Α κύκλος 2η Τακτικη Κυριακή Η δύναμη “είναι” στην πραότητα

Κυριακή  19 Ιανουαρίου

Στο τέταρτο ευαγγέλιο, το κατά Ιωάννη,  δεν έχουμε την αφήγηση του γεγονότος του Βαπτίσματος του Ιησού  αλλά  πως  έζησε αυτό το γεγονός  ο Ιωάννης Βαπτιστής.

Από το κατά Ιωάννη άγιο ευαγγέλιο  (1,29-34)

Εκείνο τον καιρό ο Ιωάννης είδε τον Ιησού να έρχεται προς το μέρος του και είπε: "Ιδού ο αμνός του Θεού που σηκώνει την αμαρτία του κόσμου. Αυτός είναι εκείνος για τον οποίο είπα: `Μετά από μένα έρχεται ένας που βρέθηκε μπροστά από μένα, γιατί ήταν πριν από μένα'".  Κι εγώ δεν τον γνώριζα, αλλά για τούτο ήλθα εγώ να βαφτίζω σε νερό, για να φανερωθεί στον Ισραήλ". Κι ο Ιωάννης έδωσε μαρτυρία, λέγοντας: "Είδα το Πνεύμα να κατεβαίνει σαν περιστέρι απ' τον ουρανό κι έμεινε  πάνω του. Κι εγώ δεν τον γνώριζα, αλλά εκείνος που μ' έστειλε να βαφτίζω σε νερό, εκείνος μου είπε: `Επάνω σ' όποιον δεις το Πνεύμα να κατεβαίνει και να μένει πάνω του, αυτός είναι εκείνος που βαφτίζει σε Άγιο Πνεύμα'. Κι εγώ το είδα κι έδωσα μαρτυρία ότι αυτός είναι ο  Υιός του Θεού".

Λόγος του Κυρίου 

Ο Ιωάννης  βλέποντας τον Ιησού να έρχεται  προς συνάντησή του , τον υποδέχεται  λέγοντας : “ Ιδού, ο Αμνός του Θεού” · λόγια   που μας έχουν γίνει συνήθεια  αφού  τα ακούμε κάθε φορά που τελούμε τη  Θ. Λειτουργία.

Ένα αρνί (αμνός)  δεν μπορεί να προκαλέσει φόβο, δεν έχει τη δύναμη, είναι ήσυχο, ήρεμο,  υπομονετικό, πράο και  που  αν μπορούσε να μιλήσει, ο λόγος του θα ήταν μειλίχιος. Η εικόνα του αρνιού  αντιπροσωπεύει τους πράους της γης και ακόμη περισσότερο την ήρεμη  και ταπεινή δύναμη του Ιησού που είναι η παρουσία του Θεού στον  κόσμο μας.

Ο  Θεός  είναι το απλό, το ωραίο, το καλό  γι αυτό και δεν τον φοβόμαστε μόνο τον θαυμάζουμε · με δέος προσπαθούμε να τον καταλάβουμε, να  μπούμε στην παρουσία του -στο περιβάλλον του θα λέγαμε-  για να νοιώσουμε και  να  συμμεριστούμε την ειρήνη της πραότητας του, δεν τον φοβόμαστε.  Αν τον φοβόμαστε, να είμαστε  σίγουροι ότι δεν είναι ο αληθινός  Θεός. 

  Ο Θεός μας αποκαλύπτεται στον Αμνό – Ιησού, ως εκείνος που δεν ζητάει επανόρθωση και ικανοποίηση για το κακό που κάνει ο άνθρωπος, αλλά   αυτός που  παίρνει πάνω του το κακό που υπάρχει στο κόσμο  για να το ξεριζώσει. Το κακό,  η αμαρτία του κόσμου, δεν είναι άλλο από την απανθρωπιά που καλλιεργεί ο άνθρωπος  και που καταστρέφει «την ομοίωση του Θεού» που είναι   κάθε άνθρωπος.
Δεν λέει ότι παίρνει επάνω του τις "αμαρτίες"  (στον πληθυντικό) αλλά λέει την "αμαρτία" (στον ενικό) , δηλαδή  όχι τις ατομικές  μας πράξεις, τα λάθη  και  τις κακίες μας, αλλά μια “κατάσταση”, μια βαθιά  δομή του ανθρώπινου πολιτισμού, αυτή της βίας και της τύφλωσης, της καταστροφικής  λογικής  του θανάτου, τη λογική της απόρριψης· με μια λέξη, τη σκοτεινή δύναμη της  «μη-αγάπης» , του μίσους, τη λογική του ‘εγώ να είμαι καλά’  που παράγει  αδυναμία να αγαπήσει ο άνθρωπος  και ζωές σβηστές!
Στην  αρχή αυτού  του έτους, ο πάπας Φραγκίσκος, στη πλατεία του Αγ. Πέτρου εφιστούσε την προσοχή των συγκεντρωμένων προσκυνητών  να μην είναι υποκριτές λέγοντας  : “…άτομα που πάνε κάθε μέρα στην εκκλησία και μετά ζουν μισώντας τους άλλους και  που μιλούν άσχημα για τον κόσμο αυτοί είναι σκάνδαλο. Καλύτερα να ζεις σαν άθεος παρά να δίνεις μια αντίθετη μαρτυρία για το πραγματικό χριστιανικό ήθος”.




Ο Κύριος δεν ζητά θυσίες από τον άνθρωπο για να ξεπληρώσει το κακό  αλλά θυσιάζει τον εαυτό του για να  ξεριζώσει και  να αφαιρέσει  την αμαρτία του κόσμου, ώστε να  μπορέσουμε όλοι να έχουμε μια πραγματικά ανθρωπινή ζωή όχι με την βία και την επιβολή, αλλά ζώντας  με το σκάνδαλο της πραότητας.         

Στην καρδιά   καθενός  μας  ο Θεός έβαλε   την εικόνα του !  κοιτώντας την  μπορούμε να καταλαβαίνουμε πως πρέπει να είναι η ζωή μας. Όμως  αυτή η εικόνα είναι πίσω από ένα διάφανο υαλοπίνακα  που πρέπει να  καθαρίζουμε καθημερινά  με το φως της ζωής του Ιησού. Γιατί αν κάνουμε λάθος για τον Θεό, τότε θα είμαστε  μέσα  στο λάθος για τα πάντα : για τη ζωή και το θάνατο, για το καλό και το κακό, για την ιστορία μας και για τους εαυτούς μας.

Εμείς,  οι μαθητές του Χριστού, για να είμαστε πραγματικοί μαθητές του, πρέπει να αγαπάμε αυτούς που αγαπούσε, να επιθυμούμε  αυτό που ήθελε, να αρνηθούμε αυτό που αρνήθηκε. Να προσεγγίζουμε  τους άλλους  με την ευαισθησία του, την πραότητα του, την ευγένεια του, να μην προκαλούμε φόβο  αλλά να απελευθερώνουμε από το φόβο, να μην απομονώνουμε αλλά να θεραπεύουμε  από την αποξένωση και την μοναξιά.

Ο Ιησούς είναι η δύναμη της αγάπης που ενώνει ζωές, που συμμερίζεται αγαθά , προωθεί το κοινό καλό και την ανθρωπιά .