Εορτή της Αγίας Οικογένειας 2018

Η οικογένεια : χωρος της συγνωμης και της συγχωρησης

Κυριακή 30 Δεκεμβρίου 2018

Σειρ. 3, 3-7.14-17 ‘ Κολ. 3,12-21 ‘ Λκ 2, 41-52.

Ο καθένας μας έχει ένα όνομα και ένα επίθετο. Το “όνομα” που φέρει καθένας από μας προσδιορίζει την μοναδική, αποκλειστική και ανεπανάληπτη προσωπικότητά του. Το “επίθετο”, είναι ο σύνδεσμό μας με τους άλλους, μας «τοποθετεί» σε μια οικογένεια από την οποία λάβαμε τη ζωή του και διαμέσου της ενταχθήκαμε στην ευρύτερη κοινωνία.

Κανένας μας δεν ήρθε μόνος του στη ζωή. Οι γονείς μας είναι το σημείο της εισόδου μας στη ζωή και η οικογένεια είναι η δίοδος για την ένταξή μας στην ανθρώπινη κοινωνία.

Κάθε οικογένεια είναι μια «κοινωνία ζωής». Αυτή η «κοινωνία ζωής», δεν περιορίζεται στη απλή συγκατοίκηση, και ένας στρατώνας είναι χώρος συγκατοίκησης, αλλά δεν είναι οικογένεια. «Οικογένεια» δεν είναι απλή τεκνοποίηση αλλά τεκνοτροφία (η σωστή διαπαιδαγώγηση). «Οικογένεια» είναι ένας διάλογος, συνεχής, που σκοπεύει στην αμοιβαία οικοδομή και ωρίμανση όλων των μελών της. Στο σημείο αυτό έρχεται σε βοήθειά μας η σημερινή ευαγγελική περικοπή, επίκεντρο της οποίας είναι ένας διάλογος και μάλιστα όχι εύκολος και δεδομένος.

Σήμερα γιορτάζουμε την Αγία Οικογένεια και το μυαλό πηγαίνει στο “ιδεώδες μοντέλο” για να εμπνευσθούμε για την δικιά μας οικογένεια· και όμως, η ευαγγελική περικοπή την οποία θα διαβάσουμε είναι η αφήγηση μια σύγκρουσης tου Ιησού με τους γονείς του -σήμερα θα το λέγαμε ‘σύγκρουση γενεών’ - που όμως αντιμετωπίζεται με τον διάλογο.

Ανάγνωσμα από το κατά Λουκά ΄Αγιο Ευαγγέλιο (Λκ 2, 41-52)

Κάθε χρόνο, τη γιορτή του Πάσχα οι γονείς του Ιησού πήγαιναν στην

Ιερουσαλήμ. Όταν έγινε δώδεκα χρονών, ανέβηκαν στα Ιεροσόλυμα, στη γιορτή, όπως συνήθιζαν. Όταν τέλειωσε η γιορτή και γύριζαν πίσω, το παιδί ο Ιησούς παρέμεινε στην Ιερουσαλήμ, χωρίς να το ξέρουν ο Ιωσήφ και η μητέρα του. Νομίζοντας ότι ήταν μέσα στο πλήθος των προσκυνητών, περπάτησαν μιας μέρας δρόμο και ύστερα άρχισαν να τον αναζητούν ανάμεσα στους συγγενείς και τους γνωστούς. Δεν τον βρήκαν, όμως, και γύρισαν στην Ιερουσαλήμ να τον αναζητήσουν. Τον βρήκαν ύστερα από τρεις μέρες στο ναό καθισμένο ανάμεσα στους νομοδιδασκάλους, να τους ακούει και να τους κάνει ερωτήσεις. Όλοι όσοι τον άκουγαν έμεναν κατάπληκτοι για τη νοημοσύνη και τις απαντήσεις του. Μόλις τον είδαν οι γονείς του, απόρησαν, και η μητέρα του, του είπε: «Παιδί μου, γιατί μας το ’κανες αυτό; Ο πατέρας σου κι εγώ σε αναζητούσαμε με πολλή αγωνία». Ο Ιησούς τους απάντησε: «Γιατί με αναζητούσατε; Δεν ξέρατε ότι πρέπει να βρίσκομαι στο σπίτι του Πατέρα μου;» Εκείνοι όμως δεν κατάλαβαν τα λόγια που τους είπε.

Ο Ιησούς κατέβηκε μαζί τους και ήρθε στη Ναζαρέτ και ζούσε κοντά τους με υπακοή. Η μητέρα του όμως διατηρούσε μέσα στην καρδιά της όλα αυτά τα λόγια. Ο Ιησούς μεγάλωνε και πρόκοβε στη σοφία, και η χάρη που είχε ευαρεστούσε το Θεό και τους ανθρώπους.

Λόγος του Κυρίου

Ο μικρός Ιησούς με τους γονείς του, πηγαίνει στην Ιερουσαλήμ και εκεί χάνεται! Γιατί; Ο Ιησούς, στη Ναζαρέτ, ήταν μαθημένος να μην είναι ένα παιδί κλεισμένο στο σπίτι αλλά συναναστρεφόταν τους άλλους, τους συγγενείς, τους γνωστούς, τους φίλους, “κοινωνικοποιούνταν” θα λέγαμε σήμερα. Στο σπίτι επέστρεφε για φαγητό, και το βράδυ καθώς, αυτήν την ώρα, όλοι επέστρεφαν στο σπίτι τους. Αυτό θα ήταν το χαρακτηριστικό ολόκληρης της δημόσιας ζωής του: η ανοιχτή συναναστροφή του με όλους, με εμπιστοσύνη και αγάπη για όλους. Στη Ιερουσαλήμ, όπου πήγε με τους γονείς του, συνεχίζει αυτή την πρακτική. Συγκινείται με το να ακούει αλλά και να ερωτά ανθρώπους που στο χωριό του δεν υπήρχαν και ξεχνιέται, μένει πίσω. Τον βρίσκουν να συζητά. Ως έφηβος, έκανε την παλικαριά του. Του ζητούν εξηγήσεις, δεν τον ντροπιάζουν με βίαιες επιπλήξεις και δεν ζητούν ταπεινωτικές πράξεις μετανοίας. Και εκείνος δικαιολογείται με μια ερώτηση που αφήνει άφωνους τον Ιωσήφ και την Μαρία : «Γιατί με αναζητούσατε; («Ουκ ήδειτε ότι εν τοις του πατρός μου δει είναι με» = Δεν ξέρατε ότι πρέπει να βρίσκομαι στο σπίτι του Πατέρα μου;)

Χριστούγεννα : Υπάρχει ελπίδα για όλους 2018

Χριστούγεννα : Υπάρχει ελπίδα για όλους

Τρίτη   25/12/2018

Πρώτο Ανάγνωσμα  Ησ. 9,1-6 

Ο προφήτης Ησαΐας απευθύνεται στους κατοίκους του βόρειου Ισραήλ, στις φυλές των   Ζαβουλών και Νεφθαλί,  που ζουν στο σκοτάδι της μεγάλης θλίψης  διότι  έχασαν τα πάντα από τον Ασσύριο κατακτητή. Υπόσχεται έναν  σωτήρα ιδιόμορφο: « γεννήθηκε για μας ένα παιδί, μας δόθηκε ένας γιος· πάνω στους ώμους του η εξουσία θα μένει και τ’ όνομά του θα ’ναι: Σύμβουλος θαυμαστός, Θεός ισχυρός, αιώνιος Πατέρας και της Ειρήνης Άρχοντας».
Διαβάζουμε αυτή την περικοπή  την Νύχτα των Χριστουγέννων επειδή  είναι η εικόνα κάθε «νύχτας ανθρώπινης»  στην οποία φέγγει το «Νέο Φως» που όμως δεν  έρχεται από τα  παλάτια, τις βούλες,  τα πανεπιστήμια, την Ε.Ε. ή τον  Ο.Η.Ε. κοκ , αλλά μέσα από ένα  στάβλο και μια  στενόχωρη κατάσταση.
Η προφητεία του Ησαΐα  πραγματοποιήθηκε στο πρόσωπο του Χριστού αλλά ακόμη δεν ολοκληρώθηκε. Ο Χριστός έβαλε σε κίνηση τους  ανθρώπους, δείχνει χειροπιαστά ότι ο Θεός τους αγαπά  και μαζί του βαδίζουν προς την ολοκλήρωση της. Ο Μεσσίας Χριστός γεννήθηκε, υπάρχει λοιπόν  ελπίδα για όλους. Η Βασιλεία του Θεού, που προχωρά μέσα από  χίλια όσα εμπόδια της ιστορίας, θα φτάσει στην τελική νίκη. Το σκοτάδι τελικά δεν θα υπερισχύσει.  Καλούμαστε, όπως λέει ο άγιος Παύλος,  “να ντυθούμε τα άρματα του φωτός” (Ρωμ. 13,12), για να πολεμήσουμε για την τελική νίκη, όχι μαζί με έναν πολέμαρχο αλλά με Έναν που είναι  Σύμβουλος θαυμαστός, Θεός ισχυρός, αιώνιος Πατέρας  και της Ειρήνης Άρχοντας. Νικούμε κάθε φορά που γινόμαστε μικροί όπως το βρέφος  της Ναζαρέτ.


Από το κατά Λουκά Αγ. Ευαγγέλιο 2,1-14
 «Δόξα στον ύψιστο Θεό και ειρήνη στη γη, στους ανθρώπους που αγαπά!»

Εκείνες τις ημέρες εκδόθηκε διαταγή από τον Καίσαρα Αύγουστο να απογραφεί όλη η οικουμένη. Αυτή η απογραφή είναι η πρώτη που έγινε, όταν ήταν ηγεμόνας της Συρίας ο Κυρήνιος. Και πήγαιναν όλοι να απογραφούν, ο καθένας στη δική του πόλη. Ανέβηκε τότε και ο Ιωσήφ από τη Γαλιλαία, από την πόλη Ναζαρέτ, στην Ιουδαία, στην πόλη του Δαβίδ που ονομάζεται Βηθλεέμ, επειδή καταγόταν από την οικογένεια και τη γενιά του Δαβίδ, για να απογραφεί μαζί με τη Μαριάμ τη μνηστή του, που ήταν έγκυος. 'Οταν βρίσκονταν εκεί, συμπληρώθηκαν οι μέρες για να γεννήσει, και γέννησε τον πρωτότοκο γιο της. Τον σπαργάνωσε και τον έβαλε να ξαπλώσει στη φάτνη, διότι δεν υπήρχε γι'αυτούς τόπος στο πανδοχείο.
Σ'εκείνη την περιοχή υπήρχαν βοσκοί, που αγρυπνούσαν τη νύκτα και φύλαγαν βάρδιες για το κοπάδι τους. 'Αγγελος Κυρίους στάθηκε κοντά τους και η δόξα του Κυρίου τους περιέβαλε, ενώ εκείνοι φοβήθηκαν πολύ. Και οάγγελος τους είπε: "Μη φοβάσθε, διότι σας αναγγέλω μια μεγάλη χαρά, που θα είναι χαρά και για όλο το λαό. Γιατί σήμερα, στην πόλη του Δαβίδ γεννήθηκε για σας ένας σωτήρας, που είναι ο Χριστός, ο Κύριος. Αυτό θα είναι για σας το σημείο: θα βρήτε ένας βρέφος σπαργανωμένο και ξαπλωμένο στη φάτνη". Ξαφνικά, μαζί με τον άγγελο εμφανίσθηκε πλήθος απ'την ουράνια στρατιά των αγγέλων, που αινούσαν το Θεό και έλεγαν: "Δόξα στο Θεό, στα ύψη του ουρανού και πάνω στη γη ειρήνη, στους ανθρώπους που ο Κύριος αγαπά".
Λόγος του Κυρίου


Ποιοί είναι όμως οι άνθρωποι που ο Θεός αγαπά;  Έρχεται σε βοήθεια μας  το ευαγγέλιο κατά  Λουκά (10,21): "Εκείνη τη στιγμή ο Ιησούς ένιωσε μέσα του αγαλλίαση, και είπε: «Σ’ ευχαριστώ Πατέρα, Κύριε του ουρανού και της γης, γιατί αυτά που απέκρυψες από τους σοφούς και τους συνετούς τα φανέρωσες στους ταπεινούς. Ναι, Πατέρα μου, αυτό έγινε γιατί έτσι το θέλησες»".  Η «ευδοκία»  του Θεού δίνεται στους μικρούς αυτού του κόσμου, σ’ αυτούς που  δεν μετρούν, σ’ αυτούς που   δεν έχουν καμιά ιδιαίτερη βαρύτητα και που, στην προκειμένη περίπτωση,  είναι οι βοσκοί που δεν έχαιραν καμιάς  υπόληψης. Αρκεί ένα  γρήγορο  φυλλομέτρημα  της ΚΔ, και ιδιαίτερα του ευαγγελίου κατά  Λουκά,  για να πεισθούμε.

«Ο Θεός Ενσαρκώνεται»  για να καταλάβουν αυτοί, «οι χωρίς υπόληψη» για τους Πλούσιους, Σοφούς και Δυνατούς , ότι  ο Θεός τους αγάπα όχι για την αξία τους αλλά  για το ότι οι άλλοι τους σπρώχνουν στο περιθώριο της ζωής. Αυτοί δεν έχουν μεγαλόπνοα σχέδια για το μέλλον όπως οι Σοφοί, οι Επιστήμονες, οι Δυνατοί,  και αγνοούν την μικρότητα τους και φτάνουν στον εαυτό τους. Οι μικροί δέχονται το σχέδιο της αγάπης του Θεού γι’ αυτούς, και αφου νοιώθουν αγαπημένοι με τη σειρά τους  γίνεται  μάρτυρες της αγάπης του Θεού για τους ανθρώπους.

Γ’ Kύκλος 4η Κυριακή της Παρουσίας Λκ. 1,39-45

Πιατευω εις ένα Θεό που διαλέγει τους μικρούς;

Κυριακή 23/12/2018 

Προφητρης  Μιχαία 5,1-4 

Ο προφήτης Μιχαίας  έδρασε  μεταξύ του 737και του 690 π.Χ  είναι απογοητευμένος από τι συμβαίνει στην Ιερουσαλήμ της καρδιά του Ισραήλ, βγάζει τα συμπεράσματα του.  Αν από  την Ιερουσαλήμ, το κέντρο της ζωής του Ισραήλ  δεν μπορεί να βγει κάτι  καλό ως προς την δικαιοσύνη και την πραγματική πίστη, τότε ο Θεός θα στραφεί στην περιφέρεια, στην Βηθλεέμ και,  από κει, διακηρύττει ότι θα κάνει να φανεί ο πραγματικός αρχηγός του Ισραήλ  που θα εξασκήσει την εξουσία του με πραότητα και δικαιοσύνη, ως ποιμένας και όχι ως πολέμαρχος.
Ο  λαός του Ισραήλ, που φαίνεται να εκμηδενίζεται,  θα αναστηθεί, διαμέσου ενός  υπόλοιπου εξορισμένων, που θα μείνει πιστό και δεν θα αφομοιωθεί στη γη της εξορίας, αλλά θα επιστρέψει από την μεγάλη θλίψη, για να αρχίσει από την αρχή. Με αυτούς ο Θεός θα αποκαταστήσει τις σχέσεις του με το λαό του, τόσο που αυτοί οι μικροί να μπορούν να ονομάζουν το Θεό:  ο Θεός μαζί μας.
Πολλές φορές μας φαίνεται ότι μπροστά στους μεγάλους (Ιερουσαλήμ) που μας απογοητεύουν, εμείς οι μικροί (το χωριό Βηθλεέμ, ένα μικρό ασήμαντο υπόλοιπο ), δεν μπορούμε να κάνουμε και πολλά πράγματα… όμως ο καθένας στο μικρό του χώρο μπορεί να κάνει τεράστια πράγματα. Όλοι από την Ιερουσαλήμ και τους μεγαλόσχημους περιμένουν την Σωτηρία αλλά αυτή έρχεται από το χωριό,  την Βηθλεέμ και ένα ασήμαντους ανθρώπους στα ματιά των πολλών.
Με αυτό τον τρόπο ο Μιχαίας ξεπερνά την συγκεκριμένη στιγμή που ζει και βλέπει το Θεό που είναι ενεργός  στη μεγάλη  αλλά και στη μικρή  ιστορία και είναι βέβαιος ότι δεν θα την αφήσει στα καπρίτσια των ανθρώπων.
Οι προφήτες μας διδάσκουν να ελπίζουμε και να αναζητούμε τους δρόμους του Κυρίου, διπλά μας κοντά  όχι μακριά από μας.


Ανάγνωσμα από το Λουκά  ‘ Αγιο Ευαγγέλιο 1,39-45

Εκείνες τις μέρες σηκώθηκε η Μαριάμ και πήγε γρήγορα στην ορεινή περιοχή, σε μια πόλη του Ιούδα, και μπήκε στο σπίτι του Ζαχαρία και ασπάσθηκε την Ελισάβετ. Και μόλις εκείνη άκουσε το χαιρετισμό της Μαρίας, σκίρτησε το βρέφος μέσα της. Και γεμάτη από 'Αγιο Πνεύμα η Ελισάβετ, φώναξε με δυνατή κραυγή και είπε: "Ευλογημένη είσαι εσύ ανάμεσα στις γυναίκες κι ευλογημένος είναι ο καρπός των σπλάχνων σου. Αλλά πώς μου συνέβηκε αυτό, να έλθει σε μένα η μητέρα του Κυρίου μου; Πράγματι, μόλις έφθασε η φωνή του χαιρετισμού σου στ'αφτιά μου, σκίρτησε από αγαλλίαση το βρέφος στα σπλάχνα μου. Είναι μακάρια αυτή που πίστεψε, διότι θα ολοκληρωθούν σ'αυτήν τα λόγια τα οποία της αναγγέλθηκαν από τον Κύριο".
Λόγος του Κυρίου 


 Ο Ωριγένης από την Αλεξάνδρεια ( 185 – 254 μΧ - 3ος μ.Χ.  αιώνας) έλεγε ότι  η πιο ζωντανή και παραστατική εικόνα του χριστιανού είναι μια έγκυος γυναίκα που στα σπλάχνα της έχει νέα ζωή. Δεν χρειάζεται να πει τίποτα, δίνει, απλά,   μαρτυρία ότι κάτι το μεγαλειώδες συμβαίνει. Ζει δύο ζωές, αχώριστες. Ο χριστιανός, ζει τη ζωή του Θεού και του ανθρώπου. Παρουσιάζει το τώρα και την νέα προοπτική.  Αυτή την προοπτική  περιγράφει ο Ύμνος της Παναγίας, στο Ευαγγέλιο, που μόλις ακούσαμε.
Η ευτυχία, είναι η παρουσία του Θεού,  και  γεννιέται με την ανιδιοτελή και γεμάτη αγάπη  συνάντηση μεταξύ δύο προσώπων, γεμάτοι ανθρωπιά, που αποβλέπουν στο κοινό καλό.
Μια τέτοια συνάντηση, όταν ο ένας  βλέπει στον άλλο την παρουσία και τη δράση του Θεού, είναι Ευλογία. Μια συνάντηση που ανοίγει τους ορίζοντες. Και ευχαριστούν  τον « Θεό Αγάπη», που τα αξιώνει να βλέπουν τη δράση της μέσα στη ζωή τους.
Τα Χριστούγεννα μιλούν όχι μέσα από τα «φωτάκια» του υλισμού, αλλά μέσα από το άπλετο φως της ταπεινότητας γιατί εκεί είναι  ο Θεός που ενεργεί δημιουργώντας προϋποθέσεις ειρήνης και αδελφοσύνης και μας τις προσφέρει προσκαλώντας μας  να μπούμε  σ΄ αυτή τη λογική και προοπτική.

Γ΄ Κύκλος 3η Κυριακή της Παρουσία Λκ. 3,10-18)

Είναι νόμος:  στη ζωή για να είσαι χαρούμενος πρέπει να δίνεις

Κυριακή 16/12/2018

Πρώτο ανάγνωσμα  από τον Προφήτη Σοφονία  3, 14-17

Ο προφήτης  Σοφονίας (έδρασε μεταξύ του 640 και του 609 πΧ.), παρόλο που αναγγέλλει καιρούς δύσκολους για τον σκληρόκαρδο Ισραήλ ωστόσο δεν διστάζει να  διακηρύξει :  «Χαρείτε εσείς στην πόλη της Σιών! Φώναζε από χαρά, λαέ του Ισραήλ! Χαρείτε κι αναγαλλιάστε μ’ όλη σας την καρδιά, εσείς οι κάτοικοι της Ιερουσαλήμ!» γιατί « ο Θεός χαίρεται και αναγαλλιάζει όταν σε βλέπει». Ο προφήτης ακόμα και  μέσα από την θολούρα της εποχής του, μπορεί να δει πιο  καθαρά και να κηρύξει  ότι :«Ο Κύριος, ο Θεός σου, είναι μαζί σου, σε βοηθάει να νικήσεις, ο δυνατός. Χαρά αισθάνεται για σένα». Ο προφήτης  ξέρει ότι η χαρά δεν έχει ως προϋπόθεση την καλοπέραση , αλλά λέει : «ο Θεός σε αγαπάει. Χαίρεται και αναγαλλιάζει όταν σε βλέπει». Αυτή τη χαρά μπορούν  να την αισθανθούν  μόνο οι πνευματικά φτωχοί, εκείνοι που αντιλαμβάνονται την αδυναμία τους και προσπαθούν να συντονιστούν με τον Θεό, για να  αντλήσουν δύναμη από εκείνον . Αυτούς ο Ιησούς τους ονομάζει ΜΑΚΑΡΙΟΥΣ, ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΥΣ.
Η χαρά όπως όλα τα πολύτιμα πράγματα   είναι,   κατά τρόπο παράδοξο,  ένα  δώρο και συνάμα αποτελεί  κατάκτηση. Έρχεται με τον Χριστό  τον οποίο  μας ζητείται να  υποδεχθούμε: το δώρο,  και όταν ανοίξουμε την ύπαρξη μας για να μπει : η κατάκτηση.



Ανάγνωσμα από  το κατά Λουκά  ΄Αγιο Ευαγγέλιο  (3,10-18)

Εκείνο τον καιρό ο κόσμος  ρωτούσε  τον Ιωάννη  : «Τι να κάνουμε, λοιπόν;» Κι εκείνος τους απαντούσε: «Όποιος έχει δύο χιτώνες ας δώσει τον ένα σ’ αυτόν που δεν έχει, κι όποιος έχει τρόφιμα ας κάνει το ίδιο». Ήρθαν επίσης και τελώνες να βαφτιστούν και του είπαν: «Δάσκαλε, τι να κάνουμε;» Κι εκείνος τους αποκρίθηκε: «Να μην απαιτείτε περισσότερα απ’ ό,τι σας παραχωρεί ο νόμος». Τον ρωτούσαν ακόμη και στρατιώτες: «Κι εμείς τι πρέπει να κάνουμε;» Και τους έλεγε: «Μην παίρνετε λεφτά από κανέναν με ψεύτικες κατηγορίες ούτε με τη βία, αλλά να αρκείστε στο μισθό σας».
Καθώς ο κόσμος περίμενε κι όλοι σκέφτονταν μέσα τους για τον Ιωάννη, μήπως αυτός είναι ο Χριστός, εκείνος απαντούσε σε όλους κι έλεγε: «Εγώ σας βαφτίζω με νερό, έρχεται όμως αυτός που είναι πιο ισχυρός από μένα και που εγώ δεν είμαι άξιος να λύσω το λουρί απ’ τα υποδήματά του. Αυτός θα σας βαφτίσει με Άγιο Πνεύμα και φωτιά. Στο χέρι του κρατάει το λιχνιστήρι για να ξεκαθαρίσει το αλώνι του και να συνάξει το σιτάρι στην αποθήκη του· το άχυρο όμως θα το κάψει με φωτιά που δε σβήνει ποτέ». Και με πολλές άλλες προτροπές ακόμη κήρυττε στο λαό το χαρμόσυνο μήνυμα.
Λόγος του Κυρίου

Ο Ιωάννης ο Πρόδρομος στο σημερινό ευαγγέλιο  μας υποδεικνύει το τι πρέπει να κάνουμε για να συντονιστούμε  με τον Θεό, διαμέσου του Ιησού Χριστού . Ο Πρόδρομος δωρίζει στο  κόσμο ένα ρήμα δυνατό και τόσο ικανό ώστε να  ανοίξει έναν καινούργιο κόσμο : «ΔΩΣΤΕ».

Σε όλο το ευαγγέλιο η αγάπη συγκεκριμενοποιείται, υλοποιείται με το «δίνω». Ο Ιησούς σε  όλο το ευαγγέλιο  δεν μακαρίζει εκείνον που έχει, αλλά εκείνον που «δίνει» γενναιόδωρα: η φτωχή χήρα …«όποιος σας δώσει ένα κρύο ποτήρι νερό»… «τόσο  αγάπησε ο Θεός τον κόσμο που έδωσε τον Μονογενή του γιό»… «δεν υπάρχει μεγαλύτερη αγάπη από το να θυσιάσει κάποιος ακόμη και τη ζωή του για κείνους που αγαπά».

Να ο νόμος της ζωής για να είμαστε χαρούμενοι: να αγαπούμε (που μεταφράζεται/που σημαίνει) με το  να δίνουμε από τη ζωή μας.

Γ κύκλος 2η Κυριακή του Ερχομού (Λκ. 3,1-6)

Ο Θεός με τον Ιησού μπήκε στην ιστορία μας, κάθε γεγονός είναι μια ευκαιρία να τον συναντήσουμε. 

Κυριακή  9 Δεκεμβρίου 2018


Το βιβλίο του Βαρούχ ξαναδιαβάζει τα ένδοξα γεγονότα της ιστορίας των Ιουδαίων, την   Έξοδο από την Αίγυπτο και την  επιστροφή από την εξορία της Βαβυλωνίας με το πνεύμα του προφήτη Ησαΐα. Είναι,  πράγματι,  γεμάτο από αναφορές στον προφήτη Ησαΐα,  για να παρηγορήσει και να δώσει  ελπίδα  και να εμψυχώσει  το λαό της Ιερουσαλήμ και κατ’ επέκταση κάθε Ιουδαίο  που,  μετά τον πρώτο ενθουσιασμό της επιστροφής  στη πατρίδα,  βλέπει τα πράγματα να σέρνονται και να λιμνάζουν και να επιστρέφουν  παλιές πρακτικές και για όλα αυτά θλίβεται και  απογοητεύεται.

Ανάγνωσμα από το βιβλίο του προφήτη Βαρούχ (5,1-9)

Βγάλε από επάνω σου Ιερουσαλήμ, τη στολή του πένθους και της ταλαιπωρίας και φόρεσε την ευπρέπεια της δόξας που για πάντα σου χάρισε ο Θεός. Ντύσου το χιτώνα της δικαιοσύνης, που προέρχεται από το Θεό, και βάλε στο κεφάλι σου τη μίτρα της δόξας του Αιωνίου. Επειδή ο Θεός θα δείξει σε όλη την υφήλιο τη λαμπρότητά του. Διότι το όνομά σου θα ονομάζεται από το Θεό για πάντα «ειρήνη δικαιοσύνης» και «δόξα ευσεβείας».
Λόγος του Κυρίου

Με πολύ ποιητικό τρόπο προσωποποιεί την Ιερουσαλήμ και την προσκαλεί να αφήσει πίσω της τη θλίψη και της ζητά σταθεί σε ένα υψηλό σημείο «και κοίταξε προς τα΄ κει που ανατέλλει ο ήλιος” .  Γιατί « ο Θεός θα δείξει σε όλη την υφήλιο τη λαμπρότητά του» και τη νέα ύπαρξη που ο Θεός της προσφέρει :  «Διότι το όνομά σου θα ονομάζεται από το Θεό για πάντα «ειρήνη δικαιοσύνης» και «δόξα ευσεβείας» Το « Όνομα», στους Ιουδαίους,  είναι ο τρόπος ύπαρξης· ένα «καινούργιο όνομα»  σημαίνει μια καινούργια ύπαρξη που την  περιγράφει  ως μια στολή  «ειρήνη δικαιοσύνης, δόξα ευσέβειας».
Η καινούργια ζωή που ανατέλλει αποτέλεσμα της νέας της ύπαρξης είναι η δικαιοσύνη, η ειρήνη, η ευσέβεια και η δόξα. Αξίες όλες αυτές που δημιουργούν αρμονία τόσο οριζόντια, στις σχέσεις των ανθρώπων,  όσο και κάθετη,  στις  σχέσεις  του ανθρώπου με τον Θεό. Οι δύο διαστάσεις -όπως και στο σταυρό- είναι πάντα στενά συνδεδεμένες και αλληλοεξαρτώμενες: «η αγάπη στο Θεό» και «η αγάπη στον πλησίον » οι μόνε που μπορούν να δημιουργήσουν  αρμονία και ειρήνη μεταξύ των ανθρώπων.


Ανάγνωσμα από το κατά Λουκά  ΄Αγιο Ευαγγέλιο (3,1-6)

Ήταν ο δέκατος πέμπτος χρόνος της βασιλείας του αυτοκράτορα Τιβέριου. Επίτροπος της Ιουδαίας ήταν ο Πόντιος Πιλάτος. Τετράρχης της Γαλιλαίας ήταν ο Ηρώδης, της Ιτουραίας και της Τραχωνίτιδας ο Φίλιππος ο αδερφός του, και της Αβιλινής ο Λυσανίας. Αρχιερείς ήταν ο Άννας και ο Καϊάφας. Τότε δόθηκε εντολή από το Θεό στο γιο του Ζαχαρία, τον Ιωάννη, που ήταν στην έρημο· έτσι αυτός πήγε σε όλα τα περίχωρα του Ιορδάνη, και κήρυττε να μετανοήσουν οι άνθρωποι και να βαφτιστούν, για να συγχωρηθούν οι αμαρτίες τους, όπως είναι γραμμένο στο βιβλίο του προφήτη Ησαΐα, ο οποίος είχε πει: Μια φωνή βροντοφωνάζει στην έρημο: “ετοιμάστε το δρόμο για τον Κύριο, ισιώστε τα μονοπάτια να περάσει». 
Λόγος του Κυρίου .


Η είσοδος στην ανθρωπότητα αυτής της νέας τάξης πραγμάτων, που υποσχόταν ο προφήτης συνέβηκε σε μια πολύ συγκριμένη  ιστορική στιγμή,  και για να δώσει την χρονολογία το κάνει όπως συνήθιζαν εκείνη την εποχή, απαριθμώντας πρόσωπα  σημαδιακά της εποχής.
Η Θεϊκή ενέργεια,  ο Λόγος του Θεού, αρχίζει όμως  όχι από τα κέντρα εξουσίας, όπου συνωστίζονται τόσοι εγωκεντρισμοί, προκαταλήψεις, θεμιτοί και αθέμιτοι ανταγωνισμοί, πλεονεξίες κλπ.  που δεν  αφήνουν  χώρο για τίποτε άλλο. Ο Λόγος του Θεού χρειάζεται ανοιχτά  μυαλά και ανοιχτούς ορίζοντες: τον Ιωάννη! Ακόμα, σήμερα,  έτσι γίνεται. Χρειάζονται πρόσωπα με ανοιχτά  μυαλά για να δουν πίσω από τα γεγονότα, να αφήσουν πίσω τους διαφόρων ειδών αγκυλώσεις και να ανοιχτούν στο καινούργιο  που,  κιόλας,  ενεργεί! Το ίδιο πρέπει να συμβαίνει και με εμάς.