Κυριακή 12 Μαρτίου 2017
"
Σηκωθείτε και μη φοβάστε! "
Τη
Μεταμόρφωση του Ιησού την αναφέρουν
και τα τρία συνοπτικά Ευαγγέλια, δηλ.
Μάρκος, Ματθαίος, Λουκάς (Mκ
9,2-8 ; Λκ 9, 28-36), ακόμη και η δεύτερη επιστολή
του Πέτρου κάνει μια αναφορά (2Πε 1,16-18).
Το Ευαγγέλιο του Ματθαίου, που η σημερινή
λειτουργία μας προτείνει στη μελέτη
(17, 1-8), την τοποθετεί αμέσως μετά την
πρώτη αναγγελία του Ιησού στους μαθητές
του για το επικείμενο πάθος του, αλλά
και τις αναγκαίες προϋποθέσεις, θα
λέγαμε, της ακολουθίας. Οι μαθητές του
Ιησού δεν κατανόησαν σε όλο το βάθος
αυτή την αναγγελία, αλλά η ταραχή τους
ήταν μεγάλη.
Ανάγνωσμα
από το κατά Ματθαίο άγιο Ευαγγέλιο (Μτ
17, 1-8)
Εκείνο τον καιρό ο Ιησούς παίρνει μαζί του
τον Πέτρο και τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη
τον αδελφό του και τους ανεβάζει μόνους
σ' ένα ψηλό βουνό. Και μεταμορφώθηκε
μπροστά τους και το πρόσωπό του έλαμψε
σαν τον ήλιο, ενώ τα φορέματά του έγιναν
λευκά σαν το φως. Και ιδού, τους εμφανίσθηκαν
ο Μωυσής και ο Ηλίας που συνομιλούσαν
μαζί του. Κι ο Πέτρος είπε στον Ιησού:
"Κύριε, είναι ωραίο να μείνουμε εδώ.
Αν θέλεις, θα κάμω εδώ τρεις σκηνές: μια
για σένα, μια για το Μωυσή και μια για
τον Ηλία". Κι ενώ ακόμα αυτός μιλούσε,
μια φωτεινή νεφέλη τους σκέπασε. Και
ιδού, μια φωνή ακούσθηκε απ' τη νεφέλη
που έλεγε: "Αυτός είναι ο αγαπητός
μου Υιός. Σ' αυτόν έθεσα την ευαρέσκειά
μου. Αυτόν να ακούτε!". Όταν οι μαθητές
το άκουσαν έπεσαν με το πρόσωπο στη γη
και φοβήθηκαν πολύ. Κι ο Ιησούς πλησίασε
και αγγίζοντάς τους, είπε: "Σηκωθείτε
και μη φοβάσθε!". Και σηκώνοντας τα
μάτια τους δεν είδαν κανένα, παρά αυτόν,
τον Ιησού, μόνο.
Λόγος
του Κυρίου
Η
Μεταμόρφωση είναι μια φευγαλέα πρόγευση
της Ανάστασης, ως επιβράβευση στον Ιησού
γιατί ξεπέρασε τους πειρασμούς και
έμεινε πιστός στην αποστολή του ό,τι
και αν αυτή κοστίζει και ως ενθάρρυνση
για το πάθος στο οποίο πάει να συναντήσει.
Ο Ιησούς πρόκειται να αναστηθεί, αλλά
περνώντας μέσα από το πάθος και το
Σταυρικό θάνατο. Οι τρεις μαθητές, ο
Πέτρος ο Ιωάννης και ο Ιάκωβος, είναι
οι τρεις πρώτοι που ο Ιησούς κάλεσε και
τώρα τους παίρνει μαζί του για να
προγεύονταν και αυτοί τη δόξα της
αναστάσεως ως ενθάρρυνση. Είναι, όμως,
τελικά οι τρεις μαθητές που στη Γεσθημανή
θα κάνουν την εμπειρία της αδυναμίας
να εγκαρτερήσουν στην προσευχή μαζί
του και όταν τον συλλάβουν θα τον
εγκαταλείψουν. Μπροστά στο Σταυρό θα
μείνουν η Μητέρα του, η Μαρία του Κλωπά,
η Μαρία η Μαγδαληνή και ο Ιωάννης.
Ο
Μωυσής και ο Ηλίας, προσωποποίηση του
Νόμου και των Προφητών, που συζητούν με
τον Ιησού, συνοψίζουν την πρώτη συμφωνία
φιλίας του Θεού με τον άνθρωπο, την
Παλαιά Διαθήκη. Είναι οι πιο κατάλληλες
μορφές που μπορούν να μας βοηθήσουν να
κατανοήσουμε το ποιος είναι και πώς
είναι ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ.
Ο
Μωυσής, ο οποίος καλέστηκε να είναι ο
αρχηγός, ο νομοθέτης, ο καθοδηγητής και
ο διαμορφωτής ενός έθνους, ο οποίος
έμαθε να αναγνωρίζει την παρουσία του
Θεού μέσα στην καταχνιά της καθημερινότητας
και της αδυναμίας, ο οποίος γεύτηκε την
πίκρα της αμφισβήτησης και
της εγκατάλειψης εκείνων, για τους
οποίους ανάλωσε όλη του τη ζωή, ενώ θα
έπρεπε να είναι το σημείο αναφοράς τους
και ο οποίος τελικά τη Γη της Επαγγελίας
την είδε από μακριά, αλλά ποτέ δεν
αμφέβαλε ότι ο Θεός ήταν μαζί του.
Ο
Ηλίας πολέμησε με πάθος την ειδωλολατρία
και τη διαφθορά των αρχόντων της εποχής
του. Γι’ αυτό και γνώρισε το διωγμό, τη
φυγή και τη μοναξιά της ερήμου, αλλά και
τη χαρά της παρηγορητικής παρουσίας
του Θεού.
Και
ο Ιησούς, που είναι ο τελευταίος και
ολοκληρωτικός Λόγος του Θεού, η εκπλήρωση
των υποσχέσεών του, καλείται να βαδίσει
προς την Ανάσταση, αλλά μέσα από το πάθος
και το σταυρό.
Η
μεταμόρφωση είναι, λοιπόν, η αποκάλυψη
της ταυτότητας του Ιησού, αλλά και
εκείνης του μαθητή. Το ταξίδι του μαθητή
προς το Σταυρό και την Ανάσταση γίνεται
μέσα από το φως και τις σκιές της
καθημερινότητας. Ο μαθητής πρέπει να
μάθει να αναγνωρίζει τα σημεία, την
παρουσία του Ιησού ανάμεσά τους, όχι ως
κάτι το ολοκληρωμένο και φανερό, αλλά
ως προφητική προκαταβολή που επιβεβαιώνει
το παρελθόν και δίνει αξία και περιεχόμενο
στο παρόν και ανοίγει την ελπίδα προς
το μέλλον, στο οποίο τοποθετείται η
επισφράγισή της.
Ο
Πατέρας μιλά και ενθαρρύνει, αλλά εκείνος
οπισθοχωρεί και στέλνει μπροστά το Γιο
του: “Aυτόν
να ακούτε”.
Η θρησκεία η
χριστιανική δεν είναι τόσο η θρησκεία
της ενόρασης, αλλά της ακρόασης. Θέλεις
να δεις για να καταλάβεις και να χαρείς,
αλλά σου συστήνεται να ακούσεις.
Σημειώνει
ο ευαγγελιστής “σήκωσαν τα μάτια τους
και είδαν τον Ιησού μόνο’’. Οι μαθητές
δεν βλέπουν πια τον μεταμορφωμένο Χριστό, το Μεσσία και Κύριο, αλλά τον
καθημερινό σύντροφο του δρόμου και της
ταλαιπωρίας και καλούνται στο πρόσωπό
του, στα έργα και τη διδασκαλία του, να
μαθαίνουν να ανακαλύπτουν την παρουσία
του Θεού και να ζουν κάτω από την παρουσία
του.
Το
σημερινό Ευαγγέλιο μας λέει ότι η
Τεσσαρακοστή μπορεί να είναι καιρός
μετάνοιας και σχετικής εσωστρέφειας,
αλλά τελικά μας παραπέμπει προς την
ομορφιά, την εξωστρέφεια και τη χαρά
της Αναστάσεως. Πιστεύω, για το μαθητή
του Χριστού σημαίνει να κάνω δική μου
τη χαρά και την ομορφιά της ζωής. Και
ότι η ζωή έχει νόημα όταν αγαπάς τον
άλλο και μοιράζεσαι τη ζωή μαζί του,
όταν μαζί του εργάζεσαι και δημιουργείς
και σπέρνεις τη δικαιοσύνη και προσπαθείς
να ανοίξεις νέους δρόμους.
Τότε
η κτίση γίνεται διάφανη και αφήνει να
φανερωθεί σε κάθε ύπαρξη ο Θεός (Teilhard
de Chardin) και το πρόσωπο του κάθε ανθρώπου
αντανακλά το Θείο Φως.