Α' Κύκλος - 6η Τακτική Κυριακή

Ειρηνικοί, Πιστοί, Αυθεντικοί.

Κυριακή  12 Φεβρουαρίου 2017

Είναι μια από τις δύσκολες σελίδες του Ευαγγελίου. Το κέντρο της σημερινής ευαγγελικής περικοπής είναι τα εδάφια : *Δεν ήλθα να καταλύσω το Νόμο ή τους προφήτες, αλλά να εκπληρώσω*, και όμως ο Ιησούς επανειλημμένα παραβαίνει τον πιο σοβαρό για τους Ιουδαίους νόμο του Σαββάτου, και συμπληρώνει *εάν η δικαιοσύνη σας δεν ξεπεράσει εκείνη των γραμματέων και των φαρισαίων, δεν θα εισέλθετε στη βασιλεία των ουρανών*.

Ανάγνωσμα από το κατά Ματθαίο άγιο Ευαγγέλιο (Μτ 5,17-37)

Εκείνο τον καιρό ο Ιησούς έλεγε στους μαθητές του: « Μη νομίσετε ότι ήλθα για να καταλύσω το Νόμο ή τους προφήτες. Δεν ήλθα να καταλύσω, αλλά να εκπληρώσω. Αλήθεια σας λέω: έως ότου περάσει ο ουρανός και η γη, ούτε ένα γιώτα ή μια κεραία δε θα περάσουν, μέχρι που να πραγματοποιηθούν όλα. Όποιος, λοιπόν, καταργήσει μια από τις εντολές και τις πιο μικρές και διδάξει το ίδιο στους ανθρώπους, αυτός θα ονομασθεί πιο μικρός στη βασιλεία των ουρανών. Ενώ όποιος εφαρμόσει και διδάξει, αυτός θα ονομασθεί μεγάλος στη βασιλεία των ουρανών.

Διότι σας λέω: εάν η δικαιοσύνη σας δεν ξεπεράσει εκείνη των γραμματέων και των φαρισαίων, δεν θα εισέλθετε στη βασιλεία των ουρανών.

Έχετε ακούσει πως είπαν στους αρχαίους: "μη φονεύσεις" και πως, όποιος σκοτώσει, να παραπεμφθεί στο δικαστήριο. Αλλά εγώ σας λέω: Καθένας που οργίζεται εναντίον του αδελφού του, να παραπεμφθεί στο δικαστήριο. Και όποιος πει στον αδελφό του: "ρακά", να παραπεμφθεί στο Συνέδριο. Και όποιος πει: "τρελέ", να είναι ένοχος στη Γέεννα της φωτιάς. Εάν, λοιπόν, προσφέρεις στο θυσιαστήριο το δώρο σου και εκεί θυμηθείς ότι ο αδελφός σου έχει κάτι εναντίον σου, άφησε εκεί το δώρο σου, μπροστά στο θυσιαστήριο, και πήγαινε πρώτα να συμφιλιωθείς με τον αδελφό σου, και τότε έλα και πρόσφερε το δώρο σου.

Να δείξεις γρήγορα συμφιλιωτική διάθεση με τον αντίδικό σου, όσο είσαι ακόμα στο δρόμο μαζί του, μη τυχόν και ο αντίδικος σε παραδώσει στο δικαστή και ο δικαστής στο δεσμοφύλακα και ριχθείς στη φυλακή. Αλήθεια σου λέω: δεν θα βγεις από εκεί, έως ότου δεν επιστρέψεις και το τελευταίο λεπτό.

Έχετε ακούσει ότι είπαν: "μη μοιχεύσεις". Αλλά εγώ σας λέω: Καθένας που βλέπει μια γυναίκα με σκοπό να την επιθυμήσει, ήδη διέπραξε μοιχεία μαζί της μέσα στην καρδιά του. Και εάν το δεξί σου μάτι σε σκανδαλίζει, βγάλε το και ρίξε το μακριά σου, γιατί σε συμφέρει να χαθεί κάποιο από τα μέλη σου, παρά να ριχθεί όλο σου το σώμα στη Γέεννα. Και αν το δεξί σου χέρι σε σκανδαλίζει, κόψε το και ρίξε το μακριά σου, γιατί σε συμφέρει να χαθεί κάποιο από τα μέλη σου, παρά να πάει όλο σου το σώμα στη Γέεννα.

Είπαν ακόμα: "Όποιος χωρίσει τη γυναίκα του, ας της δώσει έγγραφο διαζυγίου". Αλλά εγώ σας λέω: Καθένας που χωρίζει τη γυναίκα του, εκτός από την περίπτωση πορνείας, αυτός την οδηγεί στη διάπραξη μοιχείας. Και όποιος παντρευτεί χωρισμένη, διαπράττει μοιχεία.

Έχετε ακούσει, ακόμη, πως είπαν στους αρχαίους: "Μην επιορκήσεις, αλλά να εκτελέσεις μπροστά στον Κύριο τους όρκους σου". Αλλά εγώ σας λέω: Να μην ορκίζεσθε καθόλου, μήτε στον ουρανό, διότι είναι θρόνος του Θεού, μήτε στη γη, διότι είναι υποπόδιο των ποδιών του, μήτε στα Ιεροσόλυμα, διότι είναι η πόλη του μεγάλου βασιλιά, μήτε να ορκισθείς στο κεφάλι σου, διότι δεν μπορείς να κάμεις μια τρίχα άσπρη ή μαύρη. Αλλά ο λόγος σας να είναι ναι ναι, όχι όχι. Τα επί πλέον από αυτά προέρχονται απ' τον Πονηρό ».

Λόγος του Κυρίου

Ο Ιησούς με τη διακήρυξή του“Δεν ήλθα να καταλύσω το Νόμο ή τους προφήτες”, δηλώνει ότι το έργο του δεν έγκειται στο να καταργήσει το νόμο και να προτείνει κάτι το πιο εύκολα εφαρμόσιμο. Ούτε θέλει να τονίσει ότι χρειάζεται περισσότερη ειλικρίνεια στην εφαρμογή του νόμου, γιατί κάθε γνήσιος Ιουδαίος ξέρει ότι, η ειλικρίνεια και η ανιδιοτέλεια, είναι απαραίτητες προϋποθέσεις για την εφαρμογή του νόμου. Διακηρύττει, λοιπόν “αλλά να τον εκπληρώσω”, δηλαδή να τον οδηγήσει στο αποκορύφωμά του.

Ο Νόμος. Ο Ιησούς παρουσιάζεται ως ο Νέος Μωυσής, που εγκαινιάζει μια νέα Συμφωνία φιλίας του Θεού με τον Άνθρωπο, οδηγώντας το Νόμο στην ολοκλήρωση. Ο Νόμος, οι δέκα εντολές, ήταν τόσο το δώρο του Θεού στον Ισραήλ, όσο και η σφραγίδα του πάνω στο λαό για να δείχνει σε ποιόν ανήκει και σε ποιόν οφείλει την ύπαρξή του, αλλά και το εξωτερικό σημείο της συμφωνίας φιλίας του Θεού με τον άνθρωπο. Ο λόγος ύπαρξης του Νόμου ήταν να προσκαλέσει τον άνθρωπο να δείξει ότι σέβεται το Θεό, άρα να μην τον προσβάλει παραβαίνοντας το νόμο το ζωντανό σύμφωνα με τις προδιαγραφές του, καθώς επίσης να μην κάνει κάτι που να προσβάλει τον πλησίον του, γιατί όντας πλασμένος κατ’ εικόνα και ομοίωση του Θεού, έμμεσα προσβάλει και το Θεό.

Ο Ιησούς δεν παρουσιάζεται απλά ως ένας νέος νομοθέτης, αλλά ταυτίζει το νόμο με το πρόσωπό του. Ο Νόμος είναι ο ίδιος. Με όλη του τη ζωή δείχνει ποιο είναι το καλό και πώς ο νόμος βιώνεται, άρα ολοκληρώνεται. Ο Νόμος, δεν έγκειται πια σε κάποιες προδιαγραφές, αλλά είναι μια ζωή, η ζωή του Ιησού. Όποιος θέλει να είναι μαθητής του Ιησού καλείται να εκτιμά τα πράγματα της ζωής, όπως τα εκτιμά ο Ιησούς και να ζήσει, όπως έζησε ο Ιησούς. Ο Ιησούς δεν τον έζησε το Νόμο ως κάτι που κάποιος του επέβαλε, αλλά ως κάτι που είναι η ίδια η ζωή του που είναι ένα ευαγγέλιο που δείχνει το γιατί ο άνθρωπος μπορεί να είναι ευτυχισμένος. Οι μακαρισμοί. Η ευτυχία πηγάζει από την καρδιά, τη συνείδηση, μια θεραπευμένη καρδιά βρίσκεται στη ρίζα της ευτυχίας που πηγάζει από την καρδιά. Μια θεραπευμένη καρδιά μπορεί να έχει κάποιος με μια ευτυχισμένη ζωή.

A Κύκλος - 5η Τακτική Κυριακή (Μτ 5,13-16)

Οι μαθητές του Χριστού είναι μέσα στον κόσμο για να του δίνουν γεύση, νόημα και σταθερότητα και να μην είναι καταθλιπτικά γκρίζος.

Κυριακή 5 Φεβρουαρίου 2017

Ο Ιησούς, όταν θέλει να κοινοποιήσει ένα σπουδαίο μήνυμα, καταφεύγει σε κάποια παραβολή, σε κάποια σύγκριση, σε μια εμπειρία παρμένη από την καθημερινή ζωή. Δεν την εξηγεί, γιατί όλοι έχουν μια πρώτη βασική γνώση και εμπειρία, αλλά προκαλεί τους ακροατές του να ξεκινήσουν από αυτή την εμπειρία και να σκεφτούν να πάνε πιο βαθιά και να καταλάβουν τι θέλει να τους πει.

Με τη σημερινή ευαγγελική περικοπή ο Ιησούς συνεχίζει την ομιλία του στους μαθητές του και τους εξηγεί το ποιοι είναι και το τι πρέπει να είναι για να είναι μαθητές του και μάλιστα ευτυχισμένοι. Τους λέει, λοιπόν, ότι είναι “φως του κόσμου και το αλάτι της γης”. Υπάρχει, άραγε, κάποιος που να μην έχει την εμπειρία τι είναι αλάτι και τι είναι φως; Το αλάτι και το φως δεν αξίζουν από μόνα τους, η αξία τους φαίνεται όταν το αλάτι χρησιμοποιηθεί για να δώσει γεύση και να συντηρήσει την τροφή, και όταν το φως φωτίζει μια πορεία.

Ανάγνωσμα από το κατά Ματθαίο άγιο Ευαγγέλιο (Μτ 5,13-16)

Εκείνο τον καιρό ο Ιησούς συνεχίζοντας την ομιλία του έλεγε στους μαθητές του: «Ό,τι είναι το αλάτι για την τροφή, είστε κι εσείς για τον κόσμο. Αν το αλάτι χάσει την αρμύρα του, πώς θα την ξαναποκτήσει; Δε χρησιμεύει πια σε τίποτε· το πετούν έξω στο δρόμο και το πατούν οι άνθρωποι.

Εσείς είστε το φως για τον κόσμο· μια πόλη χτισμένη ψηλά στο βουνό, δεν μπορεί να κρυφτεί.

Οι άνθρωποι, όταν ανάψουν το λυχνάρι, δεν το βάζουν κάτω από το δοχείο με το οποίο μετρούν το σιτάρι, αλλά το τοποθετούν στο λυχνοστάτη, για να φωτίζει όλους τους ανθρώπους του σπιτιού. Έτσι να λάμψει και το δικό σας φως μπροστά στους ανθρώπους, για να δουν τα καλά σας έργα και να δοξολογήσουν τον ουράνιο Πατέρα σας” .

Λόγος του Κυρίου

Ο Ιησούς, όταν χαρακτηρίζει τους μαθητές του: “ το φως του κόσμου και το αλάτι της γης ”, δεν τους κάνει μια ενθάρρυνση ή προτροπή να γίνουν όπως το φως και όπως το αλάτι, αλλά δυναμικά τους διαβεβαιώνει: Εσείς είστε το φως και το αλάτι και τους ζητά “ να λάμψει το δικό σας φως μπροστά στους ανθρώπους, για να δουν τα καλά σας έργα και να δοξάσουν τον Πατέρα σας που βρίσκεται στους ουρανούς. Δηλαδή, ο μαθητής του Χριστού και η κοινότητα των μαθητών του Χριστού, δεν αξίζουν επειδή είναι αυτοί που είναι, αλλά γιατί υπάρχουν και προσφέρουν κάτι στους άλλους.

Οι μαθητές του Χριστού είναι καλεσμένοι να είναι αλάτι και φως της γης, όχι για να γίνει πραγματικότητα μια δική τους προσδοκία ή να ικανοποιήσουν τις όποιες φιλοδοξίες τους, αλλά να ενεργούν για χάρη τρίτου. Πρέπει να είναι το φως για τον κόσμο, με τη διαφάνεια, την ειλικρίνεια και την καθαρή καρδιά τους. Η ύπαρξή τους να βοηθά τους άλλους να δουν καθαρά, να ερμηνεύσουν σωστά, να βρουν νόημα και προσανατολισμό αυτοί που είναι γύρω τους και έτσι να αναγνωρισθούν οι όποιες ικανότητές τους, αλλά και στο πρόσωπό τους οι άλλοι, οι γύρω, να αναγνωρίσουν την επέμβαση του Θεού. Όπως το αλάτι που προφυλάσσει το φαγητό από την αλλοίωση, του δίνει σταθερότητα, διάρκεια και γεύση, έτσι πρέπει να είναι και αυτοί για τον κόσμο. Για να εκτιμηθούν πρέπει να χρησιμοποιηθούν, όπως το φως που διώχνει την αμφιβολία, το φόβο και δίνει τη χαρά και τη σιγουριά. Η παρουσία του μαθητή ή της κοινότητας μέσα στον κόσμο, βρίσκει όλο το νόημα ως μαρτυρία της παρουσίας του Θεού στον κόσμο. Μιας παρουσίας που να δίνει νόημα στη ζωή του χώρου που ζούνε. Και όταν λείπουν, η μη παρουσία τους να γίνεται αντιληπτή ως μια μεγάλη, ουσιαστική πρόκληση και έλλειψη.

Μια κοινότητα βολεμένη, συμβιβασμένη, χωρίς νεύρο και ανούσια, δεν έχει λόγο ύπαρξης γιατί δεν είναι μαρτυρία της αγάπης του Θεού για τον κόσμο.