Β Κύκλος 4η Κυριακή της Τεσσαρακοστής Ιωα. 3,14-21

Ο Ιησούς : η αγάπη και η ευσπλαχνία του Θεού. 

Κυριακή 18  Μαρτίου  2018

Κάποτε λέγαμε ότι ο Νικόδημος ήταν μαθητής φίλος του Ιησού που, όμως, φοβόταν να  φανερωθεί γι αυτό πήγε να συναντήσει τον Ιησού στα κρυφά και βράδυ. Όμως οι Ραβί, οι Ιουδαίοι δάσκαλοι, έκαναν τους δασκάλους το βράδυ γιατί, όσο υπήρχε ήλιος και φως έπρεπε να φροντίσουν για “τα προς το ζην” της οικογένειάς τους.

Ας ακούσουμε λοιπόν, σήμερα,  ένα ενδιαφέρον απόσπασμα  από την συνομιλία του Ιησού με τον Νικόδημο. 

Ανάγνωσμα από το κατά Ιωάννη  ΄Αγιο  Ευαγγέλιο  3,14-21

Είπε τότε ο Ιησούς στο Νικόδημο  όπως ο Μωυσής ύψωσε το φίδι στην έρημο, έτσι πρέπει να υψωθεί και ο Υιός του ανθρώπου, ώστε ο καθένας που πιστεύει, σ'αυτόν να έχει την αιώνια ζωή".

Διότι έτσι αγάπησε ο Θεός τον κόσμο, ώστε έδωσε το μονογενή του Υιό, για να μη χαθεί κανείς που να πιστεύει σ' αυτόν, αλλά να έχει την αιώνια ζωή. Επειδή ο Θεός δέν έστειλε τον Υιό στον κόσμο για να κρίνει τον κόσμο, αλλά για να σωθεί ο κόσμος μ' αυτόν. Όποιος πιστεύει σ'αυτόν δεν κρίνεται. Αλλά όποιος δεν πιστεύει έχει κιόλας κριθεί, διότι δεν έχει πιστέψει στο όνομα του μονογενή Υιού του Θεού. Αυτή είναι η κρίση: το φως ήλθε στον κόσμο και οι άνθρωποι αγάπησαν περισσότερο το σκοτάδι παρά το φως. Πράγματι, τα έργα τους ήταν πονηρά. Διότι όποιος κάνει το κακό, μισεί το φως και δεν έρχεται στο φως για να μην ελεγχθούν τα έργα του. Αλλά εκείνος που πράττει την αλήθεια πηγαίνει προς το φως, για να φανερωθούν τα έργα του ότι έχουν γίνει σύμφωνα με το Θεό.

Λόγος του Κυρίου
_________

“Τόσο πολύ αγάπησε ο Θεός τον κόσμο, ώστε παρέδωσε στο θάνατο το Μονογενή του Υιό, για να μη χαθεί όποιος πιστεύει σ’ αυτόν αλλά να έχει ζωή αιώνια” .  Αυτό γίνεται πραγματικότητα :  “Γιατί, ο Θεός δεν έστειλε τον Υιό του στον κόσμο για να καταδικάσει τον κόσμο, αλλά για να σωθεί ο κόσμος δι’ αυτού”. 

Αιώνια ζωή: ακούσαμε “όποιος πιστεύει σ’ αυτόν να μη χαθεί αλλά να έχει ζωή αιώνια” ή  “να ζήσει  αιώνια”.
Αν κάποιος μας ρωτούσε πότε αρχίζει η αιώνια ζωή,  το πιο πιθανό είναι να απαντούσαμε : “μετά τον θάνατο”. Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης όμως μας λέει πως ο Ιησούς εξήγησε ότι : “αυτή είναι η αιώνια ζωή: να γνωρίσουν εσένα το μοναδικό αληθινό Θεό κι εκείνον που έστειλες, τον Ιησού Χριστό” (Ιωα. 17,3). 
Το “γνωρίζω” στην Αγία Γραφή δεν σημαίνει απλά ότι κάτι πέφτει στην αντίληψή μου ή ότι ξέρω για  την ύπαρξη κάποιου πράγματος αλλά ότι μετέχω στη ζωή του πρόσωπο που γνωρίζω, γίνομαι ένα με αυτόν. Και ο Θεός με την γέννησή μου  με έχει προικίσει με  την ικανότητα να τον γνωρίσω όσο λαμβάνω συνείδηση  της ζωής μου. Με το βάπτισμά,  μας δίνει τη χάρη της γνωριμίας του, έτσι από τώρα τον βλέπουμε, τον γνωρίζουμε, τον ζούμε, αλλά όπως διδάσκει ο ΄Αγιος  Παύλος “τώρα βλέπουμε σαν μέσα από ένα καθρέπτη, μέσα σε ένα αίνιγμα, ενώ τότε θα βλέπουμε πρόσωπο προς πρόσωπο. Τώρα γνωρίζω ένα μέρος, ενώ τότε θα γνωρίσω τέλεια, όπως και ο Θεός με γνωρίζει.” (1Κορ. 13, 11)
Ιδού  το Ευαγγέλιο. Εμείς δεν είμαστε Χριστιανοί  επειδή  πιστεύουμε ότι υπάρχει ένας Θεός και τον έχουμε ανάγκη και, κατά κάποιο τρόπο,  τον αγαπάμε .  Είμαστε χριστιανοί γιατί πιστεύουμε ότι ο Θεός μας αγαπά και αυτή  του η αγάπη  είναι η Σωτηρία μας. Μας αγαπά με μια  αγάπη  ολοκληρωτική. Μας δημιούργησε και μας περιβάλει με την αγάπη του και μας κρατάει στη ζωή, όπως ο αέρας μας περιβάλλει.

“ Όπως ο Μωυσής ύψωσε το χάλκινο φίδι στην έρημο, έτσι πρέπει να υψωθεί ο Υιός του Ανθρώπου,  ώστε όποιος πιστεύει σ’ αυτόν να μη χαθεί αλλά να ζήσει αιώνια”.  Ο Μωυσής ύψωσε το φίδι στην έρημο μετά από υπόδειξη του Θεού για να σωθούν από τα δαγκώματα των δηλητηριωδών φιδιών και να ζήσουν. Η Σωτηρία τους δεν ήρθε από το σημείο αλλά από το να δείξουν  την εμπιστοσύνη τους σε  Εκείνον που υπόδειξε αυτό το σημείο  ως σημείο σωτηρίας ώστε να δουν εκείνοι τότε , αλλά και εμείς σήμερα να δούμε κατά πρόσωπο το κακό που μας καταδιώκει και να συνειδητοποιήσουμε την αιτία του και να εμπιστευτούμε στο Θεό μέσο της πίστης μας τη Σωτηρία μας. Αυτό είναι η αρχή της σωτηρίας μας,  γιατί το κακό  δεν μας κυριαρχεί πια, αρχίζει η απολύτρωση μας : “έτσι πρέπει να υψωθεί ο Υιός του Ανθρώπου,  ώστε όποιος πιστεύει σ’ αυτόν να μη χαθεί αλλά να ζήσει αιώνια”.  
Έτσι και για εκείνους που,  βλέποντας τον Ιησού πάνω στο σταυρό, θα δουν την Σωτηρία που εργάζεται ο Θεός για τους ανθρώπους. Δεν είναι το μαρτύριο του Ιησού  πάνω στο Σταυρό  που μας σώζει  αλλά το : "Πατέρα, συγχώρησέ τους, διότι δε ξέρουν τι κάνουν" και   μαζί με τον εκατόνταρχο  να ομολογήσουμε : "Αληθινά, αυτός ο άνθρωπος ήταν Υιός Θεού". Ο σταυρός γίνεται σημείο ζωής.

Μπροστά σε  μια τέτοια αγάπη, δεν έχει πλέον νόημα να «φοβόμαστε» τον Θεό και την κρίση του, γιατί θα έχουμε αρχίσει να ζούμε αυτή από την αγάπη  που με τη ζωή του  Ιησού μας αποκαλύπτεται και που είναι η Σωτηρία μας. Η πίστη στον Ιησού ή,  ακόμη καλύτερα, πιστεύοντας στην αγάπη του Θεού όπως ο Ιησούς, εξαλείφει την πιθανότητα καταδίκης, επειδή κάνουμε τη ζωή Του ζωή μας, ζούμε μέσα στο φως εκτελούμε  έργα αλήθειας.
“Κάθε άνθρωπος που πράττει έργα φαύλα μισεί το φως και δεν έρχεται στο φως,” γιατί “αγάπησαν περισσότερο το σκοτάδι παρά το φως” . Το «αγαπώ» σημαίνει προτίμηση, προσκόλληση, συνειδητή επιλογή. “Κάνω το κακό” είναι κάτι που μπορεί να κάνω από αδυναμία,  ίσως-ίσως είναι  ένα ατύχημα,  δεν  είναι μια θεμελιακή επιλογή. “Αγάπησαν περισσότερο το σκοτάδι παρά το φως”, αγαπώ το σκοτάδι και μένω στο σκοτάδι. Είναι μια επιλογή που μπορεί να με κάνει να παρουσιάζω και επιχειρήματα αληθοφανή για να δικαιολογήσω την εμμονή σ’ αυτή την επιλογη.
Το αρχαίο ευαγγελικό  κείμενο έχει μια παράξενη έκφραση “ποιών την αλήθειαν” , που σημαίνει  “αυτός που κάνει την αλήθεια”  που είναι πολύ πιο εκφραστική από την  έκφραση «κάνει πράξεις σύμφωνες με την αλήθεια του Θεού», της μεταφράσεις  Πράγματι, για την αλήθεια συνήθως λέμε : γνωρίζω, μαθαίνω την αλήθεια. Για τον ευαγγελιστή Ιωάννη η αλήθεια δεν είναι να μάθουμε ιδέες και δόγματα,  αλλά   είναι ένα σχέδιο ζωής  που καλούμαστε να το ζήσουμε, και αυτό το σχέδιο ζωής είναι να κάνω  τη ζωή του Χριστού ζωή μου.