Η υποκρισία δεν είναι μόνο εκείνη των άλλων. Β. Κύκλος 22 Τακτική Κυριακή Mκ 7,1-8.14-15.21-23.

Κυριακή 29/8.2021

Ανάγνωσμα από το κατά Μάρκο άγ. Ευαγγέλιο Mκ 7,1-8.14-15.21-23

Και συγκεντρώθηκαν γύρω του οι Φαρισαίοι και κάποιοι γραμματείς που ήλθαν από τα Ιεροσόλυμα. Αυτοί είδαν κάποιους μαθητές του να τρώνε ψωμί με ακάθαρτα χέρια, δηλαδή με άπλυτα. Οι Φαρισαίοι, πράγματι, και όλοι οι Ιουδαίοι, αν δεν πλύνουν τα χέρια τους μέχρι τον αγκώνα δεν τρώνε, τηρώντας έτσι την παράδοση των παλαιοτέρων. Κι όταν γυρίσουν απ'την αγορά δεν τρώνε αν πρώτα δεν κάνουν καθαρμούς. Και τηρούν κι μετάφραση: "δεν τρώνε αυτό που προέρχεται από την αγορά αν πρώτα δεν το πλύνουν". άλλα πολλά που παρέλαβαν, όπως καθαρμούς ποτηριών Ρωτούν οι Φαρισαίοι και οι γραμματείς τον Ιησού: "Γιατί οι μαθητές σου δε ζουν σύμφωνα με την παράδοση των παλαιοτέρων, αλλά τρώνε ψωμί με ακάθαρτα χέρια;" Κι εκείνος τους είπε: "Σωστά προφήτεψε για σας τους υποκριτές ο Ησαϊας, όπως λέει η Γραφή:Αυτός ο λαός με τιμά με τα χείλη,αλλά η καρδιά τους βρίσκεται μακριά μου.Μάταια με σέβονται, αφού διδάσκουν διδασκαλίες που είναι εντολές ανθρώπων. Εγκαταλείπετε την εντολή του Θεού και τηρείτε την παράδοση των ανθρώπων".Κάλεσε πάλι ο Ιησούς τον κόσμο και τους έλεγε: "Ακούστε με όλοι και καταλάβετε. Δεν υπάρχει τίποτα το εξωτερικό που να μπαίνει μέσα στον άνθρωπο και να μπορεί να τον μολύνει. Αλλά εκείνα που βγαίνουν μέσα από τον άνθρωπο είναι εκείνα που τον μολύνουν. Πράγματι, μέσα απ την καρδιά των ανθρώπων προέρχονται οι κακοί διαλογισμοί, οι πορνείες, οι κλοπές, οι φόνοι, οι μοιχείες, οι πλεονεξίες, οι κακίες, ο δόλος, η ασέλγεια, η πονηρή ματιά, η βλασφημία, η υπερηφάνεια, η αφροσύνη. 'Όλα αυτά τα κακά πηγάζουν μέσα από τον άνθρωπο και τον καθιστούν ακάθαρτο".

Λόγος του Κυρίου

Η Εκκλησία διαρκώς καλείται να απελευθερωθεί από το φαρισαϊσμό, δηλαδή την υποκρισία, την  ψεύτικη έκφραση θρησκευτικότητας. Το άναμμα ενός κεριού, η συμμετοχή σε μια τελετή, μια λιτανεία, ή κάποιο  προσκύνημα, η τοποθέτηση μιας  εικονίτσας  στο πορτοφόλι ή στο αυτοκίνητο, από μόνα τους  αυτά δε σώζουν, δε θεραπεύουν και δεν προφυλάσσουν κανέναν από το κακό, αν δε συνοδεύονται από πίστη και διάθεση για μεταστροφή της  καρδιάς και προσπάθεια  για μια καινούργια  ζωή. 

Χρειάζεται να  ανησυχούμε και για την ειλικρίνεια και την τιμιότητα στην επαγγελματική μας ζωή, επίσης.  

Μια αδικία  που κάνουμε, ή μια πράξη εκδίκησης, δε γιατρεύονται ούτε  νομιμοποιούνται   με  μια ευλογία, ή μια προσφορά κάπου για κάτι . Η αληθινή θρησκεία, λέει απόστολος Ιάκωβος, συνίσταται «στο να μην επιτρέπουμε στον εαυτό μας να μολυνθεί από αυτόν τον κόσμο» (Ιακ1,27).                         

Ο Ιησούς γνώριζε καλά ότι μερικά πράγματα είναι αναγκαία να υπάρχουν: ο άνθρωπος πρέπει να αγγίξει,  να αισθανθεί για να καταλάβει, είναι σάρκα, είναι σώμα.  

Ο  κατάλογος των αμαρτιών, που παρατίθεται στο ευαγγέλιο  δεν είναι άλλο από την περιγραφή του εγωισμού μας. 

Ο Ιησούς  μας ζητά να είμαστε απλώς άνθρωποι, με αξιοπρέπεια, τιμιότητα, ειλικρινείς με τον εαυτό μας  και τους συνανθρώπους  μας. Μας προτρέπει να αποφεύγουμε κάθε τυπικότητα που δεν προσφέρει τίποτα και δεν εκφράζει την εσωτερική μας αλήθεια, ούτε μας  καθιερώνει ως άτομα, επειδή αυτό πηγάζει από τα βάθη του εγώ, από την καρδιά και φανερώνει την ποιότητα του ανθρώπου.

Ο σκληρός λόγος που είναι λόγος αιώνιας ζωής. Β΄ Κύκλος 21η Τακτική Κυριακή (Ιωα. 6,60-69)

 Κυριακή  22/08/2021

Ο Ιησούς, σε όλη του τη ζωή προσπάθησε με τα λόγια του, με την συμπεριφορά του και με τα έργα του να δείξει ότι όχι απλά είναι διαθέσιμος να δώσει τα πάντα για τους μαθητές του από αγάπη (= προσφορά ζωής) αλλά και το κάνει και το έκανε

Ανάγνωσμα από το κατά Ιωάννη Άγιο Ευαγγέλιο (6,60-69)

Όταν τέλειωσε ο Ιησού τη διδασκαλία στην συναγωγή της Καπερναούμ. Τότε, πολλοί απ'τους μαθητές του που τον άκουσαν, είπαν: "Είναι σκληρός αυτός ο λόγος. Ποιός μπορεί να τον ακούει;" Γνωρίζοντας ο Ιησούς μέσα του ότι γι'αυτό γογγύζουν οι μαθητές του, τους είπε: "Αυτό είναι που σας σκανδαλίζει; Αν τότε βλέπατε τον Υιό του ανθρώπου να ανεβαίνει εκεί όπου βρισκόταν πριν, τι θα λέγατε; Το Πνεύμα είναι εκείνο που ζωοποιεί, ενώ η σάρκα δεν ωφελεί σε τίποτα. Τα λόγια που εγώ σας έχω πει είναι Πνεύμα και ζωή. Αλλά υπάρξουν κάποιοι από σας που δεν πιστεύουν". Γνώριζε, πράγματι, ο Ιησούς ποιοί είναι αυτοί που δεν πιστεύουν και ποιός είναι εκείνος που θα τον παραδώσει. Κι έλεγε: "Για το λόγο αυτό σας έλεγα ότι κανείς δεν μπορεί να έλθει σε μένα, αν δεν του έχει δοθεί αυτό από τον Πατέρα".Γι'αυτό, πολλοί απ' τους μαθητές του γύρισαν πίσω και δεν πορεύονταν πια μαζί του.

Είπε τότε ο Ιησούς στους Δώδεκα: "Μήπως κι εσείς θέλετε να φύγετε;" Του απάντησε ο Σίμων Πέτρος: "Κύριε, σε ποιόν να πάμε; Εσύ έχεις λόγια αιώνιας ζωής, κι εμείς έχουμε πιστέψει κι έχουμε γνωρίσει ότι εσύ είσαι ο Άγιος του Θεού".

Λόγος του Κυρίου

Η ώρα η δύσκολη. Ο ενθουσιασμός (:ο πολλαπλασιασμός των άρτων) δίνει την θέση του στην απογοήτευση : τελικά δεν βρήκαν αυτό που ήθελαν) έδωσε τη θέση του στο «μουρμουρίζω». Που σημαίνει ετοιμάζομαι να διακόψω μια σχέση και να κλειστώ στον εαυτό μου. Δεν μιλάω πλέον στον άλλο αλλά σε μένα τον ίδιο. Δεν υπάρχει πλέον επιθυμία για διάλογο, που σημαίνει ανοχή, ακούω σκέφτομαι, κάνω για ερώτηση, παρουσιάζω μια αντιπρότασή μόνο αμφισβητούμε και τα "βάζουμε" με τον άλλο . Η δυσπιστία, ο σκεπτικισμός και η καχυποψία κυριαρχούν. Βασικά, δεν μπορούμε να τον εμπιστευτούμε τον άλλο. Άσχετο ποιος είναι ο άλλος ο θεός ο Χριστός ο γείτονας μου

Για τους μαθητές, αυτό που προτείνει ο Ιησούς , μια νέα ζωή που τροφή της είναι ο ίδιος, είναι ένας “λόγος σκληρός”, γιατί με βγάζει από τον τρόπω σκέψης μου τις σιγουριές μου από αυτό που ξέρω, και θέλει να επιστρέψει στην προηγούμενη κατάσταση στην παλιά κοσμική σοφία.

Ο Ιησούς το καταλαβαίνει ότι βρίσκονται σε δύσκολη θέση οι μαθητές του, στο βάθος διαφαίνεται και η πιθανότητα της αποτυχίας και της χρεοκοπίας της όλης προσπάθειας του, ωστόσο δεν προσπαθεί να τους καλοπιάσει να τους μεταπείσει, απλά τους θυμίζει ότι είναι ελεύθεροι. Έχουν να διαλέξουν, να διαλέξουν τον λόγο που χαϊδεύει τα αυτιά: τη σοφία αυτού του κόσμου με κέντρο το εγώ, να ακούν και να κάνουν αυτό που εκείνοι νομίζουν καλό ή την θεϊκή σοφία του Λόγου του που είναι σκληρός γιατί ξεσκεπάζει την ασυνέπεια τους, τις αντιφάσεις τους, που όμως η τριβή μαζί του τους κάνει να καταλαβαίνουν τους διαπαιδαγωγεί και τους οδηγεί στην ωριμότητα
Ο Λόγος του Θεού βάζει σε κίνηση, γιατί είναι ο τόπος της επιλογής και της απόφασης. Η τραγωδία είναι όταν το ευαγγέλιο δεν φαίνεται πια σκληρό, όταν φαίνεται ακίνδυνο, όταν το ακούω ως προφανές πράγμα που δεν με ενοχλεί, και με αφήνει εκεί που είμαι. Ενώ αυτό προτείνεται ως αλλαγή εκ βάθρων την ζωή, και όχι ως μια μεταρρύθμιση του τι πρέπει να κάνω ή να μην κάνω, ως μια ηθική επισκευασμένη. Ο Ιησούς προτείνει ένα νέο τρόπο ύπαρξης, όπου ‘το ψωμί’ της ύπαρξης μου να είναι το εγώ μου, οι επιθυμίες, το συμφέρον μου, αλλά το ‘ψωμί’ μου να είναι η σάρκα του Ιησού, η καθημερινή του ύπαρξη στη γη της Παλαιστίνης του πρώτου αιώνα της εποχής μας: Το νόημα που έδινε στη ζωή του, πως ζούσε τη δημιουργική και συνεκτική δύναμη της Αγάπης που είναι ο Θεός, και το έκανε παρών στην καθημερινότητα του.

Στην αρχή υπάρχει μια επώδυνη εκλογή μεταξύ του τι ξέρω και αφήνω και του τι αν δεχτώ μου ανακαθορίζει την ζωή.

Μίριαμ = Μαρία = Αγαπημένη. Πανήγυρη της Μεταστάσεως της Υπεραγίας Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας. Αύγουστος 2021

  Κυριακή 15 Αυγούστου 2021                          

Η Ζωή, ο Θεός, αγκαλιάζει με γενναιοδωρία  σε κάθε υπαρκτό όν. Η Ζωή χαρίζεται και όποιος το συνειδητοποιήσει, συγκινείται, χαίρεται, ενθουσιάζεται, τραγουδά και εγκωμιάζει. Ιδιαίτερα ο ταπεινός και πιστός άνθρωπος του Θεό, όπως η Μαρία από τη Ναζαρέτ

Μέσα στο χαρούμενο πνεύμα των διακοπών  αλλά και λύπης για τις καταστροφές από τος πυρκαγιάς στην πατρίδα μας, έχουμε μια ευκαιρία να χαρούμε. Γιορτάζουμε το επιστέγασμα της γήινης ζωής και της αποστολής Της  την  ένδοξη Μετάσταση της Μαρία από τη Ναζαρέτ. Στο πρόσωπό της έχουμε χειροπιαστή την εικόνα του τι θα πει άνθρωπος και ανθρωπιά και όχι μόνο έχουμε μια εικόνα του τι είναι Εκκλήσια , και τέλος την πρόγευση του πεπρωμένου του άνθρωποι! 

Στη γιορτή αυτή διακηρύττουμε την πεποίθησή μας ότι η Παναγία, συγχρόνως με το θάνατό της, έχει ήδη φτάσει σε κείνη την κατάσταση ζωής, την οποία ο Ιησούς υποσχέθηκε ότι θα λάβει ο καθένας με την ανάσταση.

        Το σημερινό ευαγγέλιο είναι «Η ωδή της Μαρίας» το Magnificat , όπως το ονομάζουν σε όλο τον κόσμο, χρησιμοποιώντας την λατινική ορολογία. Είναι ένας από τους ωραιότερους, αν όχι ο ωραιότερος ύμνος στον Θεό   Πατέρα. Ένας ύμνος από τις λέξεις και τις φράσεις του οποίου ξεχειλίζει χαρά, ευχαριστία, ευγνωμοσύνη, ελπίδα, πίστη και εμπιστοσύνη σε Εκείνον που είναι ο Κύριος της ιστορίας, και που είναι πάντοτε έτοιμος να βοηθήσει όποιον του εμπιστεύεται την ύπαρξή του.

"Μεγαλύνει η ψυχή μου τον Κύριο,

και αγάλλιασε το πνεύμα μου για το Θεό το σωτήρα μου.

Γιατί κοίταξε με προσοχή την ταπείνωση της δούλης του.

Ιδού, από τώρα όλες οι γενεές θα με μακαρίζουν.

Γιατί έκαμε σ'εμένα ο Δυνατός μεγαλεία,

και άγιο είναι το 'Ονομά του.

Σε γενεές και γενεές το έλεός του,

απλώνεται σε όσους τον φοβούνται.

'Εδειξε τη δύναμη του βραχίονά του,

διασκόρπισε υπερήφανους στις σκέψεις των καρδιών τους.

'Αρχοντες απ'τους θρόνους των καθαίρεσε,

και ταπεινούς ανύψωσε.

Πεινασμένους με αγαθά τους γέμισε,

και τους πλούσιους κενούς τους έδιωξε.

Βοήθησε τον Ισραήλ το δούλο του,

ενθυμούμενος το έλεός του,

που, όπως είχε υποσχεθεί στους πατέρες μας,

θα έδειχνε στον Αβραάμ, και στους απογόνους του αιώνια.”

Ας σκεφτούμε και ας προσπαθήσουμε να καταλάβουμε τι σημαίνει: «Έκαμε σ' εμένα ο Δυνατός μεγαλεία».

Η μεγάλη πλειοψηφία των ανδρών και των γυναικών των ενοριών μας, του κόσμου μας,  δεν θα μπορέσουν να κάνουν κάτι το μεγάλο και επιβλητικό στη ζωή τους... το όνομα τους είναι γραμμένο μόνο σε κάτι ληξιαρχικά βιβλία και στην μνήμη των παιδιών τους

    Αυτό σημαίνει ότι η ζωή τους είναι ασήμαντη επειδή το όνομα τους δεν θα γραφτεί πουθενά; Κάθε άλλο... είναι σημαντικοί γιατί μπορούν   να περπατούν καθημερινά το δρόμο της αγάπης, όπως έκανε και η Μαρία από τη Ναζαρέτ. Μια πορεία που δεν περιορίζεται ή δεν αφορά μόνο τους Χριστιανούς. Όπως  στον ύμνο της η Μαρία αναγνωρίζει πως, συμβαδίζοντας με τη χάρη του Θεού, παίρνει μέρος στα μεγαλεία που κάνει ο Θεός για το Λαό του, που είναι κάθε άνθρωπος, χριστιανός ή καλής θελήσεως, πιστός ή άπιστος ή αγνωστικιστής  κάτω από τον ουρανό και με  μεγάλη του χαρά ανακαλύπτει ότι είναι μέλος ολοκληρωτικό ενός σχεδίου ευρύτερου σχεδίου που εμείς οι μαθητές του Χριστού το ονομάζουμε Βασίλεια του Θεού. Και μέσα από την πορεία ο χριστιανός τουλάχιστο θα ανακαλύψει γεμάτος χαρά, και θα το διακηρύξει,  ότι ο Θεός έχει μια ιδιαίτερη προτίμηση στους αδύναμους, τους φτωχούς, τους ταπεινούς και αυτούς τους κάνει μεγάλους.

Το μοναδικό ψωμί, που δίνει νόημα και βάθος στη ζωή, είναι αυτό που κατεβαίνει από τον ουρανό. Β΄ Κύκλος,19η Τακτική Κυριακή (Ιωα.6,41-51)

 Κυριακή 8  Αυγούστου  2021

 Ανάγνωσμα από το κατά Ιωάννη αγ. Ευαγγέλιο.

"Γόγγυζαν τότε οι Ιουδαίοι για τον Ιησού, επειδή είπε: `εγώ είμαι ο άρτος που κατέβηκε απ'τον ουρανό'. Κι έλεγαν: "Αυτός δεν είναι ο Ιησούς, ο γιος του Ιωσήφ, του οποίου εμείς γνωρίζουμε καλά τον πατέρα και τη μητέρα; Πώς λέει τώρα: `έχω κατέβει απ'τον ουρανό';" Αποκρίθηκε ο Ιησούς και τους είπε: "Μη γογγύζετε μεταξύ σας. Κανένας δε μπορεί να έλθει σε μένα αν ο Πατέρας που με έστειλε δεν τον ελκύσει κι εγώ θα τον αναστήσω την έσχατη μέρα. Είναι γραμμένο στους προφήτες: `Όλοι θα διδαχθούν απ' το Θεό'. Ο καθένας που άκουσε από τον  Πατέρα μου κι έμαθε, έρχεται σε μένα. Όχι ότι κάποιος είδε τον Πατέρα, παρά μόνο αυτός που είναι απ'το Θεό. Αυτός έχει δει τον Πατέρα. 47Αλήθεια, αλήθεια, σας λέω: όποιος πιστεύει έχει την αιώνια ζωή.    

Εγώ είμαι ο άρτος της ζωής. Οι πατέρες σας έφαγαν στην έρημο το μάννα και πέθαναν. Αυτός είναι ο άρτος που κατεβαίνει απ' τον ουρανό, για να φάνε απ' αυτόν και να μην πεθάνουν. Εγώ είμαι ο ζωντανός άρτος που κατέβηκε απ' τον ουρανό. Αν κάποιος φάει απ' αυτόν τον άρτο θα ζήσει αιώνια. Κι ο άρτος που εγώ θα δώσω, είναι η σάρκα μου για τη ζωή του κόσμου".

Λόγος του Κυρίου.

    Ο Ιησούς καταλαβαίνει ότι βάζει σε δύσκολη θέση τους συμπατριώτες ακροατές του και τους μαθητές του, εννοώντας  τους κοντινούς και τους μακρινούς, όταν θέλει να παρουσιάσει  πως είναι  ταυτισμένος με την σεβάσμια παράδοση του «Μάννα», που κράτησε ζωντανούς στην έρημο τους Ιουδαίους,  πόσο μάλλον που  οι σύγχρονοί του  πίστευαν ότι ο Μεσσίας  θα παρουσιαζόταν με το ίδιο σημείο έτσι ώστε οι Ιουδαίοι να τον αναγνωρίσουν, αλλά κυρίως  αυτούς που τον άκουγαν και που  γνώριζαν «από που κρατά η σκούφια του» όπως λέμε, ενώ εκείνος, με αυτόν τον τρόπο επικαλούνταν για τον εαυτόν του μια σχεδόν θεϊκή καταγωγή. Σήμερα θα τον λέγαμε ανισόρροπο! Όμως επιμένει  επειδή, αργά ή γρήγορα,  θα πρέπει όχι μόνον να  παραδεχτούν τα λεγόμενά του ως αληθινά,  αλλά και  να τα κάνουν και βίωμά τους.