Πρωτη του Έτους γιορτή της Μητρότητας της Παναγίας

Η αρχή το ήμισυ του παντός

Οκτώ ημέρες μετά τα Χριστούγεννα, γιορτάζουμε τη Μητρότητα της Παναγίας και αρχή του έτους και διαβάζουμε την ίδια ευαγγελική περικοπή των Χριστουγέννων.

Τα Χριστούγεννα, το γεγονός της Γέννησης του Ιησού του Χριστού του Θεού, της Ενσάρκωσης του Θεού, δεν είναι εύκολο κάποιος να τα καταλάβει.

Από το κατά Λουκά άγιο Ευαγγέλιο Λκ 2,16-21

Εκείνο τον καιρό οι βοσκοί πήγαν τρέχοντας και βρήκαν τη Μαριάμ και τον Ιωσήφ, και το βρέφος ξαπλωμένο στο παχνί. Όταν τους είδαν, τους διηγήθηκαν τα λόγια που τους είπε ο άγγελος γι’ αυτό το παιδί. Όλοι όσοι τα άκουσαν έμειναν κατάπληκτοι μ’ αυτά που τους είπαν οι βοσκοί. Η Μαριάμ διατηρούσε όλα αυτά τα λόγια στην καρδιά της και τα σκεφτόταν συνεχώς. Οι βοσκοί γύρισαν πίσω δοξάζοντας και υμνώντας το Θεό για όλα όσα άκουσαν και είδαν· ήταν όλα όπως τους είχαν ειπωθεί.

Λόγος του Κυρίου

Η ευαγγελική περικοπή παρουσιάζει την Παναγία τρεις φορές με την κατεξοχήν ιδιότητά της που την καθιερώνει στη συνείδηση όλων μας ως Μητέρα, με διακριτική παρουσία. Ο Ευαγγελιστής, με μια παρατήρηση - επισήμανση : “ H Μαριάμ διατηρούσε όλα αυτά τα λόγια στην καρδιά της και τα μελετούσε συνεχώς”, την προτείνει ως παράδειγμα του κάθε μαθητή του Υιού της. Διατηρούσε: Όχι απλά θαύμαζε πρόσκαιρα και έπειτα γύριζε στην καθημερινότητά της και κάτι της έμενε ως ευχάριστη ανάμνηση. Τα μελετούσε: Που σημαίνει ενεργή επεξεργασία των γεγονότων, προσπάθεια κατανόησης και εμβάθυνσης. Αναζητούσε το χρυσό νήμα που έδενε μαζί τα αντίθετα: “ένα στάβλο” και “ένα πλήθος αγγέλων”, μια “φάτνη” και “ένα βασίλειο που δεν έχει τέλος”. Ας ενωθούμε και εμείς Μαζί της και ας κρατήσουμε, όχι την απλή έκπληξη και θαυμασμό, αλλά περισσότερο, όπως εκείνη, την απορία που λαχταρά να κατανοήσει το γεγονός: ότι ο Θεός ο Παντοδύναμος ξεκινά πάντα από και με, τα μικρά πράγματα, για να δημιουργήσει τα Μεγάλα και να αποκαλύψει την αλήθεια που φανερώνουν, τον προσανατολισμό που δείχνουν.

Μια τελευταία παρατήρηση που αφορά το πρώτο Ανάγνωσμα, που με μια ευχάριστη συγκυρία προτείνεται στη μελέτη μας μια μέρα που είναι και η πρώτη του νέου έτους.

Ο Κύριος είπε στο Μωυσή: «Όταν ο Ααρών και οι γιοι του θα ευλογούν το λαό του Ισραήλ, θα τους ορίσεις να λένε αυτά τα λόγια: “Ο Κύριος να σε ευλογεί και να σε φυλάει. Ο Κύριος να σε φωτίσει με το φως του Προσώπου Του και να σε ελεήσει. Ο Κύριος να σου συμπαραστέκεται και να σου δίνει ειρήνη”. Με αυτόν τον τρόπο θα διακηρύττουν το όνομά μου στους Ισραηλίτες και θα τους θυμίζουν ότι είναι λαός μου, κι εγώ θα τους ευλογώ».

Δεν διευκρινίζει ποιον από το λαό μπορεί να ευλογεί, άρα όλους, το αξίζουν ή δεν το αξίζουν.

Η ευλογία του Θεού δεν είναι τα πλούτη, δεν είναι η τύχη, δεν είναι το γόητρο, αυτό που λέμε επιτυχία, δεν είναι η υγεία, δεν είναι η μακροζωία. Αλλά το φως του προσώπου του που μας φωτίζει. Ένα φτωχό παράδειγμα για να προσεγγίσουμε το μυστήριο. Το πρόσωπο του καθενός είναι η είσοδος, η αποκάλυψη της καλής καρδιάς. Ας αναλογισθούμε τι μας συμβαίνει όταν συναντήσουμε στο δρόμο μας ένα πρόσωπο “καλοκάγαθο”. Να μας δώσει τη χάρη του.

Δεν ξέρω με τον καινούργιο χρόνο τι ο Καλός Θεός θα μου χαρίσει. Ξέρω, όμως, ότι με καταλαβαίνει και θα είναι έτοιμος να συγχωρήσει τα λάθη και τις αμαρτίες μου, θα είναι συνοδοιπόρος μου. Θα σκύβει επάνω μου και θα έχει κάτι καλό να μου δώσει.

__________________

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2017

Από τότε που έστησε τη σκηνή του ανάμεσά μας

όλα είναι δυνατά.

 

Απο το κατα Λουκά Αγ. Ευαγγέλιο: Λκ 2,1-20

Η γιορτή των Χριστουγέννων δεν είναι μια συναισθηματική γιορτή της επετείου της γεννήσεως του Ιησού από τη Ναζαρέτ και δεν είναι ούτε η τελετουργική ανάμνηση του ιστορικού γεγονότος της γέννησης του Ιησού. Είναι γιορτή επειδή ήρθε κάποιος για να μας θυμίσει την ταυτότητα μας και να μας πει ότι: «το μέλλον σας είναι εδώ!» Γιορτάζουμε τη νέα διευθέτηση και ανακατάταξη όλων των πραγμάτων!!!

Τις ημέρες εκείνες ο Καίσαρας Αύγουστος έβγαλε διάταγμα να απογραφεί όλη η οικουμένη. Η απογραφή αυτή ήταν η πρώτη που έγινε όταν έπαρχος της Συρίας ήταν ο Κυρήνιος. Όλοι πήγαιναν, λοιπόν, να απογραφούν, καθένας στον τόπο της καταγωγής του.

Στη Ρώμη, την πρωτεύουσα, φαίνεται να παίρνονται ιστορικές αποφάσεις. Όμως στην Βηθλεέμ συμβαίνουν κοσμογονικές ανακατατάξεις και εκεί αρχίζει η ανασυγκρότηση της ανθρώπινης ιστορίας.

Ανέβηκε κι ο Ιωσήφ από τη Ναζαρέτ, πόλη της Γαλιλαίας, στην Ιουδαία, για να απογραφεί στην πόλη Δαβίδ, που ονομάζεται Βηθλεέμ, επειδή καταγόταν από την οικογένεια και τη γενιά του Δαβίδ. ΄Ολα αυτά συμβαίνουν όχι σε έναν μυθολογικό χρόνο, κάποτε και κάπου, αλλά σε μια συγκεκριμένη ιστορική περίοδο, με συγκεκριμένες παραμέτρους ανθρώπων και γεγονότων που, όποιος είναι καλής πίστεως και θέλησης άνθρωπος, μπορεί να ελέγξει την ιστορική αλήθεια του γεγονότος. Είναι ένα ιστορικό γεγονός, που περιγράφεται με απόλυτη και απέριττη απλότητα χωρίς να μυθοποιείται, ελάττωμα που έχουμε ακόμη και εμείς σήμερα δηλαδή να μυθοποιούμε γεγονότα που συμβαίνουν γύρω μας και που νομίζουμε ότι είναι σημαντικά.

Είχε μαζί του και τη Μαριάμ, τη μνηστή του, η οποία ήταν έγκυος. Τον καιρό που αυτοί ήταν εκεί, ήρθε η ώρα της Μαριάμ να γεννήσει, και γέννησε τον γιο της τον πρωτότοκο. Τον σπαργάνωσε και τον ξάπλωσε σ’ ένα παχνί, γιατί δε βρήκαν μέρος στο πανδοχείο. Γιορτάζουμε εκείνο το γεγονός, την γέννηση του Ιησού και όχι τα γενέθλια. Γιορτάζουμε το γεγονός που έκανε τον κόσμο να εισέλθει σε μια πορεία με νέα κατεύθυνση : είναι ο Θεός που έρχεται να συναντήσει τον άνθρωπο, είναι ο Θεός που δείχνει, ακόμη μια φορά, εμπιστοσύνη στον άνθρωπο παρ’ όλες τις απιστίες του ανθρώπου. Είναι ο Μεγάλος που πάει σε συνάντηση των μικρών. Το κέντρο του γεγονότος δεν είναι η πόλη αλλά η ύπαιθρος. Ο ναός, είναι ο στάβλος. Η ιστορία ξαναρχίζει από τους μικρούς και τους τελευταίους.

Στην περιοχή εκείνη βρίσκονταν βοσκοί που έμεναν στο ύπαιθρο και φύλαγαν βάρδιες τη νύχτα για το κοπάδι τους. Σ’ αυτούς παρουσιάστηκε ένας άγγελος Κυρίου και τους περιέβαλε θεϊκή λαμπρότητα. Εκείνοι κατατρόμαξαν, αλλά ο άγγελος τους είπε: «Μην τρομάζετε! Είναι ένα γεγονός παρηγορητικό και χαρούμενο όπου ο Θεός επεμβαίνει (άγγελος) και η επέμβασή του γίνεται για να προστατέψει και να προωθήσει τη ζωή. Το ιστορικό γεγονός, από μόνο του, μπορεί να έχει πολλά νοήματα, προς αποφυγή παρεξηγήσεων χρειάζονται διευκρινίσεις, επειδή, στην προκειμένη περίπτωση, η γέννηση ενός ανθρώπου είναι ανοιχτή σε πάρα πολλές ερμηνείες.

Σας φέρνω ένα χαρμόσυνο άγγελμα, που θα γεμίσει με χαρά μεγάλη όλο τον 

Α Κύκλος 4η Κυριακή της Παρουσίας

Ο Θεός κάνει μεγάλες τις καρδιές των ανθρώπων για να αγαπάνε

Κυριακή  18  Δεκεμβρίου 2016

Στα δυο πρώτα κεφάλαια του ευαγγελίου του ο Ματθαίος, παρουσιάζει τα διαπιστευτήρια του Ιησού Μεσσία. Με την γενεαλογία του Ιησού δηλώνει ότι αυτός είναι μέλος της γενιάς του Δαυίδ και πραγματικός άνθρωπος, και εξ αυτού του λόγου και τις σχέσεις του με τους ανθρώπους. Η σημερινή περικοπή αρχίζει με την διήγηση της γέννησης του Ιησού, όπου παρουσιάζει τον Θεό ως πρωταγωνιστή . Ο Ιωσήφ και η Μαρία είναι παρόντες μόνο με την διαθεσιμότητα τους, δεν λένε τίποτε και με τα ονόματα που του αποδίδει ,Ιησούς και Εμμανουήλ, περιγράφει τη σχέση του με τον Θεό.

Ανάγνωσμα από το κατά Ματθαίο άγιο Ευαγγέλιο (Μτ. 1,18-24)

Προσθήκη λεζάντας

Η γέννηση του Ιησού Χριστού έγινε ως εξής: Η μητέρα του, η Μαρία, αρραβωνιάστηκε με τον Ιωσήφ. Προτού όμως συνευρεθούν, έμεινε έγκυος με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος. Ο μνηστήρας της ο Ιωσήφ, επειδή ήταν δίκαιος και δεν ήθελε να τη διαπομπεύσει, αποφάσισε να διαλύσει τον αρραβώνα, χωρίς επίσημη διαδικασία. Όταν όμως κατέληξε σ’ αυτή τη σκέψη, του εμφανίστηκε στον ύπνο του ένας άγγελος σταλμένος από το Θεό και του είπε: «Ιωσήφ, απόγονε του Δαβίδ, μη φοβάσαι α πάρεις στο σπίτι σου τη Μαριάμ, τη γυναίκα σου, γιατί το παιδί που περιμένει προέρχεται από το Άγιο Πνεύμα. Θα γεννήσει γιο, και θα του δώσουν το όνομα Ιησούς, γιατί αυτός θα σώσει το λαό του από τις αμαρτίες τους».

Με όλα αυτά που έγιναν, εκπληρώθηκε ο λόγος του Κυρίου, που είχε πει ο προφήτης : Η παρθένος θα μείνει έγκυος και θα γεννήσει γιο, και θα του δώσουν το όνομα Εμμανουήλ, που σημαίνει, ο Θεός είναι μαζί μας. Όταν ξύπνησε ο Ιωσήφ, έκανε όπως τον πρόσταξε ο άγγελος του Κυρίου και πήρε στο σπίτι του τη Μαρία τη γυναίκα του. Και δεν είχε συζυγικές σχέσεις μαζί της· ωσότου γέννησε το γιο της τον πρωτότοκο και του έδωσε το όνομα Ιησούς.

Λόγος του Κυρίου

Σε πρώτη ανάγνωση ο ευαγγελιστής φαίνεται να περιγράφει τα γεγονότα από τη μεριά του Ιωσήφ, τον οποίο χαρακτηρίζει «δίκαιο» επειδή, με περίσσια ευαισθησία και διακριτικότητα, προσπαθεί να αντιμετωπίσει τη δύσκολη κατάσταση στην οποία βρέθηκε με την εγκυμοσύνη της Μαρίας και διότι τελικά υπακούει στο Θεό. Ο όρος ‘Δίκαιος’ στην Αγ. Γραφή δηλώνει τον άνθρωπο που όχι μόνο σέβεται το Θεό, αλλά που είναι ανοιχτός στο θέλημα του Θεού και αναγνωρίζει τα δικαιώματά Του και στις σχέσεις του με τους άλλους ανθρώπους κυριαρχεί ο σεβασμός , είναι φιλεύσπλαχνος και αναγνωρίζει τα δικαιώματά των άλλων. Ο Ιωσήφ, λοιπόν, έχει να διαλέξει μεταξύ του Νόμου, με τη δημόσια καταγγελία και διαπόμπευση, και της αποπομπής χωρίς νομικές παρενέργειες επειδή θέλει να προφυλάξει τη Μαρία από τη δημόσια διαπόμπευση διότι την αγαπά και τη σέβεται. Ίσως καταλαβαίνει ότι κάτι ιδιαίτερα μεγάλο συμβαίνει και ότι είναι ο Θεός σε δράση και ο ίδιος θέλει να παραμερίσει, να μην παρέμβει. Τότε επεμβαίνει ο Θεός και του δίνει να καταλάβει ότι τα όνειρα του Θεού αλλά και του δίκαιου είναι τα ίδια, δηλαδή, να προστατεύεται η ζωή, το παιδί. ΄ Ετσι το δίλημμα δεν υπάρχει πια.

Η Παναγία, σε όλη τη διήγηση, είναι παρούσα δίπλα στον Ιωσήφ και στο Γιό της. Συμμερίζεται τα πάντα , αλλά μέχρι εκεί, απλά είναι στη σκιά Του.

Πρωταγωνιστής είναι ο Θεός μέσω του αγγέλου (ο Θεός , αν και είναι ‘ο τελείως Άλλος’ από τον άνθρωπο, δεν σημαίνει ότι είναι απρόσιτος και γίνεται κοντινός στον άνθρωπο= άγγελος). Ο άγγελος αρχίζει το διάλογο του με τον άνθρωπο με ένα λόγο: “Μη φοβάσαι”, είναι ένας λόγος ενθαρρυντικός και καθησυχαστικός γιατί πάντοτε Εκείνος (ο Θεός) επεμβαίνει όταν η ζωή χρειάζεται υπεράσπιση. Όπως και στον Ευαγγελισμό, όταν η ζωή αρχίζει να αναδύεται.

Α΄Κυκλος 3η Κυριακή της Παρουσίας 2016

Ζητά εμπιστοσύνη και προσφέρει ελπίδα και μέλλον.

Κυριακή 11 Δεκεμβρίου 20116

Η σημερινή ευαγγελική σελίδα μάς παρουσιάζει δύο πίνακες. Ο ένας μας περιγράφει τις αμφιβολίες του Ιωάννη μπροστά στο έργο του Ιησού. Ο άλλος τον Ιησού που εκθειάζει την προσωπικότητα και το έργο του Ιωάννη.

Ανάγνωσμα από το κατά Ματθαίο Άγιο Ευαγγέλιο (Μτ 11, 2-11)

Ο Ιωάννης, που βρισκόταν στη φυλακή, άκουσε για τα έργα του Χριστού, κι έστειλε δύο από τους μαθητές του να τον ρωτήσουν: «Εσύ είσαι ο Μεσσίας που πρόκειται να έρθει ή να περιμένουμε κανέναν άλλο;» Ο Ιησούς τους αποκρίθηκε: «Να πάτε και να πείτε στον Ιωάννη αυτά που ακούτε και βλέπετε: Τυφλοί ξαναβλέπουν και κουτσοί περπατούν, λεπροί καθαρίζονται και κουφοί ακούν,

νεκροί ανασταίνονται και φτωχοί ακούνε το χαρμόσυνο άγγελμα. Και μακάριος είναι όποιος δε χάσει την εμπιστοσύνη του σ’ εμένα».

Ενώ έφευγαν οι απεσταλμένοι του Ιωάννη, ο Ιησούς άρχισε να μιλάει γι’ αυτόν στον κόσμο: «Τι βγήκατε να δείτε στην έρημο; Ένα καλάμι που το πάει πέρα δώθε ο άνεμος; Ή μήπως βγήκατε να δείτε κανέναν ντυμένο με πολυτελή ρούχα; Αυτοί που φορούν τα πολυτελή ρούχα βρίσκονται στα ανάκτορα. Εσείς όμως τι βγήκατε να δείτε; Κανέναν προφήτη; Ναι, σας βεβαιώνω μάλιστα πως αυτός είναι περισσότερο από προφήτης, γιατί είναι αυτός για τον οποίο λέει η Γραφή:

Εγώ στέλνω τον αγγελιοφόρο μου πριν από σένα, για να προετοιμάσει το δρόμο σου.

Σας βεβαιώνω πως μάνα δε γέννησε ως τώρα άνθρωπο πιο μεγάλο από τον Ιωάννη το Βαπτιστή. Ο πιο μικρός όμως στη βασιλεία του Θεού είναι μεγαλύτερος του.

Λόγος του Κυρίου.

Ο Ιωάννης, με το κήρυγμά του, δεν είχε προσθέσει κάτι το καινούργιο στο παραδοσιακό προφητικό κήρυγμα σχετικά με τη μεσσιανική αναμονή, απλά τόνιζε την αναγκαιότητα και την επιτακτικότητα να παρθούν σωστές και δυνατές αποφάσεις εδώ και τώρα, ενόψει του ερχομού του Μεσσία, αλλά και μετά από τον ίδιο πια το Μεσσία, με τις οποίες θα εγκαινίαζε τον καινούργιο κόσμο της Βασιλείας του Θεού.

Ο Ιωάννης, με το ίδιο πάθος, είχε αναγγείλει τον ερχομό του Μεσσία, τον αναγνώρισε και τον υπέδειξε στο πρόσωπο του Ιησού από τη Ναζαρέτ. Περίμενε, λοιπόν, από αυτόν να αποδώσει άμεση και ριζική δικαιοσύνη και να πατάξει κάθε απιστία και διαφθορά. Ο Ιησούς, όμως, με την ήπια και ανεκτική συμπεριφορά του, παρηγορούσε, γιάτρευε και συγχωρούσε κάθε είδους αμαρτωλό, αντί να καταδικάζει και να τιμωρεί. Όλα αυτά του φαινόταν ότι δεν ανταποκρινόταν στις προσδοκίες του.

Ο Ιωάννης, στη φυλακή πια εξαιτίας της συνέπειάς του, και οι μαθητές του απορούσαν με το νεαρό Ραβί από τη Ναζαρέτ, γιατί δεν είχε ακόμη αναλάβει με τρόπο δραστικό, αποφασιστικό και επιβλητικό, να κάνει την απαιτούμενη κάθαρση. Πολλές φορές η ζωή μάς φέρνει σε δύσκολη θέση μιας και οι ιδέες μας δεν μας αφήνουν να δούμε και να κατανοήσουμε το καινούργιο που έρχεται να μας συναπαντήσει. Στέλνει, λοιπόν, μια αντιπροσωπεία των μαθητών του στον Ιησού για να ξεδιαλύνουν τα πράγματα.

Ο Ιησούς με την απάντησή του δείχνει το ‘καινούργιο’ που έχει να προσφέρει. Δεν προσπαθεί να προβληθεί και να επιβληθεί. Τα θαύματα που κάνει δεν τα παρουσιάζει ως δυνάμεις επιβολής και προβολής, αλλά ως σημεία του φιλεύσπλαχνου Θεού που μπαίνει μέσα στην ιστορία, όχι για να τιμωρήσει, αλλά να συγχωρήσει και να γιατρέψει την τραυματισμένη ανθρωπότητα. Προτείνει τη ζωή και το έργο του και αφήνει τον άλλο να παρατηρήσει και, αφού καταλάβει, να αποφασίσει αν θα τον ακολουθήσει ή όχι, και αν το έργο του είναι, δηλαδή, “σημεία» που μαρτυρούν την «ταυτότητά του» ως τον απεσταλμένο του ευσπλαχνικού Θεού, ώστε ελεύθερα και υπεύθυνα να μπορεί ο παρατηρητής, ο ακροατής του, να τον δεχτεί, να του εμπιστευτεί το μέλλον του και το νόημα της ζωής του.

Α΄Κυκλος 2η Κυριακή της Παρουσίας 2016

.

Μετανοώ και ονειρεύομαι τον καινούργιο κόσμο της Βασιλεία του Θεού, που έρχεται

Κυριακή 4 Δεκεμβρίου 2016

Ο Ευαγγελιστής Ματθαίος μάς παρουσιάζει τη μορφή και τη δραστηριότητα του Ιωάννη του Βαπτιστή στην έρημο της Ιουδαίας. Έχουμε μια γεωγραφική υπόδειξη ότι ο Ιωάννης δρούσε στην Ιουδαία, στο Νότο, ενώ ο Ιησούς στη Γαλιλαία, στο Βορρά. Για το Ματθαίο η δραστηριότητα του Ιωάννη είναι αποκλειστικά προσανατολισμένη στο να προετοιμάσει το λαό, πρώτα να αναγνωρίσει και στη συνέχεια να δεχτεί “Εκείνον που πρέπει να έρθει”. Τον παρουσιάζει ως ένα μεγάλο και θαρραλέο κήρυκα, που προαναγγέλλει την επερχόμενη κρίση του Θεού και καταγγέλλει την τρέχουσα αδικία που επικρατεί.

Το κήρυγμα του Ιωάννη είναι σχεδόν το ίδιο με την αρχή του κηρύγματος του Ιησού. Ο Ιωάννης, όμως, παρουσιάζεται ως εκείνος που προετοιμάζει το λαό να αναγνωρίσει τον ερχόμενο Σωτήρα, ως κάποιος που βοηθά το λαό, αλλά και εμάς, να καταλάβουν την κατάσταση, τη συγκυρία στην οποία ζουν, για να μην την αφήσουν να περάσει αναξιοποίητη. Κανέναν δεν προσκαλεί να τον ακολουθήσει στο δρόμο που διάλεξε για τον εαυτόν του. Τα παραδείγματα που δίνει είναι παρμένα από την καθημερινότητα του καθ’ ενός.

Ανάγνωσμα από το κατά Ματθαίο Άγιο Ευαγγέλιο (Μτ 3,1-12)

Εκείνο τον καιρό, εμφανίστηκε στην έρημο της Ιουδαίας ο Ιωάννης ο Βαπτιστής. Κήρυττε κι έλεγε: «Μετανοείτε, γιατί έφτασε η βασιλεία του Θεού». Για τον Ιωάννη είχε προφητέψει ο προφήτης Ησαΐας: Μια φωνή βροντοφωνάζει στην έρημο: ετοιμάστε το δρόμο για τον Κύριο, ισιώστε τα μονοπάτια να περάσει. Ο Ιωάννης φορούσε ρούχα από τρίχες καμήλας και ζώνη δερμάτινη στη μέση του. Η τροφή του ήταν ακρίδες και μέλι από αγριομέλισσες. Σ’ αυτόν τον άνθρωπο πήγαινε τότε όλος ο κόσμος, από τα Ιεροσόλυμα κι απ’ όλη την Ιουδαία, κι απ’ όλη την περιοχή του Ιορδάνη. Έρχονταν και τους βάφτιζε στον Ιορδάνη ποταμό, καθώς ομολογούσαν τις αμαρτίες τους.

Όταν ο Ιωάννης είδε πολλούς Φαρισαίους και Σαδδουκαίους να έρχονται για να βαφτιστούν, τους είπε: «Οχιάς γεννήματα, ποιος σας είπε πως έτσι θα ξεφύγετε από την οργή του Θεού, που πλησιάζει; Αν θέλετε να γλιτώσετε, κάνετε έργα που ταιριάζουν σε όποιον πραγματικά μετανοεί. Και μην αυταπατάστε λέγοντας, “εμείς καταγόμαστε από τον Αβραάμ”. Να είστε βέβαιοι πως ο Θεός, ακόμη κι απ’ αυτές εδώ τις πέτρες μπορεί να κάνει απογόνους του Αβραάμ. Το τσεκούρι βρίσκεται κιόλας στη ρίζα των δέντρων. Κάθε δέντρο που δε δίνει καλό καρπό θα κοπεί σύρριζα και θα ριχτεί στη φωτιά.

Εγώ σας βαφτίζω με νερό, και το βάπτισμά μου είναι βάπτισμα μετάνοιας. Αυτός όμως που έρχεται ύστερα από μένα, είναι πιο ισχυρός από μένα, και δεν είμαι άξιος ούτε τα υποδήματά του να κρατήσω. Αυτός θα σας βαφτίσει με Άγιο Πνεύμα και φωτιά. Κρατάει στο χέρι του το λιχνιστήρι, για να ξεκαθαρίσει το αλώνι του· το σιτάρι θα το συνάξει στην αποθήκη του, μα το άχυρο θα το κατακάψει στη φωτιά που δε σβήνει ποτέ».

Λόγος του Κυρίου

Ο Ιωάννης ξεκινά δίνοντας μια καλή είδηση: “Έφτασε η βασιλεία του Θεού”. Ο Θεός είναι κοντά σε όλους, μάλιστα πλησιάζει. Αν δεν τον βλέπουν, είναι γιατί τα μάτια δεν είναι ακόμη έτοιμα. Η Βασιλεία των Ουρανών είναι ο καινούργιος κόσμος που ο Θεός επιθυμεί για το πλάσμα του, τον άνθρωπο και που φώτισε τους προφήτες να τον περιγράψουν, και αυτή αρχίζει από τώρα, γιατί ο Θεός είναι ήδη παρών. Και αν αυτή δεν είναι ακόμη τόσο εμφανής, ωστόσο είναι το αδιαφιλονίκητο μέλλον όλων. Η παρουσία του Ιωάννη βοηθά να ανοίξουν τα μάτια, να δεχτούν(με) τον απεσταλμένο του Θεού που θα τους βοηθήσει να δουν τον καινούργιο κόσμο της Βασιλείας των Ουρανών που ανατέλλει, να τη γνωρίσουν, να τη ζήσουν.

Το πρώτο που ζητά ο Ιωάννης είναι η ειλικρίνεια: να κάνουν(με) το καθήκον τους (μας) με τιμιότητα και σοβαρότητα, να μοιράζονται (μαστε) τα αγαθά αντί να τα οικειοποιούνται (μαστε) και να προσεύχονται (μαστε).

Ο Ιωάννης προτρέπει τους ακροατές του : για να δουν τη Ζωή, το Θεό, που έρχεται να τους συναντήσει και το πρώτο βήμα είναι να αλλάξουν μυαλό, νου, να μετανοήσουν. Την υπόδειξη της Μετάνοιας ο Ιωάννης δεν την παρουσιάζει ως μια εντολή, αλλά ως μια ευκαιρία, ως μια δυνατότητα που τους (μας) προσφέρεται: για να αλλάξουν νοοτροπία και να σωθούν(με) από τις ψευτοσιγουριές και τις ψευδαισθήσεις που τρέφουν και να χαράξουν μια νέα πορεία αν θέλουν(με) ο ουρανός να γίνει προσιτός και η γη περισσότερο ανθρώπινη. Δεν υπάρχουν πια αδιέξοδα, γιατί σε όλους δίνεται η χάρη να βρουν τη λύση.