Γ΄ Κύκλου 3η Τακτική Κυριακή

Η Ιστορία, ο άνθρωπος, ο Θεός.

Κυριασκή   27 Ιανουαρίου   

Νεεμ. 8,2-4.5-6.8-10 

Η εξορία των Ιουδαίων στη Βαβυλώνα   διήρκησε  50 χρόνια. Το 537 πΧ,  Ο Πέρσης Βασιλιάς Κύρος, κατέλυσε την αυτοκρατορία της Βαβυλώνας και εγκαινίασε εκείνη των Περσών. Τότε επέτρεψε στους Ιουδαίους να επιστρέψουν στα πάτρια εδάφη και να αρχίσουν την παλινόρθωση της κατεστραμμένη πατρίδας τους. Μια πρώτη μεγάλη ομάδα γύρισε και με μεγάλο ενθουσιασμό άρχισαν να αναστυλώνουν τον  Ναό και τα  τείχη της Ιερουσαλήμ και με μια ολοήμερη ανάγνωση του Λόγου του Θεού, από τα ξημερώματα μέχρι το μεσημέρι εγκαινίαζαν με επισημότητα  την παλινόρθωση της θρησκευτικής ζωής του λαού,

Στην εξορία, οι πιο διορατικοί μεταξύ των εξόριστων ιερέων και γραμματέων, σύντομα διαπίστωσαν ότι το μόνο που μπορεί να κρατήσει ζωντανή την ταυτότητα του έθνους τους είναι η θρησκεία και οι θρησκευτικές παραδόσεις τους που είναι αγκυροβολημένες στην ιστορία τους, μιας και ήταν πεπεισμένοι   ότι  μέσα στην ιστορία τους ο Θεός όχι μόνο ενεργούσε “τα θαυμάσια έργα” αλλά και μεσω αυτών και των προφητών τους μιλούσε και τους μιλά. Με μεγάλη ευλάβεια, λοιπόν προσπάθησαν να τις συλλέξουν να τις καταγράψουν και να τις κωδικοποιήσουν.

Τις  παραδόσεις  αυτές δεν τις ομογενοποίησαν  αλλά τις διατηρήσαν στην ποικιλομορφία τους. Σ’ αυτή την περίοδο τα πέντε πρώτα βιβλία της Βίβλου  (Γέννεση, Έξοδος, Δευτερονόμιο, Λευιτικό και Αριθμοί), η Πεντάτευχος, πήρε   την οριστική της μορφή και από τότε και σε ολόκληρη την επόμενη ιστορία του Ισραήλ,  θα είναι ο Νόμος, η  υψηλότερη έκφραση του θελήματος  του Θεού. Και για τους χριστιανους στη συνέχεια το πρώτο μέρος της Παλαιάς Διαθήκης. 

Το επεισόδιο που μελετούμε μας προσφέρει  χρήσιμα στοιχεία για μια σωστή σχέση με το Λόγο του Θεού, σήμερα.

Ο Λόγος  του Θεού  -Αγ. Γραφή-  πρέπει να  έχει  κεντρικό ρόλο στην πνευματική μας  ζωή. Από τις αρχές που μας παρουσιάζει  να αντλούμε το νόημα της καθημερινότητας.

Ο Λόγος του Θεού δίνεται σε έναν  λαό, όχι σε άτομα  -ή καλύτερα-  δίνεται σε πρόσωπα που είναι οργανικά ενωμένα με τον λαό.

Με το Λόγο του Θεού πρέπει να έχουμε μια προσωπική οικειότητα  αλλά όχι ατομικιστική σχέση, που σημαίνει ότι κατανοούμε το ο Λόγος του Θεού, όχι εγώ και ο εαυτός μου και έτσι φτάνω στην αλήθεια, μέσα σε μια  εκκλησιαστική κοινότητα και σε συντονοία με αυτήν, τόσο στην τοπική της διάσταση, αρχίζοντας από την ενορία,  όσο και στην καθολική της διάσταση, δηλαδή με ολόκληρη την εκκλησία, στην απανταχού και  ανά τον κόσμο  εκκλησία, και την ορθή πίστη, όσο και διαχρονικά με την ανά τους αιώνες  εκκλησία.

Ο Λόγος του Θεού για γίνει κατανοητός, πρώτα αγγίζει και διεγείρει την καρδιά, το βαθύτερο είναι μας,   αλλά ζητά και την συνεργασία της λογικής και της εξυπνάδας  ο πιστός πρέπει να χρησιμοποιεί  κάθε πρόσφορο εργαλείο γι αυτό το σκοπό. 

Ο Λόγος του Θεού βρίσκει όλη του την αξία όταν παράγει αλληλεγγύη κοινωνία και κοινότητα, με όλους και ιδιαίτερα  με τους πιο αδύναμους και φτωχούς, δεν ανέχεται ελιταρισμούς δηλαδή  «οι πάνω και οι κάτω». Διαφορετικά, είναι μια ψευδαίσθηση.

Ο Λόγος του Θεού είναι : "η χαρά του Κυρίου είναι η δύναμή σας".   Πράγματι ο Λόγος του Θεού χαροποιεί, δίνει  παρηγοριά, δύναμη και ειρήνη  επειδή φωτίζει την  καρδιά με τη σοφία του Κυρίου.

Ο Λόγος του Θεού, η δράση του Θεού  συμβαίνει σε μια συγκεκριμένη ιστορική στιγμή και όχι αφηρημένα μια φορά και ένα καιρό. Είναι το νόημα του ημερινού ευαγγελίου

Γ΄ Κυκλος , 2η Τακτικη Κυριακή, Ιωα. 2,1-11

Το παλιό δίνει τη θέση του στο καινούργιο

Κυριακή  20 Ιανουαρίου  2019

Ο προφήτης Ησαΐας (62, 1-5) έχει μπροστά τους  αυτούς  που επέστρεψαν με ενθουσιασμό από την εξορία και προσπαθούν μέσα από πολλές ανασφάλειες αμφιβολίες και απογοητεύσεις να ανασυγκροτήσουν το Λαό. 

Ο προφήτης για να διατρανώσει την πεποίθηση του για την ολοκληρωτική σωτηρία του Ισραήλ, ανατρέχει σε μια εικόνα που είχε σχεδόν ξεχαστεί. Ήδη πριν από αυτόν ο προφήτης Ωσηέ είχε περιγράψει τις σχέσεις λαού του Ισραήλ  με τον Θεό ως μια γαμήλια σχέση.  Όπου κυριαρχεί η αγάπη και όχι η υποταγή και υπακοή  και το κύριο χαρακτηριστικό είναι η χαρά που πηγάζει από την αγάπη και την συνύπαρξη. Όπου ο Θεός δεν προσφέρει στον Ισραήλ, απλά μια υπόσταση με αντάλλαγμα την υποταγή του και τον φόβο, αλλά ένα νέο όνομα δηλ μια νεα ταυτότητα, βασισμένη στην απεριόριστη εμπιστοσύνη, οικειότητα,  την χαρά της συνύπαρξης. 

Ο Προφήτης ακόμη, ακόμη και για μας σήμερα,  μπροστά στην δική μας κούραση και απογοήτευση, τις ανασφάλειες  και αμφιβολίες,  μας υποδεικνύει να σηκώσουμε το κεφάλι και να δούμε το Θεό  που μας προσφέρει μια σχέση τη βασισμένη στην απεριόριστη εμπιστοσύνη, οικειότητα  και στην χαρά της συνύπαρξης, δεν μας αφήνει μόνους, να σταθούμε στα ποδια μας και μαζί του να πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας

Ο  Ιησούς, από  την εμπειρία του  βαπτίσματος  του από τον Ιωάννη,  εξέρχεται τελείως διαφορετικός. Μέχρι τότε φαινόταν σε όλους να  είναι, ένας άνθρωπος του Θεού. Στο Βάπτισμα ο Θεός Πατέρας τον αποκαλύπτει ως τον Χριστό. Και ο ίδιος στο γάμο στην Κανά, όπου παρευρίσκεται, μπροστά στους μαθητές του φανερώνεται ως Μεσσίας.

Αναγνωσμα από το κατά  Ιωάννη αγιο Ευαγγέλιο  2,1-11 

Εκείνες τις μέρες  γινόταν γάμος στην Κανά της Γαλιλαίας και ήταν εκεί η μητέρα του Ιησού. Προσκάλεσαν, λοιπόν, και τον Ιησού και τους μαθητές του στο γάμο. Επειδή τέλειωσε το κρασί, η μητέρα του Ιησού του είπε: "Δεν έχουν κρασί". Της λέει τότε ο Ιησούς: "Τι το κοινό έχουμε εμείς, γυναίκα; Δεν έφθασε ακόμα η ώρα μου". Λέει η μητέρα του στους υπηρέτες: "Κάμετε, ό,τι κι αν σας πει". 

Ήταν εκεί έξι πέτρινες στάμνες για τον καθαρισμό των Ιουδαίων, που χωρούσαν η καθεμιά από ογδόντα έως εκατόν είκοσι λίτρα. Τους λέει ο Ιησούς: "Γεμίστε τις στάμνες με νερό". Τις γέμισαν μέχρι πάνω. Τους λέει τότε: "Πάρτε τώρα και φέρτε στον αρχιτρίκλινο". Κι εκείνοι έφεραν. Αλλά μόλις ο αρχιτρίκλινος δοκίμασε το νερό που είχε γίνει κρασί και δεν ήξερε από πού είναι, (οι υπηρέτες όμως, που είχαν πάρει το νερό, ήξεραν), φωνάζει το γαμπρό και του λέει: "Κάθε άνθρωπος προσφέρει πρώτα το καλό κρασί και όταν μεθύσουν το λιγότερο καλό. Εσύ φύλαξες το καλό κρασί μέχρι τώρα". Αυτή ήταν η αρχή των σημείων που έκαμε ο Ιησούς στην Κανά της Γαλιλαίας και φανέρωσε τη δόξα του και οι μαθητές του πίστεψαν σ' αυτόν.

Λόγος του Κυρίου

Το θαύμα που περιγράφει  ο ευαγγελιστής δεν υπογραμμίζει τη δύναμη του Χριστού που αλλάζει το νερό σε κρασί , αλλά την αφθονία του κρασιού  και την άριστη ποιότητά του, καθώς επίσης και το γεγονός ότι  το νερό που χρησίμευε  για το τελετουργικό του πλυσίματος των χεριών που προέβλεπε ο Νόμος, δίνει τη θέση του σε κάτι καινούργιο τελείως καινούργιο . Το παλιό,  που είναι το νερό των καθάρσεων, η παλαιά θρησκευτική συνήθεια , ο παλιός  νόμος δίνει τη θέση του στο νέο, τον Ιησού που είναι ο Μεσσίας,  αυτόν που  εγκαινιάζει  νέα σχέση με τον Λαό του Θεού που ως εικόνα παρουσιάζεται  όχι ως μια απλή  συμφωνία φιλίας δυνατότερου προς αδύνατο , αλλά ως σχέση βασισμένη στην απεριόριστη εμπιστοσύνη, οικειότητα και   στην χαρά της συνύπαρξης, οπως εκείνη του γάμου.

Γ Κυκλος Το βάπτισμα του Κυριου Λκ. (3,15-16.21-22)

Το βάπτισμα μας είναι ο σπόρος μέσα στον οποίο υπάρχει ολόκληρη η χριστιανική μας ύπαρξη

Κυριακή 13 Ιανουαριου 2019

Ο Ευαγγελιστής Λουκάς περιγράφοντας το βάπτισμα του Ιησού, υπογραμμίζει πως ο Ιησούς, κατά κάποιο τρόπο αισθάνεται υποχρεωμένος -μαζί με όλους τους ανθρώπους- να λάβει το βάπτισμα του Ιωάννη χορηγούσε «για τη συγχώρεση των αμαρτιών».

Ανάγνωσμα από το κατά Λουκά αγ. Ευαγγέλιο (3,15-16.21-22)

Εκείνο τον καιρό επειδή ο λαός ζούσε σε αναμονή και όλοι σκέπτονταν στις καρδιές τους σχετικά με τον Ιωάννη, μη τυχόν κι αυτός είναι ο Χριστός, ο ίδιος ο Ιωάννης απάντησε λέγοντας σε όλους: "Εγώ σας βαφτίζω με νερό. Αυτός θα σας βαφτίσει σε 'Αγιο Πνεύμα και σε φωτιά. Και ιδού όλος λαός ερχόταν να βαπτιστεί κι ενώ ο Ιησούς βαφτίσθηκε και προσευχόταν, ανοίχθηκε ο ουρανός και κατέβηκε πάνω του το 'Αγιο Πνεύμα με σωματική μορφή, ως περιστέρι. Κι ακούστηκε μια φωνή απ'τον ουρανό: "Εσύ είσαι ο αγαπητός μου Υιός. Σ'εσένα έθεσα την ευαρέσκειά μου".

Λόγος του Κυρίου

Το βάπτισμα όμως του Ιησού δεν ήταν για τις δικές του αλλά για τις αμαρτίες του λαού του. Το δείχθηκε ως ένδειξη αλληλεγγύης με τον λαό του. Δεν θέτει τον εαυτό του έξω από την ιστορία του λαού του αλλά, με βαθιά συμπάθεια, εντάσσεται μέσα σ’ αυτήν και με πνεύμα αλληλεγγύης μετέχει στη λογική της μετάνοιας και της μεταστροφής που ο λαός βιώνει. Αυτό αποτελεί την καινοτομία του Μεσσιανισμού του Ιησού: δεν υποτάσσεται στο βάπτισμα για τις δικές του αμαρτίες, αλλά για τις αμαρτίες του λαού του. Δεν απομακρύνεται από τους αμαρτωλούς, αλλά παίρνει τις αμαρτίες τους στους ώμους του. Αυτή η λογική αλληλεγγύης εμπνέει ολόκληρη τη ζωή του και τον οδηγεί στο αποκορύφωμά της, στον Σταυρό. Το βάπτισμα στον Ιορδάνη για τον Ιησού είναι ο σπόρος που θα βλαστήσει και θα καρποφορήσει ολόκληρη τη ζωή του Ιησού. Το βάπτισμα μας είναι ο σπόρος μέσα στο οποίον υπάρχει ολόκληρη η χριστιανική μας ύπαρξη.

Οι αρχαίοι προφήτες αισθανόντουσαν ότι η δύναμη του Πνεύματος του Θεού τους παίρνει υπό την κατοχή του, όχι για να τους σκλαβώσει αλλα για να μεταμορφώνει την προσωπικότητά τους. Τίποτα από αυτά δεν έχει θέση στο βάπτισμα του Ιησού. Η ‘Θεοφάνεια’ στο Βαπτισμα του Ιησού, απλά αποκαλύπτει την ταυτότητα του Ιησού.

Το πρώτο ανάγνωσμα από τον προφήτη Ησαΐα (42,1 – 7), μας δίνει να καταλάβουμε ότι, τόσο στον Ιησού όσο και σε μας με το βάπτισμα μας ανατέθηκε μια αποστολή. Μια αποστολή που πρέπει να φέρουμε εις πέρας, όπως λέει ο προφήτης, με την σταθερότητα και με την πραότητα του διαλόγου: «καλάμι σπασμένο δεν θα το συντρίψει και λυχνάρι που καπνίζει δεν θα το σβήσει». Μια αποστολή που δεν θα εκπληρωθεί με την δύναμη της επιβολής αλλά με την ταπεινοφροσύνη, δίνοντας ελπίδα και σωτηρία στους κατατρεγμένους. Μια αποστολή, τέλος, καθολική: τα σύνορά της είναι «η γη», «τα έθνη», «τα μακρινά νησιά».

ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ 2019

Τον βρίσκουν όσοι ανιδιοτελώς τον αναζητούν

Κυριακή 6 Ιανουαρίου 2019

Ο Θεός είναι εδώ: για εκείνους που είναι κοντά και τους  προσκαλεί  να μην εφησυχάσουν και να μην αρκεστούν σ’ αυτά που βρήκαν, έστω και αν είναι αληθινά , επειδή δεν είναι τα μοναδικά αληθινά . 

Ανάγνωσμα από το κατα Ματθαίου άγιο Ευαγγέλιο, (Μτ. 2,1-19)

Όταν γεννήθηκε ο Ιησούς στη Βηθλεέμ της Ιουδαίας, στα χρόνια του βασιλιά Ηρώδη, έφτασαν στα Ιεροσόλυμα σοφοί μάγοι από την Ανατολή και ρωτούσαν: «Πού είναι ο νεογέννητος βασιλιάς των Ιουδαίων; Είδαμε ν’ ανατέλλει το άστρο του και ήρθαμε να τον προσκυνήσουμε». Όταν έμαθε το νέο ο Ηρώδης, ταράχτηκε, και μαζί του όλοι οι κάτοικοι των Ιεροσολύμων. 4Φώναξε λοιπόν όλους τους αρχιερείς και τους γραμματείς του λαού, και ζήτησε να τον πληροφορήσουν πού θα γεννηθεί ο Μεσσίας. Κι αυτοί του είπαν: «Στη Βηθλεέμ της Ιουδαίας, γιατί έτσι γράφει ο προφήτης: Κι εσύ Βηθλεέμ, στην περιοχή του Ιούδα, δεν είσαι διόλου ασήμαντη ανάμεσα στις σπουδαιότερες πόλεις του Ιούδα, γιατί από σένα θα βγει αρχηγός, που θα οδηγήσει το λαό μου, τον Ισραήλ».

Ο Ηρώδης τότε κάλεσε  κρυφά τους μάγους κι έμαθε απ’ αυτούς από πότε ακριβώς φάνηκε το άστρο. Έπειτα τους έστειλε στη Βηθλεέμ λέγοντάς τους: «Πηγαίνετε και ψάξτε καλά για το παιδί· μόλις το βρείτε, να με ειδοποιήσετε, για να έρθω κι εγώ να το προσκυνήσω».

Οι μάγοι άκουσαν το βασιλιά κι έφυγαν. Μόλις ξεκίνησαν, ξαναφάνηκε το άστρο που είχαν δει ν’ ανατέλλει με τη γέννηση του παιδιού, και προχωρούσε μπροστά τους· τελικά ήρθε και στάθηκε πάνω από τον τόπο όπου βρισκόταν το παιδί. 10Χάρηκαν πάρα πολύ που είδαν ξανά το αστέρι. Όταν μπήκαν στο σπίτι, είδαν το παιδί με τη Μαρία, τη μητέρα του, κι έπεσαν στη γη και το προσκύνησαν. Ύστερα άνοιξαν τους θησαυρούς τους και του πρόσφεραν δώρα: χρυσάφι, λιβάνι και σμύρνα. Ο Θεός όμως τους πρόσταξε στο όνειρό τους να μην ξαναγυρίσουν στον Ηρώδη· γι’ αυτό έφυγαν για την πατρίδα τους από άλλο δρόμο.

Λόγος του Κυρίου.

Είναι εδώ και  για κείνους που, όπως οι μάγοι, αν και είναι μακριά, ενδιαφέρονται και  δεν σταματούν σε αυτό που βρήκαν αλλά θέλουν και επιδιώκουν  κάτι περισσότερο,   που τους αρέσει να είναι πάντα σε πορεία αναζήτησης και ολοκλήρωσης. Είναι εδώ ακόμη και γι αυτούς που, όπως οι γραμματείς και οι ιερείς, νοιώθουν αυτάρκεις και ικανοποιημένοι, γι αυτούς  που ξέρουν, που γνωρίζουν,  αλλά δεν αξιοποιούν τις γνώσεις τους. 

Υπάρχουν  όμως και αυτοί που,  όπως ο Ηρώδης,  φοβούνται ότι στην συνάντηση τους με τον Θεό έχουν να χάσουν, γι αυτό και μηχανεύονται  τρόπους για  να  εμποδίσουν την αλήθεια να φανερωθεί, και το μόνο που κατορθώνουν είναι να  καθυστερήσουν για λίγο την διάδοσή της. Τελικά  δεν μπορούν  να την εμποδίσουν έστω και αν είναι τόσο αδύναμη όσο ένα βρέφος.

Για να βρεις τον Θεό χρειάζεται να είσαι ανάλαφρος, με καρδιά ζωντανή, ένθερμη, καταδεκτική, καρδιά που  να έχει όραμα, να προσπαθεί να δει πίσω από τα δεδομένα· να χεις  μια καρδιά  διατεθειμένη να πορευτεί, να αναζητήσει, να αμφισβητήσει προκαταλήψεις, ιδεοληψίες και συνθήματα που δήθεν συνοψίζουν την αλήθεια. Να μοιραστεί την πορεία αναζήτησης με άλλες ένθερμες καρδιές,  διατεθειμένες  να στηρίξουν η μια την άλλη τη στιγμή της κούρασης και της απογοήτευσης,  που δεν φοβούνται να κάνουν λάθος αλλά  όταν το κάνουν, και το καταλάβουν,  θα προσπαθήσουν  να βρουν τη λύση αλλάζοντας νοοτροπία. 

Οι Μάγοι,  ήταν άνθρωποι ανήσυχοι. Για να βρουν απαντήσεις στα ερωτηματικά τους, ερευνούσαν τη φύση.  Τους δόθηκε ένα σημείο, το άστρο ˙ ένα σημείο που κέντρισε  την περιέργειά τους και που  δεν  εκτίμησαν  ως κάτι  που απλά συνέβαινε ή που θα μπορούσε να συμβεί,  αλλά συνέχισαν την έρευνά  τους αναζητώντας το νόημα του  και αυτό τους  οδήγησε  σε μια πορεία αναζήτησης  απάντησης στα ερωτήματά τους. Οι τρεις Μάγοι κάνουν μια πορεία γεμάτη δυσκολίες  και αμφιβολίες. Συναντούν  σχεδόν το αδιέξοδο αλλά ζητούν πληροφορίες και διευκρινίσεις,  και τις έχουν από το λόγο του Ησαΐα (2,6) και από εκείνους “που γνωρίζουν”,  και αυτοί  τις αξιοποιούν ενώ, εκείνοι που ήξεραν και γνώριζαν, δεν τις αξιοποίησαν.  Ο λόγος του προφήτη Ησαΐα τους φωτίζει γιατί είναι ο Λόγος του Θεού, και τους ξαναβάζει σε κίνηση. Όταν συνάντησαν κάποιο βρέφος, και μάλιστα όχι σε κάποιο μεγάλο και εκθαμβωτικό παλάτι,  δεν απογοητεύτηκαν αλλά προσκύνησαν και πρόσφεραν τα δώρα τους :  το χρυσάφι στον βασιλιά, το λιβάνι στον άνθρωπο στον οποίο είναι παρούσα η Θεότης, τη σμύρνα στον άνθρωπο που προορίζεται να πεθάνει.

x