Γ΄Κύκλος 29η Τακτική Κυριακή Λκ. 18,1-8)

Η  πίστη είναι η πεποίθηση  ότι ο Θεός θα  εκπληρώσει τις υποσχέσεις του,     

Κυριακή  20 Οκτωβρίου 2019  

Στο κέντρο της σημερινής  ευαγγελικής περικοπής είναι  η πίστη  ότι ο Θεός θα  εκπληρώσει τις υποσχέσεις του,  και  θα  αποδώσει  τη δικαιοσύνη δηλαδή θα οδηγήσει το άνθρωπο να γίνει όπως πρέπει να είναι, όπως Εκείνος  που τον δημιούργησε: Κατ’ εικόνα και ομοίωση του Θεού:  δίκαιος. 

Ο ευαγγελιστής Λουκάς  στο ευαγγέλιο (Λκ. 18,1-8) του γράφει  ότι

Ο Ιησούς τους είπε μια παραβολή για το ότι πρέπει πάντα να προσεύχονται και να μην κουράζονται. Τους είπε: "Σε κάποια πόλη ήταν ένας δικαστής ο οποίος ούτε το Θεό φοβόταν ούτε τους ανθρώπους ντρεπόταν. Σ'εκείνη την πόλη υπήρχε και μια χήρα γυναίκα και πήγαινε και του έλεγε: `δώσε μου δίκιο εναντίον του αντιπάλου μου'. Ο δικαστής για ένα χρονικό διάστημα δεν ήθελε. Αλλά μετά είπε μέσα του: `αν και το Θεό δε φοβούμαι ούτε ντρέπομαι κανέναν άνθρωπο, επειδή αυτή η χήρα μου έγινε ενοχλητική, θα της δώσω το δίκιο της, ώστε να μην έρχεται συνεχώς να με ενοχλεί'". Είπε τότε ο Κύριος: "Ακούσατε τι είπε ο άδικος δικαστής. Κι ο Θεός δε θα αποδώσει δικαιοσύνη στους εκλεκτούς του, που του φωνάζουν μέρα και νύκτα, αλλά θα τους αφήσει να περιμένουν ακόμα; Σας λέω ότι πολύ γρήγορα θα αποδώσει δικαιοσύνη. Αλλά όταν έλθει ο Υιός του ανθρώπου, θα βρει άραγε πίστη πάνω στη γη;"

Λόγος του Κυρίου

Η παραβολή  σήμερα είναι ένας παραλληλισμός, από τη μια  ένας υπερήφανος και αλαζόνας δικαστή που αισθάνεται παντοδύναμος,  και από την άλλη μια απροστάτευτη χήρα. Στην  Αγία Γραφή, η χήρα και το ορφανό,  είναι η κατ’ εξοχή εικόνα και το σύμβολο του κάθε ανυπεράσπιστου, του αδύναμου, που είναι αναγκασμένος να εμπιστεύεται τη ζωή, το σήμερα και το αυριο του, σε κάποιον άλλο γιατί και δεν έχουν ένα δικό τους ανθρωπο να τους υπερασπιστεί, τον άνδρα (της) ή τον πατέρα  (του) που θα  προστατεύσει την αξιοπρέπεια τους από κάποιο που την επιβουλεύεται. 

Στην προκείμενη  περίπτωση,  η χήρα,  απευθύνεται σε  κάποιον ξένο, ο οποίος αν και είναι  επιφορτισμένος  να  υπερασπίζεται όποιον κινδυνεύει, στην πράξη αποδεικνύεται  ότι κάθε άλλο κάνει αυτό για το οποίο τον έχουν τοποθετήσει. 

Η χήρα  δεν παραιτείται, δεν σκύβει το κεφάλι, δεν  υποτάσσεται αλλά με πολύ υπομονή, επιμονή και με τη δύναμη που της δίνει η πίστη της ότι αυτό που ζητά είναι καλό και δίκαιο, αγωνίζεται και πετυχαίνει το επιθυμητό αποτέλεσμα.

Ο Ιησούς κάνει ένα ποιοτικό πέρασμα από τον  άδικο, και αλαζόνα δικαστής που από το πείσμα της χήρας υποχρεώνεται να κάνει το καθήκον του, περνάει  στον  Θεός που είναι δημιουργός και προνοητικός Πατέρας και φροντίζει για τα παιδιά του,  δεν θα ακούσει εκείνους που έχουν αφήσει επάνω του  την τύχη τους και το καλό τους, και τον  επικαλούνται   με πίστη  υπομονή και επιμονή και.

Στην προσευχή μας δεν αναθέτουμε στο Θεό να κάνει ότι πρέπει να κάνουμε εμείς, αλλά του ζητάμε να μας χαρίζει το Αγ. Πνεύμα που είναι η πηγή των έργων αγάπης και δύναμη που ανακαινίζει τον άνθρωπο για να γίνουμε  όλο και περισσότερο εικόνα και ομοίωση Του.

Στην κατεξοχήν προσευχή του χριστιανού, το “Πάτερ ημών”,  που ο ίδιος ο Ιησού μας δίδαξε,  μας  παρότρυνει να προσευχόμαστε “ας γίνει το θέλημα  σου να έλθει η Βασιλεία σου”. Βέβαια στο άκουσμα του όρου “Βασίλεια του Θεού”, ως προς την κατανόησή του τα χάνουμε. Μια εξήγηση είναι και αυτή: μια εναλλακτική κοινωνία όπου το κακό , που παίρνει σάρκα και οστά σε κάθε είδους  αδικία και εκμετάλλευση, που καταπατά την αξιοπρέπεια του ανθρώπου και της φύσης, δεν θα  έχει λόγο ύπαρξης,  γιατί ο Θεός όπως την περιγράφει ο ευαγγελιστής  Λουκάς : “διασκόρπισε τους περήφανους και χάλασε τα σχέδια που είχανε στο νου τους.  Καθαίρεσε άρχοντες από τους θρόνους τους και ταπεινούς ανύψωσε. Ανθρώπους που πεινούσαν τους γέμισε με αγαθά και πλούσιους τους έδιωξε με χέρια αδειανά. Βοήθησε το δούλο του, τον Ισραήλ, μην ξεχνώντας την υπόσχεση που είχε δώσει στους προγόνους μας, ότι δηλαδή θα σπλαχνιστεί τον Αβραάμ και τους απογόνους του για παντοτινά» και θα είναι εκείνος στα Πάντα σε όλους. Αυτή “η Βασιλεία” εγκαινιάστηκε με την έλευση του Ιησους Χριστού και που μέσα από πολλα εμπόδια και θλίψεις προχωρά.   

Η προσευχή, είναι η εκδήλωση της πίστης στο  Θεό που εκπληρώνει τις υποσχέσεις του. Προσευχή δεν σημαίνει εγώ “ζητώ από το Θεό και εκείνος είναι εκεί  για να μου εκπληρώσει τα θέλημα μου”, δεν του αναθέτουμε την εκπλήρωσή των ευθυνών μας, αλλά του ζητούμε το καλό μας και εκείνος ξέρει  για τις ανάγκες μας να έρθει σε βοήθεια μας. Ο Θεός δεν μας αντικαθιστά αλλά μας δίνει την ενέργεια  του Πνεύματός  του και συνεργάζεται μαζί μας ώστε να καλύψουμε τις αδυναμίες μας 

Τέλος η περικοπή μας έστω και έμμεσα  λέει ότι η δικαιοσύνη που έχουμε ανάγκη προασπίζει την αξιοπρέπεια μας δεν μπορούμε  να την βρούμε μέσα από την εξουσία, που ενεργεί από συμφέρον,  αλλά  τον  Θεό που μας χαρίζει το αγ. Πνεύμα που ενεργεί για το καλός και γιατί εκείνος που μας δημιούργησε,  ξέρει πιο είναι το καλό μας και τελικά γιατί ξέρει το μυστικό  της ύπαρξης μας και γιατί υπάρχουμε.

x