Κυριακή 21 Φεβρουαρίου 2021 -
«Αυτός που αγαπά είναι η Εκκλησία»
O Ιησούς μετά από την ιεραποστολική του περιοδεία στα γύρω χωριά επίστρεψε στην Καπερναούμ. Ένα μεγάλο πλήθος τον άκουγε, με προσοχή και χαρά διότι τους μιλούσε ο Θεός, που δεν απειλούσε αλλά ήταν μια φιλικός και μακρόθυμος και ευσπλαχνικός
Ανάγνωσμα από το κατά Μάρκο Άγιο Ευαγγέλιο (Μκ 2,1-12)
Λόγος του Κυρίου
Το σημερινό ευαγγελικό αναγνωσμένα λοιπόν έχει δύο κέντρα. Ένα την αυταπάρνηση τεσσάρων φίλων προκείμενου να κάνουν ότι το καλύτερο μπορούν για το φίλον τους
Και το άλλο η συγνώμη που χορηγεί ο Ιησούς άλλα σκανδαλίζει τους θρησκευτικούς παράγοντες της εποχής.
Οι τέσσερις φίλοι που ξηλώνουν την στέγη, προκείμενου να φέρουν τον φίλο τους μπροστά στον Ιησού, είναι μια όμορφη εικόνα της Εκκλησίας. Είναι η δύναμη της αγάπης για το φίλο τους και η εμπιστοσύνη τους ότι ο Ιησούς που ωθούν τους τέσσερεις και τους κάνει τόσο αποφασιστικούς και εφευρετικούς.
Ένας από τους μεγαλύτερους θεολόγους του περασμένου αιώνα Hans Urs von Balthasar μας έδωσε τον πιο σύντομο και πιο περιεκτικό ορισμό της Εκκλησίας που εγώ γνωρίζω, είχε γράψει: «Αυτός που αγαπά είναι η Εκκλησία». Πράγματι η δύναμη της αγάπης είναι το χαρακτηριστικό που περισσότερο απ’ όλα όλα τα άλλα την προσδιορίζει την Εκκλησία.
Ας σταθούμε λίγο και στην πίστη των τεσσάρων. Ο παράλυτος δεν κάνει τίποτα είναι οι αλληλεγγύη των φίλων του που τον οδηγεί στην σωτηρία συνάντηση με το Χριστό. Είναι εκείνοι που ανοίγουν τον δρόμο με τόλμη και εφευρετικότητα. Είναι μια ακόμη εικόνα της Εκκλησία: να ανοίγει δρόμους και προοπτικές προκείμενου ο άνθρωπός να φθάνει στην σωτήρια συνάντηση του Χριστού
Ας σταματήσουμε για λίγο και σε μια διάσταση της πίστης, που δεν δίνουμε μεγάλη σημασία: την κοινοτική. Και βέβαια η Πίστη είναι μια προσωπική περιπέτεια, αλλά γεννιέται μετά που κάποιος άλλος έκανε κάτι για μας. Κάποιος άλλος μας έδωσε μια αξιόπιστη μαρτυρία. Και Βιώνεται, στο πλαίσιο μιας κοινότητας από την οποία υποστηρίζεται και μέσα στην οποία καλλιεργείται και εμβαθύνεται και συγκεκριμενοποιείται και δημιουργεί ζωτικούς δεσμούς.
Η Μετάνοια. Η Συγγνώμη. Η Συγχώρεση.
Ο Ιησούς συγχωρεί τις αμαρτίες του παράλυτου χωρίς αυτός να του το ζητήσει.
Μια ιστορία από τη ζωή του μεγάλου, ζωγράφου γλύπτη και αρχιτέκτονα Μιχαήλ Άγγελο Μπουοναρότι, θα μας βοηθήσει να καταλάβουμε αυτή την συμπεριφορά του Ιησού.
Ο Πάπας Ιούλιος Β΄ είχε παραγγείλει, στον Μιχαήλ Άγγελο το επιτάφιο μνημείο του. Με θαυμασμό παρατηρούσε, πως ο καλλιτέχνης λάξευε στο μάρμαρο, και πως το άγαλμα του Μωυσή αναδυόταν από τον μαρμάρινο όγκο. Σε μια από τις επισκέψεις του, του ζήτησε να του εξηγήσει τι το σπουδαίο κάνει ώστε να φτάσει σε ένα τέτοιο αποτέλεσμα.
Εκείνος του απάντησε : «Πολύ απλά, εγώ πήρα ένα μεγάλο όγκο μάρμαρο και σιγά – σιγά αφαιρούσα ό,τι δεν είναι Μωυσής».
Ιδού τι είναι η αμαρτία: Ό,τι κάνει τον άνθρωπο να μην είναι το αριστούργημα που έπλασε ο Θεός “κατ’ εικόνα και ομοίωσή του”. Η αμαρτία, είναι εναντίον του Θεού, είναι και εναντίον του εαυτού μας, διότι μας εμποδίζει να είμαστε τόσο αυτό που πλαστήκαμε και για το οποίο καλούμαστε να γίνουμε.
Ιδού και τι είναι συγγνώμη, συγχώρηση : είναι ό,τι κάνει να φανερωθεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο το «κατ’ εικόνα και ομοίωση του Θεού», που είμαστε και το έχουμε αμαυρώσει .
Στη Γραφή «συγχωρώ» πρώτα απ’ όλα σημαίνει ότι ξεριζώνω τον άνθρωπο από μια κατάσταση και τον τοποθετώ σε κάποια άλλη. Η συγχώρηση απαλλάσσει τον άνθρωπο από το παρελθόν που αμαυρώνει την αυθεντική ύπαρξή του και έτσι του δίνει μια νέα προοπτική στη ζωή του. (βλέπε το παραπάνω παράδειγμα του Μιχαήλ Άγγελου)
Για να συνεχίσεις τη μελάτη https://ienoriamou.blogspot.com/2018/02/7.html#more