Β΄' κυκλος 5η Κυριακή της Τεσσαρακοστής Ιωα. 12,20-33

“ H ζωή μεταβάλλεται,  δεν αφαιρείται”   

Κυριακή 25 Μαρτίου 2018

Μερικοί  Έλληνες εκφράζουν την επιθυμία να δουν τον Ιησού, γεγονός που  προσφέρει στον Ιησού την ευκαιρία για μια σύντομη παρουσίαση του νοήματος  της ζωής του και του θανάτου του.

 Ανάγνωσμα από το κατά Ιωάννη  ΄ Αγιο Ευαγγέλιο  12,20-33

Εκείνον τον καιρό ανάμεσα σε κείνους που ανέβηκαν στα Ιεροσόλυμα για να προσκυνήσουν κατά τη γιορτή, ήταν και μερικοί Έλληνες. Αυτοί, λοιπόν, πλησίασαν το Φίλιππο, που καταγόταν απ'τη Βηθσαϊδά της Γαλιλαίας και τον παρακαλούσαν λέγοντας: "Κύριε, θέλουμε να δούμε τον Ιησού". Ο Φίλιππος πήγε και το είπε στον Ανδρέα και μετά ο Ανδρέας μαζί με το Φίλιππο πήγαν και το είπαν στον Ιησού. Ο Ιησούς τότε τους αποκρίθηκε και τους είπε: "Έφθασε η ώρα για να δοξασθεί ο Υιός του ανθρώπου. Αλήθεια, αλήθεια σας λέω: αν ο σπόρος του σιταριού που θα πέσει στο χώμα δεν πεθάνει, αυτός μένει μόνος του. Αλλά αν πεθάνει, τότε φέρνει πολύ καρπό. Όποιος αγαπά τη ζωή του, θα τη χάσει. Κι όποιος σ'αυτόν τον κόσμο μισεί τη ζωή του, θα τη διαφυλάξει για την αιώνια ζωή. Αν κάποιος υπηρετεί εμένα, εμένα να ακολουθεί κι όπου είμαι εγώ εκεί θα είναι κι ο υπηρέτης μου. Αν κάποιος με υπηρετεί, ο Πατέρας θα τον
τιμήσει. Τώρα η ψυχή μου είναι ταραγμένη. Και τι να πω; Πατέρα, σώσε με απ'αυτή την ώρα; Αλλά γι'αυτό ήλθα, για την ώρα αυτή. Πατέρα, δόξασε το όνομά σου". Ήλθε τότε μια φωνή απ'τον ουρανό: "Και το δόξασα και πάλι θα το δοξάσω!".
Το πλήθος που ήταν παρόν εκεί και το άκουσε, έλεγε ότι έγινε βροντή. Άλλοι, πάλι, έλεγαν: "Ένας άγγελος του μίλησε". 30Αποκρίθηκε ο Ιησούς και είπε: "Αυτή η φωνή δεν έγινε για μένα, αλλά για σας. 31Τώρα είναι η κρίση του κόσμου, τώρα ο άρχοντας αυτού του κόσμου θα πεταχθεί έξω. Κι εγώ, όταν θα υψωθώ από τη γη, όλους θα τους ελκύσω προς τον εαυτό μου". Αυτό το έλεγε, θέλοντας να δείξει με ποιό θάνατο έμελλε να πεθάνει.

Λόγος του Κυρίου


Το κέντρο της περικοπής δεν είναι οι Έλληνες, όσο και αν αυτό κεντρίζει την υπερηφάνεια μας, στο κέντρο είναι  η ερώτηση-επιθυμία:  “θέλουμε να δούμε τον Ιησού». Μια ερώτηση-επιθυμία  που είναι και δική μου και δική μας. Του χτες του σήμερα του αύριο . Να τον γνωρίσουμε ,  να τον καταλάβουμε να τον ζήσουμε. Η απάντηση του Ιησού είναι σε δύο εικόνες : θες να με καταλάβεις ; κοίταξε τον σπόρο του σιταριού, μελέτησε το Σταυρό.
Προσοχή στην παραβολή του σπόρου του σιταριού ˙ ο σπόρος ο Ιησούς δεν δοξάζεται επειδή  “ θα  πεθάνει,” αλλά επειδή ο θάνατός του  “φέρνει πολύ καρπό”.
Ο Σταυρός με τον πόνο του, δεν είναι αυτά που δοξάζουν τον Ιησού -ούτε και εμάς-  και ούτε πρέπει να τα επιδιώκουμε. Ο Ιησούς, ο ίδιος,  μπροστά σ’ αυτά  δυσανασχετεί και λέει:  “Και τι να πω; Πατέρα, σώσε με απ' αυτή την ώρα;”  Οι άλλοι ευαγγελιστές παραθέτουν αυτή την δύσκολη στιγμή στη Γεσθημανή  όπου ο Ιησούς προσεύχεται και ζητά  “αν είναι δυνατό να αποφύγω αυτό το ποτήρι ”  αλλά  συνεχίζοντας   δείχνει ότι αντιμετωπίζει αυτή την ώρα με πλήρη εμπιστοσύνη στο Θεό Πατέρα : “Αλλά γι' αυτό ήλθα, για την ώρα αυτή. Πατέρα, δόξασε το όνομά σου”.  Η «ώρα»  δεν προσδιορίζει τόσο τον   συγκεκριμένο χρόνο, όσο μια αποφασιστική περίοδο κατά την οποία  κορυφώνεται και αποκαλύπτεται η ταυτότητά του και το νόημα της ζωής του.



Ένας μεγάλος θεολόγος του περασμένου αιώνα έλεγε: “ Θες να γνωρίσεις το Θεό; γονάτισε μπροστά  στο Σταύρο και ενατένισε το μυστήριο  του Ιησού” , που έγκειται  στο  “Κι εγώ, όταν θα υψωθώ από τη γη, όλους θα τους ελκύσω προς τον εαυτό μου”.
Είναι ο Θεός που, διαμέσου του Ιησού,   μπαίνει μέσα στον θάνατο για να βγάλει έξω την ζωή μεταμορφωμένη.
Στο κέντρο είναι “η ζωή” που στην λειτουργία των νεκρών προσευχόμαστε  “ η ζωή μεταβάλλεται,  δεν αφαιρείται”.  Δεν χάνεται αλλά  διευρύνεται, μεταμορφώνεται.
Ο καθένας από μας  θυσιάζεται ώστε το  έργο που επιτελεί για την σωτηρία του κόσμου  να γίνεται με γενναιοδωρία. Είναι όπως τον σπόρο που παράγει άφθονη ζωή ˙ διότι  μέσω του μυστηρίου του θανάτου του Ιησού, ο Θεός Πατέρας, μέσα από το θάνατο,  μεταμορφώνει τη ζωή μας.

Ποιοι ήταν  αυτοί οι Έλληνες που εξέφρασαν την επιθυμία  στον απόστολο Φίλιππο «θέλουμε να δούμε τον Ιησού»; Μπορούμε να υποθέσουμε ότι ήταν ελληνόφωνες  προσκυνητές Ιουδαίοι  της διασποράς που   άκουσαν για τον Ιησού, τους κέντρισε το ενδιαφέρον και θέλησαν να τον γνωρίσουν. Μπορεί να είναι και Έλληνες «φοβούμενοι τον Κύριο», δηλαδή εκείνοι οι ειδωλολάτρες, φίλα προσκείμενοι στην ιουδαϊκή θρησκεία και,  στα πλαίσια της αναζητήσεώς τους για τη θρησκεία αυτή,  θέλουν να δουν και τον Ιησού για τον οποίο  είχαν ακούσει ότι είναι ένας προφήτης.
Γιατί απευθύνονται στο  Φίλιππο; Γιατί είναι ένας μαθητή με ελληνικό όνομα και κατάγεται από την Βηθσαϊδά, ένα χωριό της Γαλιλαίας με μεικτό πληθυσμό και, κατά πάσα πιθανότητα, γνωρίζει κάποια υποτυπώδη ελληνικά, ή ήξερε κάποιο ελληνικό ιδίωμα της Συρίας .
Παραθέτοντας ο Ιωάννης αυτό το επεισόδιο  το κάνει  σύμβολο  της οικουμενικότητας,  που θα είναι ο καρπός του σταυρού.

Ο Θεός αγαπά να περικλείει
το μεγάλο στο μικρό:
το σύμπαν στο άτομο
το δέντρο στον σπόρο
τον  άνθρωπο στο έμβρυο
την πεταλούδα στην κάμπια
την αιωνιότητα στη στιγμή
την αγάπη σε μια καρδιά
τον Εαυτό του, μέσα μας.

Ermes  Ronchi  (Ερμής Ρονκι)

(απόδοση π.ιμ).