Κυριακή 10 Ιουλίου 2022
'Τότε ένας νομικός σηκώθηκε και πειράζοντάς τον Ιησού είπε: "Διδάσκαλε, τι πρέπει να κάμω για να κληρονομήσω την αιώνια ζωή;" Κι εκείνος του είπε:Τι είναι γραμμένο στο Νόμο; Τι διαβάζεις εκεί;" ».
Ο Ιησούς σε μια ερώτηση απαντά με μια άλλη ερώτηση./ Με αυτό τον τρόπο βοηθά τον συνομιλητή του να βρει την απάντηση μόνος του, και έτσι να την κατανοήσει καλύτερα.
Κι εκείνος απάντησε και είπε: "Θα αγαπήσεις τον Κύριο το Θεό σου με όλη σου την καρδιά και με όλη σου την ψυχή και με όλη σου τη δύναμη και με όλη σου τη διάνοια και τον πλησίον σου όπως τον εαυτό σου'. Τότε ο Ιησούς του είπε: "Σωστά απάντησες. Αυτό κάμε και θα ζήσεις". Αλλά ο νομικός, θέλοντας να δικαιολογηθεί, είπε στον Ιησού: "Και ποιος είναι ο πλησίον μου;"
Σήμερα
εμείς διερωτόμαστε για το ποίος έχει
δικαίωμα να λάβει την ελληνική ιθαγένεια,
ποιος πρέπει και σε πιο βαθμό να καρπώνεται
το σύστημά υγείας, το πρέπει να είναι
μισθό για την δουλειά κάποιου στην
υγεία, στην εργασία κ.λπ. Η λέμε δεν
μπορώ να τους σώσουμε όλους ποιους να
διαλέξουμε. Εδώ όμως το πρόβλημα είναι
ο ένας .
Ο Ιησούς συνέχισε: “'Ενας
άνθρωπος κατέβαινε απ' την Ιερουσαλήμ
στην Ιεριχώ κι έπεσε σε ληστές που αφού
τον έγδυσαν και τον γέμισαν πληγές,
έφυγαν αφήνοντάς τον μισοπεθαμένο”.
Ο Ιησούς εστιάζει στο : «ένας
άνθρωπος», που είχε μια πολύ πολύ κακή
εμπειρία. Μια κακή εμπειρία μπορεί να
συμβεί στον καθένα μας. Ανά πάσα στιγμή
μπορούμε να βρεθούμε κολλημένοι στον
τοίχο και η επιβίωσή μας να εξαρτάται
από τους άλλους. Πχ. να πρόβλημα υγείας,
σχέσεων ή οικονομικών είναι αρκετό.
“Κατά
σύμπτωση κατέβαινε απ' το δρόμο εκείνο
ένας ιερέας και βλέποντάς τον συνέχισε
το δρόμο του από την άλλη πλευρά. Με τον
ίδιο τρόπο κι ένας Λευίτης που έφθασε
σ'
εκείνο το μέρος, τον είδε και συνέχισε
το δρόμο του από την άλλη πλευρά”.
Δύο πολύ θρησκευόμενοι άνθρωποι,
που θα υπηρετούσαν στο Ναό για το καλό
του Ισραήλ, στον λαβωμένο βλέπουν μόνο
έναν ετοιμοθάνατο, ένα πρόβλημα, που αν
τον βοηθήσουν θα ακουμπήσουν το αίμα
του και θα γίνουν ακάθαρτοι λατρευτικά
και δεν θα μπορούσαν να υπηρετήσουν τη
θητεία τους στο ναό και ακόμη θα τους
θύμιζε ίσως ότι πρέπει να βιαστούν
γιατί υπάρχουν ληστές τριγύρω.
Αλλά
κάποιος Σαμαρείτης που ταξίδευε πήγε
προς το μέρος του, τον είδε και τον
σπλαχνίσθηκε. Τον πλησίασε και του έδεσε
τα τραύματά του ρίχνοντας λάδι και κρασί
και μετά τον ανέβασε πάνω στο ζώο του
και τον έφερε σε ένα πανδοχείο και τον
φρόντισε.
Αυτός λοιπόν ο
Σαμαρείτης που έχει συνηθίσει να τον
περιφρονούν, λόγω εθνικής καταγωγής
και θρησκεύματος, άρα να νιώθει στο
περιθώριο της κοινωνίας, περνώντας τον
είδε και τον λυπήθηκε.
Τον βλέπει σαν αδερφό και τον φρόντιζει. Μάλιστα “ Την άλλη μέρα, έβγαλε κι έδωσε δυο δηνάρια στον ξενοδόχο Χρειάστηκαν δύο δηνάρια για δύο ημέρες στο ξενοδοχείο για «να τον προσέχεις. ό,τι θα ξοδέψεις περισσότερο, θα σε πληρώσω με την επιστροφή μου”. Και ρωτά ο Ιησούς “Ποιός σου φαίνεται απ' αυτούς ότι φάνηκε πλησίον του ανθρώπου που έπεσε στους ληστές;" ».
Ο νομικός είχε ρωτήσει τον Ιησού ερώτημα: «Ποιος είναι πλησίον μου;» αόριστα , και ο Ιησούς τώρα ρωτά πολύ συγκεκριμένα «Ποίος σου φαίνεται απ' αυτούς ότι φάνηκε πλησίον του ανθρώπου ».
Εκείνος απάντησε: «Αυτός που τον ελέησε». Ο Ιησούς του είπε: «Πήγαινε και κάνε κι αυτό».
Αυτό που λέει ο Ιησούς εδώ είναι πραγματικά Ευαγγέλιο για όλους, ακόμα και για έναν που δεν είναι πιστός. Αν θέλω να αποφύγω να βρεθώ σε ανάγκη και να είμαι μόνος, καλύτερα να ξεκινήσω αμέσως να χτίζω μια κοινωνία βασισμένη στην αλληλεγγύη και την συμπόνοια.
Η αδελφοσύνη, αλληλεγγύη και την συμπόνοια δεν είναι αυτονόητες και είναι αυτοφυείς στην ανθρωπινή φύση . Είναι ένα επίτευγμα, ένα καθήκον.
Στην αφήγηση της παραβολής έχουμε δέκα ρήματα στη σειρά που μας περιγράφουν την ενεργητική αγάπη: είδε, συμπονούσε, πλησίασε, άλειψε , τύλιξε, φόρτωσε, κουβάλησε, φρόντισε, πλήρωσε... μέχρι το δέκατο ρήμα: κατά την επιστροφή μου Θα πληρώσω. Εδώ έχουμε ένα δεκάλογο για το πως η αγάπη γίνεται συγκεκριμένη, αν θέλουμε ο κόσμος μας να κατοικείται από “πλησίον” και όχι από αδιάφορους, εγωιστές και εχθρούς.