Κυριακή της Πεντηκοστή

Ο Αναστημένος Χριστός οδηγεί τους μαθητές του  στην ώριμη κατανόηση της Ζωής των μαθητών, μαζί του.

  

Κυριακή 19/06/ 2016

Την ημέρα της Πεντηκοστής έχουμε την αποκάλυψη  και τα εγκαίνια “του καιρού”  της Κοινότητας των Μαθητών του Ιησού Χριστού, της Μίας Aγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας στον κόσμο. Εκκλησία :  ο Λαός που ο Θεός κάλεσε μέσω, του Υιού του, ο οποίος την συγκρότησε σε Σώμα Του και το Αγ. Πνεύμα την Ζωοποιεί και την Αγιάζει.

Από το κατά Ιωάννη αγ.  Ευαγγέλιο 14,15-16.23-26

«Αν με αγαπάτε, τηρήστε τις εντολές μου. Κι εγώ θα παρακαλέσω τον Πατέρα να σας δώσει άλλον Παράκλητο, το Πνεύμα της Αλήθειας, ώστε να είναι για πάντα μαζί σας.

«Όποιος με αγαπάει», του αποκρίθηκε ο Ιησούς, «θα τηρήσει το λόγο μου. Κι ο Πατέρας μου θα τον αγαπήσει, και θα έρθουμε σ’ αυτόν και θα κατοικήσουμε μαζί του.  Αυτός που δε με αγαπάει δεν ακολουθεί τα λόγια μου. Τα λόγια όμως που ακούτε δεν προέρχονται από μένα, αλλά από τον Πατέρα που μ’ έστειλε.

Αυτά σας τα δίδαξα όλον αυτό τον καιρό που βρίσκομαι κοντά σας. Αλλά το Πνεύμα το Άγιο, ο Παράκλητος, που θα στείλει ο Πατέρας στο όνομά μου, εκείνος θα σας διδάξει τα πάντα και θα φέρει στη μνήμη σας όλα όσα σας έχω πει εγώ».

Λόγος του Κυρίου.

Στην ευαγγελική  μας περικοπή, ο  Ιησούς  συνοψίζει σε τρία σημεία το έργο του Αγίου Πνεύματος στον καιρό της Εκκλησίας. Έναν  καιρό καθόλου ήσυχο και  με πάρα πολλά ερωτηματικά γύρω  από: την πίστη στον Ιησού, την ταυτότητα, το έργο του, την ταυτότητα της κοινότητας των μαθητών, την Εκκλησία, το περιεχόμενο της διδασκαλίας και  της οργάνωσης της Εκκλησίας, της τοποθέτησής της απέναντι  και μέσα στον «κόσμο», τις αντιδράσεις, τους  διωγμούς που αντιμετωπίζει από τον περίγυρο μέσα στον όποιο ζει. Οι καιροί είναι καινούργιοι και  ζητούν απαντήσεις. Ο Δάσκαλος δεν είναι ορατά ανάμεσα τους.

Υπόσχεται μια νέα παρουσία που ο Πατέρας θα τους στείλει έπειτα από αίτημα τους, το Άγιο Πνεύμα που σκοπό έχει: α) να κρατήσει την κοινότητα ανοιχτή και ευαίσθητη στην ακρόαση και τη διαφύλαξη του Λόγου του Ιησού, β) να ζωογονεί το  βίωμα που από αυτόν τον Λόγο πηγάζει και που αυτό σημαίνει τήρηση των εντολών του Ιησού και γ) να υποστηρίζει το κουράγιο και την παρρησία της μαρτυρίας των μαθητών του Ιησού   ώστε να διαφυλαχτεί με πιστότητα η ανάμνηση του Ιησού, η ορθή κατανόηση της διδασκαλίας  του. Όλα αυτά μπορούν να γίνουν κατορθωτά  αν γίνει με αγάπη δεκτή η δωρεά του  Αγίου Πνεύματος.

Για τα αποτελέσματα  αυτής της αποδοχής μας μιλά ο αγ. Παύλος στην επιστολή του προς τους Ρωμαίους 8,8-17 που είναι το δεύτερο βιβλικό ανάγνωσμα της Θ. Λειτουργίας της Πεντηκοστής.

Αδελφοί  όσοι ακολουθούν τις αμαρτωλές επιθυμίες, δεν μπορούν ν’ αρέσουν στο Θεό.

Εσείς όμως δε ζείτε κάτω από την εξουσία της αμαρτίας, αλλά ακολουθείτε τις εντολές του Πνεύματος, εφόσον βέβαια το Πνεύμα του Θεού κυριαρχεί στην ύπαρξή σας. Κι αν κάποιος δεν έχει το Πνεύμα του Χριστού, αυτός δεν ανήκει στον Χριστό.  Αν όμως ο Χριστός κυριαρχεί στην ύπαρξή σας, τότε εξακολουθείτε βέβαια να πεθαίνετε σωματικά εξαιτίας της αμαρτίας, αλλά το Πνεύμα σάς δίνει ζωή, επειδή ο Θεός σάς δικαίωσε.  Κι αν κατοικεί στο είναι σας το Πνεύμα του Θεού που ανέστησε τον Ιησού από τους νεκρούς, αυτός που ανέστησε το Χριστό από τους νεκρούς θα δώσει και στα θνητά σας σώματα ζωή με το Πνεύμα του, που ζει μέσα σας.

Συνεπώς, αδερφοί μου, είμαστε οφειλέτες, αλλά όχι προς το φυσικό άνθρωπο, που απαιτεί διαγωγή σύμφωνη με τις επιθυμίες του.  Γιατί, αν ζείτε σύμφωνα με τις επιθυμίες του φυσικού ανθρώπου, σας περιμένει βέβαιος θάνατος. Αν όμως νεκρώνετε τις αμαρτωλές επιθυμίες σας με τη βοήθεια του Πνεύματος, θα ζήσετε.  Πραγματικά, όσοι καθοδηγούνται από το Πνεύμα του Θεού, αυτοί είναι παιδιά του Θεού.  Γιατί το Πνεύμα που σας έδωσε ο Θεός δεν εμπνέει φόβο για το Θεό ούτε κάνει τους ανθρώπους δούλους, αλλά παιδιά του Θεού. Αυτό το Πνεύμα μάς δίνει το θάρρος να λέμε το Θεό: «Αββά, Πατέρα μου!»  Το ίδιο το Πνεύμα του Θεού διαβεβαιώνει το δικό μας πνεύμα πως είμαστε παιδιά του Θεού.  Αφού, λοιπόν, είμαστε παιδιά, είμαστε και κληρονόμοι. Κληρονόμοι του Θεού, που θα μετάσχουμε μαζί με το Χριστό στη θεϊκή δωρεά. Εφόσον συμμεριζόμαστε τα παθήματα του Χριστού, θα μετάσχουμε μαζί του και στη δόξα του.

Λόγος του Κυρίου

Λέει, λοιπόν, ο αγ. Παύλος ότι :  το άγιο Πνεύμα είναι πνεύμα ελευθερίας και  όταν γίνει δεκτό με αγάπη δημιουργεί  προσωπικότητες ελεύθερες επειδή  τις  ανθρώπινες επιθυμίες που αποβλέπουν στον εγωιστικό κορεσμό τους, τις μεταστρέφει σε αγαπητική συνύπαρξη μεταξύ των ανθρώπων. Ο άνθρωπος κλεισμένος στον εγωκεντρισμό του (σάρκα) αισθάνεται “τον νόμο” - τον τρόπο ζωής,  σύμφωνο  με το Πνεύμα του  Θεού,  ως έξωθεν βάρος και σκλαβιά,   που του επιβάλλεται. Το Πνεύμα, ως αγάπη,  αλλάζει αυτό το ενδόμυχο είναι του. 

Αλλάζει και την αντίληψη των σχέσεων του ανθρώπου,  τόσο με τον Θεό, που  δεν γίνονται πια αντιληπτές ως σκλάβου προς αφεντικό αλλά ως γιου προς πατέρα, όσο και με τους συνανθρώπους του, έτσι που δεν είναι πια ανταγωνιστές αλλά συναγωνιστές,  ώστε  από κοινού να κατακτήσουν το καλό. Ο αγ. Παύλος αυτή την σχέση  την ονομάζει «εξ υιοθεσίας» για να δείξει ότι είναι μια δωρεά που γίνεται και όχι κάτι το νομικίστικο που συμβάλλεται και συναλλάσσεται .

Ο μαθητής του Χριστού χαίρει της ίδιας ελευθερίας και εξοικείωσης  που ο έχει ο Ιησούς με τον Θεό  Πατέρα. Αυτή “η υιική σχέση” είναι η ρίζα κάθε ελευθερίας.

Τα Δώρα του Αγίου Πνεύματος

Τούτο τον καιρό χορηγείται το Μυστήριο του Χρίσματος στα παιδιά του Κατηχητικού όπου, μεταξύ τόσων άλλων,  γίνεται λόγος για  «τα δώρα του Αγ. Πνεύματος», και τα οποία, στην ουσία,  είναι η ζωή εν Χριστώ στην οποία όλο και περισσότερο με την βοήθεια του Αγ. Πνεύματος ο μαθητής του Χριστού «βυθίζεται»   για να είναι ένας αξιόπιστος μάρτυρας του Ιησού στον κόσμο.

Ας αφιερώσουμε και μείς λίγο χρόνο στο να  εξοικειωθούμε μαζί τους, κάνοντας  λίγη σιωπή γύρω μας και,  ας τα αφήσουμε να μας εμπνεύσουν!!!

Προσθήκη λεζάντας

Η Σοφία  μας βοηθά να καταλάβουμε  τη ζωή, πώς να την κτίσουμε πάνω στον ακλόνητο βράχο της πίστεως, τον Ιησού Χριστό, να δούμε τα πράγματα της ζωής μας όπως τα βλέπει ο Ιησούς. Η Σοφία δεν είναι ένα το άθροισμα πολλών γνωστικών αντικειμένων, ακόμη και εμπεριστατωμένων, αλλά η γνώση εκείνη που πηγάζει από την αποδοχή του νοήματος της ζωής, που ο Θεός διαμέσου του Υιού  μας αποκαλύπτει και με την φώτιση του Πνεύματος μας κάνει να κατανοήσουμε όλο και πιο βαθειά.

Η Γνώση γεννιέται από τη βιωματική και ολοκληρωτική γνώση της αγάπης του Θεού, που αγαπά και σέβεται τα πάντα, ανθρώπους και φύση, ως πλάσματα του Θεού. Είναι το δώρο που βοηθά τον επιστήμονα  στην προσπάθειά του  να βοηθήσει  τη φύση να αποδώσει ότι το καλύτερο έχει, για το καλό του άνθρωπου  και να αποφύγει τον πειρασμό να πάρει τη θέση της, ή να την υποτάξει στις βλέψεις του και μέσω αυτής, ο ίδιος πρώτα,  να αναγνωρίζει την παρουσία του Θεού στον κόσμο και να μεταδίδει αυτή τη γνώση στους συνανθρώπους του  ώστε ο  κάθε άνθρωπος να αναγνωρίζει την παρουσία και την δράση του Θεού στο πρόσωπο των άλλων και της φύσης.

Η Βούληση μας βοηθά ώστε  αφού αναγνωρίσουμε την παρουσία του Θεού στη καθημερινή μας ζωή, να θελήσουμε όχι μόνο να αναζητούμε αλλά και να βρίσκουμε την αλήθεια των πρόσωπων και των καταστάσεων δίπλα στα οποία ζούμε  και,  αφού την βρούμε,  να την έχουμε ως πυξίδα. Τα παραπάνω δώρα  μαζί με το δώρο της φρόνησης τα έχουν ανάγκη ο κατηχητής, ο κήρυκας, ο δάσκαλος, ο καθοδηγητής, ο πολιτευτής, όποιος δεσμεύεται στα κοινά.

Η Σύνεση - Φρόνηση, μας συντρέχει στο να αναγνωρίζουμε και ανάλογα να αντιμετωπίζουμε το σχέδιο του Θεού για κάθε άνθρωπο. Να μοιραζόμαστε τα δώρα που λάβαμε από το Θεό  για το κοινό καλό. Καλλιεργεί τη διακριτικότητα, το μέτρο, την περίσκεψη.

Η Ανδρεία - Δύναμη , μας υποστηρίζει στο να αντισταθούμε στο κακό. Να είμαστε συνεπείς στις δεσμεύσεις και τις υποχρεώσεις που αναλαβαίνουμε. Να αγαπάμε την δύναμη της αγάπης και όχι την δύναμη της βίας της επιβολής και της  εξουσίας. Την εξουσία ως υπηρεσία . Είναι το δώρο που υποβαστάζει στο αγώνα τους, τους μάρτυρες και τους αρρώστους και κάθε άνθρωπο καλής θελήσεως..

Η Ευσέβεια, αναγνωρίζει το Θεό ως Πατέρα όλων, στο περιβάλλον του οποίου ζούμε κινούμαστε και εμπιστευόμαστε, αγαπάμε και ελπίζουμε. Στους άλλους να βλέπουμε τους αδελφούς και τις αδελφές με τους οποίους και να μοιραζόμαστε το ίδιο δώρο , τη ζωή, με τους οποίους είναι ομοούσιος, ισότιμος, αλληλοσυμπληρούμενος και,  όλοι μαζί,  φροντίζουν ο καθένας σύμφωνα με τα χαρίσματα του να συμβάλλει στο κοινό καλό. Με ταπεινότητα  να  αναγνωρίζουμε τα λάθη μας  και να αναλαμβάνουμε  τις ευθύνες των πράξεων μας   και με  γενναιοδωρία να καθαρίζουμε την κοινή μνήμη  με την συγγνώμη,  να διαμορφώνουμε κοινή εκτίμηση για τα πράγματα  του κόσμου γύρω μας με την φώτιση του Αγ. Πνεύματος, προσβλέποντας στην αγαπητική  συνύπαρξη.  

Και ο Φόβος του Θεού : ο μαθητής του Ιησού σέβεται το Θεό, δεν τον φοβάται. Αναγνωρίζει την υπερβατικότητά του και την Αγιότητά του. Εδώ γεννιέται  το δέος και η λατρεία,  ο έπαινος και η ευχαριστία προς το Θεό. 

Οι καρποί της παρουσίας του Αγίου  Πνεύματος  μαρτυρούν ότι  τα δώρα του Αγ. Πνεύματος   για τους μαθητές του Ιησού δεν ήταν λόγια  που πετούν  αλλά συγκεκριμένα κίνητρα της ζωή τους, είναι  όπως ο Αγ. Παύλος περιγράφει:   Αγάπη, χαρά ,ειρήνη, μακροθυμία, ,υπομονή, καλοσύνη, αγαθότητα,  πιστότητα,  πραότητα, εγκράτεια , αυτοκυριαρχία.