Α΄ Κύκλος - 12η Τακτική Κυριακή 2017

Μη φοβάσαι: Η ελπίδα μας, η αγάπη του Θεού

Κυριακή  25 Ιουνίου 2017

Ο Ιησούς προετοιμάζει τους μαθητές του να είναι Απόστολοί του. Αφού τους παρέδωσε το Ευαγγέλιό του που θα έπρεπε να μεταδώσουν στους συμπατριώτες τους, δεν παραλείπει να τους προετοιμάζει και για τις δυσκολίες που θα αντιμετωπίσουν, γιατί αν είναι αληθινοί κήρυκές του, σίγουρα θα συναντήσουν και διωγμούς.  
Αμέσως, όμως, τους ενθαρρύνει και τους προτρέπει “Μη φοβάστε”, και το  επαναλαμβάνει τρεις φόρες. Αυτή η προτροπή είναι και το κλειδί για την κατανόηση του ευαγγελικού κειμένου που θα μελετήσουμε. Ο Ιησούς, όμως, δεν παραλείπει να τους υποδείξει πού εδράζεται το “μη φοβάστε” , τους ζητά να του δείξουν πίστη. Πίστη για το μαθητή και απόστολο του Χριστού, σημαίνει να έχει εμπιστοσύνη στην πρόνοια του Θεού Πατέρα, και στην Αλληλεγγύη του Ιησού Χριστού για το μαθητή που δεινοπαθεί  εξαιτίας του Ευαγγελίου που Πιστεύει και Κηρύττει. 

Ανάγνωσμα από το κατά Ματθαίο ΄Αγιο Ευαγγέλιο (Μτ 10, 26-31)

«Μην τους φοβηθείτε. Δεν υπάρχει τίποτε καλυμμένο που δε θα ξεσκεπαστεί και τίποτα κρυφό που δε θα μαθευτεί. Αυτό που σας λέω στα σκοτεινά, πέστε το στο φως· κι αυτό που ακούτε ψιθυριστά στ’ αυτί, διακηρύξτε το από τους εξώστες.
Μη φοβηθείτε αυτούς που σκοτώνουν το σώμα, αλλά δεν μπορούν να σκοτώσουν την ψυχή. Αντίθετα, να φοβηθείτε όποιον μπορεί να καταστρέψει ψυχή και σώμα στην κόλαση. Ένα ζευγάρι σπουργίτια δεν πουλιέται για ένα μόνο ασσάριο; Κι όμως, ούτε ένα απ’ αυτά δεν πέφτει στη γη χωρίς το θέλημα του Πατέρα σας. Όσο για σας, ο Θεός έχει μετρημένες και τις τρίχες της κεφαλής σας. 
Μη φοβηθείτε, λοιπόν, γιατί εσείς αξίζετε περισσότερο από πολλά σπουργίτια».
                                                                                                           Λόγος του Κυρίου 

Οι μαθητές του Ιησού, συχνά και με διάφορες προφάσεις, διώκονται. Κατά καιρούς κατηγορούνται ότι διασαλεύουν την τάξη, πολιτική ή θρησκευτική, ότι είναι ενάντια στο κοινό καλό, ότι υποστηρίζουν μια κοινωνική τάξη σε βάρος των άλλων, ότι είναι σκοταδιστές ενάντια στην επιστημονική πρόοδο κοκ. 
Ο κόσμος αγαπά ό,τι είναι δικό του, ό,τι δεν ταράζει τις κοινωνικές νόρμες του και τους ηθικούς κανόνες του. Δεν ανέχεται, λοιπόν, τους πραγματικούς μαθητές του Χριστού επειδή  αμφισβητούν τα προσχήματά του, τις προθέσεις του  και τους σκοπούς του, και  γι’ αυτό τους πολεμά.   
Ο Ιησούς, στους μαθητές του που βρίσκονται σε δύσκολη θέση, λέει: Να έχετε κουράγιο,  αναθαρρήσετε:  “Μη φοβηθείτε αυτούς που σκοτώνουν το σώμα, αλλά δεν μπορούν να σκοτώσουν την ψυχή..... Ένα ζευγάρι σπουργίτια δεν πουλιέται για ένα μόνο λεπτό;  Κι όμως, ούτε ένα απ’ αυτά δεν πέφτει στη γη χωρίς το θέλημα του Πατέρα σας. Όσο για σας, ο Θεός έχει μετρημένες και τις τρίχες της κεφαλής σας. Μη φοβηθείτε, λοιπόν, γιατί εσείς αξίζετε περισσότερο από πολλά σπουργίτια». Ο Θεός, άραγε, παρακολουθεί άπραγος τους αδύναμους, όπως είναι τα σπουργίτια, να πέφτουν ; Η επίμαχη φράση πρέπει να διαβαστεί ως εξής : Δεν συμβαίνει τίποτα που να μην το λαβαίνει υπόψη του ο Θεός. Ο Θεός  μετέχει  στον πόνο του σπουργιτιού που πεθαίνει, και δεν αδιαφορεί. Ακόμη και τις τρίχες του ανθρώπου που πέφτουν, τις γνωρίζει. 
Οι πόλεμοι, τα μίση, η αδικία, δεν θα βασιλεύουν ανενόχλητα. Ο ψαλμός λέει: “Ο  εκδικητής, εκείνος που θα μου αποδώσει δικαιοσύνη, ζει”. Για εκείνον που αγαπάει δεν υπάρχει τίποτα που συμβαίνει στον αγαπημένο/νη του που να του είναι αδιάφορο. 
Για την παρομοίωσή του ο Ιησούς χρησιμοποιεί ως μέτρο σύγκρισης τα σπουργίτια και τις τρίχες, δηλαδή πράγματα αδύναμα, εύθραυστα, εκτεθειμένα σε κάθε κακοβουλία. Ποιοι άνθρωποι είναι τόσο αδύναμοι;  οι άρρωστοι,  οι ηλικιωμένοι, οι φτωχοί,  οι ανήμποροι, και  σ΄ αυτούς ο Ιησούς λέει: Μη φοβάστε! Γιατί να μην φοβούνται και να μην απελπίζονται όταν αισθάνονται τόσο ανήμποροι;  Διότι από την γνώση του Πατέρα τίποτα δεν ξεφεύγει. Ο πόνος τους είναι ο πόνος Του και Εκείνος αναλαμβάνει να τους δικαιώσει.  

Δεν πρέπει, ακόμη,  να ξεχνάμε ότι ο φόβος γεννιέται, όχι μόνον από το ότι κάποιος μπορεί να μας δυσφημήσει ή από την άσκηση βίας σε βάρος μας, αλλά και όταν κάποιος αισθάνεται ότι μπορούν να τον εκβιάσουν επειδή κρύβει κάτι. Ο χριστιανός  δεν έχει τίποτα να κρύψει και μπορεί να αντιμετωπίσει τη βία της αμαρτίας και του κακού. Ακόμη και μπροστά στο θάνατο έχει την απάντηση, όπως ανάστησε τον Ιησού, θα αναστήσει και τον πιστό μαθητή του.  
Ο χριστιανός, λοιπόν, δεν έχει τίποτα να φοβηθεί. Ο μαθητής του Ιησού αντλεί το θάρρος και την αντοχή, ώστε να μην ντρέπεται και να μην φοβάται, από το γεγονός ότι  εμπιστεύεται «τα χέρια του Θεού». Αν αγαπάς το Θεό  με όλη σου την καρδιά και με όλο σου το νου,  και τον πλησίον σου όπως το εαυτόν σου,  τότε είσαι  ελεύθερος να αγνοήσεις όλα τα επιμέρους αγαθά, γι αυτό και δεν εκβιάζεσαι. Όποιος έχει το κύριο γεύμα εξασφαλισμένο, δεν θα φοβηθεί μην τυχόν του κλέψουν το ορεκτικό!

Γιορτή της Αγ. Δωρεάς του Σώματος του Αίματος του Κυρίου

Μια ζωή θυσιασμένη και “τεμαχισμένη” για μας

Κυριακή 18 Ιουνίου 2017

Κάτω από τα απλά ‘σημεία’ του ψωμιού και του κρασιού της Θ. Ευχαριστίας, κρύβεται ένας νέος τρόπος ζωής που ζητά να γίνει δεκτός ως οδοδείκτης της καθημερινής μας ζωής.

Από το κατά Ιωάννη Αγ. Ευαγγέλιο

Εκείνο το καιρό είπε ο Ιησούς στους μαθητές του: “ Εγώ είμαι ο ζωντανός άρτος που κατέβηκε απ'τον ουρανό. Αν κάποιος φάει απ' αυτόν τον άρτο θα ζήσει αιώνια. Κι ο άρτος που εγώ θα δώσω, είναι η σάρκα μου για τη ζωή του κόσμου".

Φιλονικούσαν τότε οι Ιουδαίοι μεταξύ τους, λέγοντας: "Πώς μπορεί αυτός να μας δώσει να φάμε τη σάρκα του;" Τότε ο Ιησούς τους είπε: "Αλήθεια, αλήθεια, σας λέω: αν δε φάτε τη σάρκα του Υιού του ανθρώπου και δεν πιείτε το αίμα του, δεν έχετε μέσα σας ζωή. Αυτός που τρώει τη σάρκα μου και πίνει το αίμα μου έχει αιώνια ζωή κι εγώ θα τον αναστήσω κατά την έσχατη μέρα. Διότι η σάρκα μου είναι αληθινή τροφή και το αίμα μου είναι αληθινό ποτό. Αυτός που τρώει τη σάρκα μου και πίνει το αίμα μου, μένει ενωμένος μαζί μου κι εγώ μαζί του. Όπως με απέστειλε ο ζωντανός Πατέρας κι εγώ ζω για τον Πατέρα, κι αυτός που τρώει εμένα θα ζήσει για μένα. Αυτός είναι ο άρτος που κατέβηκε απ'τον ουρανό. Όχι όπως έφαγαν οι πατέρες και πέθαναν. Εκείνος που τρώει αυτόν τον άρτο θα ζήσει αιώνια".

Λόγος του Κυρίου

Ας μου επιτραπεί η θρασύτητα να χαρακτηρίσω ως μεγαλοφυή την κίνηση του Ιησού να διαλέξει το ψωμί -και ότι αυτό συμβολίζει- για να ταυτιστεί μ΄ αυτό ο ίδιος και η αποστολή του. Το ψωμί, από μόνο του, είναι μια ιερή πραγματικότητα επειδή δίνει και συντηρεί τη ζωή, και το να ζήσουμε είναι η πρώτη και μεγαλύτερη επιθυμία του Θεού αλλά και δική μας.

Λίγο ψωμί, λίγο νερό, λίγος αέρας… λίγα απλά μικρά και υλικά πράγματα, που όμως συνορεύουν με το μυστήριο, το υπέρτατο, το θεϊκό. Ακριβώς εδώ βρίσκεται το μεγαλείο και η μοναδικότητα του χριστιανισμού. Τα απλά πράγματα είναι τα πιο θεϊκά. Σε αυτά το Θεϊκό και το Υλικό, το Φυσικό και το Υπερφυσικό, η Ύλη και το Πνεύμα δεν συγκρούονται αλλά αγκαλιάζονται. Η Ενσάρκωση είναι μια συνεχής πραγματικότητα μέσα στη χριστιανική καθημερινότητα. Όποιος από τον Χριστό τροφοδοτεί την ζωή του, έχει την ολοκληρία της ζωής και, πεζά-πεζά θα λέγαμε, ότι αυτή είναι μια ζωή ποσοτικά απεριόριστη και ποιοτικά η άριστη.

Ο Ιησούς, όπως το ψωμί, είναι δοτήρας της ζωής . Όταν ο Ιησούς λέει: «εγώ είμαι ο άρτος ο ζωντανός», εξωτερικεύει και κάνει χειροπιαστή την πεποίθησή του ότι, στους ανθρώπους που τον κάνουν καθημερινό τους ψωμί και κρασί, δηλαδή τροφή και πόση, κάτι που δεν είχαν σε τόση ένταση και βάθος.

Ο Ιησούς γίνεται ψωμί μου, όταν μπολιάζω την ζωή μου στο ζωντανό κορμό της Αναστημένης ύπαρξης Του. Όταν εκλαμβάνω την ζωή Του ως ζωή μου, ως μέτρο εκτίμησης των πραγμάτων γύρω μου, ως ενέργεια και προζύμι για να οικοδομήσω την ανθρωπιά μου. Όταν με πάθος φροντίζω για το καλό των άλλων, της πλάσης, και το δικό μου. Τρώω και πίνω τη ζωή του Χριστού δεν είναι μόνο μια τελετουργική και λειτουργική πράξη αλλά είναι η συμμετοχή μου «στη λειτουργία του σύμπαντος.» (Th. de Chardin)

Θεία Ευχαριστία σημαίνει: ο Χριστός ζει σε μένα και εγώ από εκείνον, με εκείνον και σε εκείνον. Ο Ιησούς πήρε σάρκα και οστά από την Αειπάρθενο Μαρία και επιμένει να χρησιμοποιεί την σάρκα και τα οστά μας για να είναι παρών στην καθημερινή ιστορία μας.

Συνοψίζοντας: Η διδασκαλία του Ιησού Χριστού για το Σώμα και το Αίμα Του που δίνει ως τροφή και πόση για την Σωτηρία :

Εορτή της Αγίας Τριάδος 2017

Πιστεύουμε στη αγάπη του Θεού για τον άνθρωπο, γιατί μιλά μια γλώσσα που καταλαβαίνουμε.

Κυριακή 15 Ιουνίου 2017

Αν κάποιος με ρωτούσε : «ο χριστιανός, δηλαδή εσύ, σε ποιό Θεό πιστεύει (ς), περίγραψέ μου τον, πες μου κάτι γι’ αυτόν», πιθανολογώ ότι η άμεση απάντηση μου θα ήταν : «Πιστεύω εις ένα Θεό Πατέρα, Παντοκράτορα, που μας αποκαλύφθηκε στον Ιησού Χριστό. Ένας Θεός σε τρία πρόσωπα, Πατέρας Υιός και ΄Αγιο Πνεύμα.» Ο Απόστολος Ιωάννης όμως, ο οποίος έζησε δίπλα στον Ιησού, έχει μια διαφορετική και πιο ολοκληρωμένη άποψη: Ο Θεός είναι αγάπη.

Στο σημερινό Ανάγνωσμα από κατά Ιωάννη Αγ. Ευαγγέλιο (Ιω. 3,16-18)

Τόσο πολύ αγάπησε ο Θεός τον κόσμο, ώστε παρέδωσε στο θάνατο το μονογενή του Υιό, για να μη χαθεί όποιος πιστεύει σ’ αυτόν αλλά να έχει ζωή αιώνια.Γιατί, ο Θεός δεν έστειλε τον Υιό του στον κόσμο για να καταδικάσει τον κόσμο, αλλά για να σωθεί ο κόσμος δι’ αυτού. Όποιος πιστεύει σ’ αυτόν δεν έχει να φοβηθεί τη θεϊκή κρίση· αυτός όμως που δεν πιστεύει έχει κιόλας καταδικαστεί, γιατί δεν πίστεψε στο μονογενή Υιό του Θεού.

Λόγος του Κυρίου

Το συνώνυμο της αγάπης είναι: δωρίζω, δίνω, μοιράζουμε τη ζωή με τον άλλο τον αγαπημένο : “έτσι αγάπησε ο Θεός τον κόσμο, ώστε έδωσε το μονογενή του Υιό”, και ο σκοπός αυτού του δώρου : “ για να μη χαθεί κανείς που να πιστεύει σ' αυτόν”. Και όποιος έχει εμπιστοσύνη στο: “ Θεό που είναι η Αγάπη”, Σώζεται.

Ο Αγ. Αυγουστίνος προσπαθώντας να πει στους πιστούς του κάτι για το μυστήριο του Θεού διδάσκει : “Ο Πατέρας είναι η αιώνια δωρεά, χωρίς περιορισμούς και προϋποθέσεις. Ο Υιός είναι ο αποδέκτης αυτής της δωρεάς, χωρίς περιορισμούς και προϋποθέσεις. Το Πνεύμα είναι η τέλεια ένωση στην Αγάπη εκείνου που δωρίζει και εκείνου που δέχεται, χωρίς περιορισμούς και προϋποθέσεις. Εκείνος που Αγαπά, Ο Αγαπημένος, Η Αγάπη”.

Η αγάπη είναι πριν από όλα μια σχέση, ένα άνοιγμα σε κάποιον άλλο, μια προσφορά σε κάποιον άλλο. Είναι συνεχής επικοινωνία, ανταλλαγή, συνύπαρξη, δωρεά. Μια ενότητα μέσα από τη διαφορετικότητα όπου ο ένας με τον άλλον, μέσα από τη διαφορετικότητά του(ς), εμπλουτίζει και εμπλουτίζεται. Το κάθε πρόσωπο ζει για το άλλο, ο ένας ζει με τον άλλο, ο ένας ζει μέσα από τον άλλο, σε μια τέλεια ενότητα και δυναμική αμοιβαιότητα.

Πεντηκοστή 2017

Πιστεύουμε στο Άγιο Πνεύμα της Συμφιλίωσης και της Ειρήνης.

Κυριακή 4 Ιουνίου 2017

Την την ημέρα της Πεντηκοστή γιορτάζουμε δύο θεμελιακά γεγονότα για την ζωή της κοινότητας των μαθητών του Ιησού. Το ένα: Το Αγ Πνεύμα αναζωογονεί και μεταμορφώνει μια φοβισμένη ομάδα ανθρώπων που κρυβόταν, σε μια κοινότητα θαρραλέων και συνειδητοποιημένων μάρτυρων του Ευαγγελίου του Χριστού, την Εκκλησία. Το άλλο σ’ αυτή την κοινότητα ανατέθηκε η αποστολή να βάλει την ανθρώπινη ιστορία σε μια ενωτική τροχιά. Για το σκοπό αυτό ο Αναστημένος τους κατέστησε κοινωνούς του Πνεύματος του Θεού που τον Ανάστησε “φύσηξε πάνω τους και τους είπε: "Λάβετε Άγιο Πνεύμα. Αν σε κάποιους συγχωρέστε τις αμαρτίες, τους έχουν συγχωρεθεί”, βάση και μέσον επίτευξης της αποστολής η άφεση και η συγνώμη των αμαρτιών που είναι προϋπόθεση για την ενότητα και την ειρήνη του ανθρωπίνου γένους. Το Πνεύμα καθιστά το λόγο τους αποτελεσματικό αλλά δεν τους απαλλάσσει από την αμφισβήτηση και την απαξίωση το βιβλίο των Πράξεων των Αποστόλων ( 2,12.13) διαπιστώνει . “ Μερικοί ήταν απορημένοι και θαύμαζαν ... και άλλοι χλεύαζαν και έλεγαν ‘Ετούτοι πρέπει να είναι πολλοί μεθυσμένοι’” μα λέει

Στο κατά Ιωάννη Αγ. Ευαγγέλιο (Ιω.20,19-23 ) διαβάζουμε:

Όταν βράδιασε εκείνη τη μέρα, δηλαδή την πρώτη μετά το Σάββατο κι ενώ ήταν κλειστές οι πόρτες του σπιτιού όπου βρίσκονταν οι μαθητές, επειδή φοβόνταν τους Ιουδαίους, ήλθε ο Ιησούς και στάθηκε στη μέση και τους λέει: "Ειρήνη μαζί σας!" Κι όταν το είπε αυτό, τους έδειξε τα χέρια και την πλευρά του. Χάρηκαν, λοιπόν, οι μαθητές που είδαν τον Κύριο. Τους είπε, λοιπόν, πάλι ο Ιησούς: "Ειρήνη μαζί σας! Όπως έστειλε εμένα ο Πατέρας, έτσι κι εγώ στέλνω εσάς". Κι όταν το είπε αυτό, φύσηξε πάνω τους και τους είπε: "Λάβετε Άγιο Πνεύμα. Αν σε κάποιους συγχωρέστε τις αμαρτίες, τους έχουν συγχωρεθεί. Αν σε κάποιους τις κρατήσετε ασυγχώρητες, θα κρατηθούν έτσι".

Λόγος του Κυρίου

“Οι πόρτες του σπιτιού όπου βρίσκονταν οι μαθητές ήταν κλειστές επειδή φοβόνταν τους Ιουδαίους”. Αυτό συμβαίνει πάντοτε όπου κυριαρχεί ο φόβος και η αβεβαιότητα, η ζωή παραλύει. Η εμπιστοσύνη και η πίστη δίνουν τη θέση τους στην καχυποψία. Η χαρά δίνει τη θέση της, στη μελαγχολία και τη θλίψη. Η κοινότητα των μαθητών δεν είχε το κουράγιο να αντιμετωπίσει το σκάνδαλο του Σταυρού, τους βαραίνει και το γεγονός ότι τον εγκατέλειψαν, και ο φόβος του διωγμού εκ μέρους των συμπατριωτών τους. Κλείστηκαν στον εαυτό τους. Αισθάνονταν ασθενείς και αδύναμοι.

Ο Αναστημένος, όμως με τα σημεία του Σταυρού επάνω του, πάει σε συνάντηση κείνων πουδεν μπορούν να διαχειριστούν την αδυναμία τους. Τους δείχνει εμπιστοσύνη και διαχειρίζεται την δική τους αδυναμία και έτσι ο φόβος δίνει τη θέση του στη χαρά : «Χάρηκαν, λοιπόν, οι μαθητές που είδαν τον Κύριο». Σ΄ αυτούς λοιπόν, είπε : « Ειρήνη μαζί σας!», αυτό δεν είναι απλά ένας χαιρετισμός, αλλά εκείνη η ειρήνη για την οποία ο Ιησούς τους είχε πει : «σας αφήνω την ειρήνη. Τη δική μου ειρήνη σας δίνω. Δε σας τη δίνω όπως τη δίνει ο κόσμος. Μην ανησυχείτε και μη δειλιάζετε» (Ιω 14,27). Μια ειρήνη που δεν είναι κατόρθωμα ανθρώπινο, και που συνήθως -αν όχι πάντοτε- σημαίνει κατάπαυση εχθροπραξιών και ισορροπία φόβου ή συμφερόντων που είναι αποτέλεσμα συμβιβασμών και ψεμάτων. Η ειρήνη στην οποία αναφέρεται ο Ιησούς είναι ένα δώρο του Θεού. Ένα άδολο εργαλείο με το οποίο ο άνθρωπος μπορεί να αντιμετωπίζει κατά πρόσωπο το πρόβλημα του κακού και του θανάτου με προοπτική την τελική νίκη, προσβλέποντας στη Βασιλεία του Θεού, τότε που ο Θεός θα είναι «τα πάντα σε όλους». Είναι η ειρήνη η οποία πηγάζει από την αμοιβαία εμπιστοσύνη μεταξύ των ανθρώπων, και που ως υπόδειγμα και έμπνευση έχει την συνύπαρξη των προσώπων της Αγίας Τριάδας. Γι αυτή την ειρήνη υπάρχει και εργάζεται η Εκκλησία.