Β κύκλος 18η Τακτική Κυριακή , . Η αγάπη αναζητά πρόσωπα και μοιράζεται ζωή. ( Ιωα 6, 24-35)

Κυριακή 1η Αυγούστου 2021

Η μελέτη μας θα επικεντρωθεί σε δύο φράσεις της σημερινής ευαγγελικής περικοπής: Λέει ο Ιησούς στα πλήθη"Αλήθεια, αλήθεια σας λέω: με αναζητάτε όχι γιατί είδατε τα θαύματα, αλλά γιατί φάγατε απ' τα ψωμιά και χορτάσατε”,.

Υπάρχουν δύο λόγοι που αναζητάμε κάποιον:

Ο ένας, επειδή προσμένουμε κάτι από αυτόν, λέμε μάλιστα ότι τον αγαπάμε. Ο άλλος είναι γιατί είναι αυτός που είναι, και τον αγαπάμε επειδή είναι αυτός που είναι.

Ο Ιησούς, στο Ευαγγέλιο, με τον τρόπο του λέει στα πλήθη: ". Με αναζητάτε γιατί κάτι σας έχω δώσει, ή γιατί κάτι περιμένετε από μένα, όμως, πρέπει να μάθετέ να μ’ αγαπάτε και να με αναζητάτε γι' αυτό που Είμαι”.

Όταν μια σχέση βασίζεται στο “έχω”, είναι απλά οπορτουνισμός, μεταμφιεσμένος σε αγάπη. Οπότε, αν αυτός/οι που είναι μπροστά μας δεν έχουν τίποτα να μας δώσουν, τότε φεύγουμε ή δεν τους πλησιάζουμε καν.

Η αγάπη, αντίθετα, βασίζεται στο “ είμαι – είναι” . Για την αγάπη, το πιο σημαντικό είναι το εσύ-εμείς, και όχι αυτό που έχω ή έχουμε στα χέρια. Η αγάπη αναζητά πρόσωπα και μοιράζεται ζωή. Αυτό όμως είναι και η πίστη.

“Αγαπούμε το Θεό για αυτό που είναι και όχι για το τι μπορεί να μας δώσει. Αυτοί που σκέφτονται με αυτόν, το δεύτερο τρόπο, σκέφτονται όπως οι ειδωλολάτρες. Αναζητούν το Θεό μόνο όταν τους είναι χρήσιμος σε κάτι. Αντίθετα, ο μαθητής του Χριστού αναζητάει το Θεό ακόμη και όταν σταυρώνεται, με τα χέρια του καρφωμένα, όταν δε μπορεί να του δώσει τίποτα.

Εκείνοι που δεν τρέπονται σε φυγή μπροστά στον Ιησού το σταυρωμένο, εκείνοι που δεν του γυρίζουν την πλάτη επειδή δεν τους έκανε αυτό που ζητούσαν, μπορούμε να πούμε ότι πιστεύουν αληθινά, επειδή η πίστη εμπιστεύεται και αφοσιώνεται σε κάποιον από αγάπη, ενάντια σε κάθε ανθρώπινο συμφέρον. Και μυστηριωδώς, θα γίνει πραγματικότητα γι’ αυτόν ό,τι λέει ο Ιησούς στο τέλος της σημερινή περικοπής : ""Εγώ είμαι ο άρτος της ζωής. Αυτός που έρχεται κοντά μου ποτέ δε θα πεινάσει κι αυτός που πιστεύει σε μένα δε θα διψάσει ποτέ. !".

​ H μοιρασιά των αγαθών κάνει θαύματα. ​ Β΄ Κύκλος 17η Τακτική Κυριακή, Ιωα. 6,1-15

 Κυριακή 25  Ιουλίου 2021

    Ο κόσμος που μπορεί, ακολουθεί τον Ιησού στις πεδιάδες της Γαλιλαίας για να τον ακούσει. Δεν πεινά μόνο  πνευματικά, για κάθε λόγο που βγαίνει από το στόμα του, αλλά πεινά  και από έλλειψη τροφής. Ο Ιησούς βλέπει τις ανάγκες του πλήθους, αλλά για να τις ικανοποιήσει  θέλει την ενεργή συμμετοχή των μαθητών του !

Ανάγνωσμα από το κατά Ιωάννη ΄Αγιο Ευαγγέλιο 6,1-15

Μετά απ’ αυτά ο Ιησούς έφυγε για την άλλη όχθη της λίμνης της Γαλιλαίας, που λεγόταν Τιβεριάδα. Τον ακολούθησε πλήθος πολύ, γιατί έβλεπαν τα θαύματα θεραπείας των ασθενών, που έκανε. Ο Ιησούς τότε, ανέβηκε σ’ ένα λόφο κι εκεί καθόταν με τους μαθητές του. Πλησίαζε το Πάσχα, η γιορτή των Ιουδαίων. Καθώς σήκωσε τα μάτια ο Ιησούς και είδε ότι πολύς κόσμος ερχόταν προς το μέρος του, λέει στο Φίλιππο: «Από πού μπορούμε ν’ αγοράσουμε ψωμί, για να φάνε όλοι αυτοί οι άνθρωποι;» Αυτό το είπε για να δει τι θ’ απαντούσε ο Φίλιππος, γιατί ο ίδιος ήξερε τι έμελλε να κάνει. Ο Φίλιππος του απάντησε: «Ακόμα και διακόσια δηνάρια να δώσουμε για ψωμιά, δε θα φτάσουν ώστε να πάρει ο καθένας ένα μικρό κομμάτι». Ο Ανδρέας, ένας από τους μαθητές του και αδερφός του Σίμωνα Πέτρου, του λέει: «Είναι εδώ ένα παιδί που έχει πέντε κρίθινα ψωμιά και δύο ψάρια· αλλά τι είναι αυτά για τόσους ανθρώπους;» Τότε είπε ο Ιησούς: «Φροντίστε να καθίσουν οι άνθρωποι κάτω για φαγητό». Το χορτάρι στην περιοχή ήταν πολύ. Κάθισαν λοιπόν κάτω· οι άντρες ήταν περίπου πέντε χιλιάδες. Πήρε τότε ο Ιησούς τα ψωμιά και, αφού είπε ευχαριστήρια προσευχή, τα μοίρασε στους μαθητές και οι μαθητές στον κόσμο που είχε καθίσει κάτω· παρομοίως κι από τα ψάρια έδινε όσο ήθελαν. Όταν χόρτασαν, λέει στους μαθητές του: «Μαζέψτε τα κομμάτια που περίσσεψαν, για να μην πάει τίποτε χαμένο». Τα μάζεψαν, λοιπόν, και γέμισαν δώδεκα κοφίνια με περισσεύματα από τα πέντε κρίθινα ψωμιά, κομμάτια που είχαν περισσέψει απ’ αυτούς που έφαγαν. Όταν οι άνθρωποι είδαν πως έκανε ένα τέτοιο θαύμα ο Ιησούς, έλεγαν: «Σίγουρα αυτός είναι ο προφήτης που περιμένουμε να έρθει στον κόσμο». Ο Ιησούς όμως, επειδή κατάλαβε πως σκόπευαν να έρθουν να τον αρπάξουν για να τον κάνουν βασιλιά, έφυγε πάλι και πήγε στο βουνό ολομόναχος.

Λόγος του Κυρίου

Ο Ιησούς επιδιώκει να  είναι οι μαθητές του εκείνοι που θα λύσουν το πρόβλημα της έλλειψης τροφής του κόσμου, αφού όμως πρώτα  το συμμεριστούν, νοιώσουν την επιτακτική ανάγκη του για τροφή, και κάνουν το πρόβλημα και δικό τους. 

Με την απάντηση που δίνουν στον Ιησού, οι μαθητές δείχνουν να έχουν κατανοήσει την ανάγκη, αλλά δηλώνουν ανήμποροι να κάνουν κάτι, επειδή το πρόβλημα μοιάζει  να είναι τεράστιο και ξεπερνά τις δυνάμεις τους. Ο Ιησούς δεν τους  θέλει παθητικούς,  αλλά ενεργούς  και συνεργάτες.

Του παρουσιάζουν, λοιπόν, ένα μικρό παιδί που ξεχωρίζει από το πλήθος, εξαιτίας της προνοητικότητάς του. Είχε προβλέψει ότι δεν θα υπάρχει φαγητό και μερίμνησε έτσι ώστε ο ίδιος να μη βρεθεί απροετοίμαστος, αλλά και γιατί όχι, να έχει μαζί του  αρκετό φαγητό και για μερικούς ακόμη, ώστε να «βγάλει» και κάτι. Πάνω σ’ αυτήν την προνοητικότητα  ακουμπάει ο Ιησούς για να δώσει λύση.

Ο Ιησούς, πάντοτε,  ξεκινά να ενεργεί, αξιοποιώντας το καλό που ήδη υπάρχει, και το πολλαπλασιάζει προς όφελος όλων. Η  προνοητικότητα του παιδιού, το καθιστά, παρά την ηλικία του, ωριμότερο από πολλούς άλλους, και γίνεται αιτία να ωφεληθούν πολλοί. O Ιησούς δε δημιουργεί κάτι καινούργιο, πολλαπλασιάζει αυτό που υπάρχει. 

Αν σκεπτόμαστε τι μας λείπει, τότε αυτό μας καταπλακώνει. 

Αν σκεφτόμαστε όσα  έχουμε, τότε παίρνουμε δύναμη. 

Μπορούμε πάντοτε να κάνουμε κάτι, χωρίς να ζητάμε το υπερβολικά μεγάλο.

Ο Ιησούς ενδιαφέρεται όχι για το τι κάνουν οι μαθητές του , αλλά για τους ίδιους τους μαθητές του. Β κύκλος 16η Κυριακή του έτους. Μκ.6,30-34

 

Κυριακή 18 Ιουλίου 2021

Όσο πληγωνόμαστε από τη ζωή, τόσο περισσότερο ο Θεός έρχεται πιο κοντά μας, για να μας προσφέρει ανάπαυση, να μας μιλήσει στην καρδιά και να μας προσφέρει τον εαυτό του.

Ανάγνωσμα από το κατά Μάρκο αγ. Ευαγγέλιο   6,30-34

Οι απόστολοι επέστρεψαν στον Ιησού και του διηγήθηκαν όλα όσα έκαναν κι όσα δίδαξαν.Ο Ιησούς τους λέει: «Ελάτε σε μια ερημική τοποθεσία μόνοι σας, για ν’ αναπαυθείτε λίγο»· κι αυτό γιατί ήταν πολλοί αυτοί που πηγαινοέρχονταν, κι ο Ιησούς και οι μαθητές δεν είχαν χρόνο ούτε για φαγητό. Έτσι έφυγαν με το πλοιάριο μακριά από τον κόσμο σ’ ένα ερημικό μέρος. Πολλοί όμως τους είδαν να φεύγουν και τους αναγνώρισαν· έτσι έτρεξαν απ’ όλα τα μέρη με τα πόδια προς τα ’κει κι έφτασαν πριν απ’ αυτούς και μαζεύτηκαν γύρω από τον Ιησού. Όταν εκείνος βγήκε στη στεριά, είδε πολύ κόσμο και τους πλανίστηκε, γιατί ήταν σαν πρόβατα που δεν έχουν βοσκό, κι άρχισε να τους διδάσκει πολλά.

Λόγος του Κυρίου.

Στη ζωή μας πάντα υπάρχει, ο μεγάλος πειρασμός να εκτιμάμε τη ζωή μας και τη ζωή των άλλων μόνο με βάση το τι πράξαμε και τι καταφέραμε. Γι 'αυτό και τη γεμίζουμε τόσο πολύ με έργα, ώστε δε μένει χώρος για να αναζητήσουμε και να δούμε τι είμαστε.

Η φράση “δεν έχω καιρό” φαίνεται να είναι το έμβλημα της εποχής μας. Όταν όμως δεν έχω χρόνο, δεν έχω καιρό να απολαύσω και να γευτώ ούτε τα πράγματα που εγώ ο ίδιος δημιουργώ, γιατί ακόμη κάτι έχω να κάνω, τότε και η ζωή μου γίνεται άνοστη. Και χωρίς γεύση είναι δύσκολο να συνεχίσουμε να κάνουμε κάτι με κέφι, κατ’ ακολουθία μπαίνουμε στον πειρασμό να τα παρατήσουμε.

Οι μαθητές επιστρέφουν στον Ιησού και του διηγούνται τι έκαναν. Κάθε τόσο στη ζωή μας πρέπει να ελέγχουμε τους προσανατολισμούς μας .Η εργασία είναι σημαντική, αλλά κάθε τόσο πρέπει να σταματήσω και να αναρωτηθώ:

"Έτσι όπως εργάζουμε αισθάνομαι ζωντανός και ολοκληρωμένος;" "Είναι σημαντικό να αγαπώ, αλλά κάθε τόσο πρέπει να αναρωτιέμαι: "Αλλά αυτό που αποκαλώ" αγάπη "είναι πραγματικά αγάπη;" "Είμαι πραγματικά χαρούμενος; Ποιο είναι το νόημα της ζωής μου;" Είναι σημαντικό να προσευχόμαστε αλλά η προσευχή μου μήπως είναι μόνο λόγια ή ένα κατάλογος «θέλω» προς στο Θεό;

Πρέπει συχνά να θέτουμε αυτά τα ερωτηματικά και να αναζητούμε την απάντηση: και αυτό είναι προσευχή.

ΠΑΝΗΓΥΡΗ ΤΗΣ ΑΓΊΑΣ ΔΩΡΕΑΣ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΙΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΚΗΙΧ. ΤΟ Μυστήριο της Θείας Ευχαριστία μας μεταμορφώνειι.

Κυριακή 4 Ιουλίου 2021

Υπάρχουν πολλά όμορφα πράγματα στη ζωή μας, αλλά φευγαλέα. Υπάρχουν και  άλλα, που δε μας φαίνονται και τόσο  όμορφα, όμως είναι πράγματι σημαντικά. 

Η σημερινή γιορτή της δωρεάς του Σώματος και του Αίματος του Ιησού,  μας υπενθυμίζει ότι η χριστιανική πίστη δεν είναι μια ιδέα που απλά θέλει να μας παρηγορεί, ή μια ηθική με επίκεντρο την αγάπη ή ένα καλής πρόθεσης όραμα της ζωής, αλλά μια ζωή θεμελιωμένη σ΄ ένα γεγονός, τόσο πολύ  συμπαγές, που είναι ένα «σώμα».

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο Χριστιανισμός δε μπορεί να υπάρξει  χωρίς τη σχέση με αυτό το «Σώμα», που είναι το «Σώμα του Χριστού». Αυτή είναι αφετηρία μας και η βεβαιότητα μας, ότι δηλαδή έχουμε  προσκολληθεί σε κάτι πραγματικό και πορευόμαστε από πίστη σε πίστη, όπως λέει ο άγιος Παύλος, προς ένα σκοπό, ώσπου ο Θεός, το απόλυτο Μυστήριο της αγάπης και της ζωής που εκφράζεται μέσα στα θαυμάσια του κόσμου, θα είναι τα πάντα σε όλους. 

Το σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα από το  κατά Μάρκο ευαγγέλιο, θα το διαβάσουμε , με ορισμένες δικές μας παρεμβολές- σχολιασμούς. Δεν προσθέτουμε τίποτα , (αυτό θα έλειπε) , αλλά θέλω να ελπίζω πως θα βοηθήσουν στην κατανόηση. 

    • Μια ερώτηση: «Πού θέλεις να πάμε να ετοιμάσουμε για να φας το Πάσχα;» ρωτούν οι μαθητές που προσμένουν  μια γιορτή χαράς ! 

    • Μια απάντηση: “Πηγαίνετε στην πόλη και θα σας συναντήσει ένας άνθρωπος που θα κρατά μια στάμνα  με νερό. Ακολουθείστε τον και στο σπίτι που θα μπει να πείτε στον οικοδεσπότη: `Ο διδάσκαλος ρωτάει: Πού είναι το δωμάτιό μου, όπου θα φάω το Πάσχα μαζί με τους μαθητές μου;' Κι αυτός θα σας δείξει ένα μεγάλο ανώγειο, έτοιμο, στρωμένο. Εκεί ετοιμάστε για μας” . Δεν έχουμε τίποτα δικό μας, ότι μας προσφέρουν… 

    • Ένα μοίρασμα:  «Κι ενώ έτρωγαν, ο Ιησούς πήρε τον άρτο και αφού ευλόγησε, τον έκοψε, τους τον έδωσε και είπε: "Πάρτε. Αυτό είναι το σώμα μου".  Και αφού πήρε ένα ποτήρι κι ευχαρίστησε, τους έδωσε και ήπιαν όλοι απ' αυτό. Και τους είπε: "Αυτό είναι το αίμα μου, της διαθήκης, που χύνεται για χάρη πολλών. Αλήθεια σας λέω: δεν θα πιω απ' αυτόν τον καρπό του αμπελιού πια, μέχρι εκείνη την ημέρα όταν θα το πιω καινούριο, στη βασιλεία του Θεού".» Αυτό που έχουν, το μοιράζονται για να είναι όλοι χαρούμενοι και κανένας αδικημένος.

    •  Ένας ψαλμός: ‘’Και αφού έψαλλαν” … έναν ψαλμό ευχαριστίας και χαράς…

    •  Μια έξοδος:  “βγήκαν στο όρος των Ελαιών”… προς τον κόσμο!

    •  Μια προειδοποίηση: “ Όλοι σας θα σκανδαλιστείτε...” Τότε  τους λέει  ο Ιησούς: " διότι λέει η Γραφή: Θα κτυπήσουν το βοσκό, και θα διασκορπιστούν τα πρόβατα.

    •  Μια ελπίδα:  “μετά την ανάστασή μου, θα πάω πριν από σας στη Γαλιλαία”, εκεί θα σας περιμένω…

Σήμερα λοιπόν  προσπαθούμε να προσεγγίσουμε  το μυστήριο της θείας Ευχαριστίας…

Μυστήριο δε σημαίνει κάτι κρυφό ή δυσνόητο, άλλα εισαγωγή  σε ένα νέο τρόπο ύπαρξης. Εμείς οι άνθρωποι, μπορούμε να προσεγγίσουμε αυτά που μας ξεπερνούν, μέσω των ορατών στα όρια των δυνατοτήτων μας βέβαια. Στο μυστήριο χρειάζεται λοιπόν ένα δρώμενο: λόγος, έργο και ένα σύμβολο που διευκολύνει στην κατανόηση του νέου τρόπου ζωής. Αυτό είναι ένα τελετουργικό που δεν είναι κάτι μαγικό, αλλά περιγραφικό του νέου τρόπου ύπαρξης 

Από τελετουργικά είναι γεμάτη  η καθημερινή ζωή μας, αφού αισθανόμαστε και εκφραζόμαστε και με τις πέντε αισθήσεις μας. Για παράδειγμα μια χειραψία, η συμμετοχή μας σαν καλεσμένοι σε  ένα τραπέζι, στα εγκαίνια, ας πούμε,  μιας γέφυρας, ενός σχολείου ή στο θεμέλιο λίθο ενός δημοσίου έργου κ.ά. Πολλές από αυτές τις χειρονομίες που χρησιμοποιούμε έχουν διπλό χαρακτήρα, όπως η χειραψία ή το φιλί που ανταλλάσσουμε, που μπορεί να είναι ένας απλός χαιρετισμός, μπορεί να το κάνουμε για  να συγχαρούμε  κάποιον, όμως  μπορεί  και για να τον συλλυπηθούμε…  Γι’ αυτό, η χειραψία συνοδεύεται από ένα λόγο, που διευκρινίζει το νόημα της χειραψίας.

Για μας τους μαθητές του Χριστού,  

Α]  Ο Ιησούς μας  δωρίζει ένα σημείο, ενδεικτικό της θέλησης να είναι μαζί μας, γι αυτό και συστήνει  “κάντε αυτό στην ανάμνηση μου”, δηλαδή  ζήστε όπως εγώ έζησα, μοιραστείτε τη ζωή σας με τους άλλους όπως εγώ τη μοιράστηκα μαζί σας. Έτσι θα είστε σημείο της παρουσίας μου στον κόσμο.