Ο Καιρός μας δωρίζεται για να τον αξιοποιήσουμε. Γ΄ κύκλος 3η Κυριακή της Τεσσαρακοστής( Λκ.13,1-9)

 Κυριακή  27  Μαρτίου 2022

Ανάγνωσμα από το κατά Λουκά ΄Αγιο Ευαγγέλιο (Λκ.13,1-9)          

     

 Εκείνο τον καιρό παρουσιάσθηκαν κάποιοι στον Ιησού , που του ανήγγειλαν για τους Γαλιλαίους εκείνους των οποίων το αίμα ο Πιλάτος το ανέμειξε με αίμα των θυσιών τους. Κι ο Ιησούς τους απάντησε και τους είπε: "Νομίζετε ότι αυτοί οι Γαλιλαίοι  ήταν περισσότερο αμαρτωλοί απ' τους άλλους Γαλιλαίους, επειδή έπαθαν αυτό το πράγμα; Όχι, σας λέω. Αλλά εάν δε μετανοήσετε, όλοι σας θα χαθείτε με παρόμοιο τρόπο. 'Η μήπως, εκείνοι οι δεκαοκτώ πάνω στους οποίους έπεσε ο πύργος στο Σιλωάμ και τους σκότωσε, νομίζετε ότι ήταν περισσότερο ένοχοι απ' ότι είναι όλοι εκείνοι που κατοικούν στην Ιερουσαλήμ; Όχι, σας λέω, αλλά εάν δε μετανοήσετε, όλοι σας θα χαθείτε με τον ίδιο τρόπο".

    Ο Ιησούς τους είπε και την ακόλουθη παραβολή: "Κάποιος είχε μια συκιά φυτεμένη στο αμπέλι του και πήγε να ψάξει για καρπούς σ' αυτή τη συκιά και δε βρήκε. Είπε τότε στον αμπελουργό: Τρία χρόνια τώρα έρχομαι εδώ να ψάξω για καρπούς σ' αυτή τη συκιά και δε βρίσκω. Κόψε την, λοιπόν. Γιατί να πιάνει και το έδαφος;' Κι ο αμπελουργός του απάντησε: `Κύριε, άφησε την κι αυτή τη χρονιά, ώστε να σκάψω γύρω της και να βάλω κοπριά. Και θα δούμε αν δώσει καρπούς στο μέλλον. Αλλιώς, κόψε την".

Λόγος του Κυρίου

Ο Ιησούς με τους μαθητές του ταξιδεύουν προς την Ιερουσαλήμ. Στον δρόμο σχολιάζουν την επικαιρότητα. Η συζήτηση αφορούσε  «... εκείνους Γαλιλαίους των οποίων το αίμα ο Πιλάτος το ανέμειξε με αίμα των θυσιών τους». Μια πράξη ανθρώπινης μοχθηρίας που προκαλεί τον θάνατο. Κατά πάσα πιθανότητα ήταν  μια πράξη επίδειξης δύναμης  ώστε να τρομοκρατηθεί ο πληθυσμός  και  από φόβο να μην αντιδρά. Το μόνο που κατορθώνει βέβαια μια τέτοια τακτική είναι να δημιουργήσει όλο και περισσότερη εχθρότητα και μνησικακία στον καταπιεσμένο πληθυσμό.  Σήμερα, μια τέτοια κατάσταση, είναι  ο πόλεμος στην Ουκρανία.

Ο Ιησούς, σ’ αυτό το επεισόδιο,  προσθέτει και κάτι  που ήταν ακόμη ζωντανό στην μνήμη των ακροατών του, για εκείνους τους «δεκαοκτώ πάνω στους οποίους έπεσε ο πύργος στο Σιλωάμ και τους σκότωσε». Θάνατοι που προκαλούνται από φυσική καταστροφή, σήμερα θα λέγαμε από έναν σεισμό, ή τον κορονοϊό... Και ο Ιησούς σχολιάζει :  "Νομίζετε ότι αυτοί οι Γαλιλαίοι  ήταν περισσότερο αμαρτωλοί απ' τους άλλους Γαλιλαίους, επειδή έπαθαν αυτό το πράγμα; Όχι, σας λέω". Ο Ιησούς ξεκαθαρίζει ότι, και στη μια ή την άλλη περίπτωση, δεν υπάρχει άμεση σχέση μεταξύ αμαρτίας και θανάτου: όποιος πεθαίνει ξαφνικά από μια καταστροφή ή  αυτός που πεθαίνει από το χέρι ενός ανθρώπου ή από κάποια αρρώστια δεν είναι περισσότερο αμαρτωλός από εκείνον που πεθαίνει ηλικιωμένος, αφού έχει απολαύστε μια ζωή! Σαν να θέλει να τους πει : “Σταματήστε να φαντάζεσθε την ανθρώπινη ύπαρξη ως μια αίθουσα Δικαστηρίου. Δεν υπάρχει σχέση μεταξύ ενοχής και ατυχίας, μεταξύ αμαρτίας και ασθένειας. Ο Θεός δεν σπέρνει τον θάνατο, δεν δείχνει την εξουσία του με τιμωρίες”  και συμπληρώνει “αλλά εάν δε μετανοήσετε, όλοι σας θα χαθείτε με τον ίδιο τρόπο”.

        Απλά,  θέλει να σβήσει την εικόνα του Θεού τιμωρού και  εκδικητή  και να  μας δώσει να καταλάβουμε ότι στην ζωή έχουμε  αυτονομία και φέρουμε  την  ευθύνη των πράξεων μας. 

Η δράση του Θεού στην ιστορία μας  δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί για οποιαδήποτε εύκολη αυτολύπηση. Ο Θεός προσφέρει τα αγαθά του  δωρεάν και όχι ως ανταμοιβή για τα κατορθώματά μας   ή ως τιμωρία για τις αμαρτίες μας. Αυτά τα δώρα είναι  δωρεάν δώρα, αλλά και δέσμευση: ο Θεός θέλει να αποδώσουμε καρπούς.

Υπάρχει ζωή, υπάρχει θάνατος, υπάρχει ανθρώπινη ελευθερία! Όλοι όσοι ζουν, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο… θα πεθάνουν! Θλιβερό (ίσως) αλλά αναπόφευκτη πραγματικότητα!

Τι κάνουμε λοιπόν περιμένοντας τον θάνατό μας ;

Το δεύτερο μέρος της σημερινής ευαγγελικής περικοπής είναι  μια σύντομη παραβολή “της άκαρπης συκιάς”και έτσι ο Ιησούς, εν συντομία, λέει "ζήστε καρποφόρα" . Μην παραδοθείς, μην εγκαταλειφθείς στην μιζέρια, μην σκέφτεσαι ότι θα πεθάνεις, και πως θα πεθάνεις, σκέψου να καρποφορήσεις. Γεννηθήκαμε για να φέρουμε καρπό, φρούτο δηλαδή να αφήνουμε το καλά  μας σημάδια στις ζωές. Γεννιόμαστε για να αγαπάμε, τα έργα αγάπης  είναι αυτά που θα επιβιώσουν του θανάτου μας!

Η πραγματική τραγωδία είναι να πεθάνουμε χωρίς να έχουμε ζήσει καλά και ολοκληρωμένα, σημασία έχει να ζούμε  και όχι απλά να επιβιώνουμε  και στη ζωή μας να δίνουμε νόημα και βάθος. 

Και ο Θεός, είναι υπομονετικός όπως ο υπομονετικός και καλόγνωμος γεωργός της παραβολής. Ελπίζει στην μεταστροφή του αμαρτωλού, του δίνει καιρό για να μεταμεληθεί και να ανασυγκροτήσει την ζωή του και όχι για να αναβάλλει την μετάνοια.