3η Κυριακή του Πάσχα

Ο Μαθητής του Αναστημένου: διορατικότητα στην αγάπη και γενναιοδωρία στην υπηρεσία. 

Κυριακή 15 Μαΐου 2016

Το σημερινό ευαγγελικό επεισόδιο, χρονολογικά είναι σ’ ένα απροσδιόριστο καιρό, κάποτε μετά την Ανάσταση. Είναι λιτό και περιορίζεται σε ορισμένα ουσιώδη στοιχεία, άκρως συμβολικά. Μας προσκαλεί να το διαβάσουμε ως μια σελίδα παραδειγματική, για κάθε πιστό, κάθε εποχής.  

Οι μαθητές του Ιησού έχουν επιστρέψει στην καθημερινότητα τους, στην όχθες της λίμνης, και κει τους συναντά ο Αναστημένος. Ο ευαγγελιστής Ιωάννης, παρότι απαριθμεί με το όνομα τους μαθητές που ήταν μαζί,   επικεντρώνει το ενδιαφέρον του σε δύο: στον Πέτρο και στον αγαπημένο μαθητή.  Για τον αγαπημένο μαθητή υπογραμμίζει την διορατικότητα της αγάπης που τον οδηγεί, πρώτος να αναγνωρίσει τον δάσκαλο  και για τον Πέτρο την ταχύτητα, την ετοιμότητα και  την γενναιοδωρία  με την οποία  υπηρετεί. Έτσι ο ευαγγελιστής τονίζει τα δύο βασικά γνωρίσματα που πρέπει να χαρακτηρίζουν τον μαθητή του Χριστού: τη  διορατικότητα της αγάπης  και την γενναιοδωρία στην υπηρεσία.

Από το κατά Ιωάννη αγ. Ευαγγέλιο Ιωα 21,1-19

Αργότερα ο Ιησούς εμφανίστηκε πάλι στους μαθητές στην όχθη της λίμνης της Τιβεριάδας. Και να πώς εμφανίστηκε: Ήταν μαζί ο Σίμων Πέτρος, ο Θωμάς που λεγόταν Δίδυμος, ο Ναθαναήλ, που καταγόταν από την Κανά της Γαλιλαίας, οι δύο γιοι του Ζεβεδαίου κι άλλοι δύο από τους μαθητές του. Τους λέει ο Σίμων Πέτρος: «Πηγαίνω να ψαρέψω». «Ερχόμαστε κι εμείς μαζί σου», του λένε εκείνοι. Βγήκαν έξω κι αμέσως ανέβηκαν στο πλοίο, αλλά όλη εκείνη τη νύχτα δεν έπιασαν τίποτα. Όταν πια ξημέρωσε, στάθηκε ο Ιησούς στο γιαλό· οι μαθητές όμως δεν ήξεραν ότι ήταν ο Ιησούς. Τους λέει τότε ο Ιησούς: «Παιδιά, μήπως έχετε κάτι για προσφάγι;» «Όχι», του αποκρίθηκαν. 6Εκείνος τότε τους λέει: «Ρίξτε το δίχτυ στη δεξιά μεριά του πλοίου και θα βρείτε ψάρια». Πραγματικά, έριξαν το δίχτυ, και τα ψάρια ήταν τόσα πολλά, που δεν μπορούσαν να τραβήξουν το δίχτυ. Λέει τότε στον Πέτρο ο μαθητής εκείνος που ο Ιησούς τον αγαπούσε: «Ο Κύριος είναι!» Μόλις άκουσε ο Σίμων Πέτρος πως είναι ο Κύριος, ζώστηκε το ιμάτιό του, επειδή ήταν γυμνός, και ρίχτηκε στο νερό. Οι άλλοι μαθητές ήρθαν με το πλοιάριο, σέρνοντας το δίχτυ με τα ψάρια, γιατί δεν απείχαν από τη στεριά παρά εκατό περίπου μέτρα. Όταν αποβιβάστηκαν στη στεριά, βλέπουν εκεί αναμμένη μια ανθρακιά κι ένα ψάρι πάνω στη φωτιά, και ψωμί. Τους λέει ο Ιησούς: «Φέρτε από τα ψάρια που πιάσατε τώρα». Ανέβηκε τότε στο πλοίο ο Σίμων Πέτρος και τράβηξε το δίχτυ στη στεριά, γεμάτο μεγάλα ψάρια, για την ακρίβεια εκατόν πενήντα τρία. Κι ενώ ήταν τόσα πολλά ψάρια, το δίχτυ δεν είχε σκιστεί. «Ελάτε να φάτε», τους λέει ο Ιησούς. Και κανείς από τους μαθητές δεν τολμούσε να τον ρωτήσει, «εσύ ποιος είσαι;» γιατί ήξεραν πως είναι ο Κύριος. Έρχεται ο Ιησούς, παίρνει το ψωμί και τους το μοιράζει. Το ίδιο έκανε και με το ψάρι. Αυτή ήταν η τρίτη εμφάνιση του Ιησού στους μαθητές μετά την ανάστασή του.

Όταν, λοιπόν, έφαγαν, λέει ο Ιησούς στο Σίμωνα Πέτρο: «Σίμων, γιε του Ιωνά, μ’ αγαπάς περισσότερο απ’ όσο αυτοί εδώ;» «Ναι, Κύριε», του απαντάει ο Πέτρος, «εσύ ξέρεις πως σ’ αγαπώ». Του λέει τότε: «Βόσκε τ’ αρνιά μου». Τον ρωτάει πάλι για δεύτερη φορά: «Σίμων, γιε του Ιωνά, μ’ αγαπάς;» «Ναι, Κύριε», του αποκρίνεται εκείνος, «εσύ ξέρεις ότι σ’ αγαπώ». Του λέει τότε: «Ποίμαινε τα πρόβατά μου». Τον ρωτάει για τρίτη φορά: «Σίμων, γιε του Ιωνά, μ’ αγαπάς;» Στενοχωρήθηκε ο Πέτρος που τον ρώτησε για τρίτη φορά «μ’ αγαπάς;» και του απαντάει: «Κύριε, εσύ τα ξέρεις όλα· εσύ ξέρεις ότι σ’ αγαπώ». Του λέει τότε ο Ιησούς: «Βόσκε τα πρόβατά μου. Όταν ήσουν νεότερος, έδενες τη ζώνη στη μέση σου και πήγαινες όπου ήθελες εσύ· όταν όμως γεράσεις, σε βεβαιώνω πως θ’ απλώσεις τα χέρια σου, και κάποιος άλλος θα σε ζώσει και θα σε πάει εκεί που δε θέλεις». Αυτό το είπε για να δείξει με ποιον θάνατο θα δόξαζε το Θεό. Κι αφού το είπε αυτό, του λέει: «Ακολούθησέ με».

Λόγος του Κυρίου.

Ας αρχίσουμε  την μελέτη μας απ΄ την  φράση: “Χωρίς εμένα δεν μπορείτε να κάνετε τίποτα” (Ιωα 15,5). Χωρίς τον Λόγο του Ιησού ψάρευαν όλο το βράδυ, χωρίς  αποτέλεσμα.  Με από τον Λόγο του  Ιησού, η ψαριά ήταν αποδοτικότατη. Προειδοποίηση για τους μαθητών τότε και τώρα, καρποφορία της αποστολής τους εξαρτάται από την πιστότητα τους και η εναρμόνισή τους στο Λόγο του Ιησού. Ο Λόγος του Ιησού γεμίζει το δίχτυ. Το δίχτυ στην προκειμένη περίπτωση δεν είναι η παγίδα που εγκλωβίζει ή το δέλεαρ που θαμπώνει και παρασύρει, αλλά το μέσον που συγκεντρώνει. Είναι ο Λόγος του Ιησού που συνάζει και καθιστά γόνιμη την αποστολή. Η χριστιανική κοινότητα δεν πρέπει να ξεχνά ότι πέρα από τα όποια χαρίσματα των μελλών της ή και της κοινότητας, η επιτυχία της αποστολής της εξαρτάται από το κατά πόσο εμπνέεται και ενσαρκώνει  τον Λόγο του Ιησού.

Εμβληματικό είναι και το γεγονός ότι οι μαθητές τελικά πείθονται ότι ο επισκέπτης τους είναι ο Αναστημένος Χριστός, όταν τους συνάζει γύρω του και επαναλαμβάνει για χάρη τους μερικές χαρακτηριστικές χειρονομίες του: πχ όταν τους μοίραζε το ψωμί και τα ψάρια, κατά τον πολλαπλασιασμό των άρτων και των ψαριών στις πεδιάδες της Γαλιλαίας. ‘Η όταν μοίραζε το ψωμί και το κρασί στο  τελευταίο τους Πασχαλινό Δείπνο. Οι χειρονομίες αυτές εκτός από την μέχρι τέλος αφοσίωση να είναι στην υπηρεσία των μαθητές του, παρόλο που είναι ο Κύριος και διδάσκαλος, δείχνουν και την αδιάρρηκτη συνέχεια  μεταξύ του Ιησού από την Ναζαρέτ πριν και του  Αναστημένου   Ιησού.

Ο διάλογος του Ιησού με τον Πέτρο, παραπέμπει στην τριπλή άρνηση του Πέτρου, την παραμονή του θανάτου του Ιησού. Ο Αναστημένος ενεργεί την κάθαρση της κοινής μνήμης, του μαθητή που απαρνήθηκε τον δάσκαλο και την απογοήτευση πιθανόν του δασκάλου, για ένα μαθητή που τόσο τον πίστευε. Στη θέση της αρνητικής αυτής εμπειρίας που είναι αιτία ενοχών, και υπαρξιακής πτώσης του μαθητή, ο Δάσκαλος τώρα εναποθέτει μια θετική αμοιβαία αγαπητική εμπειρία που όχι μόνο επουλώνει και επανορθώνει τα τραύματα που η προηγούμενη προξένησε, αλλά δημιουργεί μια καινούργια κατάσταση, ζωοφόρα και ελπιδοφόρα.  Ο Αναστημένος ζητά στον Πέτρο μόνο την αγάπη του και όταν του εμπιστεύεται την βοσκή  και την καθοδήγηση  του ποιμνίου  Του ,  του ζητά   να το αγαπάει και να το υπηρετεί, όπως έκανε με τον ίδιο τον Ιησού. Το ποίμνιο που  είναι του Ιησού και του το εμπιστεύτηκε.  Το κύριο χαρακτηριστικό του πρώτου στην κοινότητα των μαθητών του Ιησού  δεν είναι η εξουσία αλλά η αγάπη. Η αγάπη που τον καθιστά διαθέσιμο να μοιραστεί τη ζωή του τόσο με τον δάσκαλο Ιησού,όσο και με το ποίμνιο. Να ζήσει όπως εκείνος έζησε, να δώσει ακόμη και τη ζωή του για το ποίμνιο. Ο πάπας Φραγκίσκος  μιλώντας σε ιερείς και επισκόπους είχε παραφράσει αυτή την φράση λέγοντας τους, πρέπει να ζείτε με το ποίμνιο σας και να έχετε την μυρωδιά των προβάτων.

Είναι μια νέα αρχή.

Στην αρχή της δημόσιας ζωής του ο Ιησού είχε καλέσει το Πέτρο και τους άλλους μαθητές και τους είχε καταστήσει  συμμέτοχους της αποστολής του: να αλλάξουν  προς το καλύτερο την θρησκευτική και κοινωνική ζωή του Ισραήλ. Να κάνουν την ζωή των ανθρώπων περισσότερο ανθρώπινη. Στην αρχή όλα πήγαιναν καλά. Τα προβλήματα και οι δυσκολίες δεν άργησαν να γίνουν μέρος της καθημερινότητα τους, τα πράγματα δυσκόλεψαν ο Ιησού έμεινε πιστός μέχρι το θάνατο, ο Πέτρος και ο άλλοι μαθητές λύγισαν.  Τώρα γίνεται ένα καινούργιο κάλεσμα και με μια καινούργια αποστολή και αυτή τη φορά ο Πέτρος και οι άλλοι μαθητές θα φτάσουν μέχρι το μαρτύριο.

Και η δική μας πορεία πίστεως πρέπει να μοιάζει εκείνης των πρώτων μαθητών του Ιησού. Στις δυσκολίες  αποδεικνύεται η ποιότητα της πίστης μας.