Ο μαθητής του Χριστού δεν αρκεί να συντηρεί αλλά χρειάζεται να κατανοεί να ζωοποιεί να επικαιροποιεί και να προχωρά προς το μέλλον. Β΄ Κύκλος - 8 η Τακτική Κυριακή (Μκ2,22-24

Κυριακή 25 Φεβρουαρίου 2024

 - Ανάγνωσμα από το κατά Μάρκο ΄Αγιο Ευαγγέλιο (Μκ2,22-24)

Οι μαθητές του Ιωάννη και των Φαρισαίων έκαναν μια νηστεία. Και πηγαίνουν και του λένε: "Γιατί οι μαθητές του Ιωάννη και οι μαθητές των Φαρισαίων νηστεύουν, ενώ οι δικοί σου μαθητές δε νηστεύουν;" Και ο Ιησούς τους είπε: "Μήπως μπορούν να νηστεύουν οι καλεσμένοι στο γάμο, όσο καιρό είναι ο γαμπρός μαζί τους; 'Οσο καιρό έχουν μαζί τους το γαμπρό δεν μπορούν να νηστεύουν. Αλλά θα έλθουν μέρες όταν θα τους πάρουν το γαμπρό, και τότε θα νηστέψουν εκείνη τη μέρα. Κανένας δε ράβει μπάλωμα από καινούριο ύφασμα πάνω σε παλιό φόρεμα, διότι αλλιώς το καινούριο συμπλήρωμα τραβά το παλαιό και το σχίσιμο γίνεται χειρότερο. Και κανένας δε βάζει καινούριο κρασί σε παλιούς ασκούς. Αλλιώς θα σχίσει το κρασί τους ασκούς και θα χαθεί και το κρασί και οι ασκοί. Αλλά το καινούριο κρασί το βάζουν σε καινούριους ασκούς"

Λόγος του Κυρίου 

Η σημερινή σελίδα του Ευαγγελίου μας καλεί να σκεφτούμε ή μας προκαλεί να συνειδητοποιήσουμε ότι πολλά πράγματα στη ζωή μας τα κάνουμε από συνήθεια επειδή «έτσι τα βρήκαμε», ιδιαίτερα αυτά που λέμε «θρησκευτικά» : Νηστείες, μετάνοιες, προσευχές, μικρο φιλανθρωπίες, μικρές θυσίες και διάφορες αφιερώσεις, τάματα σαν χωρίς να πολυκαταλαβαίνουν το ‘γιατί’ δηλαδή το ‘νόημά τους’ σαν να θέλαμε να γίνουμε όμορφοι στα μάτια του Θεού. Και κάτι να πετύχουμε .. ..

Για να ζήσεις το ευαγγέλιο χρειάζεσαι θάρρος... χρειάζεται να τολμήσεις... Όχι μόνο να μεταμεληθείς και ταπεινά να επανορθώσεις αλλά να ενδυναμωθείς με την μετάνοια την αλλαγή νοοτροπίας. να προχωρήσεις παραπέρα, από τα συνηθισμένα να επικαιροποιήσει αυτά που ξέρεις Η αγάπη, η συγνώμη και η συγχώρηση είναι πραγματικότητες δυναμικές δημιουργικές που ανοίγουν ορίζοντες σπρώχνουν προς τα μπρος!

Ο Ιησούς δεν ήρθε για να επιδιορθώσει ένα θρησκευτικό όραμα που βρίσκετε σε δύσκολη θέση, δεν ήρθε για να επιδιορθώσει τα τραύματα και της αστοχίες που δημιουργήθηκαν από την αδιαλλαξία των νομομαθών που σκλαβώνουν τον λαό, αλλά για να αναδιατυπώσει ένα νέο τρόπος το να είσαι με τον Θεό, βασιζόμενος στην πιο αυθεντική εβραϊκή πίστη. Οι μυριάδες εντολές που είχαν καταλήξει να εγκλωβίζουν τον άνθρωπο μέσα σε ένα λαβύρινθο ο οποίος θα ‘έπρεπε να οδηγήσει σε μια υγιή σχέση τον άνθρωπο με το Θεό Η σχέση με τον Θεό λέει ο Ιησούς δεν βασίζεται στον φόβο αλλά μοιάζει με την σχέση αγάπη δύο συζύγων. 

Ο μαθητής Χριστού από αγάπη δεν σταματά στην πρώτη δυσκολία, αλλά δημιουργεί μια πρωτότυπη , εναλλακτική λύση Β΄ Κύκλος 7η Τακτική Κυριακή (Μκ 2,1-12)

 Κυριακή, 18/2/ 2024

Ανάγνωσμα από το κατά Μάρκο Άγιο Ευαγγέλιο (Μκ 2,1-12)

Υστερα από κάποιες μέρες μπήκε πάλι ο Ιησούς στην Καπερναούμ και ακούστηκε ότι βρίσκεται σ'ένα σπίτι. Και συγκεντρώθηκαν πολλοί ώστε να μην υπάρχει χώρος ούτε μπροστά στην πόρτα, και τους κήρυττε το λόγο. Κι έρχονται κάποιοι φέροντας ένα παράλυτο προς τον Ιησού, που τον σήκωναν τέσσερεις. Κι επειδή δεν μπορούσαν να τον φέρουν μπροστά του, εξαιτίας του πλήθους, έβγαλαν τη στέγη του σπιτιού όπου βρισκόταν και ανοίγοντας μια οπή κατέβασαν το φορείο όπου βρισκόταν κατάκοιτος ο παράλυτος. 'Οταν ο Ιησούς είδε την πίστη τους, λέει στον παράλυτο: "Παιδί μου, σου συγχωρούνται οι αμαρτίες". Βρίσκονταν εκεί καθισμένοι κάποιοι απ'τους γραμματείς και σκέφθηκαν μέσα τους: "Γιατί αυτός μιλά έτσι; Βλασφημεί! Ποιός μπορεί να συγχωρήσει αμαρτίες παρά μόνο ένας, ο Θεός;". Κι αμέσως ο Ιησούς, γνωρίζοντας με το πνεύμα του πως αυτοί σκέπτονταν έτσι, τους είπε: "Γιατί σκέφτεσθε αυτά τα πράγματα μέσα σας; Τι είναι ευκολότερο να πω στον παράλυτο: `Σου συγχωρούνται οι αμαρτίες' ή να του πω: `Σήκω επάνω και πάρε το κρεβάτι σου και περπάτα'; 10Αλλά για να δείτε ότι ο Υιός του ανθρώπου έχει εξουσία να συγχωρεί τις αμαρτίες πάνω στη γη -λέει στον παράλυτο: Σου λέω, σήκω επάνω, πάρε το κρεβάτι σου και πήγαινε στο σπίτι σου". Εκείνος σηκώθηκε κι αμέσως παίρνοντας το κρεβάτι του βγήκε μπροστά στα μάτια όλων, ώστε όλοι θαύμασαν και δόξαζαν το Θεό, λέγοντας: "Ποτέ δεν είδαμε κάτι παρόμοιο!".

Λόγος του Κυρίου

Τέσσερεις άνθρωποι από φιλία…από αγάπη…από πίστη, ένιωσαν την ανάγκη να φέρουν τον παράλυτο φίλο τους στον Ιησού επειδή είχαν την πεποίθηση πως εκείνος κάτι το καλό μπορούσε να κάνει στον φίλο τους. Δεν φοβήθηκαν τις δυσκολίες προκειμένου να πετύχουν τον στόχο τους. Τον σήκωσαν στους ώμους τους και, μπροστά στο πλήθος που τους εμπόδιζε, βρήκαν και έναν δημιουργικό τρόπο να ξεπεράσουν το εμπόδιο.
Και αυτό ακριβώς παρατήρησε ο Ιησούς... την πίστη τους... την αγάπη τους... την αποφασιστικότητα και την δημιουργικότητα των φίλων.
Αυτός που αγαπά νιώθει τον πόνο των άλλων και πιστεύει πως μπορεί να βοηθήσει και γνωρίζει μέχρι ποιο βαθμό και ξέρει και ποιος μπορεί να έχει τον τελικό λόγο.

Η βεβαιότητα πως κάνεις το σωστό με την πεποίθηση ότι θέλεις να πας σε συνάντηση με τον Κύριο τον φίλο σου, αλλάζει τη ζωή σου.

Έχουμε καθήκον να επιτρέψουμε, να ενθαρρύνουμε αλλά και να φροντίσουμε τη συνάντηση του άλλου με τον Κύριο που σώζει .. για τα υπόλοιπα ο Κύριος δεν αναγκάζει... δεν επιβάλλεται... αλλά προτείνει τον εαυτό του, με επιμονή αλλά πάντα με ελευθερία! Το μόνο που ζητά είναι να είσαι διαθέσιμος, να είσαι όργανο του καλού, της ειρήνης, της σωτηρίας...

Δεν υπάρχουν άνθρωποι δύο κατηγοριών. Β κύκλος, 6η τακτική Κυριακή Μκ. 1,40-45

 Κυριακή 11 Φεβρουαρίου 2024

Το ευαγγέλιο μιλά για μια φοβερή αρρώστια ,που σήμερα έχει περιορισθεί μόνο σε μερικές πάμφωτες  χώρες του κόσμο, και αυτό δεν είναι τυχαίο.

Στην εποχή του Ιησού υπήρχε και ένας επιπρόσθετος άλογος λογιζόταν ως “τιμωρία Θεού σε ένα μεγάλο αμαρτωλό” αποτέλεσμα: ολοκληρωτικός αποκλεισμός του άρρωστο από κάθε υγιεί κοινωνία μη μολύνει τυχόν τους  σωματικά και πνευματικά. Ούτε τους μιλούσαν ούτε τους άγγιζαν μη τυχόν και μολυνθούν 

Οι λεπροί το μόνο που μπορούσαν να κάνουν ήταν να μείνουν μόνοι τους ή σε μικρές ομάδες ομοιοπαθών και να προσπαθούν να τα βγάζουν πέρα μεταξύ τους…

Ανάγνωσμα από το κατά Μάρκο Άγ. Ευαγγέλιο (1,40-45)

Εκείνο τον καιρό, έρχεται στον Ιησού ένας λεπρός που τον παρακαλούσε γονατιστός και του έλεγε: "Αν θέλεις, μπορείς να με καθαρίσεις". Τον σπλαχνίσθηκε ο Ιησούς και άπλωσε το χέρι του, τον άγγιξε και του είπε: "Θέλω. Καθαρίσου!". Κι αμέσως έφυγε από πάνω του η λέπρα και καθαρίσθηκε. Και του μίλησε σε αυστηρό τόνο κι αμέσως βγάζοντάς τον έξω, του είπε: "Πρόσεξε, να μην πεις τίποτα σε κανένα, αλλά πήγαινε και δείξε τον εαυτό σου στον ιερέα και πρόσφερε θυσία για τον καθαρισμό σου όλα εκείνα που διέταξε ο Μωυσής, για να είναι μαρτυρία γι' αυτούς". Κι εκείνος όταν βγήκε άρχισε να διαλαλεί πολλά και να διαδίδει το γεγονός σε τέτοιο σημείο, ώστε ο Ιησούς να μην μπορεί να μπει σε μια πόλη φανερά, αλλά να μένει έξω σε έρημες τοποθεσίες. Και πήγαιναν σ' αυτόν από παντού.

Λόγος του Κυρίου

   Ας σταθούμε εδώ στην απομόνωση πολλών ομάδων ή ανθρώπων πού υπάρχει  ακόμη και σήμερα   σε πολλές κοινωνίες που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, πολιτικό, πολιτιστικό ή θρησκευτικό, άνθρωποι υπόκεινται σε κοινωνικό αποκλεισμό με το πρόσχημα να προστατευτεί η κοινωνικό σύνολο.  Χωρίζουμε τους ανθρώπους , δύο κατηγορίες, εκείνοι με τους οποίους κάποιος μπορεί και πρέπει να συναναστρεφόμαστε και άλλοι με τους οποίους η όποια συναναστροφή πρέπει να αποφευχθεί. Άνθρωποι με δικαιώματα και άλλοι χωρίς δικαιώματα. Και ακόμη περισσότερο μπορεί επίσης να μας συμβεί να παγιδευτούμε και εμείς οι ίδιοι ή και η ομάδας από την ίδια  σε αυτή την κατάσταση είτε εξ αιτίας του ανθυγιεινού εγωισμού και της υπεροψία μας που δεν μας επιτρέπουν  να ζήσουμε με τους “κατώτερους΄ που δεν είναι σαν και μας . ή που μας κάνει να μένουμε μόνο με αυτούς της ομάδας μας που είναι σαν και εμάς, και ή ζωή μας γλίστρα ανάμεσα στα δάκτυλα και φεύγει και εμείς νομίζουμε ότι ζούμε τη μεγάλη ζωή. 

Ας προχωρήσουμε στην ανάγνωση της σημερινής περικοπής έχοντας κατά νου τις κοινωνικές ομάδες που περιθωριοποιούμε, με την  ποια δικαιολογία. 

Ο Λεπρός  “συνειδητοποιήσε” την κατάστασή του, ξεφεύγει από τους κανόνες, προκειμένου να σωθεί. Καταλαβαίνει ότι η σωτηρία του δεν εξαρτάται από τον ίδιο, γι’ αυτό και παίρνει την πρωτοβουλία να εμπιστευτεί τον Ιησού: «τον παρακαλούσε γονατιστός». Του ζητά, μάλιστα, όχι να τον θεραπεύσει αλλά "Αν θέλεις, μπορείς να με καθαρίσεις"

Ο Ιησούς ενεργεί τον καθαρισμό, αλλά εφιστά την προσοχή τού θεραπευμένου: "Πρόσεξε, να μην πεις τίποτα σε κανένα, αλλά πήγαινε και δείξε τον εαυτό σου στον ιερέα και πρόσφερε θυσία για τον καθαρισμό σου όλα εκείνα που διέταξε ο Μωυσής, για να είναι μαρτυρία γι' αυτούς".

Που σημαίνει ότι ο Ιησούς αντιλαμβάνεται την ενέργειά του είναι  από ένα προσωπικό δώρο,  για «είναι μαρτυρία γι' αυτούς"  τους άλλους που τον έχουν απομονώσει και όχι μια επίδειξη δύναμης . Ο καθαρισμός που ενεργεί είναι μια μαρτυρία, ένα σημείο, μια πρόγευση της Βασιλείας του Θεού, η οποία στο πρόσωπο του Ιησού είναι ήδη ενεργή παρουσία μέσα στον κόσμο. Είναι μια ευκαιρία να γνωρίσουν και άλλοι τον Ιησού, έστω και εμμέσως.

Αποκαθιστά την υγεία ώστε ο υγιής να είναι στην υπηρεσία των άλλων Β Κύκλος 5η Τακτική Κυριακή Μκ 1, 29-39

Κυριακή 4 Φεβρουαρίου 2024

Ανάγνωσμα από το κατά Μάρκο Αγ. Ευαγγέλιο. 1, 29-39

Κι όταν βγήκαν από τη συναγωγή, πήγαν στο σπίτι του Σίμωνα και του Ανδρέα, μαζί με τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη. Η πεθερά του Σίμωνα ήταν κατάκοιτη με πυρετό κι αμέσως του μίλησαν γι' αυτήν. Ο Ιησούς πλησίασε, την έπιασε από το χέρι και τη σήκωσε. Και ο πυρετός την άφησε κι αυτή τους υπηρετούσε.

Όταν βράδιασε, την ώρα που έδυε ο ήλιος, του έφεραν όλους τους αρρώστους και τους δαιμονισμένους. Και όλη η πόλη συγκεντρώθηκε μπροστά στην πόρτα. Και θεράπευσε πολλούς αρρώστους που υπέφεραν από διάφορες ασθένειες κι έδιωξε πολλά δαιμόνια και δεν άφηνε τα δαιμόνια να μιλούν, επειδή τον γνώριζαν και κηρύττει στη Γαλιλαία

Και το πρωί, ενώ ήταν ακόμα σκοτάδι, σηκώθηκε και βγήκε και πήγε σ'ένα έρημο τόπο κι εκεί προσευχόταν. Αλλά ο Σίμωνας και οι σύντροφοί του έτρεξαν πίσω του. 37Τον βρήκαν και του λένε: "'Ολοι σε αναζητούν!".Κι εκείνος τους λέει: "Πάμε αλλού, στα πλησιέστερα χωριά για να κηρύξω κι εκεί. Γι' αυτό το λόγο ήλθα". Πήγε και κήρυττε στις συναγωγές τους σε όλη τη Γαλιλαία κι έβγαζε τα δαιμόνια.

Λόγος του Κυρίου.

Ο Ευαγγελιστής μας παρουσιάζει μια τυπική μέρα του Ιησού, κήρυγμα στην συναγωγή, φιλική επίσκεψη, ενόχληση ιδιαίτερα με εκείνους του υποφέρουν με επιστέγασμα την προσευχή.

Χαρακτηριστικό είναι το επίρρημα με το οποίο αρχίζει η διήγηση το ΑΜΈΣΩΣ: είναι το επίρρημα που σημαδεύει και ευρύτερα ολόκληρο το Ευαγγέλιο. Η βιασύνη και η συνεχείς και πολυδιάστατη δραστηριότητα του Ιησού δεν έχει καμία σχέση και τη βιασύνη που πολύ συχνά καταστρέφει ΤΙΣ ΜΈΡΕΣ ΜΑΣ. Να προλάβουμε να κάνουμε πολλά πράγματα , χωρίς να κοιτάμε την ποιότητα. Ο Ιησούς πιέζεται από την επείγουσα ανάγκη της εξάπλωσης της. Αυτή είναι η αποστολή στην οποία είναι πλήρως αφοσιωμένος. Μπορεί να βιάζεται και έχει πολλά πράγματα να κάνει, ωστόσο βρίσκει χρόνο να αποσυρθεί στη μοναξιά για να προσευχηθεί (1.35). Στον έντονο ρυθμό των ημερών του δεν λείπει ποτέ ο χώρος για συνομιλία με τον Πατέρα (1.35).