  των δυσκολιών, ακόμη και την εμπειρία της “σιωπής  του Θεού”  και του Σταυρού.

Πιστεύω δεν σημαίνει  κάνω “μια σκηνή” και κατοικώντας κάτω από την σκέπη της  είμαι ήσυχος ότι κατάκτησα το επιθυμητό. Πιστεύω  σημαίνει " ακούω" τον Αγαπημένο Υιό:  «Αυτός είναι ο αγαπημένος μου Υιός· αυτόν ν’ ακούτε». Το πρώτο καθήκον του Μαθητή  είναι«Να ακούει τον Γιό και να ζει με τον Γιό» , ώστε  να  καταλάβει τι είναι και πιο το εύρος της μετάνοιας , ώστε να ανταποκριθεί στο κάλεσμα  για  αλλαγή νοοτροπίας που θα τον οδηγήσει στο ευαγγέλιο και θα ζήσει  την Μεταμόρφωση.

O Πειρασμός, η ελευθερία και η υπευθυνότητα. 1η Κυριακή της Τεσσαρακοστής (Μκ 1, 12-15)

 Κυριακή  21 Μαρτίου 2021

Η πρώτη γενιά των μαθητών του Ιησού έφευγε, ωστόσο οι πειρασμοί και οι κάθε μορφής δυσκολίες και αμφιβολίες αυξάνονταν και εντείνονταν. Κεντρικο ήταν το ερώτημα– πειρασμό: Που είναι η Βασιλεία του Θεού που ο Ιησούς ευαγγελίστηκε; 

Σε απάντηση αυτής της απορίας, γράφει ο Ευαγγελιστής Μάρκος το Ευαγγέλιο του,  και αρχίζει παραθέτοντας με μεγάλη λιτότητα χωρίς άλλες λεπτομέρειες -σε αντίθεση με τους Ματθαίο και Λούκα που δεν φείδονται λεπτομερειών-.γράφοντας   ότι ο ΙΗΣΟΥΣ οδηγούμενος από το Πνεύμα  “για σαράντα μέρες κι  αντιμετώπισε τους πειρασμούς του σατανά” 

Ανάγνωσμα από το κατά Μάρκο Άγιο Ευαγγέλιο (1, 12-15)

Εκείνο τον καιρό αμέσως (μετά το Βάφτισμα), το Πνεύμα οδηγεί τον Ιησού έξω στην έρημο. Εκεί στην έρημο έμεινε σαράντα μέρες κι αντιμετώπισε τους πειρασμούς του σατανά. Ζούσε μαζί με τα θηρία, και άγγελοι τον υπηρετούσαν. 

Μετά τη σύλληψη του Ιωάννη ο Ιησούς ήρθε στη Γαλιλαία και κήρυττε το χαρμόσυνο μήνυμα για τη βασιλεία του Θεού. «Συμπληρώθηκε», έλεγε, «ο καθορισμένος καιρός κι έφτασε η βασιλεία του Θεού· μετανοείτε και πιστεύετε στο χαρμόσυνο αυτό μήνυμα».

                                                                                                                    Λόγος του Κυρίου 

                                                                                                                                                                    Ο “Πειρασμός”  και η δοκιμασία υπάρχει πάντοτε όταν χρειάζεται κάποιος πρέπει να διαλέξει . Αλλά για μπορεί κάποιος να διαλέξει σημαίνει ότι είναι «ελεύθερος ». Ξεπερνάς τον πειρασμό όταν μεταξύ των πολλών λύσεων, περισσότερο ή λιγότερο ελκυστικών,  που του προσφέρονται έχει την δυνατότητα και είναι ικανός  να εντοπίσεις  την περίπτωση εκείνη που σου προσφέρει  το πιο αξιόλογο, καλό και ωραιότερο αγαθό. «Ελευθερία» σημαίνει γνωρίζω, σταθμίζω, κρίνω, επιλέγω και δρω ανάλογα, σημαίνει πως με τις επιλογές μου δίνω ποιότητα και βάθος στη ζωή. Το πρόβλημα έγκειται στα  κριτήρια επιλογής .

Για τον Ιησού τα πράγματα ήταν ξεκάθαρα. Ο ευαγγελιστής φροντίζει να μας τα παρουσιάσει δίνοντάς μας την περίληψη του κηρύγματός  του που  ήταν και :  φάρος οδηγός της ζωής του“ ... έφτασε η Βασιλεία του Θεού· μετανοείτε και πιστεύετε στο χαρμόσυνο αυτό μήνυμα”.. Ο Ιησούς δεν διάλεξε το δρόμο της καταγγελίας και της απειλής τιμωριών ή την  οδό  των υποσχέσεων, αλλά άνοιξε έναν καινούριο δρόμο, το δρόμο της αναγγελίας «χαροποιών νέων» έφτασε η Βασιλεία του Θεού   και ο καθένας,   που την κάνει δεκτή  στη ζωή του, παρόλους τους πειρασμούς   μπορεί και να την αλλάξει. 

 Ο ευαγγελιστής σημειώνει ότι η δημόσια ζωή του Ιησού που αρχίζει με το Βάφτισμα. “ το Πνεύμα οδηγεί τον Ιησού έξω στην έρημο” και είχε οδηγό το Πνεύμα,  τη δύναμη της αγάπης του Θεού.  Ότι ισχύει  για τον Ιησού, ισχύει και για μας.  

“ Έξω, στην έρημο : Στον κόσμο, στην  καθημερινότητά του,  όπου ο καθένας κάνει την εμπειρία  ότι ενώ να θέλει ζήσει σωστά για να είναι ευτυχισμένος αλλά παρ’ όλη την καλή του θέληση δεν ξέρει πως. 

«Όποιος κάνει το θέλημα του Θεού, είναι ο αδερφός μου, η αδερφή μου και η μητέρα μου» Β΄ Κύκλος - 10η Τακτική Κυριακή -

Κυριακή 14 Μαρτίου

    Το κίνημά του Ιησού, η κοινότητα των μαθητών του Ιησού έχει αρχίσει να αναπτύσσεται  τίποτα δεν μπορεί να τη σταματήσει, ούτε οι βίαιες και κακόβουλες επιθέσεις εκείνων που το φοβούνται ούτε  η μη κατανόηση, ακόμη και των πλησιέστερων συγγενών.

    Από το κατά Μάρκο ΄Αγιο Ευαγγέλιο (Mκ. 3,20-35) 

  
 Ο Ιησούς και οι μαθητές του έρχονται σ’ ένα σπίτι· εκεί μαζεύτηκε πάλι τόσος κόσμος, που αυτός και οι μαθητές τους, δεν μπορούσαν ούτε να φάνε.

    Όταν τ’ άκουσαν αυτό οι δικοί του, βγήκαν να τον συγκρατήσουν, γιατί νόμιζαν ότι είχε χάσει τα λογικά του.Αλλά κι οι γραμματείς που ήρθαν από τα Ιεροσόλυμα, έλεγαν ότι έχει μέσα του το Βεελζεβούλ κι ότι με τη δύναμη του άρχοντα των δαιμονίων διώχνει τα δαιμόνια.Τότε τους κάλεσε ο Ιησούς κοντά του και τους μιλούσε με παραβολικές εικόνες: «Πώς μπορεί ο σατανάς να διώχνει το σατανά;Αν ένα βασίλειο χωριστεί σε αντιμαχόμενες παρατάξεις, θα διαλυθεί. Κι αν σε μια οικογένεια πέσει διχασμός, θα διαλυθεί κι αυτή.Αν ο σατανάς στραφεί εναντίον του εαυτού του και διχαστεί, δεν μπορεί να σταθεί· τελείωσε η κυριαρχία του.

    Κανείς δεν μπορεί να μπει στο σπίτι ενός δυνατού ανθρώπου και να κλέψει τα πράγματά του, αν πρωτύτερα δεν δέσει το δυνατό άνθρωπο. Μόνο τότε θα λεηλατήσει το σπίτι του».

    «Σας βεβαιώνω πως ο Θεός θα συγχωρήσει όλες τις αμαρτίες των ανθρώπων και τις προσβολές που θα του κάνουν·όποιος όμως προσβάλει το Πνεύμα το Άγιο, δε θα συγχωρηθεί ποτέ· είναι ένοχος αιώνιας καταδίκης».Τα είπε αυτά ο Ιησούς γιατί έλεγαν πως έχει σατανικό πνεύμα.

    Ήρθαν τότε η μητέρα και τ’ αδέρφια του Ιησού και περιμένοντας έξω από το σπίτι έστειλαν να τον φωνάξουν. Γύρω του καθόταν πλήθος, και του λένε: «Η μητέρα σου και τ’ αδέρφια σου είναι έξω και σε ζητούν». Εκείνος απαντώντας τούς λέει: «Ποια είναι η μητέρα μου και ποιοι είναι οι αδερφοί μου;» Κι αφού έριξε μια ματιά ολόγυρα σ’ αυτούς που κάθονταν γύρω του, λέει: «Να η μητέρα μου και τα αδέρφια μου. Γιατί, όποιος εφαρμόζει το θέλημα του Θεού, αυτός είναι αδερφός μου και αδερφή και μητέρα μου».

    Λόγος του κυρίου

    Οι θεολόγοι της εποχής, λοιπόν  διέδιδαν :“οι γραμματείς που ήρθαν από τα Ιεροσόλυμα, έλεγαν ότι ο Ιησούς  έχει μέσα του τον Βεελζεβούλ κι ότι με τη δύναμη του άρχοντα των δαιμονίων διώχνει τα δαιμόνια”. Ενώ οι συγγενείς του  Ιησού “βγήκαν να τον συγκρατήσουν, γιατί νόμιζαν ότι είχε χάσει τα λογικά του”. 

    Ο Ιησούς έχει εχθρούς, αλλά εκείνος δεν εχθρεύεται κανέναν. Αυτούς που τον κατηγορούν προσπαθεί να  τους μεταπείσει ώστε να πάρουν σοβαρά την υπόθεση πως μπορεί και να έχει δίκιο.

Το Ευαγγέλιο, με μεγάλη ειλικρίνεια δεν  αποκρύπτει ότι οι σχέσεις με το οικογενειακό του περιβάλλον αρκετές φορές υπήρξαν τεταμένες. Τα λόγια του Ιησού είναι σκληρά. Σαν να της  έλεγε: “μάννα  τι είναι αυτά που  κάνεις, δεν σε αναγνωρίζω πια ...”! 

Είναι η μόνη φορά που εμφανίζεται στο Ευαγγέλιο του Μάρκου η μητέρα του Ιησού και παρουσιάζεται με μια εικόνα κάθε άλλο παρά κολακευτική. Παρουσιάζεται ως μια μάννα που δεν μπορούσε να καταλάβει το παιδί της αλλά που θέλει να το προστατέψει από τα χειρότερα. 

Αυτή η περικοπή είναι μια μαρτυρία ότι τα ευαγγέλια, μας μεταφέρουν μια σωστή και όχι ωραιοποιημένη και φτιασιδωμένη εικόνα του Ιησού.

Παρ όλη την επίθεση ο  Ιησούς, δεν καταδικάζει δεν καταφέρεται εναντίον των αντιπάλων του  δεν απειλεί αλλά αναγγέλλει το ευαγγέλιο δηλαδή μια παγκόσμια συγχώρηση: “Σας βεβαιώνω πως ο Θεός θα συγχωρήσει όλες τις αμαρτίες των ανθρώπων και τις προσβολές που θα του κάνουν,” αλλά με μια εξαίρεση “όποιος όμως προσβάλει το Πνεύμα το Άγιο, δε θα συγχωρηθεί ποτέ”…. 

Ποια είναι αυτή η αμαρτία; 

Άνθρωπος είναι υιός και όχι σκλάβος. Β΄ Κύκλος 9η Τακτική Κυριακή (Μκ 2,23-3,6)

Κυριακή 7 Μαρτίου 2021
Οι γραμματείς και οι φαρισαίοι δεν χάνουν την ευκαιρία να κάνουν δύσκολη τη ζωή του Ιησού  και των μαθητών του. Τώρα μάλιστα που τους έπιασαν επ’ αυτοφόρω να παραβιάζουν ότι το πιο ιερό έχουν οι Ιουδαίοι , την ολοκληρωτική αργία του Σαββάτου,  ένα νόμο που γι’ αυτούς ισοδυναμεί με την ταυτότητα τους και η παραβίαση του όποιου εκλαμβάνεται ως προδοσία. Ο Ιησούς, βεβαία τους άπαντα  όχι τόσο για να υπερασπιστεί τους μαθητές του,  όσο για να καταδικάσει  τη νοοτροπία τους που κάνει το νόμο αυτοσκοπό και θυσιάζει της ουσία στη λογικής της καθαρής τυπικότητας. Ας ακούσουμε τον ευαγγελιστή Μάρκο πως μας μεταφέρει αυτό το επεισόδιο:

Από το κατά Μάρκο ΄Αγιο Ευαγγέλιο  (Μκ 2,23-3,6)

Συνέβη κάποιο Σάββατο να βαδίζει ο Ιησούς μέσα από σπαρμένα χωράφια, κι οι μαθητές του, ενώ περπατούσαν, έτριβαν στάχυα και έτρωγαν τους σπόρους. Οι Φαρισαίοι τότε του έλεγαν: «Κοίτα, κάνουν το Σάββατο κάτι που δεν επιτρέπεται από το νόμο». «Ποτέ δε διαβάσατε στη Γραφή», τους λέει, «τι έκανε ο Δαβίδ, όταν βρέθηκε στην ανάγκη και πείνασε αυτός κι οι σύντροφοί του; Μπήκε στο ναό του Θεού τον καιρό που αρχιερέας ήταν ο Αβιάθαρ κι έφαγε τους άρτους της προθέσεως, που δεν επιτρέπεται από το νόμο να τρώνε παρά μόνον οι ιερείς, κι έδωσε μάλιστα και σ’ αυτούς που ήταν μαζί του». Και τους έλεγε ο Ιησούς: «Το Σάββατο έγινε για τον άνθρωπο· όχι ο άνθρωπος για το Σάββατο. Συνεπώς ο Υιός του Ανθρώπου εξουσιάζει και το Σάββατο». 
Ο Ιησούς μπήκε πάλι στη συναγωγή. Εκεί ήταν ένας άνθρωπος με παράλυτο χέρι, κι όλοι πρόσεχαν να δουν αν θα τον θεραπεύσει την ημέρα του Σαββάτου, για να τον κατηγορήσουν. Λέει τότε στον άνθρωπο με το παράλυτο χέρι: «Σήκω κι έλα εδώ στη μέση». «Επιτρέπει ο νόμος», τους ρωτάει, «να κάνει το Σάββατο κανείς καλό ή να κάνει κακό; Να σώσει μια ζωή ή να την αφήσει να χαθεί;» Αυτοί σιωπούσαν. Κι αφού έριξε σ’ όλους μια ματιά με οργή, λυπημένος πολύ για την πώρωση της καρδιάς τους, λέει στον άνθρωπο: «Τέντωσε το χέρι σου». Εκείνος το τέντωσε, κι έγινε καλά το χέρι του σαν το άλλο. Βγήκαν έξω οι Φαρισαίοι κι αμέσως συσκέφθηκαν με τους Ηρωδιανούς και πήραν απόφαση να τον εξοντώσουν. 
Λόγος του Κυρίου

Ο Ιησούς θέλει  οι ακροατές του να ξεφύγουν από την λογική της καθαρής τυπικότητας και της εξωτερικής ορθότητας, και να υπερασπίζονται την αξία του Σαββάτου για αυτό που πραγματικά που θεσπίστηκε:  να προασπίσει, να προστατέψει και να προωθήσει  την αξιοπρέπεια του: ανθρώπου. Ο άνθρωπος δεν είναι αυτό  που παράγει, αλλά εκείνο για το οποίο είναι πλασμένος  δηλαδή  «εικόνα και ομοίωση του Θεού».    

Η ημέρα του  Σαββάτου και για μας η Κυριακή υπάρχει για να μας θυμίζει πρώτα  τη χαρά της Αναστάσεως του Κυρίου και την μεγάλη αλήθεια ότι:  μια μέρα την  εβδομάδα, οι άνθρωποι διακηρύττουν ότι είναι ελεύθεροι από την δικτατορία του «είμαστε αυτό που κάνουμε και αξίζουμε επειδή παράγουμε». Δεν αξίζουμε για το τι παράγουμε αλλά  για το τι είμαστε: «Εικόνα και ομοίωση του Θεού, διαχειριστές και καλοί συντηρητές της δημιουργίας του».