Γ΄ Κύκλος 30η Τακτική Κυριακή ( Λκ18,9-14)

Η αρετή της ταπεινοφροσύνης είναι  εκδηλωση της πίστης στην ευσολαχνία του  Θεό 

Κυριακή 27η Οκτωβρίου 2019

Οι πρώτες γραμμές του σημερινής ευαγγελικής περικοπής μας δείχνουν τι θέλει να διδάξει ο Ιησούς με την παραβολή που ετοιμάζεται να πει, και που έχει ως στόχο “ κάποιους που είχαν εμπιστοσύνη στον εαυτό τους ότι ήταν δίκαιοι και περιφρονούσαν τους άλλους”, ενώ και οι τελευταίες οι τελευταίες γραμμές «Σας λέω ότι αυτός, ο τελώνης κατέβηκε δικαιωμένος στο σπίτι του και όχι ο άλλος, ο φαρισαίος» επιβεβαιώνουν με ακρίβεια το δίδαγμα που ο Ιησούς θέλει να λάβουν με αυτήν την παραβολή, αυτοί που είχε υποδειξει στην εισαγωγή του .

από το κατά Λουκά ΄Αγιο Ευαγγέλιο ( Λκ18,9-14)

Είπε ο Ιησούς ακόμα αυτή την παραβολή, προς κάποιους που είχαν εμπιστοσύνη στον εαυτό τους ότι ήταν δίκαιοι και περιφρονούσαν τους άλλους: "Δυο άνθρωποι ανέβηκαν στο ναό για να προσευχηθούν. Ο ένας ήταν Φαρισαίος και ο άλλος τελώνης. Ο Φαρισαίος στάθηκε όρθιος και έκανε την εξής προσευχή σχετικά με τον εαυτό του ως εξής: `Θεέ μου, σ' ευχαριστώ διότι δεν είμαι όπως οι υπόλοιποι άνθρωποι, που είναι άρπαγες, άδικοι, μοιχοί, ή και όπως αυτός ο τελώνης. Νηστεύω δυο φορές την εβδομάδα και δίνω τη δεκάτη απ'όλα όσα αποκτώ'. Αλλά ο τελώνης, στεκόταν μακριά και δεν ήθελε ούτε τα μάτια να σηκώσει προς τον ουρανό, αλλά κτυπούσε το στήθος του λέγοντας: `Θεέ μου, ελέησέ με τον αμαρτωλό'. Σας λέω ότι αυτός κατέβηκε δικαιωμένος στο σπίτι του και όχι ο άλλος. Διότι καθένας που εξυψώνει τον εαυτό του θα ταπεινωθεί, ενώ αυτός που ταπεινώνει τον εαυτό του θα υψωθεί".

Λόγος του Κυρίου

Στην παραβολή αυτή που είπε ο Ιησούς , έχει οι δύο πρωταγωνιστές, ο ένας Φαρισαίος ο άλλος Τελώνης, οι οποίοι με το περιεχόμενο της προσευχής τους δείχνουν ποια αντίληψη του Θεού έχει ο καθένας τους.

Οι Φαρισαίοι ήταν μια θρησκευτική ομάδα στα πλαίσια της Ιουδαϊκής θρησκείας που εκλάμβαναν τους εαυτούς τους να είναι στην πρέπουσα κατάσταση απέναντι σε όλα και απέναντι στο Θεό, διότι εκτελούσαν με την πιο μικρή λεπτομέρεια τις προδιαγραφές της θρησκείας τους τις οποίες είχαν κωδικοποιήσει σε 613 νόμους. Αυτή η αυτοεκτίμηση εξωτερικευόταν με το να περιφρονούν τους άλλους.

Ο Ιησούς περιγράφει την προσευχή του Φαρισαίου, ο οποίος με αλαζονεία προσεύχεται, απαριθμώντας στον Θεό τα προτερήματα του και συνάμα , περιφρονώντας τον πλησίον του, λέει λοιπόν: “έκανε την εξής προσευχή σχετικά με τον εαυτό του ως εξής : `Θεέ μου, σ' ευχαριστώ διότι δεν είμαι όπως οι υπόλοιποι άνθρωποι, που είναι άρπαγες, άδικοι, μοιχοί, ή και όπως αυτός ο τελώνης. Νηστεύω δυο φορές την εβδομάδα και δίνω τη δεκάτη απ' όλα όσα αποκτώ ΄ ”.

Ας προσέξουμε την εισαγωγική διευκρίνηση του Ιησού : “έκανε την εξής προσευχή σχετικά με τον εαυτό του ως εξής” σαν να θέλει να πει ότι προσευχόταν στον εαυτόν του. Πράγματι αν εξαιρέσει κάποιος το « Θεέ μου Σε ευχαριστώ» δεν υπάρχει κάτι άλλο που να δείχνει ότι αυτό που κάνει είναι μια προσευχή. Απαριθμεί τα κατορθώματα του. Από το Θεό δεν έχει κάτι να περιμένει. Στην προσευχή του δεν έχει θέση για τον Θεό. Ούτε καν του περνάει από το μυαλό ότι οι ικανότητες που του επέτρεψαν να φτάσει σε αυτά τα αποτελέσματα μπορεί να είναι χαρίσματα από το Θεό. Του αρκεί ο εαυτός του. Όσο για τον πλησίον απλά τον κατηγορεί ότι δεν είναι σαν κι αυτόν. Θεός και πλησίον πρέπει να του αναγνωρίσουν την αξιοσύνη, ο Θεός να τον ανταμείψει και ο πλησίον να τον σέβεται.

Ο Ιησούς περιγράφει και την προσευχή του τελώνη : «Ο τελώνης στεκόταν μακριά και δεν ήθελε ούτε τα μάτια να σηκώσει προς τον ουρανό, αλλά κτυπούσε το στήθος του λέγοντας: “Θεέ μου, ελέησέ με τον αμαρτωλό!» Οι τελώνες ήταν οι φοροεισπράκτορες των Ρωμαίων, οι δωσίλογοι και οι συνεργάτες των κατακτητών της εποχής, οι οποίοι προσπαθούσαν να εισπράξουν με κάθε τρόπο περισσότερα από τα προβλεπόμενα για να κερδίσουν και αυτοί, γι αυτό και όλοι τους απεχθάνονταν. Συνήθως ήταν φτωχοί και έκαναν αυτό το επάγγελμα για να επιβιώσουν και όταν το επέλεγαν (το επάγγελμα) δεν μπορούσαν να το αλλάξουν. Η συμπεριφορά και η προσευχή του τελώνη είναι εκ διαμέτρου αντίθετες από εκείνες του Φαρισαίου. Δεν λέει τίποτα για τον εαυτόν του, ούτε εκφράζει λόγια μετάνοιας διότι ξέρει ότι και να μετανοήσει δεν μπορεί να αλλάξει επάγγελμα, άρα θα μείνει πάντοτε αμαρτωλός ! Το μόνο που ζητά είναι να γίνει αντικείμενο του «ελέους του Θεού».

Και ο Ιησούς συμπεραίνει : «Σας λέω ότι αυτός, ο τελώνης, κατέβηκε δικαιωμένος στο σπίτι του και όχι ο άλλος, ο φαρισαίος». Δηλαδή εκείνος που ήταν εντάξει με τον Θεό ήταν ο τελώνης. Γιατί αναγνώρισε στον Θεό τον Φιλεύσπλαχνο Πατέρα και εγκατέλειψε τον εαυτόν του ταπεινά στην ευσπλαχνία και την μακροθυμία Του.

Γ΄Κύκλος 29η Τακτική Κυριακή Λκ. 18,1-8)

Η  πίστη είναι η πεποίθηση  ότι ο Θεός θα  εκπληρώσει τις υποσχέσεις του,     

Κυριακή  20 Οκτωβρίου 2019  

Στο κέντρο της σημερινής  ευαγγελικής περικοπής είναι  η πίστη  ότι ο Θεός θα  εκπληρώσει τις υποσχέσεις του,  και  θα  αποδώσει  τη δικαιοσύνη δηλαδή θα οδηγήσει το άνθρωπο να γίνει όπως πρέπει να είναι, όπως Εκείνος  που τον δημιούργησε: Κατ’ εικόνα και ομοίωση του Θεού:  δίκαιος. 

Ο ευαγγελιστής Λουκάς  στο ευαγγέλιο (Λκ. 18,1-8) του γράφει  ότι

Ο Ιησούς τους είπε μια παραβολή για το ότι πρέπει πάντα να προσεύχονται και να μην κουράζονται. Τους είπε: "Σε κάποια πόλη ήταν ένας δικαστής ο οποίος ούτε το Θεό φοβόταν ούτε τους ανθρώπους ντρεπόταν. Σ'εκείνη την πόλη υπήρχε και μια χήρα γυναίκα και πήγαινε και του έλεγε: `δώσε μου δίκιο εναντίον του αντιπάλου μου'. Ο δικαστής για ένα χρονικό διάστημα δεν ήθελε. Αλλά μετά είπε μέσα του: `αν και το Θεό δε φοβούμαι ούτε ντρέπομαι κανέναν άνθρωπο, επειδή αυτή η χήρα μου έγινε ενοχλητική, θα της δώσω το δίκιο της, ώστε να μην έρχεται συνεχώς να με ενοχλεί'". Είπε τότε ο Κύριος: "Ακούσατε τι είπε ο άδικος δικαστής. Κι ο Θεός δε θα αποδώσει δικαιοσύνη στους εκλεκτούς του, που του φωνάζουν μέρα και νύκτα, αλλά θα τους αφήσει να περιμένουν ακόμα; Σας λέω ότι πολύ γρήγορα θα αποδώσει δικαιοσύνη. Αλλά όταν έλθει ο Υιός του ανθρώπου, θα βρει άραγε πίστη πάνω στη γη;"

Λόγος του Κυρίου

Η παραβολή  σήμερα είναι ένας παραλληλισμός, από τη μια  ένας υπερήφανος και αλαζόνας δικαστή που αισθάνεται παντοδύναμος,  και από την άλλη μια απροστάτευτη χήρα. Στην  Αγία Γραφή, η χήρα και το ορφανό,  είναι η κατ’ εξοχή εικόνα και το σύμβολο του κάθε ανυπεράσπιστου, του αδύναμου, που είναι αναγκασμένος να εμπιστεύεται τη ζωή, το σήμερα και το αυριο του, σε κάποιον άλλο γιατί και δεν έχουν ένα δικό τους ανθρωπο να τους υπερασπιστεί, τον άνδρα (της) ή τον πατέρα  (του) που θα  προστατεύσει την αξιοπρέπεια τους από κάποιο που την επιβουλεύεται. 

Στην προκείμενη  περίπτωση,  η χήρα,  απευθύνεται σε  κάποιον ξένο, ο οποίος αν και είναι  επιφορτισμένος  να  υπερασπίζεται όποιον κινδυνεύει, στην πράξη αποδεικνύεται  ότι κάθε άλλο κάνει αυτό για το οποίο τον έχουν τοποθετήσει. 

Η χήρα  δεν παραιτείται, δεν σκύβει το κεφάλι, δεν  υποτάσσεται αλλά με πολύ υπομονή, επιμονή και με τη δύναμη που της δίνει η πίστη της ότι αυτό που ζητά είναι καλό και δίκαιο, αγωνίζεται και πετυχαίνει το επιθυμητό αποτέλεσμα.

Ο Ιησούς κάνει ένα ποιοτικό πέρασμα από τον  άδικο, και αλαζόνα δικαστής που από το πείσμα της χήρας υποχρεώνεται να κάνει το καθήκον του, περνάει  στον  Θεός που είναι δημιουργός και προνοητικός Πατέρας και φροντίζει για τα παιδιά του,  δεν θα ακούσει εκείνους που έχουν αφήσει επάνω του  την τύχη τους και το καλό τους, και τον  επικαλούνται   με πίστη  υπομονή και επιμονή και.

Στην προσευχή μας δεν αναθέτουμε στο Θεό να κάνει ότι πρέπει να κάνουμε εμείς, αλλά του ζητάμε να μας χαρίζει το Αγ. Πνεύμα που είναι η πηγή των έργων αγάπης και δύναμη που ανακαινίζει τον άνθρωπο για να γίνουμε  όλο και περισσότερο εικόνα και ομοίωση Του.

Γ΄ Κύκλος 28η, Τακτική Κυριακή (Λκ. 17, 11 -19)

Δέκα θεραπεύτηκαν ο ένας μόνο  Σώθηκε
Πίστη είναι να ξέρεις να αναγνωρίζεις να δέχεσαι να ευχαριστείς

13 Οκτωβρίου 2019, 

«Οι δέκα λεπροί» ·  είναι η εικόνα  του Λαού του Θεού που είναι κτυπημένος από το κακό  έχει πια συνειδητοποιήσει ότι ,από μόνος του και με τις  δικές του  μόνον δυνάμεις,  Εκτελώντας καθήκοντα και προδιαγραφές που προβλέπει η θρησκευτική του παράδοση  δεν μπορεί να σώσει (τους λεπρούς)  και μάλιστα από  τον φόβο από τον οποίο κατέχεται για μεγαλύτερα  δεινά,  εκτοπίζει τους  λεπρούς, φροντίζοντας μόνο για την προφύλαξη των υγιών,  προσμένοντας τη Σωτηρία του να έλθει από αλλού, έξω απ΄ αυτόν .

από το κατά Λουκά   ΄Αγιο Ευαγγέλιο (Λκ. 17, 11 -19)

Ενώ ο Ιησούς πήγαινε στην Ιερουσαλήμ, περνούσε μέσα απ'τη Σαμάρεια και τη Γαλιλαία. Κι ενώ έμπαινε σε κάποιο χωριό τον συνάντησαν δέκα λεπροί άνδρες που στάθηκαν μακριά κι άρχισαν να φωνάζουν και να λένε: "Κύριε Ιησού, ελέησέ μας!" Κι ο Ιησούς όταν τους είδε είπε: "Πηγαίνετε και δείξτε τους εαυτούς σας στους ιερείς". Κι ενώ πήγαιναν, καθαρίστηκαν. 'Ενας απ'αυτούς, όταν είδε πως θεραπεύθηκε, γύρισε πίσω και με δυνατή φωνή δόξαζε το Θεό. 16Κι έπεσε στα πόδια του Ιησού, με το πρόσωπο στη γη και τον ευχαριστούσε. Κι αυτός ήταν Σαμαρείτης. Ο Ιησούς είπε τότε: "Δεν καθαρίστηκαν και οι δέκα; Αλλά οι εννιά πού είναι; Δεν βρέθηκε κανένας να επιστρέψει και να δοξάσει το Θεό παρά μόνο αυτός ο αλλοεθνής;" Και του είπε: "Σήκω και πήγαινε. Η πίστη σου σε έσωσε!".

Λόγος του Κυρίου 

Και οι λεπροί έχουν συνειδητοποιήσει και αυτοί ότι δεν μπορούν από την παράδοση που ακολουθούν οι υγιής του χωριού δεν μπορούν να σωθούν  ΄Ετσι, αφήνει πίσω του μια παλαιά κατάσταση,  και απευθύνεται στον Ιησού.

Η επίκληση των λεπρών   "Κύριε Ιησού, ελέησέ μας!" εκφράζει μια πίστη που αρχίζει να γεννιέται από την ελπίδα  μιας νέας  ζωής,  όπως εκείνη τω αρχαίων προφητών των προφητών που εμπιστευόταν τον Λόγο του Θεού, πριν ακόμη αυτός πραγματοποιηθεί και ξεκινούσαν την δράση τους και στην πορεία της έβλεπαν τα αποτελέσματα της. Έτσι και αυτοί δείχνουν  εμπιστοσύνη στον λόγο του Ιησού "Πηγαίνετε και δείξτε τους εαυτούς σας στους ιερείς" χωρίς να έχουν θεραπευτεί, ξεκίνησαν για να παρουσιαστούν στους ιερείς οι οποίοι ήταν εξουσιοδοτημένοι να πιστοποιήσουν τη θεραπεία τους. 
Ο Ιησούς με την υπόδειξη του  "Πηγαίνετε και δείξτε τους εαυτούς σας στους ιερείς" αναγνωρίζει ότι στην προδιαγραφή αυτή της ιουδαϊκής παράδοση τους υπάρχει κάτι το αξιόλογο που πρέπει να αξιοποιηθεί : η Σωτηρία  είναι αποκλειστικά έργο του Θεού, και γι αυτήν την παράδοση ο ιερέας είναι επιφορτισμένος να την αναγνωρίσει να το διαπιστώσει και να την διακηρύξει 
Συνάμα με αυτήν την υπόδειξη τους δείχνει ότι η  εμπιστοσύνη, η πίστη, που του δείχνουν, είναι η αφετηρία  που μπορεί να κάνει  την ελπίδα τους για μια αναγεννημένη  ζωή,  πραγματικότητα. 

Γ΄Κύκλος 27η Τακτική Κυριακή , Λκ. (17,5-10)

Η πίστη και η δωρεά χαρακτηρίζουν τη ζωή του Χριστιανού

Κυριακή 6η Οκτωβρίου 2019

Ο Ιησούς, διαπαιδαγωγώντας τους μαθητές τους είχε πει : “Κι αν επτά φορές την ημέρα αμαρτήσει εναντίον σου και επτά φορές επιστρέψει σε σένα λέγοντας: `μετανοώ', να τον συγχωρήσεις”. Στους αποστόλους αυτό φάνηκε δυσβάστακτο, για την πίστη που διέθεταν μέχρι εκείνη την ώρα, γι αυτό, σύμφωνα 

με το κατά Λουκά  Αγιο Ευαγγέλιο (17,5-10)

«Οι απόστολοι είπαν τότε στον Κύριο: " δώσε μας κι άλλη πίστη". Κι ο Κύριος είπε: "Αν έχετε πίστη σαν το σπόρο του σιναπιού, θα μπορούσατε να πείτε σ' αυτή τη μουριά: `ξεριζώσου και φυτέψου στη θάλασσα κι εκείνη θα σας υπάκουε. Αλλά ποιός από σας που έχει ένα δούλο να οργώνει ή να βόσκει, όταν αυτός θα γυρίσει στο σπίτι απ' το χωράφι θα του πει: `έλα αμέσως και κάθισε στο τραπέζι ;΄ Δε θα του πει μάλλον : `ετοίμασε αυτό που θα δειπνήσω και μετά απ' αυτό να φας και να πιείς κι εσύ'; Μήπως θα χρωστά ευγνωμοσύνη στο δούλο επειδή έκαμε όσα του διατάχθηκαν; ' Ετσι κι εσείς : όταν κάνετε όλα όσα σας διέταξαν, να λέτε: `είμαστε άχρηστοι δούλοι. Κάναμε ό, τι οφείλαμε να κάνουμε " ».

Λόγος του Κυρίου

"Αν είχατε πίστη σαν το κόκκο του σιναπιού, θα λέγατε σ’ αυτή τη μουριά: “ξεριζώσου και πήγαινε να φυτρώσεις στη θάλασσα” κι εκείνη θα σας υπάκουε.. "

Και στη σημερινή ευαγγελική περικοπή ο Ιησούς χρησιμοποιεί μια παράδοξη έκφραση -κάτι που συχνά κάνει- για να τραβήξει την προσοχή των ακροατών και να υπογραμμίσει την σπουδαιότητα των λεγόμενων του. Στην προκειμένη περίπτωση θέλει να διατυπώσει και κυρίως να υπογραμμίσει ότι η δύναμη της πίστης δεν οφείλεται στην ποσότητα αλλά στην ποιότητα.

Το παράδειγμα του Ιησού δεν πρέπει να μας παραπλανήσει: η πίστη δεν χρησιμεύει για να δημιουργήσει θεαματικά επιτεύγματα προς όφελός μας. Η πίστη θέτει ως στόχο να διαφοροποιήσει την πορεία των πραγμάτων της ζωής και να τα προσαρμόσει στις επιθυμίες του πιστού, αλλά σκοπό έχει να δώσει στον πιστό (σε καθέναν από μας) μέσα από την πορεία του νόημα στα πράγματα, στη ζωή και στο θάνατο, στην υγεία και στην ασθένεια, στον πλούτο και στη φτώχεια, και ότι όλα αυτά είναι στην υπηρεσία του(μας) για το καλό του (μας). Ο απόστολος Παύλος ακριβώς αυτό λέει: “Τα πάντα συμβάλλουν στο καλό εκείνων που αγαπούν το Θεό” . Η πίστη εξυπηρετεί ακριβώς και κυρίως αυτό: να ζήσουμε, μαζί, το δικό μας Πάσχα, τη νέα εν Χριστώ ζωή, με τον δικό μας προσωπικό τρόπο.