Τον πλησίον τον βρίσκεις παντού
14 Ιουλίου 2019
Ο Ιησούς και οι μαθητές του ταξιδεύουν προς την Ιερουσαλήμ. Το ταξίδι ευνοεί τη συζήτηση και ο Ιησούς δεν αφήνει τις ευκαιρίες που του παρουσιάζονται για να διαπαιδαγωγήσει τους μαθητές του αλλά και το πλήθος που ταξιδεύει μαζί τους . Στο ευαγγέλιο της σημερινής Κυριακής διαβάζουμε
Ανάγνωσμα από το κατά Λουκά άγιο ευαγγέλιο (Λκ. 10, 25-37)
Εκείνο τον καιρό ένας νομικός σηκώθηκε και πειράζοντάς τον Ιησού είπε: "Διδάσκαλε, τι πρέπει να κάμω για να κληρονομήσω την αιώνια ζωή;" Κι εκείνος του είπε: Τι είναι γραμμένο στο Νόμο; Τι διαβάζεις εκεί;" Κι αυτός απάντησε και είπε: "Θα αγαπήσεις τον Κύριο το Θεό σου με όλη σου την καρδιά και με όλη σου την ψυχή και με όλη σου τη δύναμη και με όλη σου τη διάνοια και τον πλησίον σου όπως τον εαυτό σου'. Τότε ο Ιησούς του είπε: "Σωστά απάντησες. Αυτό κάμε και θα ζήσεις". Αλλά ο νομικός, θέλοντας να δικαιολογηθεί, είπε στον Ιησού: "Και ποιός είναι ο πλησίον μου;" Πήρε τότε το λόγο ο Ιησούς και είπε: " 'Ενας άνθρωπος κατέβαινε απ' την Ιερουσαλήμ στην Ιεριχώ κι έπεσε σε ληστές που αφού τον έγδυσαν και τον γέμισαν πληγές, έφυγαν αφήνοντάς τον μισοπεθαμένο. Αλλά κατά σύμπτωση κατέβαινε απ' το δρόμο εκείνο ένας ιερέας και βλέποντάς τον συνέχισε το δρόμο του από την άλλη πλευρά. Με τον ίδιο τρόπο κι ένας Λευίτης που έφθασε σ' εκείνο το μέρος, τον είδε και συνέχισε το δρόμο του από την άλλη πλευρά. Αλλά κάποιος Σαμαρείτης που ταξίδευε πήγε προς το μέρος του, τον είδε και τον σπλαχνίσθηκε. Τον πλησίασε και του έδεσε τα τραύματά του ρίχνοντας λάδι και κρασί και μετά τον ανέβασε πάνω στο ζώο του και τον έφερε σε ένα πανδοχείο και τν φρόντισε. Την άλλη μέρα, έβγαλε κι έδωσε δυο δηνάρια στον ξενοδόχο και είπε: `Φρόντισέ τον και ό, τι τυχόν δαπανήσεις επί πλέον εγώ όταν θα ξαναπεράσω θα σου τα δώσω'. Ποιός σου φαίνεται απ' αυτούς ότι φάνηκε πλησίον του ανθρώπου που έπεσε στους ληστές;" Κι εκείνος απάντησε: "Αυτός που τον ελέησε". Κι ο Ιησούς του είπε: "Πήγαινε και κάμε κι εσύ το ίδιο".
Λόγος του Κυρίου
Την αφορμή και το θέμα της συζήτησης το βάζει ένας νομομαθείς που ρωτά τον Ιησού , “ποιος είναι ο πλησίον μου τον οποίον πρέπει να αγαπώ ". Ένα ερώτημα που είναι και δικό μας ακόμη σήμερα, ίσως με διαφορετική μορφή. Εμείς βλέποντας το κακό που έχει ποτίσει τα πάντα γύρω μας, τη σύγχυση που επικρατεί και που εξαιτίας της είναι φορές που δύσκολα μπορεί κάποιος να ξεχωρίσει το καλό από το κακό. Μερικοί βάζουν τα «σύνορα της αγάπης» αγαπώ τα μέλη της οικογένειας μου, τους φίλους μου, τους ομοθρήσκους μου άντε και τους ομοεθνείς μου, και για τους “από κει και πέρα” λένε, μου είναι αδιάφορο..
Ο Ιησούς με τη γνωστή μας παραβολή του καλού Σαμαρείτη απαντά : δεν υπάρχουν όρια ή σύνορα για τον ποιό πρέπει να αγαπώ, δεν μπορώ να είμαι αδιάφορος. Ο Σαμαρείτης βλέπει μπροστά του έναν άνθρωπο που χρειάζεται την βοήθεια του και χωρίς να εξετάσει το ποιος είναι και το τι είναι αυτός ο δύσμοιρος που είναι πεσμένος στην άκρια του δρόμου σπεύδει να τον βοηθήσει. Για τον Ιησού, λοιπόν, “ο πλησίον τον οποίο πρέπει να αγαπώ” , είναι ο κάθε άνθρωπος, ιδιαίτερα ο αναγκεμένος. Η συμπεριφορά μου απέναντι του πρέπει να είναι εκείνη της υποδοχής αποδοχής και συμπαράστασης.
Αυτό σημαίνει ότι αντιμετωπίζω άμεσα την έκτακτη ανάγκη που έχω μπροστά μου αλλά χωρίς να περιορίσω εκεί την διαθεσιμότητάς μου., αλλά στο μέτρο που μπορώ να συμβάλω και στη λύση των προβλημάτων που αντιμετωπίζει, στον έβγαλε κι έδωσε δυο δηνάρια στον ξενοδόχο και είπε: «Φρόντισέ τον και ό, τι τυχόν δαπανήσεις επί πλέον εγώ όταν θα ξαναπεράσω θα σου τα δώσω». Πρέπει να αξιολογήσω τις δυνατότητες μου και τις ανάγκες του. Δεν θα κρίνω μόνον τι είναι πραγματικά καλό για τον άλλο, αλλά μέχρι που μπορώ να φτάσω. Πρέπει ακόμη να προσπαθήσω να καταλάβω τι ζητάει ο Κύριος από μένα εκείνη τη στιγμή, αλλά και για το μέλλον. Ο Κύριος δεν ζητά ηρωισμούς και μάλιστα άμυαλους. Πέραν τούτου δεν θα αφήσω τις ενοχές να με επισκεφτούν. Από την άλλη, δεν θα πρέπει η βιασύνη να με καταλάβει και να γίνει κίνητρό μου, δηλαδή άντε να τελειώνω το γρηγορότερο.. Ο Κύριος δεν μου ζητάει να φροντίσω τα πάντα, αλλά το καλό που μπορώ να κάνω να το κάνω με καλό τρόπο. Όμως πρέπει να είμαστε προσεκτικοί και να μην πούμε : "επειδή δεν μπορώ να ασχοληθώ με τα πάντα, δεν ασχολούμαι με τίποτα.".
Για παράδειγμα με τους σημερινούς πρόσφυγες και μετανάστες, εμείς μπορούμε να φροντίσουμε λίγο πολύ να σωθεί η ανθρωπινή αξιοπρέπεια τους . Ας σκεφτούμε τι τους ώθησε να φύγουν από την πατρίδα τους. Η φτώχιά ο πόλεμος που συνήθως είναι εμφύλιος κοκ μην ξεχνάμε ότι τις περισσότερες φορές φταίει ο “πολιτισμένος βοράς “ που τους βάζει να τσακώνονται και εκείνος ο τρίτος να χαίρεται λιμενόμενος κοψοχρονιάς τις πρώτες ύλες, ή υπερκαταναλώντας, ακόμη σπαταλώντας ακόμα και τις τροφές, το παραπανήσιο που αχρηστεύουμε ή πετάμε το στερούμε από τους τρίτους. Για παράδειγμα πως αισθανόμαστε εμείς αυτά τα τελευταία χρόνια τις κρίσης. Πόσοι πήραν το δρόμο της ξενιτειάς για ένα καλύτερο αύριο Από την άλλη πρέπει να υπάρχουν κανόνες και να τηρούνται, πρέπει από όλους να υπάρχει και πραγματική διεθνείς αλληλεγγύη και όχι μόνο στα λόγια κλπ κλπ
Η απλή φιλανθρωπία, όπως εκείνη της ελεημοσύνης: είναι οι πρώτες βοήθειες. Για να είμαι σωστός μαθητής του Ιησού πρέπει στη ζωή μου και τη διαχείριση των πόρων και των αγαθών μου, πάντοτε πρέπει να υπάρχει χώρος και για τους άπορους. Το καλό και ο πλησίον δεν έχουν όρια έθνους φυλής κλπ . “Αγαπώ τον πλησίον" σημαίνει τον όποιον άπορο συναντώ, τον βοηθώ ανιδιοτελώς υλικά και πνευματικά: να του αφιερώσω χρόνο για να τον πλησιάσω, να σταματήσω, να τον ακούσω, να τον παρηγορήσω, να τον ανακουφίσω, να τον ενθαρρύνω, και να μην ξεχνώ να συμβάλω με τις οποίες δυνατότητες μου στην προώθηση κοινωνικής δικαιοσύνης και του κοινού καλού.