Το Βράδυ που το Φως ,η Χαρά, η Καλοσύνη, η Ειρήνηαπόκτησαν Πρόσωπο και υπόσταση
Τα Χριστούγεννα δεν γιορτάζουμε μια συναισθηματική επέτειο τα γενεθλία , μια ανάμνηση παλιά κίτρινο γραμμα στο συρτάρι, αλλά τη νέα τάξη πραγμάτων που άρχισε να εγκαθίσταται και μας αφορά άμεσα και σε πρώτο πρόσωπο. Εκείνη τη νύχτα το νόημα της ιστορίας πήρε μια άλλη κατεύθυνση: Δεν είναι πια ο άνθρωπος που αναζητά να βρει το Θεό, αλλά ο Θεός που έρχεται να βρει τον άνθρωπο, από τον ουρανό στη γη σε ένα στάβλο, κοντά σε ένα βοσκοτόπι.
Ενώ στη Ρώμη, ο Καίσαρας Αύγουστος αποφάσιζε για τη μοίρα του κόσμου, με τις λεγεώνες του, και διατηρούσε την ειρήνη με το σπαθί, σε αυτόν τον καλό κουρδισμένο μηχανισμό πέφτει ένας κόκκος άμμου: ένα παιδί, που είναι αρκετό για να αλλάξει την κατεύθυνση της ιστορίας.
Η ιστορία ξαναρχίζει από τους τελευταίους του περιθωριακούς τους ανθρώπους καλής Θελήσεως. ΟΙ μεγάλοι έχουν την αυταπάτη ότι αυτοί την δημιουργούν άλλα είναι οι μικροί και η καταφρονεμένοι που την σπρώχνουν μπροστά.
Ανάγνωσμα από το κατά Λουκά αγιο Ευαγγελιο. (βράδυ 2,1-14 , Αυγή .15-20)
Σ'εκείνη την περιοχή υπήρχαν βοσκοί, που αγρυπνούσαν τη νύκτα και φύλαγαν βάρδιες για το κοπάδι τους. 'Αγγελος Κυρίους στάθηκε κοντά τους και η δόξα του Κυρίου τους περιέβαλε, ενώ εκείνοι φοβήθηκαν πολύ. Και ο άγγελος τους είπε: "Μη φοβάσθε, διότι σας αναγγέλω μια μεγάλη χαρά, που θα είναι χαρά και για όλο το λαό. Γιατί σήμερα, στην πόλη του Δαβίδ γεννήθηκε για σας ένας σωτήρας, που είναι ο Χριστός, ο Κύριος. Αυτό θα είναι για σας το σημείο: θα βρήτε ένας βρέφος σπαργανωμένο και ξαπλωμένο στη φάτνη". Ξαφνικά, μαζί με τον άγγελο εμφανίσθηκε πλήθος απ'την ουράνια στρατιά των αγγέλων, που αινούσαν το Θεό και έλεγαν:
"Δόξα στο Θεό, στα ύψη του ουρανού,
και πάνω στη γη ειρήνη,
στους ανθρώπους που ο Κύριος αγαπά".
Κι όταν αναχώρησαν από κοντά τους οι άγγελοι στον ουρανό, οι βοσκοί είπαν μεταξύ τους: "Ας πάμε, λοιπόν, μέχρι τη Βηθλεέμ για να δούμε αυτό το γεγονός που συνέβηκε και το οποίο ο Κύριος μας έκαμε γνωστό". Και πήγαν γρήγορα και βρήκαν τη Μαρία και τον Ιωσήφ και το βρέφος να βρίσκεται στη φάτνη. 'Οταν είδαν, έκαμαν γνωστό το λόγο που τους αναγγέλθηκε, σχετικά με το παιδί. Κι όλοι όσοι άκουσαν θαύμασαν γι'αυτά που τους διηγήθηκαν οι βοσκοί. Και η Μαριάμ όλα αυτά τα λόγια τα κρατούσε στην καρδιά της και τα μελετούσε.
Οι βοσκοί επέστρεψαν πίσω δοξάζοντας και αινώντας το Θεό για όλα εκείνα που άκουσαν και είδαν, όπως τους είχε λεχθεί.
Λόγος του Κυρίου
Στο απόστολο Παύλο διαβάζουμε: “ Ο Θεός φανέρωσε την Χάρη του, για να σώσει όλους τους ανθρώπους” (Ττ. 2,11). Ο Ιησούς είναι η χειροπιαστή έκφραση της Χάρης του Θεού, της Αγάπης Του, της Δωρεάς Του διότι όταν ένας πραγματικά αγαπά δωρίζει τον εαυτό του στον αγαπημένο του, εν προκειμένω ο Θεός στον άνθρωπο, γι΄ αυτό εισέρχεται στην ανθρώπινη ιστορία και περιμένει από τον άνθρωπο να ανταποκριθεί στην αγάπη του . Η Χάρη, η Αγάπη, η Δωρεά της Ζωής του Θεού στον άνθρωπο δεν είναι κάτι αφηρημένο, είναι ένα Πρόσωπο ο Ιησούς από την Ναζαρέτ, που μοιράζεται την καθημερινή ζωή του με τους συνανθρώπους του. Είναι ένα πρόσωπο που κοινωνά την ζωή του με τους συνανθρώπους του, όπως όλοι οι άνθρωποι μεταξύ τους.
Η Χάρη, η Αγάπη, η Δωρεά και η Ζωή του Θεού στον άνθρωπο κάνει την είσοδό της στο κόσμο με τον λιγότερο εντυπωσιακό αλλά ένα εξ ίσου συγκλονιστικό τρόπο όπως η γέννηση ενός παιδιού, δηλαδή με μια νέα ζωή γεμάτη προσδοκίες και αισιοδοξία, που το μέλλον είναι όλο δικό της. Όπως το κάθε παιδί ζητά την προσοχή μας, την φροντίδα μας, την αγάπη μας, την αποδοχή μας, τις θυσίες μας. Και όπως το κάθε παιδί μας προσκαλεί να μοιραστούμε τη ζωή μας μαζί του, ζητά να γίνει μέρος της ζωής μας και εμείς να γίνουμε μέρος της ζωής του, να είμαστε σε κοινωνία ζωής.
Ο τρόπος με τον οποίο εισέρχεται στον κόσμο ήδη μας περιγράφει τα κύρια χαρακτηριστικά της ζωής Του, σεμνότητα, απλότητα, προσήνεια και διακριτικότητα. Γνωρίσματα που θα έπρεπε να είναι και τα γνωρίσματα της χριστιανικής ζωής, αφού μας έκανε ικανούς να μοιραστούμε την ζωή μαζί Του. Συνάμα όμως αποτελεί και σημείο αμφιλεγόμενο και αιτία δυσκολιών, γιατί δεν είναι από όλους αποδεκτός παρόλο που σε όλους προσφέρεται και με κανένα δεν αντιδικεί. Είναι ο Μόνος που διακήρυξε , αγαπάτε τους εχθρούς σας και σε όποιον σε κτυπά στο δεξί μάγουλο στρέψτε και το αριστερό και έδωσε και το χρυσό,κανόνα της ειρήνης ότι θέλεις οι άλλοι να κάνουν σε εσένα καντο εσύ πρώτα σε εκείνους
Ο Θεός, στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού, αποκαλύπτεται ως ο Θεός που προτείνει, δεν επιβάλλει. Ο χριστιανισμός είναι αποδοχή, ελεύθερη συγκατάθεση και όπως δεν είναι προϊόν εξαναγκασμού άλλα δωρεάς δεν εξαναγκάζει .
Στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού έχουμε την πραγματική εικόνα του Θεού, συνάμα έχουμε και την αποκατάσταση της πραγματικής αξιοπρέπειας του ανθρώπου. Ο άνθρωπος δεν είναι ποτέ πραγματικός άνθρωπος αν δεν είναι και δεν γίνεται όλο και περισσότερο σύμμορφος του Χριστού.
Οι μαθητές του Χριστού μαθαίνουν να αναγνωρίζουν τα σημάδια της παρουσίας Του μέσα στην Ιστορία όχι στα «μεγάλα και εκθαμβωτικά» αλλά στα «ταπεινά και καθημερινά» και όταν τα βρουν δεν τα κρατούν για τον εαυτόν τους, αλλά με τη σειρά τους γίνονται «ευαγγελιστές» , Τον αναγγέλλουν στους άλλους και υψώνουν προσευχή ευχαριστίας και δοξολογίας, όπως οι βοσκοί. (Ευαγγέλιο της Αυγής).
Στο πρόσωπο της Μαρίας, της Παναγίας, έχουμε την εικόνα του μαθητή -αλλά και της κοινότητας των μαθητών του Χριστού, την Εκκλησίας- που παρατηρεί, κρίνει και διακρίνει το καλό, το δέχεται, το φυλάσσει και από αυτό αντλεί στο νόημα της ζωής του.
Στη Φάτνη της Βηθλεέμ περιγράφεται ο Θεός όχι ως η ανώτατη δύναμη ως “το Όντος Ον” ούτε ως “το πρώτο κινούν ακίνητο”, ή ως άναρχη αιτία, ως απρόσιτος ή άφθαστος ή απόμακρος ή μυστηριώδης , της ανθρώπινης φιλοσοφίας, αλλά ως ένα Πρόσωπο που αγαπά και θέλει να γίνει γνωστό από εκείνον που αγαπά τον άνθρωπο και γι αυτό και εισέρχεται στην ανθρώπινη ιστορία διακριτικά, χωρίς επιβολή, και ζητά να γίνει δεκτός .
Χριστούγεννα σημαίνει να αναλάβουμε τον κόπο να εντάξουμε κάθε τι το ανθρώπινο στο μυστήριο της Ενσάρκωσης, όχι για να τα κάνουμε απλώς θεϊκά άλλα περισσότερο ανθρώπινα (=με ανθρωπιά) και έτσι να είναι πραγματική εικόνα και ομοίωση του Θεού.
Μερικές ιστορικές σημειώσεις .
2,1 Ο Καίσαρας Αύγουστος ήταν αυτοκράτορας της Ρώμης από το 30 π.Χ. μέχρι το 14 μ.Χ.
2,2 "η απογραφή είναι η πρώτη": ονομάζεται έτσι γιατί ακολούθησαν κι άλλες. Η μετάφραση που κάποιοι προτείνουν: "Αυτή η απογραφή είναι η προηγούμενη από εκείνη της εποχής που ο Κυρήνιος ήταν ηγεμόνας της Συρίας", από γραμματική, τουλάχιστο, άποψη, πρέπει να απορριφθεί. Οι ιστορικές συνθήκες κάτω από τις οποίες έγινε αυτή η απογραφή είναι μάλλον σκοτεινές. Οι περισσότεροι από τους μελετητές τοποθετούν την απογραφή του Κυρηνίου στο 6 π.Χ., βασιζόμενοι απλώς και μόνο στις πληροφορίες του Ιωσήφ Φλάβιου, που εδώ πρέπει να ληφθούν υπόψη αλλά με πολλές επιφυλάξεις (βλ.Πραξ 5,37+). Είναι πιο πιθανό να έγινε αυτή η απογραφή (ενόψει κάποιας ανακατανομής των φόρων) στο 8-6 π.Χ., μαζί με κάποια γενική απογραφή της αυτοκρατορίας την οποία διοργάνωσε στην Παλαιστίνη ο Κυρήνιος, επιφορτισμένος με αυτή την ειδική αποστολή. Επειδή ο Κυρήνιος ήταν ηγεμόνας (=κυβερνήτης) της Συρίας ανάμεσα στο 4 και το 1 π.Χ., η έκφραση του Λκ εξηγείται ως μια ικανοποιητική προσέγγιση. Ο Ιησούς γεννήθηκε σίγουρα πριν το θάνατο του Ηρώδη (4 π.Χ.), ίσως στα χρόνια 8-6 π.Χ. Η "χριστιανική χρονολόγηση", που ακολουθούμε σήμερα, οφείλεται στο Διονύσιο το μικρό (Στ' αιώνας) και βασίζεται σε λανθασμένους υπολογισμούς .