Η αξιοσύνη μας θα κριθεί όχι από τα πλούτη συγκεντρώσαμε, αλλά πως διαθέσαμε τα πλούτη μας. Γ κύκλος 18η - Τακτική Κυριακή (Λκ 12,13-21)

 

Κυριακή 31 Ιουλίου 2022 - 

Η σκηνή που μας προτείνει το Ευαγγέλιο ανήκει στην εμπειρία πολλών οικογενειών. Πόσοι καβγάδες και χωρισμοί λόγω μιας κληρονομιάς που πρέπει να μοιραστεί ή εξαιτίας της διαχείρισης μιας περιουσίας! Όταν  μάλιστα η απληστία και η καχυποψία βάλλουν το χέρι τους, στο τέλος η εχθρότητα, η εμπάθεια, η αντιπάθεια και η μνησικακία, παίρνουν τη θέση των οικογενειακών δεσμών και η επικοινωνία μεταξύ των μελών γίνεται μέσω τρίτων, των δικηγόρων.

Και όμως , το πιο σημαντικό μέρος της ζωής είναι οι σχέσεις που αναπτύσσουν μεταξύ τους οι άνθρωποι . Όταν σ’ αυτές προστεθεί και ο οικογενειακός δεσμός της «αγάπης», τότε βρισκόμαστε μπροστά σε ό, τι πολυτιμότερο υπάρχει.

Ανάγνωσμα από το κατα Λουκά Αγιο Ευαγγέλιο (Λκ.12, 13 - 21)

Τον καιρό εκείνο κάποιος απ' τον κόσμο είπε στον Ιησού: "Διδάσκαλε, πες στον αδελφό μου να μοιρασθεί μαζί μου την κληρονομιά". Κι εκείνος του είπε: "'Ανθρωπέ μου, ποιός με κατέστησε κριτή ή μοιραστή ανάμεσά σας;" Και τους είπε: "Να προσέξτε και να φυλαχθείτε από κάθε είδους πλεονεξίας, διότι η ζωή κάποιου δεν εξαρτάται από τα υπάρχοντά του,όταν αυτός έχει αφθονία". Τους είπε και μια παραβολή: "Τα χωράφια  ενός πλούσιου ανθρώπου έφεραν άφθονη σοδειά. Κι αυτός σκεπτόταν μέσα του: `Τι να κάμω, αφού δεν έχω πού να συγκεντρώσω τα γεννήματά μου;' Και είπε: `Αυτό θα κάμω: θα γκρεμίσω τις αποθήκες μου και θα οικοδομήσω πιο μεγάλες και εκεί θα συγκεντρώσω όλο το σιτάρι και τα αγαθά μου και θα πω στη ψυχή μου: Ψυχή μου, έχεις πολλά αγαθά που φθάνουν για πολλά χρόνια. Ξεκουράσου, τρώγε, πίνε και διασκέδαζε'. Αλλά ο Θεός του είπε: `Ανόητε! Αυτή τη νύκτα θα σου ζητήσουν την ψυχή σου. Κι αυτά που ετοίμασες, τίνος θα είναι;" 'Ετσι συμβαίνει σ 'αυτόν που θησαυρίζει για τον εαυτό του και δεν πλουτίζει στα μάτια του Θεού"

Λόγος του Κυρίου

Και όμως : «Δάσκαλε, πες στον αδερφό μου πως να μοιράσουμε την κληρονομιά μας ….» Η απάντηση του Ιησού που ακούσαμε είναι σκληρή, και ούτε συμβουλές καταδέχεται να δώσει. Δείχνει ξεκάθαρα τι καραδοκεί που μπορεί να είναι αιτία πολλών κακών: Και τους είπε: «Να προσέχετε και να φυλάγεστε από κάθε είδους πλεονεξία» και συμπληρώνει«τα πλούτη, όσο περίσσια κι αν είναι, δε δίνουν στον άνθρωπο την αληθινή ζωή». Ο Ιησούς το λέει καθαρά και ξάστερα : η ζωή μας δεν εξαρτάται από τα αγαθά μας.

Και εμείς, κατ’ αρχήν, συμφωνούμε και πολλοί λένε και καυχώνται ότι : Δεν είμαι δεμένος με τα πράγματα και τα αγαθά. Αλλά στην πράξη όταν χρειαστεί να τα μοιραστούμε ξεχνούμε τις διακηρύξεις και προβάλουμε πως, στην περίπτωση μας, ότι είναι ζήτημα αρχής και δικαιοσύνης.

Ο Ιησούς δεν δίνει οδηγίες για την επίλυση τέτοιων συγκρούσεων, αλλά καλεί όλους να αναλογιστούν το μεγάλο θέμα της προσκόλλησης στα αγαθά, Δεν αναπτύσσει πολύπλοκες θεωρίες και το κάνει μέσω μιας ιστορίας, μιας παραβολής. Στην παραβολή αυτή περιγράφει πόσο κάποιος μπορεί να είναι προσκολλημένος στα αγαθά.

Πατέρας . Γ΄ Κύκλος 17η Τακτική Λκ.11,1-13

 Κυριακή  24-7-22 

Ο Ιησούς δεν ήρθε για να μας « τροφοδοτήσει με επιχειρήματα» για την ύπαρξη του  Θεού. Αυτό μπορούμε να το υποψιαστούμε και από μόνοι μας σκεπτόμενοι: έχει κάποιο νόημα η ύπαρξη  μας και τι κάνουμε εδώ που είμαστε; 

Το κέντρο του μηνύματος του Χριστού είναι το τι κάνει  αυτός ο Θεός. Και αυτό μας το περιέγραψε όχι με «επιστημονικούς ή φιλοσοφικούς όρους», αλλά με απλές ιστορίες παρμένες από την καθημερινή ζωή των χωρικών, των ψαράδων, των κατοίκων της περιφέρειας  των πόλεων, δηλαδή  με τις παραβολές. 

Ανάγνωσμα από το κατά Λουκά Άγιο Ευαγγέλιο  (11,1-13)

       

Κάποια μέρα, όταν ο Ιησούς βρισκόταν σ'ένα τόπο και προσευχόταν, όταν τέλειωσε, ένας απ' τους μαθητές του του είπε: "Κύριε, δίδαξέ μας να προσευχόμαστε, όπως κι ο Ιωάννης δίδαξε τους μαθητές του". Κι ο Ιησούς τους είπε: "'Οταν προσεύχεσθε, να λέτε:

         Πατέρα, ας αγιασθεί το όνομά σου, ας έλθει η βασιλεία σου, Δίνε μας κάθε μέρα τον άρτο που έχουμε ανάγκη, και συγχώρεσέ μας τις αμαρτίες μας, διότι κι εμείς συγχωρούμε σε κάθε οφειλέτη μας, και μη μας δοκιμάσεις με πειρασμό".

             Κι ο Ιησούς τους είπε: "Ας υποθέσουμε ότι κάποιος από σας έχει ένα φίλο και πάει σ' αυτόν κατά τα μεσάνυχτα και του πει: `Φίλε μου, δάνεισέ μου τρία ψωμιά, 6επειδή ήλθε από δρόμο ένας φίλος μου και δεν έχω τίποτα να του παραθέσω'. 7Εκείνος από μέσα θα του απαντήσει και του πει: `Μη με ενοχλείς! Η πόρτα είναι κλειστή και τα παιδιά μου είναι μαζί μου στο κρεβάτι. Δε μπορώ να σηκωθώ και να σου δώσω'. 8Σας λέω, πως αν δε σηκωθεί να του δώσει επειδή είναι φίλος του, σίγουρα θα σηκωθεί και θα του δώσει ό,τι χρειάζεται εξαιτίας της αναίδειάς του".

            Κι εγώ σας λέω: "Ζητάτε και θα σας δοθεί, αναζητάτε και θα βρείτε, κτυπάτε και θα σας ανοιχθεί. Διότι ο καθένας που ζητά, λαβαίνει και όποιος αναζητά, βρίσκει και σε όποιον κτυπά, θα του ανοιχθεί. 'Διότι, ποιός πατέρας από σας, όταν του ζητήσει ο γιος του ψάρι, αντί για ψάρι θα του δώσει φίδι; 'Η ακόμα, όταν του ζητήσει ένα αβγό, θα του δώσει ένα σκορπιό; Εάν, λοιπόν, εσείς, που είσθε κακοί, ξέρετε να δίνετε καλά πράγματα στα παιδιά σας, πόσο μάλλον ο Πατέρας σας που είναι στους ουρανούς θα δώσει το 'Αγιο Πνεύμα σ' αυτούς που του ζητούν!"

    Λόγος του Κυρίου

   Η προσευχή του Ιησού δεν είναι η απαγγελία ενός ποιήματος, αλλά η περιγραφεί μια σχέσης ζωής με κάποιον.  Ο Ιησούς περιγράφει τον Θεό  ως έναν «πατέρα» που νοιάζεται για  κάθε άνθρωπο  ειδικά και για την ανθρωπότητα πιο  γενικά: μας αγαπά.  Δεν είναι απλώς «κάτι» που αντιλαμβανόμαστε ότι μας λείπει , «κάτι που λαχταρούμε», αλλά είναι Κάποιος που  νοιάζεται  για μας. Κάποιος που ακούει, κάποιος που αγαπάει.

Ο Ιησούς με την προσευχή που διδάσκει στους μαθητές του,  τους δείχνει τον τρόπο πως να γνωρίσουμε κι εμείς, σήμερα,  καλύτερα το πρόσωπο του Θεού. Πώς να σχετιστούμε μαζί του. Και ως αποτέλεσμα

Ακούω για να ζήσω και να έχω μια ταυτότητα αληθινή που κάνεις δεν θα μου αφαιρέσει. Γ κύκλος 16η Τακτική Κυριακή (Λκ 10.38-42)

Κυριακή  17 Ιουλίου 2022

Κάθε φορά που πιστεύουμε ότι δεν μπορούμε να τα καταφέρουμε, κάθε φορά που θέλουμε η ημέρα να είχε  48 ώρες, κάθε φορά που πιστεύουμε ότι εμείς ή οι άλλοι με αυτά που κάνουμε δεν στεκόμαστε στο ύψος των περιστάσεων, θα πρέπει να μάθουμε να διαβάζουμε και να μελετάμε  αυτή την σελίδα του Ευαγγελίου Δεν χρειάζεται να κάνουμε όσο το δυνατόν παραπάνω, αλλά να πράττουμε  ό, τι είναι ουσιαστικό. Χρειάζεται λοιπόν διάκριση και προτεραιότητες. Ξεύρουμε τι είναι το ουσιαστικό για  να το "κυνηγούμε"  και πιο το επουσιώδες , για να κλείνουμε 'κανα  μάτι ; ποιο είναι το κριτήριο που όταν επαληθεύεται είμαστε μπροστά στο ουσιαστικό;   

Έχουμε  αναλογισθεί, ως Χριστιανοί,  τι είναι αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία για μας; Σε τι πραγματικά  αξίζει τον κόπο να αφιερώσουμε την καρδιά μας; 

Ας ακούσουμε πως μας τα διηγείται τα γεγονότα ο Ευαγγελιστής Λουκάς

“Εκείνο τον καιρό καθώς πορευόταν με τους μαθητές του ο Ιησούς, μπήκε σ’ ένα χωριό, και τον υποδέχτηκε σπίτι της κάποια γυναίκα που την έλεγαν Μάρθα. Αυτή είχε μια αδερφή που ονομαζόταν Μαρία, κι η οποία κάθισε στα πόδια του Ιησού και άκουγε τη διδασκαλία του. Αντίθετα, η Μάρθα δούλευε ασταμάτητα για να τους περιποιηθεί. Πήγε λοιπόν στον Ιησού και του είπε: «Κύριε, δε νοιάζεσαι που η αδερφή μου με άφησε μόνη να σε περιποιούμαι; Πες της, λοιπόν, να με βοηθήσει». Ο Ιησούς της αποκρίθηκε: «Μάρθα, Μάρθα, ασχολείσαι κι αγωνιάς για πολλά πράγματα, ενώ ένα μόνο χρειάζεται. Αυτό διάλεξε η Μαρία, και δεν πρόκειται να της το αφαιρέσει κανείς».

Λόγος του Κυρίου

Η περικοπή μας αρχίζει λέγοντας ότι ο Ιησούς, μπήκε σ’ ένα χωριό, Το χωριό ακόμη σήμερα είναι ο χώρος της συντήρησης όπου τηρείται η παράδοση όπου το πάντα έτσι γινόταν γιατί να τα αλλάξουμε, και ο κανόνας, κρατά αιχμάλωτους και καταπιέζει .

Ο Ιησούς λοιπόν επισκέπτεται ένα σπίτι όπου τον υποδέχτηκε η Μάρθα και “όνομα και πράμα”, το όνομά της σημαίνει οικοδέσποινα και η ίδια ζει και συμπεριφέρεται ως οικοδέσποινα σύμφωνα με τα κοινώς παραδεκτά και ευκολονόητα της εποχής να ασχολείται με την κουζίνα και στην εξυπηρέτηση των φιλοξενουμένων και έτσι κράτα υψηλά την υπόληψη το γοήτρου του σπιτικού της , Η παράδοση την θέλει στην κουζίνα ενώ οι άνδρες συζητούν αυτή είναι και η θέση της στο σπίτι.

Έχει και μια αδελφή η οποία πηγαίνει ενάντια στην παράδοση “είχε μια αδερφή που ονομαζόταν Μαρία, κι η οποία κάθισε στα πόδια του Ιησού και άκουγε τη διδασκαλία του”

Αυτή η συμπεριφορά άρμοζε μόνο στους άνδρες. Και ο αγ. Παύλος λέει για τον εαυτόν του ότι μορφώθηκε καθισμένος στα πόδια του Γαμαλιήλ, δηλαδή ήταν μαθητής του Γαμαλιήλ. Αλλά αυτό είναι επιτρεπτό μόνο στους άνδρες και απαγορεύεται αυστηρά στις γυναίκα κάνεις ραβίνος δεν παραβίαζε επί του προκειμένου αυτόν τον κανόνα . Αν το τολμούσε που δεν το τολμούσε καμία γυναίκα σήμαινε το λιγότερο ότι δεν ξέρει να όρια της και για τον δάσκαλο οτι προσβάλλει την παράδοση.

Ο ευαγγελιστής λοιπόν περιγράφει ως υπόδειγμά μαθητή , που ταπεινά με σεβασμό, κάθεται στα πόδια του δασκάλου, και τον ακούει. τον δάσκαλο.

Και η Μάρθα σκανδαλίζεται προσπαθεί και θέλει να βάλει τα πράγματα στη θέση τους επιπλήττοντας τον Ιησού και του λέει “Κύριε, δε νοιάζεσαι που η αδερφή μου με άφησε μόνη να σε περιποιούμαι; Πες της, λοιπόν, να με βοηθήσει»

Ο Ιησούς, αντί να βάλλει τα πράγματα στη θέση τους επιπλήττει την Μάρθα. Αυτό σημαίνει η επανάληψη του ονόματος της "Μάρθα, Μάρθα, ασχολείσαι κι αγωνιάς για πολλά πράγματα, ενώ ένα μόνο χρειάζεται "Αυτό διάλεξε η Μαρία, και δεν πρόκειται να της το αφαιρέσει κανείς».

Το ζήτημα είναι τι είναι αυτό που από τη Μαρία κάνεις δεν μπορεί να της το αφαιρέσει; αφού και η ζωή μπορεί κάποιος να την αφαιρέσει;

Την ελευθεριά που Μαρία απόκτησε σπάζοντας τα δεσμά της παράδοσης, να είναι αυτό που οι άλλοι θέλουν να είναι οι άλλοι και αυτό, όχι με επαναστατικό ακτιβισμό αλλά καθισμένη ως μαθήτρια του Λόγου του θεού, στα πόδια του Ιησού, που είναι η αλήθειά , η πραγματική ζωή. Αυτή την ελευθεριά δεν μπορεί κανείς να της την αφαίρεση. Ακόμη και την ελευθερία που κάποιος μας έδωσε μπορεί και να μας την αφαιρέσει.

Ο ευαγγελιστής παρουσιάζει της Μαρία ως το υπόδειγμα του καλού μαθητή: να είσαι μαθητής και μάλιστα του Ιησού δεν σημαίνει ξέρω τη λέει, αλλα πρώτα απ όλα σημαίνει να ξέρεις «Να ακούς κάποιον» που έχει να σου πει και αυτό είναι ένδειξη σεβασμού, εκτίμησης και αγάπης. Είναι ένδειξη ότι με ενδιαφέρει να εισέλθω στον κόσμο του, στο μυστήριο του.

«Τον πλησίον» τον βρίσκεις παντού και μάλιστα μεταξύ των πιο αναγκεμένων . Γ κύκλος15η Τακτική Κυριακή (Λκ. 10, 25-37)

Κυριακή 10 Ιουλίου 2022

'Τότε ένας νομικός σηκώθηκε και πειράζοντάς τον Ιησού είπε: "Διδάσκαλε, τι πρέπει να κάμω για να κληρονομήσω την αιώνια ζωή;" Κι εκείνος του είπε:Τι είναι γραμμένο στο Νόμο; Τι διαβάζεις εκεί;" ».
Ο Ιησούς σε μια ερώτηση απαντά με μια άλλη ερώτηση./ Με αυτό τον τρόπο βοηθά τον συνομιλητή του να βρει την απάντηση μόνος του, και έτσι να την κατανοήσει καλύτερα.
Κι εκείνος απάντησε και είπε: "Θα αγαπήσεις τον Κύριο το Θεό σου με όλη σου την καρδιά και με όλη σου την ψυχή και με όλη σου τη δύναμη και με όλη σου τη διάνοια και τον πλησίον σου όπως τον εαυτό σου'. Τότε ο Ιησούς του είπε: "Σωστά απάντησες. Αυτό κάμε και θα ζήσεις". Αλλά ο νομικός, θέλοντας να δικαιολογηθεί, είπε στον Ιησού: "Και ποιος είναι ο πλησίον μου;"

Σήμερα εμείς διερωτόμαστε για το ποίος έχει δικαίωμα να λάβει την ελληνική ιθαγένεια, ποιος πρέπει και σε πιο βαθμό να καρπώνεται το σύστημά υγείας, το πρέπει να είναι μισθό για την δουλειά κάποιου στην υγεία, στην εργασία κ.λπ. Η λέμε δεν μπορώ να τους σώσουμε όλους ποιους να διαλέξουμε. Εδώ όμως το πρόβλημα είναι ο ένας .
Ο Ιησούς συνέχισε: “'Ενας άνθρωπος κατέβαινε απ' την Ιερουσαλήμ στην Ιεριχώ κι έπεσε σε ληστές που αφού τον έγδυσαν και τον γέμισαν πληγές, έφυγαν αφήνοντάς τον μισοπεθαμένο”. Ο Ιησούς εστιάζει στο : «ένας άνθρωπος», που είχε μια πολύ πολύ κακή εμπειρία. Μια κακή εμπειρία μπορεί να συμβεί στον καθένα μας. Ανά πάσα στιγμή μπορούμε να βρεθούμε κολλημένοι στον τοίχο και η επιβίωσή μας να εξαρτάται από τους άλλους. Πχ. να πρόβλημα υγείας, σχέσεων ή οικονομικών είναι αρκετό.
“Κατά σύμπτωση κατέβαινε απ' το δρόμο εκείνο ένας ιερέας και βλέποντάς τον συνέχισε το δρόμο του από την άλλη πλευρά. Με τον ίδιο τρόπο κι ένας Λευίτης που έφθασε σ' εκείνο το μέρος, τον είδε και συνέχισε το δρόμο του από την άλλη πλευρά”.
Δύο πολύ θρησκευόμενοι άνθρωποι, που θα υπηρετούσαν στο Ναό για το καλό του Ισραήλ, στον λαβωμένο βλέπουν μόνο έναν ετοιμοθάνατο, ένα πρόβλημα, που αν τον βοηθήσουν θα ακουμπήσουν το αίμα του και θα γίνουν ακάθαρτοι λατρευτικά και δεν θα μπορούσαν να υπηρετήσουν τη θητεία τους στο ναό και ακόμη θα τους θύμιζε ίσως ότι πρέπει να βιαστούν γιατί υπάρχουν ληστές τριγύρω.
Αλλά κάποιος Σαμαρείτης που ταξίδευε πήγε προς το μέρος του, τον είδε και τον σπλαχνίσθηκε. Τον πλησίασε και του έδεσε τα τραύματά του ρίχνοντας λάδι και κρασί και μετά τον ανέβασε πάνω στο ζώο του και τον έφερε σε ένα πανδοχείο και τον φρόντισε. Αυτός λοιπόν ο Σαμαρείτης που έχει συνηθίσει να τον περιφρονούν, λόγω εθνικής καταγωγής και θρησκεύματος, άρα να νιώθει στο περιθώριο της κοινωνίας, περνώντας τον είδε και τον λυπήθηκε.

Εκκλησία: Μια κοινότητα σε πορεία : «πρόβατα ανάμεσα σε λύκους». Γ΄ κύκλος 14 Τακτική Κυριακή. (Λκ10, 1-12).

Κυριακή 3 Ιουλίου 2022

Το σημερινό κείμενο του Ευαγγελίου μας παρουσιάζει, μετά την αποστολή των 12 Αποστόλων, την αποστολή και άλλων εβδομήντα δύο μαθητών10.1-12). Με αυτό τον τρόπο ο ευαγγελιστής θέλει να δείξει ότι το κήρυγμα του ευαγγελίου δεν αφορά μόνον ένα μικρό, αποκλειστικό αριθμό ειδικών αλλά όλους, ακόμη και αυτούς που δεν ήταν σταθερά γύρω από τον Ιησού αλλά που όμως πίστευαν σ’ αυτόν που τους έδινε οδηγίες. Ο Ιησούς είναι δάσκαλος και καθοδηγητής.

Από το κατά Λουκά  Άγιο Ευαγγέλιο (Λκ. 10, 1-12).

« Ύστερα απ’ αυτό, ο Κύριος διάλεξε και άλλους εβδομήντα μαθητές, που τους έστειλε δύο δύο πριν απ’ αυτόν, σε κάθε πόλη και τόπο που έμελλε να επισκεφθεί. «Ο θερισμός είναι πολύς», τους έλεγε, «οι εργάτες όμως λίγοι· παρακαλέστε, λοιπόν, τον κύριο του θερισμού να στείλει εργάτες για το θερισμό του. Πηγαίνετε· σας στέλνω σαν πρόβατα ανάμεσα σε λύκους.\Μην παίρνετε μαζί σας χρήματα ούτε σακίδιο ούτε υποδήματα, και μη χάνετε την ώρα σας για να χαιρετήσετε κάποιον στο δρόμο σας. Σε όποιο σπίτι μπείτε, πρώτα να λέτε “ειρήνη σε τούτο το σπίτι!” Αν εκεί μένει κάποιος ειρηνικός άνθρωπος, η ευχή σας θα πιάσει τόπο, αλλιώς θα γυρίσει πίσω σ’ εσάς. Να μένετε στο ίδιο σπίτι τρώγοντας και πίνοντας ό,τι σας προσφέρουν, γιατί στον εργάτη πρέπει να δοθεί ο μισθός που του αξίζει· μην αλλάζετε κατοικία. Όταν πάλι μπαίνετε σε κάποια πόλη και σας υποδέχονται, τρώτε ό,τι σας προσφέρουν. Να θεραπεύετε τους αρρώστους εκείνης της πόλης και να τους λέτε: “έφτασε σ’ εσάς η βασιλεία του Θεού”.»

Λόγος του Κυρίου

" Τους έστειλε δύο δύο πριν απ’ αυτόν, σε κάθε πόλη και τόπο που έμελλε να επισκεφθεi». Η αποστολή προϋποθέτει την συνυπευθυνότητα, συνεργασία και όχι ατομισμός. Ο κήρυκας του Ευαγγελίου, ο ιεραπόστολος, πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι έχει λάβει μιαν αποστολή και αυτήν πρέπει να ολοκληρώσει πιστά αντιλαμβανόμενος πως δεν είναι μια δική του πρωτοβουλία. Κηρύττοντας δεν παρουσιάζει τον εαυτό του ή τις δικές του ιδέες αλλά το Ευαγγέλιο του Ιησού.

Οι μαθητές πηγαίνουν δύο δύο τι σημαίνει; ότι δεν μπορούμε να ζήσουμε τη ζωή στη μοναξιά και την απομόνωση , ότι αν θέλουμε κάτι να κατορθώσουμε , πρέπει να αποδεχόμαστε τη συντροφιά του άλλου, να συνδιαλεγόμαστε συνεχως με ένα «εσύ», να βάζουμε συνεχώς τον εαυτό μας σε μια προοπτική ανοιχτότητας προς τους άλλους.

«Τους λέει, Πηγαίνετε». “Ιεραποστολή” είναι ‘να πηγαίνω σε συνάντηση κάποιου’. Ο μαθητής είναι σταλμένος να μιλήσει και δεν πρέπει να περιμένει να μιλήσει αν του ζητηθεί ή αν τον αμφισβητήσουν στη ζωή του. Πρέπει να πάρει την πρωτοβουλία και να μιλήσει πρώτος γι 'αυτό, να ξυπνήσει το ενδιαφέρον, να δημιουργήσει απορίες.

Σε όποιο σπίτι μπείτε, πρώτα να λέτε “ειρήνη σε τούτο το σπίτι!” οι μαθητές δεν είναι σταλμένοι στον κόσμο για να διδάξουν δόγματα και ακόμη λιγότερο για να τον κρίνουν, αλλά για να αποκαταστήσουν την ειρήνη στις καρδιές των ανδρών και των γυναικών που αγωνίζονται με τη ζωή. Ενδιαφέρον: «σε οποιοδήποτε σπίτι…». Ακόμα κι αυτό που κατοικείται από αμαρτωλούς, από τους 'διαφορετικούς', από τους πονηρούς ... .

Ο Ιησούς τους έλεγε : «Ο θερισμός είναι πολύς» και διαπίστωνε «οι εργάτες όμως λίγοι» . Και διευκρίνιζε ακόμη ότι τους αναθέτει μιαν αποστολή που δεν είναι καθόλου εύκολη : «σας στέλνω σαν πρόβατα ανάμεσα σε λύκους». Δύο λόγοι που κάνουν αναγκαία την προσευχή και την ταπεινοφροσύνη, τους προτρέπει να ζητήσουν τη βοήθεια του Θεού Πατέρα, να μην κομπάζουν και να μην ενεργούν με την αλαζονεία τους : «μπορώ να τα καταφέρω από μόνος μου»

Και ο Ιησούς συνεχίζει : «Μην παίρνετε μαζί σας χρήματα ούτε σακίδιο ούτε υποδήματα, και μη χάνετε την ώρα σας για να χαιρετήσετε κάποιον στο δρόμο σας». Ο κήρυκας πρέπει να είναι ανάλαφρος, ελεύθερος, να μην έχει περιττά βάρη που φοβάται να μην χάσει ή μη τυχόν του τα κλέψουν ή μη καταστραφούν επειδή το έργο του είναι επιτακτικό και τεράστιο και δεν πρέπει να χάνει χρόνο αναζητώντας προφυλάξεις : «και μη χάνετε την ώρα σας για να χαιρετήσετε κάποιον στο δρόμο σας». Δεν υπάρχει χρόνος για μακρές και άχρηστες συνομιλίες. Ο μαθητής δεν έχει χρόνο να χάσει. Ένας μαθητής έχει πολλά να φροντίσει αλλά και να χάσει με το να γίνει συντηρητικός και ικανός να βρίσκει πολλούς λόγους για να μην ξεκινήσει, να μην πηγαίνει σε συνάντηση κάποιου αλλά να περιμένει να τον συναντήσουν . Η φτώχεια είναι επίσης ένα σημάδι αξιοπιστίας: δείχνει ότι ο ιεραπόστολος εμπιστεύεται στο Θεό και όχι στον εαυτό του. Πρέπει να ξέρει ότι οι δυσκολίες που τον περιμένουν είναι δυσανάλογες με τις δυνατότητές του : "Σας στέλνω ως πρόβατα μέσα από τους λύκους". Η σύγκρουση με τον κόσμο δεν είναι επί ίσοις όροις .