ΠΑΝΗΡΥΡΗ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΜΑΡΙΑΣ Η είδηση, η γνώση και η ζωή.“ Η Μαριάμ διατηρούσε όλα αυτά τα λόγια στην καρδιά της και τα σκεφτόταν συνεχώς" (Λκ. 2, 16-21)

 

Παρασκευή, 1η Ιανουαρίου 2021

Η αναγγελία – η είδηση - του αγγέλου στους βοσκούς ήταν “σήμερα για χάρη σας γεννήθηκε σωτήρας” και ο άγγελος δεν σταματά σ΄ αυτό αλλά συνεχίζει: Θα βρείτε ένα βρέφος ...” δεν φτάνει να πληροφορηθώ πως κάτι υπάρχει για να πω ότι το γνωρίζω. Για να το γνωρίσω είναι απαραίτητο να το βρω, να το ζήσω για να το εκτιμήσω και να το βάλω στη ζωή μου.

Μόνο τότε, από την πληροφορία, την αναγγελία, την είδηση “ γεννιέται για εμάς” η γνώση, διαφορετικά μένει μια απλή πληροφορία.

Ανάγνωσμα από το κατά Λουκά ΄Αγιο Ευαγγέλιο (2, 16-21)

Κι όταν αναχώρησαν από κοντά τους οι άγγελοι στον ουρανό, οι βοσκοί είπαν μεταξύ τους: "Ας πάμε, λοιπόν, μέχρι τη Βηθλεέμ για να δούμε αυτό το γεγονός που συνέβηκε και το οποίο ο Κύριος μας έκαμε γνωστό". Και πήγαν γρήγορα και βρήκαν τη Μαρία και τον Ιωσήφ και το βρέφος να βρίσκεται στη φάτνη. 'Οταν είδαν, έκαμαν γνωστό το λόγο που τους αναγγέλθηκε, σχετικά με το παιδί. Κι όλοι όσοι άκουσαν θαύμασαν γι' αυτά που τους διηγήθηκαν οι βοσκοί. Και η Μαριάμ όλα αυτά τα λόγια τα κρατούσε στην καρδιά της και τα μελετούσε.

Οι βοσκοί επέστρεψαν πίσω δοξάζοντας και αινώντας το Θεό για όλα εκείνα που άκουσαν και είδαν, όπως τους είχε λεχθεί.

Λόγος του Κυρίου

Έτσι και οι βοσκοί πρώτα πληροφορήθηκαν. Πληροφορήθηκαν αλλά για να γνωρίσουν άρχισαν μια διαδικασία. Βγήκαν από τα γνωστά τους μέρη και ερεύνησαν για να βρουν το βρέφος. Μας διδάσκουν ότι μόνο αν βγαίνουμε από τον εαυτό μας, εάν απελευθερωθούμε από τις προκαταλήψεις μας, εάν δεχτούμε την κόπωση της έρευνας, μεσ’ τα σκοτάδια ή το ημίφως της ζωής μας , θα βρούμε τον Σωτήρα.

Η γνώση που δίνει νόημα στο “ζω και υπάρχω”, αυτό δηλαδή που καθιστά αυθεντικό το είναι μου , είναι όταν βγαίνω από το εγώ και ερευνώ, ανακαλύπτω και εκτιμώ. Είναι σημαντικό δηλαδή να μην παραμένουμε κλειστοί στον εαυτόν μας αδρανείς, απόμακροι, ευχαριστημένοι με ό,τι έχουμε και αυτάρκεις, αλλά να αναζητάμε παντού. Ο ΄Αγιος Παύλος συνιστούσε : ‘τα πάντα δοκιμάζετε το καλό να κρατάτε’. Στη πορεία της αναζήτησης και της εκτίμησής μας τίποτα δεν πρέπει να αγνοούμε όσο τα μικρά και τα ελάχιστα να μας φαίνονται , τι βρήκαν οι βοσκοί ένα “βρέφος ξαπλωμένο στο παχνί” .

Η επιβράβευσή μας στην πορεία μας αυτή είναι η ανακάλυψη των πάντων, όλων εκείνων που κάνουν τον άνθρωπο να είναι άνθρωπος , ακόμη και του Θεού που συνοδεύει τον άνθρωπο όχι με σημεία επιβλητικά και αλλά διακριτικά.

Διαθέσιμοι να δεχτούμε την παρουσία του Θεού ανάμεσα μας. 4η Κυριακή της Παρουσίας

 Κυριακή 20 Δεκεμβρίου 2020

Σαν τη Μαρία, είναι εκείνοι που κατέχουν την δύναμη, την τέχνη και την ικανότητα να ακούν και έτσι να δημιουργούν αυθεντικές σχέσεις με τον Πλάστη Θεό και με τα πλάσματα, τους ανθρώπους.

Ανάγνωσμα από το κατά Λουκά ΄Αγιο Ευαγγέλιο (1, 26-38)

Κατά τον έκτο μήνα, ο Θεός έστειλε τον άγγελο Γαβριήλ σε μια πόλη της Γαλιλαίας που ονομάζεται Ναζαρέτ, σε μια παρθένο αρραβωνιασμένη με άνδρα, που λεγόταν Ιωσήφ από τη γενιά του Δαβίδ. Το όνομα της παρθένου ήταν Μαριάμ. Και όταν ο άγγελος μπήκε στο σπίτι της, είπε: "Χαίρε, χαριτωμένη, ο Κύριος μαζί σου". Αλλά εκείνη ταράχθηκε απ'αυτό το λόγο και σκεπτόταν τι είδους χαιρετισμός ήταν αυτός. Και ο άγγελος της είπε: "Μη φοβάσαι, Μαριάμ, διότι βρήκες χάρη κοντά στο Θεό. Και να, Θα μείνεις έγκυος και θα γεννήσεις ένα γιο, που θα τον ονομάσεις  Ιησού. Αυτός θα γίνει μέγας και θα ονομασθεί Υιός του Υψίστου και θα του δώσει ο Κύριος ο Θεός το θρόνο του Δαβίδ του πατέρα του, και θα βασιλεύσει για πάντα πάνω στη γενιά του Ιακώβ και η βασιλεία του δεν θα έχει τέλος". 

Είπε τότε η Μαριάμ στον άγγελο: "Πώς θα γίνει αυτό, αφού δε γνωρίζω άνδρα;" Κι ο άγγελος απαντώντας της είπε: "Το 'Αγιο Πνεύμα θα έλθει πάνω σου και η δύναμη του Υψίστου θα σε επισκιάσει. Για τούτο, και το παιδί που θα γεννηθεί, θα ονομασθεί άγιο, Υιός Θεού. Και η Ελισάβετ η συγγενής σου, συνέλαβε γιο στα γηρατειά της και αυτός είναι ο έκτος μήνας της εγκυμοσύνης, αυτής που την αποκαλούσαν στείρα. Διότι για το Θεό κανένας λόγος δεν είναι αδύνατος για να πραγματοποιηθεί".Είπε τότε η Μαριάμ: "Εγώ είμαι η δούλη του Κυρίου. Ας γίνει σε μένα σύμφωνα με το λόγο σου". Κι αναχώρησε απ' αυτήν ο άγγελος.

Λόγος του Κυρίου

Η Μαρία: Δείχνει τη φύση και την πορεία του μαθητή.

Σαν τη Μαρία είναι εκείνος που έμαθε να ακούει αλλά είναι ριζωμένος στον χρόνο και τον χώρο που ζει: “Εγώ, είμαι εδώ με τις αδυναμίες και τις δυνατότητες μου και την αξιοπρέπειά μου”.

Είναι εκείνος που δεν ζει αφηρημένα αλλά που βιώνει μια πραγματική ζωή με τις χαρές, τις λύπες, τις εκπληρωμένες και τις ανεκπλήρωτες προσδοκίες της, τις προβληματικές καταστάσεις, τα ταραγμένα και μπερδεμένα συναισθήματα, τις αστοχίες κοκ. Δεν φοβάται την αδυναμία του, είναι άνθρωπος, όχι όμως υποταγμένος αλλά πάντα έτοιμος για ένα νέο, δημιουργικό βήμα.

Ο Ιωάννης Βαπτιστής, μάρτυρας του Μεσσία και μέσω αυτού,του «παρόντος» Θεού .3η Κυριακή της Παρουσίας ,

Κυριακή 13/12/2020

Μάρτυρας και  μαρτυρία, στο χριστιανισμό είναι θεμελειώδεις,  τόσο ως έννοιες όσο και ως τρόπος ζωής. Σ’ αυτές ο Χριστιανισμός οφείλει την ύπαρξή του

Ανάγνωσμα από το κατά Ιωάννη ' Αγιο Ευαγγέλιο  (1, 6-8.19-28)

Υπήρξε ένας   άνθρωπος, σταλμένος από το Θεό, που λεγόταν Ιωάννης.

Αυτός ήλθε για μαρτυρία, για να μαρτυρήσει για το φως, ώστε όλοι να πιστέψουν μέσω αυτού. Δεν ήταν εκείνος το φως, αλλά ήλθε να μαρτυρήσει για το φως.

Αυτή είναι η μαρτυρία που έδωσε ο Ιωάννης, όταν οι Ιουδαίοι απ'τα Ιεροσόλυμα έστειλαν σ' αυτόν ιερείς και λευίτες για να τον ρωτήσουν: "Εσύ ποιος είσαι;" και εκείνος ομολόγησε και δεν αρνήθηκε. Κι ομολόγησε: "Δεν είμαι εγώ ο Χριστός".  Τον ρώτησαν τότε: "Τι, λοιπόν; Είσαι ο Ηλίας;" Και είπε: "Δεν είμαι". "Εσύ είσαι ο προφήτης;" Κι απάντησε: "Όχι!’ Του είπαν τότε: "Ποιος είσαι; Για να δώσουμε απάντηση σ' αυτούς που μας έστειλαν. Τι λες για τον εαυτό σου;" Είπε τότε: "Εγώ είμαι μια φωνή κάποιου που φωνάζει στην έρημο: ‘ισιώστε το δρόμο του Κυρίου’, όπως είπε ο προφήτης Ησαϊας". Οι απεσταλμένοι ήταν απ' τους Φαρισαίους.  Τον ρώτησαν, λοιπόν και του είπαν: "Γιατί, λοιπόν, βαφτίζεις αν εσύ δεν είσαι ο Χριστός ούτε ο Ηλίας ούτε ο προφήτης;" Ο Ιωάννης απάντησε και τους είπε: "Εγώ βαφτίζω σε νερό. Ανάμεσά σας στέκεται αυτός που δε γνωρίζετε, αυτός που έρχεται μετά από μένα και του οποίου δεν είμαι άξιος να λύσω το κορδόνι του σανδαλιού του". Αυτά συνέβηκαν στη Βηθανία, πέρα απ'τον Ιορδάνη, όπου ήταν ο Ιωάννης και βάφτιζε.

Λόγος του Κυρίου.

Το αντικείμενο του  μάρτυρα και  της μαρτυρία του, είναι πάντα το πρόσωπο του Ιησού Χριστού.  Και μέσω του Ιησού Χριστού για τον Θεό του Ζώντα. Ο σκοπός και ο προσανατολισμός τους, η πίστη: "Για να πιστεύουν όλοι μέσω αυτού" τυου Ιησού Χριστού.

Η έννοια της μαρτυρίας τοποθετείται  μεταξύ της γνώσης  και της άγνειας. Της Πίστη και ητης απιστία · του Ιησού και του κόσμου, του φωτός και  του σκότους,  της αποδοχής και  της απόρριψης. Σε περίοδο σύγκρουσης  και αντιπαράθεσης η ανάγκη της είναι πιο έντονη. Η διαδικασία είναι πάντα ανοιχτή .Χρειάζεται η αντικειμενική ακρίβεια των επεισοδίων που τυχόν περιγράφονται, όχι όμως  όσο η κατανόηση του νοήματος και της έννοιας  που μέσα από αυτά  εκδηλώνεται και τα οποία η μαρτυρία θέλει να μεταδώσει στο πρόσωπο που δίνει μαρτυρία δηλαδή αυτό που ο μάρτυρας θέλει να κάνει  γνωστό στους ανθρώπους. 

Πηγή της μαρτυρίας είναι  μια εμπειρία  ζωής. 

Ο μάρτυρας είναι απλά μια φωνή που κοινωποιεί , που εφιστά την προσοχή των ακροατών σε κάτι ή  σε κάποιον που είναι πολύ πιο σημαντικός από τον ίδιο . Ο αληθινός μάρτυρας , όπως ακριβώς ο Ιωάννης, δείχνει τον Κύριο, αλλά αμέσως απομακρύνεται. ΄Ετσι και εμείς οι μαθητές του Χριστού,  για τον Χριστό. 

Η ουσία και η ελπίδα. Β΄ Κύκλος, 2η Κυριακή της Παρουσίας

 

Κυριακή 6 Δεκεμβρίου 2020

Η ουσία και η ελπίδα

Τι είναι αυτό που έκανε όλους εκείνους τους ανθρώπους να θέλουν να συναντήσουν τον

Ιωάννη; Κάτι δεν τους ικανοποίησε την θρησκευτικότητα που ζούσαν και, έλπιζαν, πως δίπλα στον Ιωάννη θα είχαν μια πιο βαθιά και ουσιαστική εμπειρία του Θεού.

Και εμείς, όπως οι τότε, είμαστε φτωχοί σε βεβαιότητες, ανήσυχοι για το παρόν, ανίκανοι να δούμε ευοίωνα ανοίγματα για το μέλλον, βυθισμένοι στις άδειες λέξεις και στο εφήμερο. Αισθανόμαστε ότι κάτι χρειάζεται να γίνει, και μάλιστα είναι απαραίτητο να κάνουμε το πέρασμα προς μια καινούργια, πραγματική ζωή.

Ας είμαστε ειλικρινείς με τους εαυτούς μας· οι περισσότεροι από μας το ίδιο λαχταρούν και επιμένουν να αναζητούν, και ελπίζουν πως κάτι καινούργιο θα συμβεί που θα αλλάξει τη ζωή τους, αλλά περιμένοντας συνεχίζουν να εργάζονται για το καλύτερο και δεν θέλουν ό, τι συμβεί αύριο να συμβεί χωρίς αυτούς. Ωστόσο άλλοι, απογοητευμένοι από την αναμονή και κουρασμένοι από την μη καρποφόρα αναζήτηση, εγκαταλείπουν .

Ακόμη και σήμερα, ο Ιωάννης μπορεί και ξέρει πως να μεταδώσει μια πολύ ισχυρή αίσθηση του Θεού, όχι με λόγια που σαγηνεύουν τα πλήθη. Δεν ξεγελάει με παχυλές υποσχέσεις ευημερίας. Βάφτιζε σ’ ένα ποτάμι, τον Ιορδάνη, το ίδιο εκείνο ποτάμι απ’ όπου και οι πατέρες του, πεπεισμένοι ότι είχαν ολοκληρώσει την περιπλάνησή τους στην έρημο, θα άρχιζαν την νέα ζωή. Με αυτή τη χειρονομία υποδείκνυε την είσοδο των ανθρώπων στη νέα ζωή, που άρχιζε. Δεν κοιτούσε το παρελθόν, δεν περιέγραφε το μέλλον, αλλά γι’ αυτούς που τον άκουγαν και τον εμπιστεύονταν άνοιγε δρόμους για να συναντήσουν το μέλλον. Σύναζε γύρω του όλους εκείνους που ήταν διατεθειμένοι να κάνουν αυτό το πέρασμα.

Ανάγνωσμα από το κατά Μάρκο ΄Αγιο Ευαγγέλιο ( 1,1-8)

Αρχή του ευαγγελίου του Ιησού Χριστού, του Υιού του Θεού. 'Οπως είναι γραμμένο στο βιβλίο του προφήτη Ησαϊα: Να, στέλνω τον απεσταλμένο μου πριν από σένα. Αυτός θα σου προετοιμάσει το δρόμο.Η φωνή κάποιου που φωνάζει στην έρημο: "Ετοιμάστε το δρόμο του Κυρίου, ισιώστε τα μονοπάτια του",ήλθε ο Ιωάννης που βάφτισε στην έρημο και κήρυττε βάφτισμα μετάνοιας για την άφεση των αμαρτιών. Κι πήγαιναν σ' αυτόν όλοι οι κάτοικοι της Ιουδαίας και όλοι οι Ιεροσολυμίτες, και βαφτίζονταν απ' αυτόν στον Ιορδάνη ποταμό, ομολογώντας τις αμαρτίες τους. Κι ο Ιωάννης ήταν ντυμένος με τρίχες καμήλας και στη μέση του φορούσε δερμάτινη ζώνη και έτρωγε ακρίδες και άγριο μέλι. Και κήρυττε λέγοντας: "'Ερχεται μετά από μένα αυτός που είναι ισχυρότερος από μένα, και του οποίου δεν είμαι άξιος να λύσω το κορδόνι από τα σανδάλια του. Εγώ σας βάφτισα με νερό, αλλά αυτός θα σας βαφτίσει σε Άγιο Πνεύμα".

Λόγος του Κυρίου

Όλα πάνω του ήταν σημαντικά μα και απέριττα και τα λόγια του ήταν τραχιά. Δεν αυτοπροβαλλόταν και σ’ αυτόν όλα ήταν ουσιώδη, γι αυτό και ήταν αληθινά.

Το καθήκον του Βαπτιστή ήταν να κάνει να αναζωπυρωθεί η επιθυμία και η προσδοκία για τον Ερχομό και την εργώδη Παρουσία Εκείνου που θα αλλάξει την ανθρωπότητα και θα διευρύνει τους ορίζοντες της. Μιλούσε για τη δύναμη αυτού του Προσώπου που θα ήταν ασύγκριτα μεγαλύτερος από εκείνον, επειδή κατέχει το Πνεύμα του Θεού και θα τους βύθιζε (βάφτιζε)στο Πνεύμα της Νέας ζωής .