Από τη λύπη στη χαρά… από την αμφιβολία στη βεβαιότητα… από την εξάρτηση στην αυτονομία . 3η Κυριακή του Πάσχα - (Λκ.24, 23- 35)

Κυριακή 30 Απριλίου 2023,

Ανάγνωσμα από το κατά Λουκά άγιο Ευαγγέλιο (Λκ 24,13-35)

  

Την ίδια εκείνη μέρα, δυο απ' αυτούς πήγαιναν σ' ένα χωριό που απέχει εξήντα στάδια από την Ιερουσαλήμ και που λεγόταν Εμμαούς. Αυτοί μιλούσαν μεταξύ τους για όλα αυτά τα συμβάντα. Κι ενώ μιλούσαν και συζητούσαν ο ίδιος ο Ιησούς τους πλησίασε και προχωρούσε μαζί τους. Αλλά τα μάτια τους εμποδίζονταν για να μην τον αναγνωρίσουν. Κι εκείνος τους είπε: "Τι είναι αυτά τα λόγια που τόσο έντονα ανταλλάσετε μεταξύ σας, ενώ προχωρείτε;" Τότε εκείνοι, σκυθρωποί, σταμάτησαν. Απάντησε τότε ο ένας απ' αυτούς, που λεγόταν Κλεόπας και του είπε: "Εσύ μόνος κατοικείς στην Ιερουσαλήμ και δε γνωρίζεις όλα όσα συνέβηκαν σ' αυτήν την πόλη αυτές τις μέρες;". Τους είπε: "Ποια;" Κι εκείνοι του είπαν: "Τα σχετικά με τον Ιησού το Ναζαρηνό, που ήταν ένας προφήτης δυνατός σε έργα και λόγια μπροστά στο Θεό και σ' όλο το λαό, πώς τον παρέδωσαν οι αρχιερείς και οι άρχοντές μας σε θανατική καταδίκη και τον σταύρωσαν. Κι εμείς ελπίζαμε ότι αυτός είναι ο μελλοντικός λυτρωτής του Ισραήλ. Και τώρα εκτός απ' όλα αυτά, αυτή είναι η τρίτη μέρα από τότε που συνέβηκαν αυτά τα γεγονότα. Αλλά και κάποιες γυναίκες από τον κύκλο μας, μας αναστάτωσαν, όταν πήγαν πολύ νωρίς το πρωί στο μνήμα, και μη βρίσκοντας το σώμα του, ήλθαν και μας είπαν ότι είδαν οπτασία αγγέλων, που είπαν ότι αυτός ζει. Τότε κάποιοι από μας πήγαν στο μνημείο και βρήκαν έτσι όπως τα είχαν πει οι γυναίκες, αλλά εκείνον δεν τον είδαν".

    Αυτός τότε τους είπε: "Ανόητοι και αργοί στην καρδιά για να πιστέψετε όλα εκείνα που είπαν οι προφήτες. Αυτά δεν έπρεπε να πάθει ο Χριστός και μετά να μπει στη δόξα του;" Κι αρχίζοντας από το Μωυσή και όλους τους προφήτες, τους ερμήνευσε όλα εκείνα που ανέφεραν οι Γραφές σχετικά μ' αυτόν. Όταν έφθασαν κοντά στο χωριό που πήγαιναν, εκείνος προσποιήθηκε ότι πηγαίνει πιο μακριά. Εκείνοι τον πίεσαν και του είπαν: "Μείνε μαζί μας, γιατί πλησιάζει το βράδυ και η μέρα έφθασε κιόλας στο τέλος της". Και μπήκε στο σπίτι για να μείνει μαζί τους. Κι όταν κάθισε μαζί τους στο τραπέζι, πήρε το ψωμί, το ευλόγησε κι αφού το έκοψε τους το έδωσε. Τα μάτια τους, τότε, ανοίχθηκαν και τον αναγνώρισαν. Αλλά εκείνος έγινε άφαντος. Είπαν τότε μεταξύ τους: "Η καρδιά μας δεν φλέγονταν μέσα μας όταν στο δρόμο μας μιλούσε, καθώς μας ερμήνευε τις Γραφές;" Κι εκείνη την ώρα σηκώθηκαν και γύρισαν πίσω στην Ιερουσαλήμ και βρήκαν συναθροισμένους τους 'Ένδεκα και όσους ήταν μαζί τους, που έλεγαν: "Πραγματικά ο Κύριος αναστήθηκε κι εμφανίστηκε στο Σίμωνα". Κι αυτοί εξηγούσαν όσα συνέβηκαν στο δρόμο και πώς τον αναγνώρισαν στον τεμαχισμό του ψωμιού.

Λόγος του Κυρίου

    Στη ζωή μας, και ιδιαίτερα σε αυτό που ονομάζουμε χριστιανικά ζωή, ζωή πίστεως , τα πράγματα δεν είναι πάντα ξεκάθαρα... περνάμε συχνά στιγμές έντονης τύφλωσης, απογοήτευσης και έτοιμοι να τα παρατήσουμε ! Είναι δύσκολο να αναγνωρίσεις τον Θεό και τα πράγματα του Θεού, στη καθημερινότητα μας! 

    Είναι η περίπτωση των δύο μαθητών. Μπήκαν στο σκοτάδι αλλά και βγήκαν κάποια στιγμή από αυτό. Είναι για μας ένα οδοδείκτης .Πρώτα να καταλάβεις και να περιγράψεις το πρόβλημα, να καταλάβεις τι συμβαίνει.. Και να προσπαθήσεις να απεμπλακείς από κάθε αυτοματισμό και προκατάληψη και πάνω απ' όλα από την ιδέα ότι το ότι επειδή κάτι μάθαμε όλα τα ξέρουμε όλα τα καταλαβαίνουμε:

    Δεν αρκεί να απομακρυνόμαστε από τα προβλήματα... γιατί συχνά τα κουβαλάμε μέσα μας... συχνά οι αγωνίες, οι αγώνες, ο θυμός που νιώθουμε δεν μας κάνουν αντικειμενικούς ή δεν μας δείχνουν τη λύση ακόμα κι όταν την έχουμε στα χέρια μας. Πρέπει ανοιχτούμε να μιλήσουμε και να μην σταματήσουμε ποτέ να κάνουμε ερωτήσεις…

    Αυτό που χρειάζεται είναι να βρούμε το κλειδί για την κατανόηση, το νόημα αυτού που μας συνέβη. Και ο μόνος που μπορεί να μας δώσει νόημα, κατεύθυνση, δύναμη να πάμε μπροστά είναι ο ίδιος ο Κύριος, ο οποίος, τις περισσότερες φορές, με την διακριτική παρέμβαση του δεν αλλάζει την ιστορία μας, αλλά μας βοηθά να την δούμε με άλλα μάτια.

Πάσχα η συνάντηση με την Νέα Ζωή . Πάσχα 2023

 Κυριακή του Πάσχα  . 16 Απριλίου 2023

Ανάγνωσμα από το Κατά Ιωάννη Αγ. ευαγγέλιο  (20, 1-9)

Δυστυχώς, κινδυνεύουμε να ζήσουμε ακόμη μια φορά το Πάσχα ως συνήθεια και από συνήθεια. Τη σειρά την ξέρουμε: Χριστούγεννα, Πάσχα, δεκαπενταύγουστος. Το ξέρουμε: γεννιέται πεθαίνει και ανασταίνεται ξανά και ξανά , και δεν ξεχνάμε και τη μάννα του.

Το ζήτημα είναι η Ανάσταση… επηρεάζει πραγματικά τη ζωή μου/μας; ή απλά είναι ακόμη μια ευκαιρία μέσα τις τόσες φόρες που γιορτάσαμε: πήραμε δώρα, καινούργια ρούχα, στρώσαμε τραπέζι και άντε πάλι από τη αρχή.

Το Πάσχα βγήκαμε από το σκοτάδι της καθημερινότητα όπου βασιλεύει ο φόβος, η καχυποψία, η εκμετάλλευση, η καπατσοσύνη, η αδικία, η αλαζονεία, η διαφθορά, η απληστία, κοκ. Αναστηθήκαμε σε μια νέα ζωή. Αλλάζει κάτι στον τρόπο που βλέπουμε, σκεφτόμαστε , κρίνουμε αντιδρούμε διαλέγουμε .. ζούμε; Γιατί αν δεν αλλάζει τίποτα… αν δεν αφήσω αυτό το γεγονός να με φτάσει να με ποτίσει τότε… τότε το Πάσχα ήταν άχρηστο!

Η Μαρία η Μαγδαληνή εξακολουθεί να κινείται στο σκοτάδι. Δεν έχει καταλάβει ακόμα. Βλέπει τον άδειο τάφο αλλά ακόμα δεν καταλαβαίνει. Σκέπτεται το αυτονόητο ‘έκλεψαν το Κύριο! Θα έπρεπε κάτι να είχε καταλάβει αμέσως, να είχε υποψιαστεί, αλλά δεν καταλαβαίνει γιατί παρά όλο που είχε ζήσει με τον Ιησού και τα όσα είχε ακούσει και ζήσει μαζί με τους άλλους μαθητές δίπλα στον Ιησο… ήταν ακόμα δεμένη με τις προκαλύψεις της με τις πεποιθήσεις του σχέδια της…! Αν κάτι έπρεπε να γίνει έπρεπε να γίνει όπως εκείνη το σκεπτόταν πως έπρεπε να γίνει.

…θα ατενίσουν εκείνον που κέντησαν με την λόγχη” “…θανάτω θάνατον πατήσας” Μεγ. Παρασκευή 2023

 

Παρασκευή 13 Απριλίου 2023

Σήμερα είναι η ημέρα κατά την οποία, όπως διδάσκει ο ευαγγελιστής Ιωάννης: «θα ατενίσουν εκείνον που κέντησαν με την λόγχη» (Ιωα 19,37) το Σταυρωμένο Χριστό «που για τους Ιουδαίους είναι σκάνδαλο και για τους Έλληνες μωρία, αλλά για εκείνους οι οποίοι είναι καλεσμένοι Ιουδαίους και Έλληνες ο Χριστός είναι του Θεού η Δύναμη και του Θεού η Σοφία»(1Κορ 1,23-24).

Σκέψεις στο πάθος του Ιησού από το κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο 18, 1 – 19,42

Τη Μεγάλη Παρασκευή ο Ιησούς Χριστός, το Πάσχα μας, θυσιάστηκε (1Κορ 5,7), πρόσφερε ολοκληρωτικά τη ζωή του σε μας. Ο σταυρός του Ιησού εγκαινιάζει το μυστήριο του Πάσχα, το μυστήριο της αναστημένης ζωής. Στο κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο το πάθος που ακούσαμε δεν είναι μια πομπή θρήνου και οδυρμού, αλλά η θριαμβευτική πορεία προς το Φως και την Ανάσταση.

Η αφήγηση του πάθους αρχίζει στη βραδινή σκοτεινιά ενός ελαιώνα, συνεχίζει στο ημίφως του τεχνητού φωτός των πυρσών, της βίας και του δεσποτισμού της πολιτικής εξουσίας στην οποία συμπράττει και η θρησκευτική, και μας θυμίζει τον κήπο-κόσμο μας, τον οποίο ο άνθρωπος βύθισε στη βία και την αλαζονεία με το να θέλει να είναι θεός στην θέση του Θεού και να καθορίζει εκείνος το τι είναι καλό και κακό κατά το δοκούν. Με την θέληση του τον κατέστρεψε και έκανε τον κήπο - κόσμο ερημιά, όπου βασιλεύει ο φόβος, η καχυποψία, η εκμετάλλευση, η καπατσοσύνη, η αδικία, η αλαζονεία, η διαφθορά, η απληστία, κοκ.

Η διήγηση του πάθους δεν ολοκληρώνεται στη σιγή του τάφου, αλλά πάλι σε ένα κήπο – κόσμο, που περιέχει και τον τάφο, όπου όμως αυτός ο τάφος δεν είναι πια ο τάφος της καταστροφής, αλλά ο χώρος την πρώτης Ημέρας της εβδομάδας, όπου ανατέλλει η Νέα Δημιουργία που ο Αναστημένος , «ο πρωτότοκος των νεκρών» όπως ο άγιος Παύλος τον χαρακτηρίζει, εγκαινιάζει τον Νέο Κόσμο της Βασιλείας του Θεού.

Για το ευαγγέλιο κατά Ιωάννη, η πορεία του πόνου του Ιησού δεν είναι η νίκη του σκότους αλλά μια πορεία αγάπης προς το φως. Εξωτερικά βυθίζεται στην μεγαλύτερη αδυναμία και όλα φαίνονται χαμένα, στην πραγματικότητα όμως ο δρόμος προς τον σταυρό είναι μια επίπονη πορεία θριάμβου προς τον Πατέρα. Ο Ιησούς είναι εκείνος που κυριαρχεί των γεγονότων του πάθους και του θανάτου του. Δεν κρύβεται και αφήνει να τον συλλάβουν και, μέσα σ’ αυτά τα πλαίσια, με το επιβλητικό : «Εγώ είμαι» -ορισμός με τον οποίο, στο βιβλίο της Εξόδου, ο Θεός αποκαλύπτεται στον Μωυσή- προσδιορίζει την ταυτότητα του και φανερώνει την δύναμή του.

Μπροστά στον Πιλάτο δεν διστάζει να αποδεχθεί ότι είναι βασιλιάς αλλά όχι αυτού του κόσμου και, για να αποκαλύψει την αδικία που γίνεται εις βάρος του, δεν υπερασπίζεται τον εαυτόν του.

Στο Σταυρό δεν του έσπασαν τα πόδια, επειδή είναι ‘ο Πασχαλινός αμνός’ που θυσιάζεται για την Σωτηρία όλων και ενεργεί το πέρασμα από τον θάνατο στη ζωή και, σύμφωνα με την εβραϊκή παράδοση, πρέπει να είναι χωρίς κανένα ελάττωμα. Ο ίδιος ταύτισε τον θάνατο του με την ενότητα του γένους : «Όταν θα υψωθώ θα έλξω όλους επάνω μου» (12,32). Γίνεται κέντρο αναφοράς και ενότητας του ανθρωπίνου γένους, η απάντηση σε όλες τις επιθυμίες του ανθρωπίνου γένους. Οι δεήσεις των Πιστών, που μετά την ανάγνωση του Πάθους τελούμε, μας θυμίζουν ότι ο Ιησούς είναι το κεντρος νοήματος (ο Λυτρωτής) του Σύμπαντος.

Στο νερό και το αίμα που τρέχουν από την πλευρά του Ιησού , όταν την τρύπησε η λόγχη του στρατιώτη, οι πατέρες της Εκκλησίας ανεγνώρισαν τα μυστήρια που γεννούν την Εκκλησία, την εν Χριστώ ζωή : το Βάπτισμα και τη Θ. Ευχαριστία.

Η ώρα του Σταυρού και του θανάτου, σημαδεύει ‘τον θάνατο του θανάτου’ και τη δωρεά έκχυση του Πνεύματος Αγίου ζωής στους μαθητές του. Εξαρτάται από εμάς πως θα συμμετέχουμε στο πάθος του για να είμαστε μέρος και στην Ανάσταση του. Θα συμμετέχουμε όπως ο Κυρηναίος ; όπως οι γυναίκες που κλαίνε; όπως ο εκατόνταρχος που κτυπά το στήθος του και ομολογεί ό τι ήταν υιός Θεού; ή όπως οι άλλοι που κοιτάνε από μακριά και με αδιαφορία θέλουν να δουν πως θα τελειώσει το πράγμα αυτό όπως τόσα άλλα πράγματα και καταστάσεις ;

Ο Κύριος μας προσκαλεί να πάρουμε το σταυρό μας και να τον ακολουθήσουμε, ξέροντας ότι αν “την χάσουμε” (τη ζωή μας) όπως εκείνος την έχασε για χάρη μας, αν έτσι τη χάσουμε και εμείς για Εκείνον, τότε θα την κερδίσουμε μαζί Του για την αιωνιότητα.

Κάθε άνθρωπος έχει μέσα του έναν Λάζαρο που χρειάζεται έναν Χριστό για να αναστηθεί . Α΄Κυκλος 5η Κυριακή της Τεσσαρακοστής (Ιω 11: 1-44)

 Κυριακή 2 Απριλίου 2023

Ανάγνωσμα από το κατά Ιωάννη Άγιο Ευαγγέλιο (Ιω 11: 1-44) 

Η ανάσταση του Λαζάρου 

Ο Ιησούς ήταν πεπεισμένος ότι ο άνθρωπος χρειάζεται για να αντέχει ς τη ζωή με του φόβους, τις πτώσεις, απογοητεύσεις και τις αγωνίες είναι να νοιώθεις ότι έχει δίπλα τους ανθρώπους  που  σε αγαπούν και να ακούς  μια φιλική φωνή που σε στηρίζει.  Ο ίδιος διακήρυξε “Κανείς δεν έχει μεγαλύτερη αγάπη, από κείνων που θυσιάζει τη ζωή του για χάρη των φίλων του. Εσείς είστε φίλοι μου” (Ιωα. 15,13-14)

Ο Ιησούς είναι η «αποκάλυψη» του Πατέρα  που ως άνθρωπος επέτρεψε σε γυναίκες και άνδρες να βγουν από τον τάφο τους, του φόβου, του πανικού, τις αβεβαιότητας, της πτώσης, του θανάτου ανεξάρτητα από την κοινωνική τους θέση και την ηθική τους συμπεριφορά. Όλοι χρειαζόμαστε μια αγάπη που πλησιάζει και μας λέει: 'βγες έξω'. Έχεις τις δυνάμεις  στηρίξουν επάνω μου, βγάλε από μέσα σου τον καλύτερο εαυτό σου με τον οποίο ο Πατέρας  προικίζει, την εικόνα και τη ομοίωση,  κάθε άνθρωπο που έρχεται στη γη. Η αγάπη του φίλου  νικά ακόμα και τον θάνατο.

Ο Ευαγγελιστής, σημειώνει, ότι ο Ιησούς για το φίλο του ‘δάκρυσε’. Το ‘δακρύζω’ προσδιορίζει κάτι το συγκρατημένο, εκφράζει την αποστροφή για τον πόνο που προκαλεί κάποιο άκρως δυσάρεστο γεγονός, στην προκειμένη περίπτωση ο θάνατος του φίλου, και την αλληλεγγύη με τον πόνο των συγγενών, αλλά όχι απελπισία. Αρνείται να ανεχθεί το θάνατο του φίλου του, και τα δάκρυα της αγάπης του Ιησού είναι η Σωτηρία του φίλου Λαζάρου, αλλά και του καθενός μας. Ο Λάζαρος έζησε την ανάσταση γιατί ο Ιησούς, ο Γιός του Θεού, τον αγαπούσε.