Γ Κύκλος 22η Τακτική Κυριακή (14,1.7-14 ).

Κυριακή 28 Αυγούστου 2016

                   Ο Ιησούς   βρίσκεται καλεσμένος σε ένα συμπόσιο και γίνεται μάρτυρας της ανθρώπινης ματαιοδοξίας σε όλο της το μεγαλείο. Ο καθένας θέλει για τον εαυτόν του την πρώτη θέση με τις ανάλογες  τιμές. (Λκ 14,7-14). Ο Ιησούς, λοιπόν, παρεμβαίνει με μια παραβολή αλλά όχι για να δώσει κανόνες καλής συμπεριφοράς αλλά  ξεκινώντας από αυτό που συμβαίνει στην καθημερινή τη ζωή θέλει να διδάξει ότι μπορεί το ίδιο να συμβαίνει και στις σχέσεις του ανθρώπου με τον Θεό.

Ανάγνωσμα από το κατά Λουκά  αγ. Ευαγγέλιο  (14,1.7-14 ).

                  

"Κάποιο Σάββατο ο Ιησούς πήγε στο σπίτι ενός Φαρισαίου άρχοντα για να φάει και οι Φαρισαίοι τον παρατηρούσαν προσεκτικά. Τότε είπε στους καλεσμένους μια παραβολή, όταν είδε πώς διάλεγαν τις πρώτες θέσεις στο τραπέζι: " Όταν καλεστείς από κάποιο σε γάμο, μη πάρεις την πρώτη θέση στο τραπέζι, μη τυχόν και υπάρχει κάποιος άλλος καλεσμένος του, πιο σπουδαίος από σένα. Θα έλθει τότε αυτός που κάλεσε κι εσένα κι εκείνον και θα σου πει: `δώσε σ' αυτόν εδώ τη θέση σου'. Και τότε με ντροπή θα πας να πάρεις την τελευταία θέση. Αντίθετα, όταν καλεστείς, πήγαινε και πάρε την τελευταία θέση, ώστε όταν έλθει αυτός που σε κάλεσε να σου πει: `Φίλε μου, έλα πιο πάνω'. Αυτό θα είναι τιμητικό για σένα στα μάτια όλων των συνδαιτυμόνων. Διότι ο καθένας που υψώνει τον εαυτό του θα ταπεινωθεί και όποιος ταπεινώνει τον εαυτό του θα υψωθεί"

            'Έλεγε ο Ιησούς και σ' αυτόν που τον κάλεσε: "Όταν κάνεις γεύμα ή δείπνο, μη καλείς τους φίλους σου ούτε τα αδέλφια σου ούτε τους συγγενείς σου ούτε τους πλούσιους γείτονες, μη τυχόν και σε καλέσουν κι αυτοί κι έτσι σου το ανταποδώσουν. Αλλά όταν κάνεις δεξίωση, κάλεσε τους φτωχούς, τους ανάπηρους, τους κουτσούς, τους τυφλούς. Και θα είσαι μακάριος γιατί δεν έχουν να σου ανταποδώσουν. Θα σου ανταποδοθεί όμως στην ανάσταση των δικαίων".

                                                                                                                                Λόγος  του Κυρίου

Το  παράδειγμα που ο Ιησούς διαλέγει είναι το κάλεσμα η πρόσκληση κάποιου σε ένα  γάμο. Ας σημειωθεί  ότι στην παράδοση της Π. Διαθήκης είναι η κατ’ εξοχή εικόνα της «Βασιλείας  του Θεού», και στην συνεχεία  σε όλη του την διδασκαλία ο Ιησούς  χρησιμοποιείται  για να περιγράψει, ανθρωπομορφικά βέβαια  αλλά πολύ παραστατικά, την τελική Κοινωνία Θεού και ανθρώπου, αλλά και την ευχαριστιακή τράπεζα.

Ο Ιησούς με την παραβολή του, ενώ περιγράφει αυτά που βλέπει, δίνει μια συμβουλή σύμφωνη με την πιο αυθεντική βιβλική παράδοση των βιβλίων «Σοφίας» στους ακροατές του:  «Όταν καλεστείς από κάποιο σε γάμο, μη πάρεις την πρώτη θέση στο τραπέζι, μη τυχόν και υπάρχει κάποιος άλλος καλεσμένος του, πιο σπουδαίος από σένα. Θα έλθει τότε αυτός που κάλεσε κι εσένα κι εκείνον και θα σου πει: `δώσε σ' αυτόν εδώ τη θέση σου' . Και τότε με ντροπή θα πας να πάρεις την τελευταία θέση. Αντίθετα, όταν καλεστείς, πήγαινε και πάρε την τελευταία θέση, ώστε όταν έλθει αυτός…»

Ο Ιησούς πάει στη ρίζα πολλών κακών για τον άνθρωπο,  τόσο στις σχέσεις του με τους συνανθρώπους του όσο και με τον Θεό: την ματαιοδοξία, την υπεροψία και την αλαζονεία. Ο καθένας θεωρεί τον εαυτόν ως άξιο τιμών, αναγνωρίσεων και επιβραβεύσεων για τα έργα του, που πρέπει να του αποδοθούν από τους συνανθρώπους του και για τα οποία ο Θεός πρέπει να τον ανταμείψει.

Ο Ιησούς καταδικάζει την ματαιοδοξία την υπεροψία και την αλαζονεία, γιατί υποδηλώνουν την νοοτροπία του ανθρώπου απέναντι στο Θεό που λέει : ότι κάνω έχει αξία που πρέπει ανάλογα να ανταμειφτώ. Και αν εκτιμήσω  ότι κάτι στο οποίο έχω δικαίωμα  αυτό μου αφαιρέθηκε ή τουλάχιστο δεν μου αναγνωρίστηκε τότε θα βλέπω τους συνανθρώπους με μνησικακία, ζηλοφθονία, κακοπροαίρετες και καταστρεπτικές κριτικές. Μια τέτοια νοοτροπία προβάλει και απαιτεί  αβασάνιστα μόνο τα  δικαιώματα  και αγνοεί τα καθήκοντα, καλλιεργεί την διχόνοια, και δεν αγνοεί τα  συναδελφικά καρφώματα για να περάσει μπροστά.

Η σωστή νοοτροπία  είναι εκείνη που εκτιμά ότι: τα πάντα μου έχουν δοθεί από το Θεό και εγώ πρέπει να τα ανακαλύψω, να τα ζήσω και να τα κάνω να αποδώσουν, ως μαρτυρία της καλοσύνης του Θεού.

Προσφέρει όμως και μια συμβουλή στον οικοδεσπότη : « Όταν κάνεις γεύμα ή δείπνο, μη καλείς τους φίλους σου ούτε τα αδέλφια σου ούτε τους συγγενείς σου ούτε τους πλούσιους γείτονες,  μη τυχόν και σε καλέσουν κι αυτοί κι έτσι σου το ανταποδώσουν. Αλλά όταν κάνεις δεξίωση, κάλεσε τους φτωχούς, τους ανάπηρους, τους κουτσούς, τους τυφλούς. Και θα είσαι μακάριος γιατί δεν έχουν να σου ανταποδώσουν. Θα σου ανταποδοθεί όμως στην ανάσταση των δικαίων".  Μια τέτοια συμβουλή μπορούσε να σκανδαλίσει εξ αιτίας των κοινωνικό-θρησκευτικών αντιλήψεων της εποχής,  μιας και υπήρχαν κύκλοι που αμφέβαλαν αν οι  ανάπηροι, οι κουτσοί, οι τυφλοί θα είχαν θέση στη Βασιλεία του Θεού στους έσχατους καιρούς, διότι η αναπηρία τους  καθιστούσε «λατρευτικά ακάθαρτους,  ανάξιους».

Γ΄ κυκλος 21η Τακτική Κυριακή

Η ευκαιρία της στενής πόρτας

Κυριακή  21  Αυγούστου 2016        
Πολλές συζητήσεις στην καθημερινότητά μας ξεκινούν από πραγματικά προβλήματα, αλλά καταλήγουν σε ανούσιες και ατέρμονες κουβέντες, ασχολούμενοι με επί μέρους θέματα μη ουσιώδους χαρακτήρα.

Ανάγνωσμα από το κατά Λούκα αγ. Ευαγγέλιο( Λκ 13,22-30)
Εκείνο τον καιρό ο Ιησούς πήγαινε στα Ιεροσόλυμα, περνούσε μέσα από πόλεις και χωριά διδάσκοντας. Κάποιος τον ρώτησε: «Κύριε, είναι λίγοι αυτοί που θα σωθούν;» Εκείνος τους απάντησε: «Εσείς αγωνιστείτε να μπείτε από τη στενή πύλη, γιατί σας βεβαιώνω πως πολλοί θα θελήσουν να μπουν και δε θα μπορέσουν.Όταν έρθει η ώρα, θα σηκωθεί ο οικοδεσπότης και θα μανταλώσει την πόρτα· κι εσείς θα σταθείτε απ’ έξω και θ’ αρχίσετε να χτυπάτε λέγοντας “Κύριε, άνοιξέ μας”. Τότε εκείνος θα σας απαντήσει: “δε σας ξέρω από πού είστε”. Τότε θ’ αρχίσετε να λέτε: “εμείς φάγαμε και ήπιαμε μαζί σου, και μας δίδαξες στις πλατείες μας”. Κι εκείνος θα σας πει: “σας λέω, δε σας ξέρω από πού είστε· φύγετε από κοντά μου όλοι εσείς οι εργάτες του κακού”. Εκεί θα κλαίτε και θα τρίζετε τα δόντια σας, όταν θα δείτε τον Αβραάμ, τον Ισαάκ, τον Ιακώβ και όλους τους προφήτες στη βασιλεία του Θεού, κι εσάς να σας πετάνε έξω. Θα έρθουν άνθρωποι από την ανατολή και τη δύση, απ’ το βορρά και το νότο και θα καθίσουν στο τραπέζι της βασιλείας του Θεού. Και υπάρχουν πολλοί που τώρα είναι τελευταίοι αλλά τότε θα είναι πρώτοι· και πρώτοι που θα είναι τελευταίοι».

Λόγος του Κυρίου.

Τον καιρό του Ιησού υπήρχε μια μεγάλη συζήτηση για τη Σωτηρία του Λαού του Θεού, τον Ισραήλ, για να επικεντρωθεί τις περισσότερες φορές με το αν και πώς, και πόσοι, από τον Ισραήλ. Οι απαντήσεις που δίνονταν αγκάλιαζαν ένα ευρύ φάσμα ερωτήσεων, όπου το ένα άκρο είναι : « όλος ο Ισραήλ θα σωθεί χάρη μιας δυναμικής επέμβασης του Θεό, ο οποίος μένει πιστός στις υποσχέσεις σωτηρίας που έδωσε στον Ισραήλ» και το άλλο άκρο που επιγραμματικά πρέσβευε: «Ο Θεός έπλασε αυτόν τον κόσμο με αγάπη για όλους αλλά το μελλοντικό για λίγους». Κάποιος λοιπόν από το πλήθος ρώτησε τον Ιησού: “Κύριε, είναι άραγε λίγοι αυτοί που θα σωθούν;” Ο άγνωστος με την ερώτησή του συνεπώς καλούσε τον Ιησού να πει την δική του γνώμη επί του προκειμένου.
Ο Ιησούς δεν ενδιαφέρεται να πάρει θέση και δεν απαντά στην ερώτηση. Τον ενδιαφέρει να πει τί πρέπει να κάνουν εκείνοι που δεν θέλουν να αποκλειστούν από την σωτηρία: έτσι   από το απρόσωπο και απροσδιόριστο της ερώτησης ..άραγε λίγοι (οι άλλοι); ο Ιησούς τοποθετείται : «να αγωνίζεσθε να μπείτε απ' τη στενή πύλη, διότι, σας λέω, ότι πολλοί θα ζητήσουν να περάσουν και δε θα μπορέσουν» και περνά στο πιο προσωπικό «εσείς». Εκείνο που ενδιαφέρει τον Ιησού, εκείνο που τον καίει, είναι να δώσει την σωστή διάσταση των πραγμάτων. Ενδιαφερθείτε για την κατάσταση σας, για το πως εσείς πιστεύετε και ζείτε, μην εφησυχάζετε, να είστε σε ετοιμότητα. Η σωτηρία δεν είναι ούτε εύκολη υπόθεση ούτε δεδομένη για κανέναν.

Γ' Κύκλος, 20η Τακτική Κυριακή

Πίστη η φωτιά που δίνει ζωή.

Κυριακή 14 Αυγούστου 

Σκοπός του σημερινού Eυαγγελίου είναι να δείξει το πνεύμα με το οποίο ο μαθητής πρέπει να ζήσει την πολυπλοκότητα του σήμερα και της Iστορίας, με αποφασιστικότητα, πνεύμα θυσίας και χωρίς αναβολές, κάτω από το φως της επιτακτικότητας   του Λόγου του Θεού. 

Η φωτιά είναι σύμβολο της καταστροφής και του θανάτου, αλλά  είναι και αυτή που  φωτίζει, θερμαίνει, ζωογονεί, δίνει ενέργεια και ζωή.

Ανάγνωσμα από το κατά Λουκά  άγιο Ευαγγέλιο  (Λκ. 12,49-53)

Έχω όμως να περάσω μια δοκιμασία και με κατέχει ανυπομονησία ωσότου την υποστώ! Νομίζετε πως ήρθα για να επιβάλω αναγκαστική ομόνοια μεταξύ των ανθρώπων; Κάθε άλλο· σας βεβαιώνω πως ο ερχομός μου θα φέρει διαιρέσεις. Από τώρα και στο εξής μία οικογένεια με πέντε μέλη θα χωριστεί σε δύο παρατάξεις: τρεις εναντίον δύο και δύο εναντίον τριών.

»Ο πατέρας θα είναι αντίθετος με το γιο τουκι ο γιος με τον πατέρα του· η μάνα με την κόρη της κι η κόρη με τη μάνα της· η πεθερά με τη νύφη της κι η νύφη με την πεθερά της».

Έλεγε ακόμη ο Ιησούς στα πλήθη: «Όταν δείτε τα σύννεφα να έρχονται από τη δύση, αμέσως λέτε πως έρχεται βροχή, κι έτσι γίνεται. Κι όταν φυσάει νοτιάς, λέτε πως θ’ ακολουθήσει καύσωνας, κι έτσι γίνεται.Υποκριτές! Τα σημάδια του ουρανού και της γης ξέρετε να τα διακρίνετε. Πώς δεν ξέρετε να διακρίνετε τα σημάδια των καιρών;»

«Γιατί δεν κρίνετε κι από μόνοι σας ποιο είναι το σωστό; Όταν για παράδειγμα, πηγαίνεις με τον αντίδικό σου στο δικαστή, φρόντισε όσο βρίσκεσαι ακόμη στο δρόμο να συμφιλιωθείς μαζί του· γιατί αλλιώς, αν σε πάει στο δικαστή, ο δικαστής θα σε παραδώσει στο δεσμοφύλακα και ο δεσμοφύλακας θα σε κλείσει στη φυλακή. Να ξέρεις πως δεν πρόκειται να βγεις από ’κει, αν δεν επιστρέψεις και το τελευταίο λεπτό».

Λόγος του Κυρίου 

15 Αυγούστου 2016 Κοίμηση -Μετάσταση της Θεοτόκου

15 Αυγούστου 2016

Κοίμηση -Μετάσταση της Θεοτόκου

Στην Παναγία βλέπουμε τι ελπίζουμε

Μέσα στο χαρούμενο πνεύμα και κλίμα του καλοκαιριού και των  διακοπών  η Εκκλησία μας προσφέρει μια πρόσθετη αιτία χαράς. Γιορτάζουμε το ένδοξο επιστέγασμα της γήινης ζωής και αποστολής της Μαρίας από την Ναζαρέτ. Διακηρύττουμε την πεποίθησή μας  ότι, η Μαρία από τη Ναζαρέτ,  έχει ήδη φτάσει σε κείνη την κατάσταση ζωής που ο Ιησούς υποσχέθηκε ότι θα λάβει, με την Ανάσταση, όποιος του είναι πιστός.

 Με αυτή την εορτή ολοκληρώνεται ο κύκλος των εορτών της Παναγίας που αρχίζει με την Αμίαντη Σύλληψή της,  δηλαδή ότι η Παναγία δε βρέθηκε ποτέ υπό την εξουσία της αμαρτίας, ακόμη και της προπατορικής, την αναγγελία τη Θεϊκής Μητρότητας, τον Ευαγγελισμό και τέλος, ως λογική συνέπεια όλων,  την ένδοξη (με την ψυχή και το σώμα) Μετάστασή της στον Ουρανό. Με τη  Μετάσταση  η  Παναγία φανερώνεται ως ο πρώιμος καρπός της Απολύτρωσης. Η Θεϊκή υπόσχεση της τελικής και ολοκληρωτικής  Σωτηρίας του ανθρώπου,   πραγματοποιήθηκε στο πρόσωπο της Μαρίας από τη Ναζαρέτ.

Ανάγνωσμα  από το κατά Λουκά  αγ Ευαγγέλιο  (Λκ. 1,39-56)

Εκείνο το καιρό η  Μαριάμ σηκώθηκε και πήγε γρήγορα σε μια πόλη της ορεινής Ιουδαίας·  μπήκε στο σπίτι του Ζαχαρία και χαιρέτησε την Ελισάβετ. Μόλις εκείνη άκουσε το χαιρετισμό της Μαρίας, το βρέφος που ήταν στα σπλάχνα της σκίρτησε. Η Ελισάβετ τότε πλημμύρισε με το Άγιο Πνεύμα και φώναξε με δυνατή φωνή: «Ευλογημένη απ’ το Θεό είσαι εσύ, περισσότερο από όλες τις γυναίκες! Ευλογημένο και το παιδί που έχεις στα σπλάχνα σου! Αλλά πώς μου έγινε αυτή η τιμή να με επισκεφθεί η μητέρα του Κυρίου μου;  Μόλις έφτασε στ’ αυτιά μου η φωνή του χαιρετισμού σου, σκίρτησε από αγαλλίαση το παιδί στα σπλάχνα μου. Χαρά σ’ αυτήν που πίστεψε ότι θα εκπληρωθούν τα λόγια που της είπε ο Κύριος».

Ο ύμνος της Μαρίας Η Μαριάμ τότε είπε: «Η ψυχή μου δοξάζει τον Κύριο, και το πνεύμα μου νιώθει αγαλλίαση για το Θεό, το σωτήρα μου, γιατί έδειξε την ευμένειά του στην ταπεινή του δούλη.

Από τώρα θα με καλοτυχίζουν όλες οι γενιές, γιατί ο δυνατός Θεός έκανε σ’ εμένα έργα θαυμαστά. Άγιο είναι τ’ όνομά του. και το έλεος του υπάρχει από γενιά σε γενιά, σ’ όσους με δέος τον υπακούν. Έδειξε έμπρακτα τη δύναμή του: διασκόρπισε τους περήφανους και χάλασε τα σχέδια που είχανε στο νου τους. Καθαίρεσε άρχοντες από τους θρόνους τους και ταπεινούς ανύψωσε. Ανθρώπους που πεινούσαν τους γέμισε με αγαθά και πλούσιους τους έδιωξε με χέρια αδειανά. Βοήθησε το δούλο του, τον Ισραήλ, μην ξεχνώντας την υπόσχεση  που είχε δώσει στους προγόνους μας, ότι δηλαδή θα σπλαχνιστεί τον Αβραάμ και τους απογόνους του για παντοτινά». Η Μαριάμ έμεινε με την Ελισάβετ περίπου τρεις μήνες και ύστερα γύρισε στο σπίτι της.

Λόγος του Κυρίου