Α' Κύκλος - 4η Κυριακή της Τεσσαρακοστής

Όταν συναντήσεις το Χριστό δεν μένεις ο ίδιος

Κυριακή 26 Μαρτίου  2017

Τα 41 εδάφια της ευαγγελικής μας περικοπής έχουν όλα τα χαρακτηριστικά μιας δίκης με δύο κατηγορούμενους: τον Ιησού που κατηγορείται ως αμαρτωλός γιατί θεράπευσε ένα εκ γενετής τυφλό το Σάββατο, παραβιάζοντας την πιο ιερή εντολή του νόμου, και τον ίδιο τον τυφλό που κατηγορείται ότι πιστεύει στον ευεργέτη του.

Ανάγνωσμα από το κατά Ιωάννη άγιο Ευαγγέλιο ( Ιω 9, 1-41)

Καθώς πήγαινε στο δρόμο του ο Ιησούς, είδε έναν άνθρωπο που είχε γεννηθεί τυφλός. Τον ρώτησαν, λοιπόν, οι μαθητές του: «Διδάσκαλε, ποιος αμάρτησε και γεννήθηκε αυτός τυφλός, ο ίδιος ή οι γονείς του;» 3Ο Ιησούς απάντησε: «Ούτε αυτός αμάρτησε ούτε οι γονείς του, αλλά γεννήθηκε τυφλός για να φανερωθεί η δύναμη των έργων του Θεού πάνω σ’ αυτόν. Όσο διαρκεί η μέρα, πρέπει να εκτελώ τα έργα εκείνου που μ’ έστειλε. Έρχεται η νύχτα, οπότε κανένας δεν μπορεί να εργάζεται. 5Όσο είμαι σ’ αυτόν τον κόσμο, είμαι το φως για τον κόσμο». Όταν τα είπε αυτά ο Ιησούς, έφτυσε κάτω, έφτιαξε πηλό από το φτύμα, άλειψε με τον πηλό τα μάτια του τυφλού, και του είπε: «Πήγαινε να νιφτείς στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ» –που σημαίνει «απεσταλμένος από το Θεό». Ξεκίνησε, λοιπόν, ο άνθρωπος, πήγε και νίφτηκε και, όταν γύρισε πίσω, έβλεπε. Τότε οι γείτονες κι όσοι τον έβλεπαν προηγουμένως ότι ήταν τυφλός, έλεγαν: «Αυτός δεν είναι ο άνθρωπος που καθόταν εδώ και ζητιάνευε;» Μερικοί έλεγαν: «Αυτός είναι», ενώ άλλοι έλεγαν: «Είναι κάποιος που του μοιάζει». Ο ίδιος όμως έλεγε: «Εγώ είμαι». Τότε τον ρωτούσαν: «Πώς, λοιπόν, άνοιξαν τα μάτια σου;» Εκείνος απάντησε: «Ένας άνθρωπος που τον λένε Ιησού έκανε πηλό, μου άλειψε τα μάτια και μου είπε: “πήγαινε στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ και νίψου”· πήγα λοιπόν εκεί, νίφτηκα και βρήκα το φως μου». Τον ρώτησαν, λοιπόν: «Πού είναι ο άνθρωπος εκείνος;» «Δεν ξέρω», τους απάντησε.

Τον έφεραν τότε στους Φαρισαίους, τον άνθρωπο που ήταν άλλοτε τυφλός. Η μέρα που έφτιαξε ο Ιησούς τον πηλό και του άνοιξε τα μάτια ήταν Σάββατο. Άρχισαν λοιπόν και οι Φαρισαίοι να τον ρωτούν πάλι πώς απέκτησε το φως του. Αυτός τους απάντησε: «Έβαλε πάνω στα μάτια μου πηλό, νίφτηκα και βλέπω». Μερικοί από τους Φαρισαίους έλεγαν: «Αυτός ο άνθρωπος δεν μπορεί να είναι σταλμένος από το Θεό, γιατί δεν τηρεί την αργία του Σαββάτου». Άλλοι όμως έλεγαν: «Πώς μπορεί ένας αμαρτωλός άνθρωπος να κάνει τέτοια σημεία;» Και υπήρχε διχογνωμία ανάμεσά τους. Ρωτούν λοιπόν πάλι τον τυφλό: «Εσύ τι λες γι’ αυτόν; πώς εξηγείς ότι σου άνοιξε τα μάτια;» Κι εκείνος τους απάντησε: «Είναι προφήτης».

Οι Ιουδαίοι όμως δεν εννοούσαν να πιστέψουν πως αυτός ήταν τυφλός κι απέκτησε το φως του, ώσπου κάλεσαν τους γονείς του ανθρώπου 19και τους ρώτησαν: «Αυτός είναι ο γιος σας που λέτε ότι γεννήθηκε τυφλός; Πώς, λοιπόν, τώρα βλέπει;» Οι γονείς του τότε αποκρίθηκαν: «Ξέρουμε πως αυτός είναι ο γιος μας κι ότι γεννήθηκε τυφλός· πώς όμως τώρα βλέπει, δεν το ξέρουμε, ή ποιος του άνοιξε τα μάτια, εμείς δεν το ξέρουμε. Ρωτήστε τον ίδιο· ενήλικος είναι, αυτός μπορεί να μιλήσει για τον εαυτό του». Αυτά είπαν οι γονείς του, από φόβο προς τους Ιουδαίους. Γιατί, οι Ιουδαίοι άρχοντες είχαν κιόλας συμφωνήσει να αφορίζεται από τη συναγωγή όποιος παραδεχτεί πως ο Ιησούς είναι ο Μεσσίας. 23Γι’ αυτό είπαν οι γονείς του, «ενήλικος είναι, ρωτήστε τον ίδιο».

Κάλεσαν, λοιπόν, για δεύτερη φορά τον άνθρωπο που ήταν πριν τυφλός και του είπαν: «Πες την αλήθεια ενώπιον του Θεού· εμείς ξέρουμε ότι ο άνθρωπος αυτός είναι αμαρτωλός». Εκείνος τότε τους απάντησε: «Αν είναι αμαρτωλός, δεν το ξέρω· ένα ξέρω: πως, ενώ ήμουν τυφλός, τώρα βλέπω». Τον ρώτησαν πάλι: «Τι σου έκανε; Πώς σου άνοιξε τα μάτια;» «Σας το είπα κιόλας», τους αποκρίθηκε, «αλλά δεν πειστήκατε· γιατί θέλετε να το ξανακούσετε; Μήπως θέλετε κι εσείς να γίνετε μαθητές του;» Τον περιγέλασαν τότε και του είπαν: «Εσύ είσαι μαθητής εκείνου· εμείς είμαστε μαθητές του Μωυσή· εμείς ξέρουμε πως ο Θεός μίλησε στο Μωυσή, ενώ γι’ αυτόν δεν ξέρουμε την προέλευσή του». Τότε απάντησε ο άνθρωπος και τους είπε: «Εδώ είναι το παράξενο, πως εσείς δεν ξέρετε από πού είναι ο άνθρωπος, κι όμως αυτός μου άνοιξε τα μάτια. Ξέρουμε πως ο Θεός τούς αμαρτωλούς δεν τους ακούει, αλλά αν κάποιος τον σέβεται και κάνει το θέλημά του, αυτόν τον ακούει. Από τότε που έγινε ο κόσμος δεν ακούστηκε ν’ ανοίξει κανείς τα μάτια ενός γεννημένου τυφλού.Αν αυτός δεν ήταν από το Θεό δε θα μπορούσε να κάνει τίποτα». «Εσύ είσαι βουτηγμένος στην αμαρτία από τότε που γεννήθηκες», του αποκρίθηκαν, «και κάνεις το δάσκαλο σ’ εμάς;» Και τον πέταξαν έξω.

Α' Κύκλος 3η Κυριακή της Τεσσαρακοστή

Το Βάπτισμα ένα Σχέδιο ζωής .

Κυριακή 19 Μαρτίου 2017.

Στη σημερινή ευαγγελική περικοπή ο Ευαγγελιστής Ιωάννης μας παρουσιάζει τον Ιησού να συζητά με μια Σαμαρείτιδα που αναζήτα το Θεού ωστόσο δεν μπορεί να ξεφύγει και να δει πιο πέρα από τις προσωπικές προσδοκίες και αναμονές αγκυροβολημένες στο παρελθόν. Ο Ιησούς με μαεστρία οδηγεί την συνομιλήτρια του χωρίς να αγνοήσει το παρελθόν, να στρέψει το ενδιαφέρον της προς το μέλλον και να συνειδητοποιήσει το καινούργιο που φανερώνεται και ανανεώνει το πρόσωπο της οικουμένης.

Ανάγνωσμα από το κατά Ιωάννη ΄Αγιο Ευαγγέλιο (Ιω. 4,5-42)

Εκείνο τον καιρό ο Ιησούς έφτασε σε μια πόλη της Σαμάρειας που λεγόταν Συχάρ, κοντά στο χωράφι που είχε δώσει ο Ιακώβ στο γιο του τον Ιωσήφ. Εκεί βρισκόταν το πηγάδι του Ιακώβ. Ο Ιησούς, κουρασμένος από την πεζοπορία, κάθισε κοντά στο πηγάδι· ήταν γύρω στο μεσημέρι.

Οι μαθητές του είχαν πάει στην πόλη ν’ αγοράσουν τρόφιμα. Έρχεται τότε μια γυναίκα από τη Σαμάρεια να βγάλει νερό. Ο Ιησούς της λέει: «Δώσ’ μου να πιω». Εκείνη τού απάντησε: «Εσύ είσαι Ιουδαίος κι εγώ Σαμαρείτισσα. Πώς μπορείς να μου ζητάς να σου δώσω νερό να πιεις;» –επειδή οι Ιουδαίοι αποφεύγουν κάθε επικοινωνία με τους Σαμαρείτες. Ο Ιησούς της απάντησε: «Αν ήξερες τη δωρεά του Θεού και ποιος είν’ αυτός που σου λέει “δώσ’ μου να πιω”, τότε εσύ θα του ζητούσες κι εκείνος θα σου έδινε ζωντανό νερό». Του λέει η γυναίκα: «Κύριε, εσύ δεν έχεις ούτε καν κουβά, και το πηγάδι είναι βαθύ· από πού, λοιπόν, το ’χεις το τρεχούμενο νερό; Αυτό το πηγάδι μάς το χάρισε ο προπάτοράς μας ο Ιακώβ· ήπιε απ’ αυτό ο ίδιος και οι γιοι του και τα ζωντανά του. Μήπως εσύ είσαι ανώτερος απ’ αυτόν;» Ο Ιησούς της απάντησε: «Όποιος πίνει απ’ αυτό το νερό θα διψάσει πάλι· όποιος όμως πιει από το νερό που θα του δώσω εγώ δε θα διψάσει ποτέ, αλλά το νερό που θα του δώσω θα γίνει μέσα του μια πηγή που θ’ αναβλύζει νερό ζωής αιώνιας». Του λέει η γυναίκα: «Κύριε, δώσ’ μου αυτό το νερό για να μη διψάω, κι ούτε να έρχομαι ως εδώ για να το παίρνω».

Τότε ο Ιησούς της είπε: «Πήγαινε να φωνάξεις τον άντρα σου κι έλα εδώ». «Δεν έχω άντρα», απάντησε η γυναίκα. Ο Ιησούς της λέει: «Σωστά είπες, “δεν έχω άντρα”· 18γιατί πέντε άντρες πήρες κι αυτός που μαζί του τώρα ζεις δεν είναι άντρας σου· αυτό που είπες είναι αλήθεια». 19Του λέει η γυναίκα: «Κύριε, βλέπω ότι εσύ είσαι προφήτης· 20οι προπάτορές μας λάτρεψαν το Θεό σ’ αυτό το βουνό· εσείς όμως λέτε ότι στα Ιεροσόλυμα βρίσκεται ο τόπος όπου πρέπει κανείς να τον λατρεύει». «Πίστεψέ με, γυναίκα», της λέει τότε ο Ιησούς, «είναι κοντά ο καιρός που δε θα λατρεύετε τον Πατέρα ούτε σ’ αυτό το βουνό ούτε στα Ιεροσόλυμα. Εσείς οι Σαμαρείτες λατρεύετε αυτό που δεν ξέρετε· εμείς όμως λατρεύουμε αυτό που ξέρουμε, γιατί η σωτηρία έρχεται στον κόσμο από τους Ιουδαίους. Είναι όμως κοντά ο καιρός, ήρθε κιόλας, που οι πραγματικοί λάτρεις θα λατρεύσουν τον Πατέρα με τη δύναμη του Πνεύματος, που αποκαλύπτει την αλήθεια·με τη δύναμη... αλήθεια. Ή: πνευματικά και αληθινά. γιατί έτσι τους θέλει ο Πατέρας αυτούς που τον λατρεύουν. Ο Θεός είναι πνεύμα. Κι αυτοί που τον λατρεύουν πρέπει να τον λατρεύουν με τη δύναμη του Πνεύματος, που φανερώνει την αλήθεια». Του λέει τότε η γυναίκα: «Ξέρω ότι θα έρθει ο Μεσσίας, δηλαδή ο Χριστός· όταν έρθει εκείνος, θα μας τα εξηγήσει όλα». «Εγώ είμαι», της λέει ο Ιησούς, «εγώ, που σου μιλάω αυτή τη στιγμή».

Εκείνη την ώρα ήρθαν οι μαθητές του κι απορούσαν που συνομιλούσε με γυναίκα. Βέβαια, κανείς δεν του είπε «τι συζητάς;» ή «γιατί μιλάς μαζί της;» Τότε η γυναίκα άφησε τη στάμνα της, πήγε στην πόλη κι άρχισε να λέει στον κόσμο: «Ελάτε να δείτε έναν άνθρωπο που μου είπε όλα όσα έχω κάνει στη ζωή μου· μήπως αυτός είναι ο Μεσσίας;» Βγήκαν, λοιπόν, από την πόλη κι έρχονταν σ’ αυτόν.

Στο μεταξύ οι μαθητές τον παρακαλούσαν και του έλεγαν: «Διδάσκαλε, φάε κάτι». Αυτός όμως τους είπε: «Εγώ έχω να φάω τροφή που εσείς δεν την ξέρετε». Οι μαθητές έλεγαν μεταξύ τους: «Μήπως του ’φερε κανείς να φάει;» Αλλά ο Ιησούς τους είπε: «Δικιά μου τροφή είναι να εκτελώ το θέλημα εκείνου που με έστειλε, και να φέρω σε πέρας το έργο του. Εσείς συνηθίζετε να λέτε “τέσσερις μήνες ακόμη, κι έφτασε ο θερισμός”. Εγώ σας λέω: σηκώστε τα μάτια σας και κοιτάξτε τα χωράφια. Ασπροκοπούν από τα στάχυα τα ώριμα, έτοιμα κιόλας για το θερισμό. Ο θεριστής αμείβεται για τη δουλειά του και συνάζει καρπό για την αιώνια ζωή, έτσι ώστε μαζί να χαίρονται κι αυτός που σπέρνει κι αυτός που θερίζει. Γιατί εδώ αληθεύει η παροιμία “άλλος είναι που σπέρνει κι άλλος που θερίζει”. Εγώ σας έστειλα να θερίσετε καρπό που γι’ αυτόν εσείς δεν κοπιάσατε· άλλοι μόχθησαν, κι εσείς μπήκατε εκεί να θερίσετε το δικό τους κόπο».

Πολλοί από τους Σαμαρείτες εκείνης της πόλης πίστεψαν σ’ αυτόν, εξαιτίας της μαρτυρίας της γυναίκας που έλεγε: «Μου είπε όλα όσα έχω κάνει». Όταν λοιπόν οι Σαμαρείτες ήρθαν κοντά του, τον παρακαλούσαν να μείνει μαζί τους· κι έμεινε εκεί δύο μέρες. Έτσι, πίστεψαν πολύ περισσότεροι ακούγοντας τα λόγια του κι έλεγαν στη γυναίκα: «Η πίστη μας δε στηρίζεται πια στα δικά σου λόγια· γιατί εμείς οι ίδιοι τον έχουμε τώρα ακούσει και ξέρουμε πως πραγματικά αυτός είναι ο σωτήρας του κόσμου, ο Χριστός».

Λόγος του Κυρίου

Ο Ιησού είναι εκείνος που παίρνει την πρωτοβουλία να αρχίσει τον διάλογο με την Σαμαρείτισσα Ξεκινά από κάτι το πολύ συγκεκριμένο: από την καθημερινότητα και την ανθρωπιά. Ζητά από τη Σαμαρείτισσα που ήρθε στο πηγάδι όπου εκείνος αναπαυόταν, λίγο από το νερό που θα αντλήσει για να ξεδιψάσει. Η ανώνυμη γυναίκα στην οποία απευθύνεται ο Ιησούς είναι Σαμαρείτισσα και για τους Ιουδαίους, όπως εκείνος, οι Σαμαρείτες είναι εχθροί και οι συναναστροφές μαζί τους δεν επιτρέπονται. Ακόμη ένας Ιουδαίος που σέβεται τον εαυτόν του, δεν πρέπει δημόσια να συναναστρέφεται με μια γυναίκα πόσο μάλλον όταν αυτή είναι Σαμαρείτισσα και αμφιβόλου ηθικής, ο ευαγγελιστής σημειώνει ότι είχε συμβιώσει με περισσότερους του ενός άνδρες. Ο Ιησούς, ωστόσο σπάει όλα τα ταμπού και προσφέρει την συμπάθειά του και την εμπιστοσύνη του σ΄ αυτή την άγνωστη και αμαρτωλή. Οι άνθρωποι συνηθίζουν να υψώνουν πολλούς τοίχους αναμεταξύ τους και να εμποδίζουν την πραγματική επικοινωνία μεταξύ τους: όλες οι αιτίες για να υψωθούν τέτοια τείχη είναι καλές: η ιστορία τους, η εθνότητα του, η φυλή τους, η οικονομική, η μορφωτική, πολιτιστική, κοινωνική και θρησκευτική υπόστασή τους κοκ.

Ο Ιησούς δεν της απευθύνει λόγο επικριτικό ή ηθικολογικό ακόμη χειρότερα καταδικαστικό, αλλά ένα λόγο διακριτικό προσηνή και πνευματώδη μιας και επωφελείται από μια σειρά παρεξηγήσεων για να διευκολύνει την επικοινωνία. Αξιοποιεί μάλιστα και τον συναισθηματικό της κόσμο, ώστε να έχει πρόσβαση στην καρδιά της και να την κάνει ευαίσθητη στο να ακούσει το λόγο του.

Α' Κύκλος - 2η Κυριακή της Τεσσαρακοστής

Κυριακή 12 Μαρτίου 2017

" Σηκωθείτε και μη φοβάστε! "

Τη Μεταμόρφωση του Ιησού την αναφέρουν και τα τρία συνοπτικά Ευαγγέλια, δηλ. Μάρκος, Ματθαίος, Λουκάς (Mκ 9,2-8 ; Λκ 9, 28-36), ακόμη και η δεύτερη επιστολή του Πέτρου κάνει μια αναφορά (2Πε 1,16-18). Το Ευαγγέλιο του Ματθαίου, που η σημερινή λειτουργία μας προτείνει στη μελέτη (17, 1-8), την τοποθετεί αμέσως μετά την πρώτη αναγγελία του Ιησού στους μαθητές του για το επικείμενο πάθος του, αλλά και τις αναγκαίες προϋποθέσεις, θα λέγαμε, της ακολουθίας. Οι μαθητές του Ιησού δεν κατανόησαν σε όλο το βάθος αυτή την αναγγελία, αλλά η ταραχή τους ήταν μεγάλη.

Ανάγνωσμα από το κατά Ματθαίο άγιο Ευαγγέλιο (Μτ 17, 1-8)

Εκείνο τον καιρό ο Ιησούς παίρνει μαζί του τον Πέτρο και τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη τον αδελφό του και τους ανεβάζει μόνους σ' ένα ψηλό βουνό. Και μεταμορφώθηκε μπροστά τους και το πρόσωπό του έλαμψε σαν τον ήλιο, ενώ τα φορέματά του έγιναν λευκά σαν το φως. Και ιδού, τους εμφανίσθηκαν ο Μωυσής και ο Ηλίας που συνομιλούσαν μαζί του. Κι ο Πέτρος είπε στον Ιησού: "Κύριε, είναι ωραίο να μείνουμε εδώ. Αν θέλεις, θα κάμω εδώ τρεις σκηνές: μια για σένα, μια για το Μωυσή και μια για τον Ηλία". Κι ενώ ακόμα αυτός μιλούσε, μια φωτεινή νεφέλη τους σκέπασε. Και ιδού, μια φωνή ακούσθηκε απ' τη νεφέλη που έλεγε: "Αυτός είναι ο αγαπητός μου Υιός. Σ' αυτόν έθεσα την ευαρέσκειά μου. Αυτόν να ακούτε!". Όταν οι μαθητές το άκουσαν έπεσαν με το πρόσωπο στη γη και φοβήθηκαν πολύ. Κι ο Ιησούς πλησίασε και αγγίζοντάς τους, είπε: "Σηκωθείτε και μη φοβάσθε!". Και σηκώνοντας τα μάτια τους δεν είδαν κανένα, παρά αυτόν, τον Ιησού, μόνο.

Λόγος του Κυρίου

Η Μεταμόρφωση είναι μια φευγαλέα πρόγευση της Ανάστασης, ως επιβράβευση στον Ιησού γιατί ξεπέρασε τους πειρασμούς και έμεινε πιστός στην αποστολή του ό,τι και αν αυτή κοστίζει και ως ενθάρρυνση για το πάθος στο οποίο πάει να συναντήσει. Ο Ιησούς πρόκειται να αναστηθεί, αλλά περνώντας μέσα από το πάθος και το Σταυρικό θάνατο. Οι τρεις μαθητές, ο Πέτρος ο Ιωάννης και ο Ιάκωβος, είναι οι τρεις πρώτοι που ο Ιησούς κάλεσε και τώρα τους παίρνει μαζί του για να προγεύονταν και αυτοί τη δόξα της αναστάσεως ως ενθάρρυνση. Είναι, όμως, τελικά οι τρεις μαθητές που στη Γεσθημανή θα κάνουν την εμπειρία της αδυναμίας να εγκαρτερήσουν στην προσευχή μαζί του και όταν τον συλλάβουν θα τον εγκαταλείψουν. Μπροστά στο Σταυρό θα μείνουν η Μητέρα του, η Μαρία του Κλωπά, η Μαρία η Μαγδαληνή και ο Ιωάννης.

Ο Μωυσής και ο Ηλίας, προσωποποίηση του Νόμου και των Προφητών, που συζητούν με τον Ιησού, συνοψίζουν την πρώτη συμφωνία φιλίας του Θεού με τον άνθρωπο, την Παλαιά Διαθήκη. Είναι οι πιο κατάλληλες μορφές που μπορούν να μας βοηθήσουν να κατανοήσουμε το ποιος είναι και πώς είναι ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ.

Ο Μωυσής, ο οποίος καλέστηκε να είναι ο αρχηγός, ο νομοθέτης, ο καθοδηγητής και ο διαμορφωτής ενός έθνους, ο οποίος έμαθε να αναγνωρίζει την παρουσία του Θεού μέσα στην καταχνιά της καθημερινότητας και της αδυναμίας, ο οποίος γεύτηκε την πίκρα της αμφισβήτησης και της εγκατάλειψης εκείνων, για τους οποίους ανάλωσε όλη του τη ζωή, ενώ θα έπρεπε να είναι το σημείο αναφοράς τους και ο οποίος τελικά τη Γη της Επαγγελίας την είδε από μακριά, αλλά ποτέ δεν αμφέβαλε ότι ο Θεός ήταν μαζί του.

Ο Ηλίας πολέμησε με πάθος την ειδωλολατρία και τη διαφθορά των αρχόντων της εποχής του. Γι’ αυτό και γνώρισε το διωγμό, τη φυγή και τη μοναξιά της ερήμου, αλλά και τη χαρά της παρηγορητικής παρουσίας του Θεού.

1η Κυριακή της Τεσσαρακοστής

Κυριακή  5 Μαρτίου 2017

Της κάθε γέννησης και αναγέννησης, προηγούνται οι πόνοι.

Την περασμένη Τετάρτη με μια τελετή λιτή, που αγγίζει την καρδιά, στην οποία ο Ιερέας τοποθετεί στάχτη στο μέτωπο των πιστών, αρχίσαμε την Τεσσαρακοστή. Η Λειτουργία της Εκκλησίας μας για μια ακόμη φορά καλεί τους πιστούς σε ριζική μεταστροφή στον φιλεύσπλαχνο Θεό και εναπόθεση της απόλυτης εμπιστοσύνης και ελπίδας μας στο έλεός του.

Η Τεσσαρακοστή αρχίζει με τη χειρονομία της επίθεσης της στάχτης και ολοκληρώνεται με την ευλογία του νερού του Βαπτίσματος ή το βάπτισμα των κατηχουμένων όπου υπάρχουν, κατά την Πασχαλινή αγρυπνία.

H στάχτη μιλά για την καταστροφή και το θάνατο, το νερό είναι η πηγή της ζωής και της αναγέννησης. Η πίστη μας πολλές φορές είναι σαν τη στάχτη, ζεστή στην αρχή, χλιαρή στη συνέχεια και εύκολα κρυώνει και γίνεται ασυνεπής! Η ελπίδα μας, εύκολα διασκορπίζεται από τον άνεμο της απογοήτευσης. Στάχτες και ο κόσμος μας, πόλεμοι, αδικίες, εκμετάλλευση κλπ.

Αρχίσαμε μια πορεία σαράντα ημερών, που μέσα από μια πιο έντονη αυτοσυγκέντρωση, αυτοκριτική και προσευχή και με έργα μετάνοιας, να φτάσουμε να αναζωογονήσουμε τη σπίθα της πίστεως που το Πνεύμα του Θεού ζωογονεί και δεν αφήνει να σβήσει, με την ανανέωση των υποσχέσεων του Βαπτίσματος στην Πασχαλινή αγρυπνία.

Φάρος προσανατολισμού σε αυτή την πορεία μας και ποιμένας που μας ανοίγει το δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουμε, είναι ο Ιησούς.

Από το κατά Ματθαίο άγ. Ευαγγέλιο (Μτ 4,1-11)

Προσθήκη λεζάντας

Ο Ιησούς οδηγήθηκε από το Πνεύμα στην έρημο για να αντιμετωπίσει τους πειρασμούς του διαβόλου. Σαράντα μέρες και σαράντα νύχτες δεν έφαγε τίποτε ο Ιησούς· ύστερα όμως πείνασε. Τότε εμφανίστηκε αυτός που βάζει σε πειρασμό τους ανθρώπους και του είπε: «Αν είσαι Υιός του Θεού, πες να γίνουν αυτές οι πέτρες ψωμιά». Ο Ιησούς όμως του αποκρίθηκε: «Ο άνθρωπος, λέει η Γραφή,δε ζει μόνο με ψωμί, αλλά με κάθε λόγο που βγαίνει από το στόμα του Θεού».

Ύστερα τον οδήγησε ο διάβολος στην άγια πόλη, την Ιερουσαλήμ και τον έστησε στο πιο ψηλό μέρος του ναού και του είπε: «Αν είσαι Υιός του Θεού, πέσε κάτω· γιατί η Γραφή λέει:Θα δώσει εντολή για σένα στους αγγέλους του και θα σε σηκώσουν στα χέρια τους,για να μη σκοντάψει σε πέτρα το πόδι σου».

Μα ο Ιησούς του είπε: «Αλλού όμως λέει η Γραφή: δεν πρέπει να βάλεις σε δοκιμασία τον Κύριο, το Θεό σου».

Πάλι τον οδήγησε ο διάβολος σ’ ένα πολύ ψηλό βουνό και του έδειξε όλα του κόσμου τα βασίλεια και τη λαμπρότητά τους. Ύστερα του είπε: «Όλα αυτά θα σου τα δώσω, αν πέσεις και με προσκυνήσεις». Ο Ιησούς όμως του απάντησε: «Φύγε από μπροστά μου, σατανά! Η Γραφή το λέει καθαρά: μόνο τον Κύριο το Θεό σου θα προσκυνάς και μόνο αυτόν θα λατρεύεις».

Τότε ο διάβολος άφησε τον Ιησού, και άγγελοι Θεού ήρθαν και τον υπηρετούσαν.

Λόγος του Κυρίου

Και ο Ιησούς «πειράχθηκε». Το Ευαγγέλιο κατά Ματθαίο μας παρουσιάζει τους πειρασμούς συνοπτικά: οι πειρασμοί του ψωμιού, του γοήτρου, της εξουσίας. Οι πειρασμοί, της δύναμης, της προβολής, της επιβολής, της συσσώρευσης αγαθών, οι πειρασμοί του τότε, αλλά και του σήμερα. Και σήμερα οι πειρασμοί, ο πειρασμός, αναζητά μια κερκόπορτα, προσπαθώντας να μας πείσει ότι μόνο κάτω από τον αστερισμό των παραπάνω μπορούμε να έχουμε μια ζωή ολοκληρωμένη, για να περάσει στην καρδιά μας και να δηλητηριάσει τη ζωή.

Πέτρα – ψωμί: Θέλεις να έχεις μια ζωή γεμάτη και καλύτερη; Ότι το καλύτερο αλλά μην στεγανώσεις την καρδιά σου κυνηγώντας πράγματα και αγαθά, γόητρο και εξουσία. Μπορείς να δώσεις πολύ ψωμί από τις πέτρες, πολλαπλοί να σε ακολουθήσουν και πολλές ψευδαισθήσεις να συνάξεις αλλά και να μοιράσεις, θα έχουν όμως χωμάτινη υφή, πρόσκαιρη, ανεμομαζώματα, διαβολοσκορπίσματα. Αντίθετα αναζήτησε τις αξίες που έχουν την υφή «του Λόγου» που βγήκε από το στόμα του Θεού, που είναι πνοή ζωής. Πάρε την τροφή σου από το στόμα του Θεού. Το Θεού που από αγάπη σε δημιούργησε, από αγάπη ζεις για να μοιράσεις αγάπη συμβάλλοντας στο κοινό καλό.