Β Κύκλος 4η Κυριακή της Παρουσίας

Κυριακή 24 Δεκεμβρίου 2017

Όταν η Ελευθερία και η Χάρη δίνουν τα χέρια, ο κόσμος αλλάζει 

Τρία είναι τα πρόσωπα που με τη ζωή τους ή τη διδασκαλία τους  χαρακτηρίζουν την περίοδο της Παρουσίας και μας βοηθούν να προετοιμαστούμε,  κατάλληλα,  για τον ερχομό του Σωτήρα: ο Ησαΐας, ο μακρινός προφήτης που έζησε αιώνες πριν και ανάγγειλε τον Μεσσία ως Ερχόμενο, ο Ιωάννης ο Βαπτιστής, ο προφήτης που τον υπόδειξε παρόντα, και η Μαρία,  η θύρα μέσα από την οποία πέρασε για να μπει στον κόσμο.

Ανάγνωσμα  από το κατά Λουκά  ΄Αγιο Ευαγγέλιο   ( 1,26-38)

Κατά τον έκτο μήνα, ο Θεός έστειλε τον άγγελο Γαβριήλ σε μια πόλη της Γαλιλαίας που ονομάζεται Ναζαρέτ, σε μια παρθένο αρραβωνιασμένη με άνδρα, που λεγόταν Ιωσήφ από τη γενιά του Δαβίδ. Το όνομα της παρθένου ήταν Μαριάμ. Και όταν ο άγγελος μπήκε στο σπίτι της, είπε: "Χαίρε, χαριτωμένη, ο Κύριος μαζί σου". Αλλά εκείνη ταράχθηκε απ'αυτό το λόγο και σκεπτόταν τι είδους χαιρετισμός ήταν αυτός. Και ο άγγελος της είπε: "Μη φοβάσαι, Μαριάμ, διότι βρήκες χάρη κοντά στο Θεό. Και να, Θα μείνεις έγκυος και θα γεννήσεις ένα γιο, που θα τον ονομάσεις Ιησού. Αυτός θα γίνει μέγας και θα ονομασθεί Υιός του Υψίστου και θα του δώσει ο Κύριος ο Θεός το θρόνο του Δαβίδ του πατέρα του, και θα βασιλεύσει για πάντα πάνω στη γενιά του Ιακώβ και η βασιλεία του δεν θα έχει τέλος".
Είπε τότε η Μαριάμ στον άγγελο: "Πώς θα γίνει αυτό, αφού δε γνωρίζω άνδρα;" Κι ο άγγελος απαντώντας της είπε: "Το 'Αγιο Πνεύμα θα έλθει πάνω σου και η δύναμη του Υψίστου θα σε επισκιάσει. Για τούτο, και το παιδί που θα γεννηθεί, θα ονομασθεί άγιο, Υιός Θεού. Και η Ελισάβετ η συγγενής σου, συνέλαβε γιο στα γηρατειά της και αυτός είναι ο έκτος μήνας της εγκυμοσύνης, αυτής που την αποκαλούσαν στείρα. Διότι για το Θεό κανένας λόγος δεν είναι αδύνατος για να πραγματοποιηθεί". Είπε τότε η Μαριάμ: "Εγώ είμαι η δούλη του Κυρίου. Ας γίνει σε μένα σύμφωνα με το λόγο σου". Κι αναχώρησε απ'αυτήν ο άγγελος.
Λόγος του Κυρίου

Ο Ευαγγελιστής δεν αφηγείται έναν μύθο αλλά την ζωή συγκεκριμένων προσώπων μα δίνει λοιπόν τον τόπο που ζούσαν:  την περιοχή της  Γαλιλαίας  και την πόλη της Ναζαρέτ, και  το χρόνο:  τον έκτο μήνα της εγκυμοσύνης της Ελισάβετ, προηγουμένως είχε  δώσει και το ιστορικό στίγμα , απαριθμώντας και τους ηγέτες των γύρω από την Γαλιλαία διοικητικών αρχών.  Ο χρόνος και ο χώρος, στον οποίο επεμβαίνει ο Θεός,  είναι  πάντοτε ιστορικά καθορισμένος  και τα πρόσωπα δεν είναι μυθολογικά, όσοι έχουν την καλή θέληση μπορούν να Τον εντοπίσουν .

Στη συνέχεια ο Ευαγγελιστής  τονίζει ότι,  όταν ο Θεός μπαίνει στην ανθρώπινη ιστορία για να  αναθέσει μια αποστολή το κάνει μέσα από διάλογο,  δεν επιβάλλει το θέλημά του αλλά προτείνει και ο καλεσμένος  ανταποκριθεί στην αποστολή που αναθέτει του δίνει γενναιόδωρα την χάρη Του, τη δωρεά Του και το καθιστά ικανό εκπληρώσει την αποστολή του. Ο Θεός θέλει τα πλάσματα του να είναι υπεύθυνα, ελεύθερα, χαρούμενα,με αυτοπεποίθηση και όχι δούλους φοβισμένους. 

Μέσα από τον διάλογο  η Μαρία, η μέλλουσα Θεοτόκος, κατάλαβε  -στο μέτρο που μπορούσε να καταλάβει-  και έδωσε υπεύθυνα την συγκατάθεση της: "Εγώ είμαι η δούλη του Κυρίου. Ας γίνει σε μένα σύμφωνα με το λόγο σου". Δωρεά λαβαίνει, δωρεά δίνει.

Στο διάλογο της Μαρίας με τον άγγελο έχουμε το ποίο ασφαλή  τρόπο για να προσεγγίσουμε το Μυστήριο του Θεού. 
Το όνομα του Θεού για τους ανθρώπους είναι: ο Θεός είναι μαζί μας και μας αγαπά. 
Και η ύπαρξη του ανθρώπου είναι: είμαστε μπροστά στο Θεό που μας αγαπά. 

Στο πρόσωπο της Μαριάμ έχουμε τον πραγματικό άνθρωπο, τον αληθινό μαθητή του Χριστού. Καμιά αλαζονεία όπως εκείνου που νομίζει ότι τα ξέρει όλα και  όλα τα ελέγχει, ούτε τη μιζέρια εκείνου που αποποιείται τις ευθύνες του προβάλλοντας και τονίζοντας  την όποια άγνοια ή αδυναμία.
Η Μαρία είναι υπόδειγμα  ταπεινοφροσύνης που ξέρει τα όριά του, θέλει να καταλάβει στο όρια που μπορεί, ελεύθερα να αποφασίσει  που αφήνει ανοιχτούς τους ορίζοντες. και  που  είναι καταδεκτικός  στη βοήθεια του Θεού πριν ξεκινήσει την αποστολή του και κατά τη διάρκεια της εκπλήρωσης της έχει την αυτοπεποίθηση που πηγάζει από την πίστη,  ότι ο Θεός είναι πάντοτε μαζί του γιατί τον αγαπά.

Β κυκλος 3η Κυριακή της Παρουσίας 2017

Καλεσμένοι   έργω και λόγω να δώσουμε μαρτυρία για το φως

Κυριακή 17 Δεκεμβρίου 2017

Η Ευαγγελική μας περικοπή περιγράφει τη μορφή του Ιωάννη του Βαπτιστή και τη θέση του στο έργο της Σωτηρίας. Εμείς, συγκρινόμενοι κατά κάποιο τρόπο μαζί του, μας βοηθά να βρούμε τη δική μας θέση μέσα στην ιστορία της Σωτηρίας και να προετοιμαστούμε ανάλογα.

Ανάγνωσμα από το κατά Ιωάννη Άγιο Ευαγγέλιο  (Ιω 1,6-8.19-28)

Υπήρξε ένας άνθρωπος, σταλμένος από το Θεό, που λεγόταν Ιωάννης. Αυτός ήλθε για μαρτυρία για να μαρτυρήσει για το φως, ώστε όλοι να πιστέψουν μέσω αυτού .Δεν ήταν εκείνος το φως, αλλά ήλθε να μαρτυρήσει για το φως.

Αυτή είναι η μαρτυρία που έδωσε ο Ιωάννης, όταν οι Ιουδαίοι απ' τα Ιεροσόλυμα έστειλαν σ' αυτόν ιερείς και λευίτες για να τον ρωτήσουν: "Εσύ ποιος είσαι;" Κι εκείνος ομολόγησε και δεν αρνήθηκε. Κι ομολόγησε: "Δεν είμαι εγώ ο Χριστός". Τον ρώτησαν τότε: "Τι, λοιπόν; Είσαι ο Ηλίας;" Και είπε: "Δεν είμαι". "Εσύ είσαι ο προφήτης;" Κι απάντησε: "Όχι!" Του είπαν τότε: "Ποιός είσαι; Για να δώσουμε απάντηση σ'αυτούς που μας έστειλαν. Τι λες για τον εαυτό σου;" Είπε τότε: "Εγώ είμαι μια φωνή κάποιου που φωνάζει στην έρημο: ισιώστε το δρόμο του Κυρίου',όπως είπε ο προφήτης Ησαΐας". Οι απεσταλμένοι ήταν απ'τους Φαρισαίους. Τον ρώτησαν, λοιπόν και του είπαν: "Γιατί, λοιπόν, βαφτίζεις αν εσύ δεν είσαι ο Χριστός ούτε ο Ηλίας ούτε ο προφήτης;" Ο Ιωάννης απάντησε και τους είπε: "Εγώ βαφτίζω σε νερό. Ανάμεσά σας στέκεται αυτός που δε γνωρίζετε, αυτός που έρχεται μετά από μένα και του οποίου δεν είμαι άξιος να λύσω το κορδόνι του σανδαλιού του". Αυτά συνέβηκαν στη Βηθανία, πέρα απ' τον Ιορδάνη, όπου ήταν ο Ιωάννης και βάφτιζε.”

Λόγος του  Κυρίου.

Η λαχτάρα του κόσμου για τον ερχομό κάποιου Σωτήρα, τους έκανε να διερωτηθούν μήπως και ο Ιωάννης ήταν ο αναμενόμενος Σωτήρας. Η επαγρύπνηση  πρέπει να συνοδεύεται με την ικανότητα διάκρισης εκείνου που αναμένει, και από την ακεραιότητα του χαρακτήρα και την αυτογνωσία εκείνου που τυχόν το έργο μπορεί να δημιουργήσει προικοδοσίες. Ιδού το νόημα της τριπλής άρνησης του Ιωάννη. Ο Ιωάννης  αρνείται ότι είναι ο αναμενόμενος Σωτήρας: “Δεν είμαι εγώ ο Χριστός”,  και προσδιορίζει την  ταυτότητά του ως  “Εγώ είμαι μια φωνή κάποιου που φωνάζει στην έρημο:  ισιώστε το δρόμο του Κυρίου” ˙ και για το έργο του λέει απλά «Εγώ βαφτίζω σε νερό». Ο Ευαγγελιστής, που τα έζησε,  σχολιάζει: «Δεν ήταν εκείνος το φως, αλλά ήλθε να μαρτυρήσει για το φως».

Όλα αυτά αρχίζουν σε μια συγκεκριμένη γεωγραφική τοποθεσία : «Αυτά συνέβηκαν στη Βηθανία». Ο Ευαγγελιστής αρέσκεται να δείχνει την αρχή και μάλιστα τον χώρο, όπου τα πάντα αρχίζουν, γιατί τόσο ο ίδιος ο Ευαγγελιστής, όσο και οι ακροατές   Αναγνώστες του,  ζουν τα αποτελέσματα εκείνης της αρχής.

Περιγράφοντας  ο Ευαγγελιστής τον  Ιωάννη, περιγράφει και τον κατεξοχήν μάρτυρα του Χριστού που είναι ο μαθητής του.  Σκοπός του μάρτυρα  είναι οι άλλοι να πιστέψουν

Εκείνον για τον οποίον δίδεται η μαρτυρία και όχι η προβολή του μάρτυρα. Ο μάρτυρας οφείλει να είναι αξιόπιστος Ο πραγματικός μάρτυρας δεν τραβά τα φώτα επάνω του, λέει ό,τι έχει να πει, κάνει ό,τι έχει να κάνει και αποτραβιέται. 

Όταν η μαρτυρία  είναι αυθεντική, όπως εκείνη του Ιωάννη, προκαλεί το διάλογο. Μπορεί να δημιουργήσει επιπλέον απορίες και μερικές φορές και απίθανες παρεξηγήσεις, γιατί ο ερχόμενος και εκείνος που πιθανώς αναμενόταν, να μην ταυτίζονται. Γι’αυτό χρειάζονται και διευκρινήσεις. Ο μάρτυρας  πρέπει να έχει τη διαθεσιμότητα να διαφωτίσει, και εν ανάγκη να καταφύγει και στην παραδεκτή αυθεντία κάποιων άλλων, όπως εδώ ο Ιωάννης, καταφεύγει σε αυτή του Ησαΐα. Αργότερα,  και ο Ιησούς θα κάνει το ίδιο, εκτός από την αξιοπιστία του επικαλείται και την αξιοπιστία, την αυθεντία και τη μαρτυρία των Προφητών για να εξηγήσει το ποιος είναι. 

Η μαρτυρία του Ιωάννη,  όμως, έχει μια  πρωτοτυπία, σε αντίθεση με εκείνη των παλαιών Προφητών. Δεν μιλά και δεν  διακηρύσσει,  ότι ένας  Σωτήρας  πρόκειται να έλθει, αλλά  ότι αυτός ήλθε και στον κατάλληλο καιρό τον υποδεικνύει.

Το πνεύμα της εποχής, στην οποία έζησε και έδρασε ο Ιωάννης,  ήταν κάτι μεταξύ δυσπιστίας ότι όπως έχουν τα πράγματα, δεν πρόκειται να αλλάξουν και αν αυτό συμβεί θα είναι για το χειρότερο, και άλλοι περιμένουν κάποια σωτηρία, αλλά ο καθένας τη θέλει στα μέτρα του. Το ίδιο πνεύμα βασιλεύει και σήμερα, αν προσθέσουμε την αδιαφορία για ό,τι δεν είναι γήινο και την πρακτική αθεΐα. 

Εμείς οι μαθητές του Ιησού καλούμαστε, όπως ο Πρόδρομος, να είμαστε αξιόπιστοι  έργω και λόγω και να δώσουμε την καλή μαρτυρία για το Χριστό παρόντα και ενεργό μέσα στην ιστορία μας, μαρτυρία που πρέπει να είναι χαρούμενη και αισιόδοξη.

Β Κύκλος . 2η Κυριακή της Παρουσίας

Ας ξαναξεκινήσουμε από το Λόγο του Θεού

Κυριακή 10 Δεκεμβρίου 2017

Η ευαγγελική μας περικοπή αρχίζει με τη  φράση « Αρχή του ευαγγελίου του Ιησού Χριστού, του Υιού του Θεού» Όλα σ' αυτόν τον κόσμο έχουν μια αρχή. Ακόμη και η Χαρούμενη αγγελία που μας μεταδίδει ο Ιησούς έχει τις δικές της καταβολές.

Αυτές τις καταβολές αναζήτησε ο Ευαγγελιστής και η αναζήτησή του τον οδήγησε στους Προφήτες. Ο Ευαγγελιστής σημειώνει «Όπως είναι γραμμένο στους προφήτες». Με αυτόν τον τρόπο τονίζει ότι η εμπειρία του είναι σε συνέχεια με τη  διδασκαλία των Προφητών, η οποία έχει καταγραφεί στα βιβλία που έχουν το όνομά τους, και στον Ιωάννη το Βαπτιστή, στη δράση του οποίου αναγνώρισε την  προετοιμασία για τον ερχομό του Ιησού και στον κατάλληλο καιρό το υπέδειξε. 

Το Ευαγγέλιο, η χαρμόσυνη  είδηση  της  σωτηρίας μας, για να φτάσει μέχρι σε μας σήμερα,  περνά  μέσα από  συγκεκριμένα ιστορικά  πρόσωπα και γεγονότα,  που διαδραματίστηκαν   σε  ένα συγκεκριμένο χώρο και χρόνο, δεν  είναι μύθοι. 

Ανάγνωσμα από το κατά  Μάρκο άγιο Ευαγγέλιο (1,1-8)

Αρχή του ευαγγελίου του Ιησού Χριστού, του Υιού του Θεού.

Όπως είναι γραμμένο στο βιβλίο του προφήτη Ησαϊα:

Να, στέλνω τον απεσταλμένο μου

πριν από σένα.

Αυτός θα σου προετοιμάσει το δρόμο.

Η φωνή κάποιου που φωνάζει στην έρημο:

 "Ετοιμάστε το δρόμο του Κυρίου,

 ισιώστε τα μονοπάτια του",

ήλθε ο Ιωάννης που βάφτισε στην έρημο και κήρυττε βάφτισμα μετάνοιας για την άφεση των αμαρτιών. Κι πήγαιναν σ'αυτόν όλοι οι κάτοικοι της Ιουδαίας και όλοι οι Ιεροσολυμίτες, και βαφτίζονταν απ'αυτόν στον Ιορδάνη ποταμό, ομολογώντας τις αμαρτίες τους. Κι ο Ιωάννης ήταν ντυμένος με τρίχες καμήλας και στη μέση του φορούσε δερμάτινη ζώνη και έτρωγε ακρίδες και άγριο μέλι. Και κήρυττε λέγοντας: "'Ερχεται μετά από μένα αυτός που είναι ισχυρότερος από μένα, και του οποίου δεν είμαι άξιος να λύσω το κορδόνι από τα σανδάλια του. Εγώ σας βάφτισα με νερό, αλλά αυτός θα σας βαφτίσει σε 'Αγιο Πνεύμα".

Λόγος του Κυρίου

Από το πρώτο εδάφιο του πονήματός του, ο Ευαγγελιστής προσδιορίζει, εξηγεί τι προτίθεται να γράψει.  «Το « Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού, του Υιού του Θεού», που παραφράζοντάς το σημαίνει: «Αρχή του χαρμόσυνου μηνύματος του Ιησού από τη Ναζαρέτ, που είναι Χρισμένος, καθιερωμένος  από το Θεό και Υιός του». 

Το Ευαγγέλιο δεν είναι απλά κάποιος ανθρώπινος λόγος, το άκουσμα του οποίου προκαλεί χαρά. Πάνω απ' όλα είναι η ζωή ενός συγκεκριμένου ιστορικού προσώπου, του Ιησού από τη Ναζαρέτ, τον οποίο ο Ευαγγελιστής προσδιορίζει Χριστό, δηλαδή χρισμένο, καθιερωμένο, απεσταλμένο και Υιό του Θεού, ο οποίος είναι έκφραση αυτής της χαρμόσυνης είδησης της Σωτηρίας.  Ο Ιησούς δεν έχει απλά μια αποστολή να εκπληρώσει ως απεσταλμένος του Θεού. Έχει και μια ιδιαίτερη και μοναδική και ανεπανάληπτη σχέση με το Θεό, που ο ίδιος ο Ιησούς την   χαρακτηρίζει, σχέση Γιου με Πατέρα.

Ο Ιησούς, λοιπόν, εκτός από ένας άνθρωπος, έστω άγιος, ένας άνθρωπος του Θεού όπως λέμε, είναι κάτι πολύ περισσότερο, είναι  το «χειροπιαστό σημείο της παρουσίας του Θεού μέσα στον κόσμο». Μάλιστα, όχι γενικόλογα του Θεού, αλλά του Θεού για τον οποίο ο ίδιος ο Ιησούς με τη ζωή, το έργο και τη διδασκαλία του, το Πάθος, το Θάνατο και την Ανάστασή του, μας αποκάλυψε ότι είναι ένας Θεός, που όπως ένα πρόσωπο, ένας πραγματικός Πατέρας,  αγαπά τον άνθρωπο και θέλει να έλθει σε κοινωνία με τους ανθρώπους.

Β΄ Κύκλος - 1η Κυριακή της Παρουσίας

Χαρούμενη και δημιουργική αναμονή. Πάντα σε ετοιμότητα.

Κυριακή, 3 Δεκεμβρίου 2017

Η λειτουργική περίοδος της Παρουσίας ή του Ερχομού, που αυτή την Κυριακή  αρχίζουμε και θα ολοκληρωθεί με τη Γιορτή των Χριστουγέννων, χαρακτηρίζεται από μια χαρούμενη και δημιουργική αναμονή χωρίς εφησυχασμούς ή φανατισμούς, αλλά πάντα σε ετοιμότητα για να αναγνωρίσουμε τα σημεία που προαναγγέλλουν τον ερχομό του Σωτήρα και όταν έλθει να είμαστε έτοιμοι να τον δεχτούμε. 

Την υπαρξιακή κατάσταση αυτής της αναμονής και αυτής της επιθυμίας, θα μπορούσαμε να την παρομοιάσουμε με την υπαρξιακή εκείνη κατάσταση της εγκύου γυναίκας που ανοίγει  δυναμικά τον ορίζοντά της σε μια ζωή, σε κάποιον που έρχεται, αλλά είναι και παρών,  μια κατάσταση ζωής, όπου η αναμονή, η αγωνία, οι δυσκολίες, και ετοιμότητα  και που όλα αυτά είναι συνυφασμένα με χαρά για την νέα ζωή που έρχεται.

Ανάγνωσμα από το κατά Μάρκο  Άγιο Ευαγγέλιο (Μκ 13, 33-37)

"Προσέχετε, αγρυπνείτε διότι δε γνωρίζετε πότε θα είναι ο καιρός. Σαν κάποιον άνθρωπο που αναχώρησε από την πατρίδα του και άφησε το σπίτι του κι έδωσε στους δούλους του την εξουσία, στον καθένα το έργο του και στο θυρωρό έδωσε την εντολή να επαγρυπνεί. Αγρυπνείτε, λοιπόν, διότι δε γνωρίζετε πότε έρχεται ο κύριος του σπιτιού: το βράδυ ή τα μεσάνυχτα ή στο λάλημα του πετεινού ή το πρωί, μη τυχόν κι έλθει ξαφνικά και σας βρει να κοιμάστε. Κι αυτό που λέω σε σας, το λέω σε όλους: αγρυπνείτε!".

Λόγος του Κυρίου

Ο Ιησούς, με αυτή τη σύντομη παραβολή, παρομοιάζει «το Θεό» με ένα αφεντικό που ετοιμάζεται να φύγει για ένα μακρινό ταξίδι και εμπιστεύεται στους εργάτες του, « στον άνθρωπο », που με αγάπη από αγάπη τους δημιούργησε και τους προίκισε με εξυπνάδα και  ευαισθησία, τους άφησε τη διαχείριση της περιουσίας  του,  τη  « δημιουργία του ». Και φεύγει. Το μόνο σίγουρο είναι  ότι κάποτε θα επιστρέψει, θα γυρίσει! Η παραβολή μάς εφιστά την προσοχή στο ότι οι υπηρέτες και ιδιαίτερα ο θυρωρός, δεν πρέπει να εφησυχάσουν και να αφήνουν το χρόνο να περνά και το έργο που τους ανατέθηκε να μην εκτελείται και να ξεχνούν ότι   το  αφεντικό  σίγουρα θα γυρίσει, και εκείνοι πρέπει να είναι έτοιμοι να το υποδεχτούν. 

Μας εφιστά, λοιπόν, την προσοχή "Αυτό που λέω σε σας, το λέω σε όλους:αγρυπνείτε!",  ώστε να μην πάρουμε ως δεδομένη τη ζωή μας και να αφήσουμε  να περνούν οι ευκαιρίες που μας παρουσιάζονται, και είναι σημεία της παρουσίας του Θεού ανάμεσά μας, να χάνονται  ή να ζούμε μια ζωή ανερμάτιστη να είμαστε αφηρημένοι και απρόσεκτοι για το τι συμβαίνει γύρω μας και να μην δίνουμε σημασία στις θλιμμένες σιωπές  ή στις κραυγές αγωνίας ή στις ελπίδες των προσώπων γύρω μας ή να μην βλέπουμε την ομορφιά γύρω μας ως άλλα σημεία της παρουσίας του Θεού ανάμεσά μας να αδιαφορούμε , και να προσέχουμε μόνο το εγώ μας.

«Αγρυπνείτε», λοιπόν, σημαίνει να βρισκόμαστε σε συνεχή  ετοιμότητα και να έχουμε την προσοχή να διακρίνουμε το καλό που μπορούμε να κάνουμε και το κακό που πρέπει να  αποφύγουμε.