«τους παρέδωσε τα αγαθά του... ανάλογα με τις δυνατότητες του καθενός» .Α ΄Κύκλος 33η Τακτική Κυριακή (25,14-30)

 Κυριακή 19 Νοεμβρίου 2023

Ανάγνωσμα από το κατά Ματθαίου Άγιο Ευαγγέλιο  (25,14-30)

        Και ο Ιησούς συνέχισε λέγοντας "'Πως ένας άνθρωπος που έφευγε για ταξίδι, κάλεσε τους δούλους του και τους παράδωσε τα υπάρχοντά του. Στον ένας έδωσε πέντε τάλαντα, στον άλλο δύο, στον άλλο ένα, στον καθένα ανάλογα με τις δυνατότητές του και αναχώρησε για άλλη χώρα. Αμέσως, εκείνος που πήρε τα πέντε τάλαντα πήγε και τα χρησιμοποίησε και κέρδισε άλλα πέντε. Κατά τον ίδιο τρόπο, κι εκείνος που πήρε τα δύο, κέρδισε άλλα δύο. 18Αλλά εκείνος που πήρε το ένα τάλαντο, πήγε και άνοιξε μια τρύπα στο χώμα και έκρυψε το χρήμα του κυρίου του. Μετά από πολύ καιρό ήλθε ο κύριος εκείνων των δούλων και λογαριάσθηκε μαζί τους. Παρουσιάσθηκε αυτός που πήρε τα πέντε τάλαντα και έφερε άλλα πέντε τάλαντα και είπε: "Κύριε, πέντε τάλαντα που παράδωσες.             

Κοίταξε, άλλα πέντε τάλαντα κέρδισα". Του είπε ο κύριός του: "Εύγε, καλέ και πιστέ δούλε. Φάνηκες πιστός στα λίγα, θα σε διορίσω υπεύθυνο πάνω σε πολλά. 'Ελα στη χαρά του κυρίου σου". Πλησίασε τότε εκείνος που πήρε τα δύο τάλαντα και είπε: "Κύριε, δύο τάλαντα που παράδωσες. Κοίταξε, άλλα δύο τάλαντα κέρδισα". Του είπε ο κύριός του: "Εύγε, καλέ και πιστέ δούλε. Φάνηκες πιστός στα λίγα, θα σε διορίσω υπεύθυνο πάνω σε πολλά. 'Ελα στη χαρά του κυρίου σου". Πλησίασε τότε εκείνος που πήρε το ένα τάλαντο και είπε: "Κύριε, σε γνωρίζω ότι είσαι άνθρωπος σκληρός, που θερίζεις εκεί όπου δεν έσπειρες και μαζεύεις απ' όπου δε σκόρπισες. Κι επειδή φοβήθηκα, πήγα και έκρυψα το τάλαντό σου στο χώμα. Κοίταξε, πάρε αυτόπου σου ανήκει". Απαντώντας ο κύριος του, του είπε: "Πονηρέ και οκνηρέ δούλε, γνώριζες ότι θερίζω εκεί όπου δεν έσπειρα και ότι μαζεύω από εκεί όπου δε σκόρπισα; 'Επρεπε, λοιπόν, να καταθέσεις τα χρήματά μου στους τραπεζίτες, κι όταν εγώ θα επέστρεφα θα έπαιρνα ό,τι μου ανήκει μαζί με τον τόκο. Πάρτε του, λοιπόν, το τάλαντο και δώστε το σ' αυτόν που έχει τα δέκα τάλαντα. Διότι, σε καθένα που έχει θα του δοθεί κι άλλο και θα έχει περίσσευμα. Ενώ από εκείνον που δεν έχει, κι αυτό που έχει θα του αφαιρέσουν. Κι αυτό τον άχρηστο δούλο ρίξτε τον έξω στο σκοτάδι. Εκεί θα είναι ο θρήνος και το τρίξιμο των δοντιών!"

Λόγος Του Κυρίου

Αυτό που κάνει εντύπωση σ΄ αυτή την παραβολή είναι η αρχική φράση : «τους παρέδωσε τα αγαθά του... ανάλογα με τις δυνατότητες του καθενός».

Η παραβολή είναι ξεκάθαρη α) δεν είμαστε τυχαίοι όντα, τυχαία παρατημένα στην τύχη του και αδύναμα που ζουν χωρίς επίγνωση. Οχι κάποιος όχι μόνο μας θέλησε αλλά μας και δυνατότητες, κανονικότητες, χαρίσματα, προκείμενου να προοδέψουμε να εξελιχθούμε για γίνουμε κάποιοι ο πραγματικός εαυτό τους. Αυτή είναι η μεγάλη αμαρτία για μας τους χριστιανούς περιμένουμε μια θεότητα πάνω από τα σύννεφα να παρέμβει να κάνει εκείνα που εμείς πρέπει να κάνουμε για μας.
Ο Ιησούς έλεγε «Πήγαινε, η πίστη σου σε έσωσε».
Πρέπει να έχουμε μεγάλη πεποίθηση ότι στη Ζωογόνος αρχή της δημιουργικής δύναμη της αγάπης του Θεού είναι ήδη μέσα μας, στο ότι όλα είναι ήδη δοσμένα και κατά συνέπεια το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να ανοίξουμε τα μάτια μας να τα εντοπίσουμε και να τα χρησιμοποιήσουμε για να του επιτρέψουμε να μας μεταμορφώσει. Τα ταλέντα δεν είναι μόνο οι ικανότητες και οι δεξιότητες μας αλλά και τα χαρίσματα μας πχ ο ένα να στηρίζει ο άλλος να συμβουλεύει σωστά ο άλλος να παρηγορεί ο άλλος να είναι εμψυχωτής….

Το δεύτερο πράγμα που πιστεύω ότι είναι σημαντικό είναι ότι για τον Θεό ο καθένας μας είναι μοναδικός, “έδωσε στον καθένα συμφωνά με τις δυνατότητες του”. ο Θεός έχει μια προσωπική σχέση με τον καθένα μας και επομένως εξετάζει τις ικανότητές μας. Ο Θεός δεν θα μας προτρέπει να κάνουμε κάτι πέρα από τις δυνάμεις μας. Τα δώρα που μας επιφυλάσσει ο Θεός είναι τόσο διαφορετικά επειδή είμαστε διαφορετικοί και είναι ακριβώς κομμένα και ραμμένα πάνω μας σαν ένα προσωπικό φόρεμα.

Η παραβολή, δεν πετά στα σύννεφα σταματάει και στο Φόβος: αυτός είναι ο εχθρός μας. Φόβος της αποτυχίας... φόβος να μην είμαι στο ύψος... φόβος να μην είμαι σαν τον άλλον... φόβος να μην είμαι σαν αυτό που θα ήθελα να είμαι... ότι δεν είμαι σαν εκείνο και τον άλλο ότι θα με περιγελάσουν … αυτά μας εμποδίζουν να ζούμε καλά...και συμφωνά με τις δυνατότητές μας!
Τι να κάνω? Να ρισκάρω, να μην ζούμε στην άμυνα...και αντίθετα ο ρόλος μας είναι η επίθεση!!
Να ζεις και να κινδυνεύεις με βάση την εμπιστοσύνη στον Θεό! Αυτός νοιάζεται για εμάς περισσότερο από ότι εμείς για τον εαυτό μας! Με λίγα λόγια, θα κάνει τα πάντα για να μπορέσουμε να ζήσουμε ολοκληρωμένα την ζωή μας,τη ζωή μας!
Ίσως το καθήκον μας είναι πραγματικά να βοηθήσουμε τον Θεό μας –όπως μας υπενθυμίζει ο Etty Hillesum– να βγει από το σκοτάδι μας και να τον βοηθήσουμε να μην μας εγκαταλείψει.