Κυριακή 25 Δεκεμβρίου 2022 Γιορτή της κατά σάρκα γεννήσεως του ΚΗΙΧ Δόξα στον ύψιστο Θεό και ειρήνη στη γη,

Κυριακή  25 Δεκεμβρίου 2022

Η ειρήνη που το αγγελικό τραγούδι αναγγέλλει και την συνδέει με την έλευση του Ιησού είναι μια ειρήνη που ξεφεύγει από τα δεδομένα της εποχής: τόσο εκείνης των Ρωμαίων, όσο και των Ιουδαίων των συμπατριωτών του Ιησού , όσο και τη δίκη μας . Είναι εφικτή αλλά πρέπει να περάσει πολύ νερό κάτω από τις γέφυρες της Ιστορίας.

Η τότε Ρώμη είχε ανάπτυξη και εφάρμοζε μια πολιτική φιλοσοφία που υποστήριζε την άνοδο της πόλης σε παγκόσμια δύναμη ώστε να επιβάλλει την ειρήνη : διεξήγαγε τους πολέμους για να επιβάλει την Παξ Ρωμάνα , επιβάλλοντας τους νόμους της στους ηττημένους, παρέχοντας σε όλους ψωμί και θεάματα για να διασφαλίσει τους την τάξη, την ασφάλεια και τον πολιτισμό, . Έξαλλου ακόμη σήμερα είναι η ίδια ειρήνη, την επιβάλλουν η νικητές φροντίζουν με παροχές να οι νικημένοι να μην μπορούν να εξεγερθούν.

Για τους Ιουδαίους. Η ειρήνη θεωρείτο ως μια συμφωνία μεταξύ των μερών, τα οποία αναγνώριζαν τα δικαιώματα και τις δυνατότητες ζωής ο ένας του άλλου και περιορίζοντας το καθένα τις δικές του ανάγκες. Αποβλέποντας να κρατηθεί μια ισορροπία, όσο για την δικαιοσύνη μέτρων π[ου πρέπει να παρθούν αυτό μπορεί να ήταν και να είναι το ζητούμενο. Εκείνο που μετρούσε και μετρά είναι η ισορροπία. Αμφίβολα, είναι μια αντίληψη και αρκετή δόση σοφίας, η οποία όμως παραμένει εγκλεισμένη στην “καλή θέληση των ανθρώπων”, στο να διατηρήσουν τα συμφωνηθέντα. Αυτό είναι το ζητούμενο.

Ο Νόμος και η παράδοση, το Μυστήριο, η ζωή και η αγάπη. Γ κύκλος, 4η Κυριακή της Παρουσίας

Κυριακή 18 Δεκεμβρίου 2022

Είναι φορές στη ζωή μας που χρειάζεται να πάρουμε ριζικές αποφάσεις για το μέλλον μας και για το νόημα της ζωής μας , εκείνες τις στιγμές κάνουμε την εμπειρία της απόλυτης μοναξιάς μας , αν μάλιστα η απόφαση μας αφορά και το την ζωή και την ευτυχία κάποιων άλλων τότε η μοναξιά γίνεται δραματική στην αδυναμία να εντοπίσουμε με σιγουριά το δικό μας το καλό χρειάζεται να εντοπίσουμε το καλό του άλλου συνάρτηση με το δικό μας το καλό.

Κατά Ματθαίο αγ. Ευαγγέλιο Mτ 1, 18-24

“Η γέννηση του Ιησού Χριστού έγινε κατά τον εξής τρόπο: 'Οταν αρραβωνιάσθηκε η Μαρία, η μητέρα του, με τον Ιωσήφ, βρέθηκε έγκυος από το 'Αγιο Πνεύμα πριν ακόμα πάνε να ζήσουν μαζί. Αλλά ο Ιωσήφ, ο άνδρας της, επειδή ήταν δίκαιος και δεν ήθελε να την καταγγείλει δημόσια, θέλησε να τη χωρίσει στα κρυφά. Ενώ ο Ιωσήφ τα σκεφτόταν όλα αυτά, άγγελος του Κυρίου του φανερώθηκε σε όνειρο και του είπε: "Ιωσήφ, γιε του Δαβίδ, μη φοβηθείς να πάρεις τη Μαρία, τη γυναίκα σου, διότι εκείνο που γεννήθηκε μέσα της είναι απ' το 'Αγιο Πνεύμα. Και θα γεννήσει ένα γιο και θα του δώσεις το όνομα Ιησούς. Αυτός, πράγματι, θα σώσει το λαό του από τις αμαρτίες τους".Και όλα αυτά έγιναν, για να εκπληρωθεί ό,τι ειπώθηκε απ' τον Κύριο, μέσω του προφήτη που είπε:

“Η παρθένος θα συλλάβει και θα γεννήσει γιο και θα του δώσουν το όνομα Εμμανουήλ,το οποίο μεταφράζεται: ο Θεός είναι μαζί μας”. Και ο Ιωσήφ, όταν σηκώθηκε από τον ύπνο, έκαμε όπως τον διέταξε ο άγγελος του Κυρίου και πήρε τη γυναίκα του.

Λόγος του Κυρίου.

Ο Ιωσήφ είχε ένα μεγάλο πρόβλημα: Να διαλέξει μεταξύ της λογικής, του νόμου, του έτσι γινόταν πάντοτε, του τι θα πει ο κόσμος και της καρδιάς , της αγάπης, και αν έτσι έκαναν οι άλλοι εγώ θα κάνω διαφορετικά. Το πρόβλημα της Μαρίας θα το κάνω δικό μου και μαζί θα το αντιμετωπίσουμε τη ζωή.

Και ο Ιωσήφ αφήνει πίσω του το νόμο, του έτσι πρέπει να γίνει, το συνηθισμένο και περνά σε ένα άλλο επίπεδο, εκείνου του πνεύματος της αγάπης . Έτσι μαθαίνει μια βιώνει μια άλλη διάσταση της ζωής και όχι μόνο. Τη διάσταση του μυστηρίου της ζωής και της αγάπης που είναι το Μυστήριο του Θεού που μπορεί να μην το αντιλαμβάνεται ολοκληρωτικά, αλλά αντί να το απωθήσει το αγκαλιάζει, και αυτό με την σειρά του τον οδηγεί στην , γονιμότητα.

1η Κυριακή της Παρουσίας, Α΄ κύκλος «Το δίκιο θ’ αποδοθεί τότε που τα ξίφη θα σφυρηλατηθούν σε άροτρα και οι λόγχες σε δρεπάνια»

Κυριακή 27 Νοεμβρίου 2022 - 1η της Παρουσίας, Α΄ κύκλος ( Ησ. 2,1-5 ; Ρωμ 13,11-14 ; Mτ 24,37-44) 

Με αυτήν την Κυριακή ξεκινάμε ένα νέο λειτουργικό έτος, και μαζί την περίοδο της Παρουσίας, με τα κεντρικά θέματα του Χριστιανισμού: την ελπίδα, την ετοιμότητα, το όραμα και τη λαχτάρα για ειρήνης, μια πρόσκληση στη Μεταστροφή, δηλαδή στην αλλαγή νοοτροπίας μας, για να δούμε με νέα μάτια τον κόσμο μας και το τι πρέπει να γίνει.

Ανάγνωσμα από το Βιβλίο του προφήτη Ησαΐα (Ησ. 2,1-5)

Μήνυμα που ο Ησαΐας, γιος του Αμώς, έλαβε μέσα από όραμα για τον Ιούδα και την Ιερουσαλήμ:

Θα ’ρθούνε μέρες που το όρος του ναού θα κυριαρχεί πάνω στα βουνά, ψηλότερο απ’

όλα τ’ άλλα. Εκεί θα συρρέουν οι λαοί. Εκεί θα τρέχουν έθνη πολλά. «Εμπρός», θα λένε, «ας ανεβούμε στο όρος του Κυρίου, στον οίκο του Θεού του Ιακώβ, το δρόμο του να μας διδάξει για να τον ακολουθούμε». Γιατί απ’ τη Σιών βγαίνει ο νόμος, από την Ιερουσαλήμ προέρχεται ο λόγος του Κυρίου. Αυτός θα κρίνει ανάμεσα σε πολλούς λαούς· το δίκιο θ’ αποδώσει σε έθνη δυνατά. Τότε τα ξίφη τους θα τα σφυρηλατήσουν σε άροτρα και τις λόγχες τους σε δρεπάνια. Ξίφος δεν θα σηκώνει το ένα έθνος ενάντια στο άλλο και πια δεν θα μαθαίνουν να πολεμούν.

Εμπρός, απόγονοι του Ιακώβ, ας περπατήσουμε στο φως του Κυρίου.

Λόγος του Κυρίου

Το παραπάνω κείμενο του Ησαΐα γράφτηκε σε μια εποχή σκληρών πολέμων, μια εποχή στρατιωτικής ήττας, ηθικής και πολιτικής αδυναμίας, αποθάρρυνσης και κοινωνικού διχασμού. Η αναζήτηση της ειρήνης και της ελευθερίας υπόκειται στα κριτήρια των φατριών. Η πίστη στον Γιαχβέ, που σώζει και ελευθερώνει, δίνει τη θέση της σε πολιτικούς συμβιβασμούς. Ο Ησαΐας, ενάντια στο ρεύμα , μιλάει για έναν κόσμο ειρήνης που δεν είναι απλώς ένα όνειρο. Τολμά μάλιστα να δείξει έναν βιώσιμο δρόμο.

Οι ρεαλιστές λένε πώς είναι αδύνατο να υπάρξει ένας κόσμος χωρίς πόλεμο. Και προσθέτουν ότι πρέπει να συνηθίσει κανείς στον πόλεμο, στη χρήση στρατιωτικής δύναμης για τη λύση οποιασδήποτε διαφοράς, ακόμη και για την επίτευξη και την διατήρηση μιας επίφασης ειρηνικής συμβίωσης. Ο Ησαΐας διακηρύττει ότι όταν ο Κύριος είναι μαζί μας, η απαισιοδοξία και η παραίτηση δεν μπορούν να έχουν τον τελευταίο λόγο. Προτείνει ένα “ταξίδι” που βαδίζει πάνω στην οδό της εγκατάλειψης της βίας που καταπιέζει και υποδουλώνει τον άνθρωπό από τον άνθρωπο , ώστε να αφιερωθεί στην οικοδόμηση της ζωής και του πολλαπλασιασμού της ευλογίας του Θεού στη γη (εδ.4 Gaudium et Spes 78).

Ο Μαθητής ζει “βασιλικά”, κατά μίμηση του Χριστού Βασιλιά, όταν προάγει τη ζωή του άλλου και τη δική του. Κυριακή Χριστού Βασιλιά , 2022 , Λουκάς 23, 35-43

 Κυριακή   20  Νοεμβρίου  2022

« Βασιλιάς δεν είναι εκείνος που έχει δύναμή και ασκεί εξουσία πάνω στους ανθρώπους αλλά εκείνος που με την εγγύτητά του είναι πηγή ευτυχίας για εκείνους που είναι γύρω ή του είναι εμπιστευμένοι. Εκείνος που διαθέτει την όποια «δύναμη» που μπορεί ποτέ να έχει κάποιος πάνω σε κάποιον άλλο, αλλά εκείνος την κατέχει αυτή τη δύναμη, αλλά δεν σκοπεύει να διεκδικήσει κάτι για τον εαυτό του από κάποιον . Αυτό που εκείνος θέλει, αν είναι πράγματι βασιλιάς, είναι μόνο να προάγει τη ζωή του άλλου» (E. Drewermann).

Ανάγνωσμα από το κατά Λουκά  ΄Αγιο Ευαγγέλιο (Λκ. 23,35-43)

Ο λαός στεκόταν και έβλεπε. Μαζί μ’ αυτούς κι οι άρχοντες κορόιδευαν και έλεγαν: «Τους άλλους τους έσωσε, ας σώσει τώρα και τον εαυτό του, αν αυτός είναι ο Μεσσίας, ο εκλεκτός του Θεού». Τον χλεύαζαν και οι στρατιώτες· έρχονταν κοντά του, του έδιναν ξίδι και του έλεγαν: «Αν εσύ είσαι ο βασιλιάς των Ιουδαίων, σώσε τον εαυτό σου». Υπήρχε μάλιστα και μια επιγραφή από πάνω του, γραμμένη στα ελληνικά, στα εβραϊκά και στα ρωμαϊκά: «Αυτός είναι ο βασιλιάς των Ιουδαίων».

Ένας από τους κακούργους που ήταν κρεμασμένος στο σταυρό τον βλασφημούσε και του έλεγε: «Εάν εσύ είσαι ο Μεσσίας, σώσε τον εαυτό σου κι εμάς». Ο άλλος στράφηκε σ’ αυτόν, τον επιτίμησε και του είπε: «Ούτε το Θεό δε φοβάσαι εσύ; Δεν είσαι όπως κι εκείνος καταδικασμένος; Εμείς βέβαια δίκαια, γιατί τιμωρούμαστε γι’ αυτά που κάναμε· αυτός όμως δεν έκανε κανένα κακό». Και στον Ιησού έλεγε: «Θυμήσου με, Κύριε, όταν έρθεις στη βασιλεία σου». Ο Ιησούς του απάντησε: «Σε βεβαιώνω πως σήμερα κιόλας θα είσαι μαζί μου στον παράδεισο».

Λόγος του Κυρίου

Ο Χριστός  είναι Βασιλιάς 

Είναι βασιλιάς γιατί όλη του η προσπάθεια ήταν να αποκαταστήσει τη αξιοπρέπεια σε όσους την έχουν χάσει,. Να σηκώσει τους αδύναμους και εύθραυστους από τη πτώση τους εξαιτίας της καταπίεσης των δυνατών. Να δώσει “σπίτι” σ’ αυτούς που η αλαζονεία των “δυνατών” τους εξωθησε στο περιθώριο. Εκείνους που είναι εμποδισμένοι και θλιμμένοι από αισθήσεις ενοχής ή από νόμους και κανονισμούς που εκδίδονται από αρχές πολίτικες και θρησκευτικές τους φορτώνουν στους ώμους πλασμάτων που δεν μπορούν να αντέξουν το βάρος τους.

Είναι βασιλιάς γιατί ανοίγει μονοπάτια προς την ελευθερία και μοιράζει το «ψωμί» ικανό να θρέψει την «πείνα» για το νόημα της ζωής, να το κάνει κάνει να αναδυθεί από τα βάθη της καρδιάς, σε αντίθεση με τους βασιλιάδες της γης που μοιράζουν ψωμί σε ανθρώπους που είναι ήδη χορτασμένοι, και ψωμί και θεάματα για να αλλοτριώνουν τους πολλούς αφαιρώντας έτσι την πρώτη και την τελευταία επιθυμία για ζωή.

Η ζωή είναι μια διαδικασία μεταμόρφωσης, όχι αποσύνθεσης. Γ’ Κύκλος 13 Τακτική Κυριακή Λκ 21, 5-19

 

Κυριακή 13 Νοεμβρίου 2022 , 

Ότι τα πράγματα δεν πάνε καλά είναι μια απλή καθημερινή διαπίστωση. Τα  καταστροφικά και πένθιμα γεγονότα  που προκαλούν  απογοήτευση ή φρίκη διαδέχεται το ένα το άλλο. Αυτά δεν  είναι ευκαιρίες για να υπολογίζουμε “το τέλος” και να προετοιμαζόμαστε , αλλά μια πρόκληση για να πάρουμε στα χέρια μας τη ζωή μας , χωρίς  ψευδαίσθησης ότι θα βελτιωθούν ή φυγές στο φανταστικό. Καλούμαστε να ζήσουμε  το εδώ και τώρα μας με όλο τον εαυτούς μας, χωρίς να καταφύγουμε σε όνειρoπλασίες ή νοσταλγίες για το καλό παρελθόν που έφυγε.

 Ανάγνωσμα από το κατά Λούκα Άγιο Ευαγγέλιο (21, 5-19)

Εκείνο τον καιρό, καθώς μερικοί έλεγαν για το ναό ότι είναι στολισμένος με εκλεκτούς λίθους κι αφιερώματα, ο Ιησούς είπε: «Αυτά που βλέπετε όλα θα γκρεμιστούν· θα ’ρθουν μέρες που δεν θα μείνει πέτρα πάνω στην πέτρα».

Τον ρώτησαν τότε: «Διδάσκαλε, πότε θα γίνουν αυτά, και ποιο θα είναι το σημάδι όταν έρθει η ώρα να γίνουν;» «Προσέξτε», απάντησε εκείνος, «μην ξεγελαστείτε, γιατί θα έρθουν πολλοί που θα χρησιμοποιούν το όνομά μου και θα ισχυρίζονται: “εγώ είμαι ο Μεσσίας” και “ο καιρός έφτασε”· να μην τους ακολουθήσετε όμως.Όταν πάλι ακούσετε για πολέμους κι αναστατώσεις, μην τρομοκρατηθείτε, γιατί αυτά πρέπει να γίνουν πρώτα· δε θα ακολουθήσει όμως αμέσως το τέλος».«Θα ξεσηκωθεί», τους έλεγε, «το ένα έθνος εναντίον του άλλου, και το ένα βασίλειο εναντίον του άλλου. Θα γίνουν μεγάλοι σεισμοί σε διάφορα μέρη και θα παρουσιαστούν πείνες και επιδημίες. Θα συμβούν φοβερά πράγματα, και θα φανούν μεγάλα σημάδια από τον ουρανό. Πριν όμως γίνουν όλα αυτά, θα σας συλλάβουν, θα σας καταδιώξουν, θα σας παραδώσουν στις συναγωγές, θα σας κλείσουν στις φυλακές και θα σας οδηγήσουν μπροστά σε βασιλιάδες και ηγεμόνες εξαιτίας μου. Όλα αυτά θα γίνουν για σας μια ευκαιρία να δώσετε μαρτυρία για μένα. Νιώστε το καλά, πως δε χρειάζεται να ετοιμάζετε από πριν την απολογία σας, γιατί εγώ θα σας δώσω λόγια και σοφία, και σ’ αυτά δε θα μπορέσουν να αντισταθούν ή να τα αντικρούσουν οι αντίπαλοί σας. Θα παραδοθείτε από γονείς κι αδέρφια, από συγγενείς και φίλους, και μερικούς από σας θα σας σκοτώσουν. Όλοι θα σας μισούν εξαιτίας μου. Δεν θα χαθεί όμως ούτε μια τρίχα απ’ το κεφάλι σας. Με την υπομονή σας θα σώσετε τη ζωή σας».

Λόγος του Κυρίου

Αντί να παραπονιόμαστε για το πώς και που άραγε πηγαίνει αυτός ο κόσμος, ο Ιησούς μας καλεί να βυθιστούμε σε αυτόν και να τον ζήσουμε στο έπακρο, αντιλαμβανόμενοι τη ζωή ως γέννηση, ως μια δυνατότητα να έρθουμε στο φως ο πραγματικός εαυτού μας. Η ζωή, με όλη της την πολυπλοκότητα, με τις καταιγίδες και ανατροπές, και τη μεγάλη δόση ταλαιπωρίας που τη συνοδεύει, βιώνει τους πόνους του τοκετού (πρβλ. Ρωμ. 8:22), η διαδικασία μιας ανθοφορία που δεν θα τελειώσει ποτέ.

Η ζωή είναι μια διαδικασία μεταμόρφωσης, όχι φθοράς.

Η προστασία του θεού στον άνθρωπο δεν έχει ημερομηνία λήξης. Γ΄ Κύκλος 32η , Τακτική Κυριακή (Λκ 20, 27-38)

 

Κυριακή 6 Νοεμβρίου 2022 

Η Θεία Λειτουργία διακηρύσσει με μεγάλη ποιητική διάθεση διακηρύσσει την πεποίθηση του χριστιανού ότι : «η ζωή μεταβάλλεται δεν αφαιρείται» και που «αφού διαλυθεί η επίγεια αυτή σκηνή ( = ο εγκόσμιος προσωρινός βίος του), αποκτά κατοικία μόνιμη στους ουρανούς (στη Βασιλεία του ο Θεός θα είναι τα πάντα σε όλους).

Ανάγνωσμα από το κατά Λουκά αγ. Ευαγγέλιο ( 20,27-38)

    

Τον πλησίασαν τότε μερικοί από τους Σαδδουκαίους, οι οποίοι δε δέχονται ότι υπάρχει ανάσταση, και τον ρώτησαν: «Διδάσκαλε, ο Μωυσής μάς έδωσε γραπτή εντολή: αν κάποιου πεθάνει ο αδερφός, ο οποίος είναι παντρεμένος αλλά άτεκνος, να πάρει ο αδερφός του τη χήρα και να κάνει απογόνους για τον νεκρό αδερφό του. Ήταν, λοιπόν, εφτά αδερφοί. Ο πρώτος παντρεύτηκε μια γυναίκα και πέθανε άτεκνος. Την πήρε κι ο δεύτερος τη γυναίκα, και πέθανε κι αυτός άτεκνος. Επίσης την πήρε και ο τρίτος. Το ίδιο και οι εφτά· πέθαναν χωρίς ν’ αφήσουν παιδιά. Τελευταία απ’ όλους πέθανε και η γυναίκα. Αυτή, λοιπόν, σε ποιον απ’ όλους αυτούς θα ανήκει στην ανάσταση; Αφού την είχαν πάρει γυναίκα τους και οι εφτά».

    Ο Ιησούς τότε τους απάντησε: «Οι άνθρωποι που ζουν σ’ αυτόν τον κόσμο, παντρεύονται και παντρεύουν. Όσοι όμως αξιωθούν ν’ αναστηθούν από τους νεκρούς και να ζήσουν στον καινούριο κόσμο, αυτοί ούτε θα νυμφεύονται ούτε θα παντρεύονται. Κι αυτό, γιατί δε θα υπάρχει γι’ αυτούς θάνατος· σαν αναστημένοι άνθρωποι που θα είναι, θα είναι ίσοι με τους αγγέλους και παιδιά του Θεού. Ότι άλλωστε οι νεκροί ανασταίνονται, αυτό το αναφέρει κι ο Μωυσής, όταν μιλάει για τη βάτο, και λέει ότι ο Κύριος είναι Θεός του Αβραάμ, Θεός του Ισαάκ και Θεός του Ιακώβ. Ο Θεός δεν είναι Θεός νεκρών αλλά ζωντανών, γιατί γι’ αυτόν όλοι είναι ζωντανοί».

Λόγος του Κυρίου

    Την εποχή του Ιησού οι Σαδδουκαίοι, το κόμμα των αριστοκρατικών, θεωρούσαν ως δεσμευτικό μόνο τον Νόμο, δηλ την Πεντάτευχο, τα πέντε πρώτα βιβλία της Γραφής και επειδή η Πεντάτευχος σιωπά για το πρόβλημα της ανάστασης των νεκρών, εκλάμβαναν την προφορική διδασκαλία των Φαρισαίων περί αναστάσεως των νεκρών ως ένα παράνομο νεοτερισμό και ως εκ τούτου την περιέπιπταν . Βέβαια οι φαρισαίοι εκλάμβαναν την ανάσταση ως μια επαναφορά την επίγεια ζωή στην καλύτερη περίπτωση πιο βελτιωμένη.

    Για να δείξουν το παράλογο της πίστης στην ανάσταση, υποβάλλουν στον Ιησού την περίπτωση της γυναίκας που είχε επτά συζύγους, όλοι πέθαναν ερώτημα στη ανάσταση σε ποίον από τους επτά η γυναίκα θα λογιζόταν και θα ανήκε ως σύζυγος;

Η χαρά μιας συνάντησης που αλλάζει την ζωή. «Ο Χριστός δεν μας βοηθά με την παντοδυναμία του, αλλά με την αδυναμία του, με το πάθος του για εμάς». (D. Bonhoeffer). Γ΄ Κύκλος 31η Τακτική Κυριακή ( Λκ 19,1-10)

 Κυριακή 30 Οκτωβρίου 2022

Ο Ιησούς που είχε κάνει την πικρή διαπίστωση «... είναι ευκολότερο να περάσει μέσα από βελονότρυπα μια καμήλα (ένας κάβος) παρά να μπει πλούσιους στην βασιλεία του Θεού…» (Λκ 18,25) τότε οι μαθητές του είχαν πει : «τότε ποιος μπορεί να σωθεί», και τους είχε απαντήσει : «Αυτά που για τους ανθρώπους είναι αδύνατα, για το Θεό είναι δυνατά»(Λκ.18,27). Στο ταξίδι του προς την Ιερουσαλήμ, μπήκε στην πόλη Ιεριχώ και εκεί ήρθε να τον συναντήσει “μια περίπτωση” που στα μάτια όλων ήταν τουλάχιστο απελπιστική .

Aς δούμε πως μας την περιγράφει ο ευαγγελιστής Λουκάς ( Λκ. 19,1-10)

“ Εκείνο τον καιρό ο Ιησούς μπήκε στην Ιεριχώ και περνούσε μέσα από την πόλη. Εκεί υπήρχε κάποιος, που το όνομά του ήταν Ζακχαίος. Ήταν αρχιτελώνης και πλούσιος. Αυτός προσπαθούσε να δει ποιος είναι ο Ιησούς· δεν μπορούσε όμως εξαιτίας του πλήθους και γιατί ήταν μικρόσωμος. Έτρεξε λοιπόν μπροστά πριν από το πλήθος κι ανέβηκε σε μια συκομουριά για να τον δει, γιατί θα περνούσε από ’κει. Όταν έφτασε ο Ιησούς στο σημείο εκείνο, κοίταξε προς τα πάνω, τον είδε και του είπε: «Ζακχαίε, κατέβα γρήγορα, γιατί σήμερα πρέπει να μείνω στο σπίτι σου». Εκείνος κατέβηκε γρήγορα και τον υποδέχτηκε με χαρά. Όλοι όσοι τα είδαν αυτά διαμαρτύρονταν κι έλεγαν ότι πήγε να μείνει στο σπίτι ενός αμαρτωλού. Τότε σηκώθηκε ο Ζακχαίος και είπε στον Κύριο: «Κύριε, υπόσχομαι να δώσω τα μισά από τα υπάρχοντά μου στους φτωχούς και ν’ ανταποδώσω στο τετραπλάσιο όσα έχω πάρει με απάτη». Ο Ιησούς, απευθυνόμενος σ’ αυτόν, είπε: «Σήμερα αυτή η οικογένεια σώθηκε· γιατί κι αυτός ο τελώνης είναι απόγονος του Αβραάμ. Ο Υιός του Ανθρώπου ήρθε για ν’ αναζητήσει και να σώσει αυτούς που έχουν χάσει το δρόμο τους»”.

Λόγος του Κυρίου

Ο Ζακχαίος ήταν «αρχιτελώνης και πλούσιος», κάποιος που όλοι φοβούνταν μιας και ήταν επικεφαλής των φοροεισπρακτόρων ήταν συνεργάτης των Ρωμαίων κατακτητών . Ήταν μισητός, επειδή μπορούσε να καταστρέψει οποιονδήποτε. ήταν δουλικός προς τα αφεντικά του, νταής,αυθάδης και αλαζονικός με τους συναλλασσόμενους μαζί του και κλέφτης επειδή επιβάρυνε τους λογαριασμούς προς όφελός του. Οι ευσεβείς Ιουδαίοι,τον υπολόγιζαν τους τελώνες απόφευγαν κάτι σαν τους ειδωλολάτρες, γι’ αυτό και όσο ήταν μπορετό να τους συναναστρέφονται σχετιζόταν μαζί τους δεν μπορούσαν να προσευχηθούν αν δεν έκαναν προηγουμένως τις προβλεπόμενες καθάρσεις. Οι μαθητές του Ιησού, στο πρόσωπό του τελώνη και μάλιστα πλούσιου έβλεπαν να επαληθεύεται σ΄ αυτούς ο σκληρός λόγος του Ιησού :

Όμως και σ’ αυτόν επιβίωνε κάτι το αμυδρά καλό στην καρδιά του. Ο ευαγγελιστής σημειώνει, ότι «ήθελε να δει ποιος είναι ο Ιησούς » . Ήθελε ίσως να καταλάβει τι ήταν εκείνο που έκανε τον Ιησού όχι μόνον αναγνωρίσιμο, αλλά και τόσο αγαπητό. Προκειμένου να εκπληρώσει αυτή την επιθυμία του, δεν δίστασε να διακινδυνέψει την αξιοπρέπεια του. “Έτρεξε λοιπόν μπροστά πριν από το πλήθος κι ανέβηκε σε μια συκομουριά για να τον δει, γιατί θα περνούσε από ’κει”.

Ο Ιησούς, όμως, παίρνει την πρωτοβουλία όχι μόνο να ικανοποιήσει την επιθυμία του Ζακχαίου, να τον δει, αλλά πιο μακρά πάει του απευθύνει το λόγο και του προτείνει μια συνάντηση : «Ζακχαίε, κατέβα γρήγορα, γιατί σήμερα πρέπει να μείνω στο σπίτι σου». Δεν τον επιπλήττει, δεν τον προσκαλεί να απαρνηθεί τον παλιό του εαυτό και να αλλάξει ζωή και να μεταστραφεί Απλά του προτείνει μια συνάντηση. Όταν θέλω να μπω στο σπίτι κάποιου θέλω να μοιραστώ τη ζωή μου μαζί του. και ο Ζακχαίος κάνει δεκτή την προσφορά μου. Ο Ιησούς προσφέρει την φιλία του στον Ζακχαίο και τον οδηγεί σε μια σχέση που του αλλάζει εκ βάθρων τη ζωής. Ο Ζακχαίος επεδίωκε κάτι το ευκαιριακό και περαστικό, «να δει τον Ιησού», αλλά ο Ιησούς του προφέρει κάτι μόνιμο και ουσιώδες. Αυτό όμως είναι αδιανόητο από τον περίγυρο: «Όλοι όσοι τα είδαν αυτά διαμαρτύρονταν κι έλεγαν ότι πήγε να μείνει στο σπίτι ενός αμαρτωλού».

Καρπός αυτός της φιλικής συνάντησης; ο Ζακχαίος αλλάζει ριζικά την αντίληψη που έχει για τη ζωή του και τον τρόπο με τον οποίο αξιολογούσε και χρησιμοποιούσε τα αγαθά μέχρι τώρα, αλλάζει ριζικά Ξεκινά μια ζωή συμμερισμού που κάνει εφικτή την δικαιοσύνη.

Η ευαγγελική περικοπή κλείνει με μερικές διαπιστώσεις διαπιστώσεις :

Η αρετή της ταπεινοφροσύνης είναι εκδήλωση της πίστης στην ευσπλαχνία του Θεού- Γ΄ Κύκλος 30η , Τακτική Κυριακή (Λκ18,9-14)

 

Κυριακή 23 Οκτωβρίου 2022 

Η ευαγγελική  περικοπή, με απλότητα αλλά με έντονα χρώματα, μας δείχνει κάποιες στάσεις που έχουν “οι πιστοί” του καιρού του Ιησού στην Παλαιστίνη, αλλά και οι σημερινοί σε όλα τα μήκη και πλάτη της οικουμένης .

Ανάγνωσμα από το κατά Λουκά ΄Αγιο Ευαγγέλιο ( Λκ18,9-14)

    

Είπε ο Ιησούς ακόμα αυτή την παραβολή, προς κάποιους που είχαν εμπιστοσύνη στον εαυτό τους ότι ήταν δίκαιοι και περιφρονούσαν τους άλλους: "Δυο άνθρωποι ανέβηκαν στο ναό για να προσευχηθούν. Ο ένας ήταν Φαρισαίος και ο άλλος τελώνης. Ο Φαρισαίος στάθηκε όρθιος και έκανε την εξής προσευχή σχετικά με τον εαυτό του ως εξής: `Θεέ μου, σ' ευχαριστώ διότι δεν είμαι όπως οι υπόλοιποι άνθρωποι, που είναι άρπαγες, άδικοι, μοιχοί, ή και όπως αυτός ο τελώνης. Νηστεύω δυο φορές την εβδομάδα και δίνω τη δεκάτη απ'όλα όσα αποκτώ'. Αλλά ο τελώνης, στεκόταν μακριά και δεν ήθελε ούτε τα μάτια να σηκώσει προς τον ουρανό, αλλά κτυπούσε το στήθος του λέγοντας: `Θεέ μου, ελέησέ με τον αμαρτωλό'. Σας λέω ότι αυτός κατέβηκε δικαιωμένος στο σπίτι του και όχι ο άλλος. Διότι καθένας που εξυψώνει τον εαυτό του θα ταπεινωθεί, ενώ αυτός που ταπεινώνει τον εαυτό του θα υψωθεί".

Λόγος του Κυρίου

            Ο Φαρισαίος δεν είναι υποκριτής, πράγματι ζει και είναι όπως αυτοπεριγράφεται. Θεωρεί τον εαυτόν του παράδειγμα προς μίμηση και ότι αυτό του επιτρέπει να κρίνει τους άλλους. Τα ξέρει(ρουμε) όλα, δεν έχει(ουμε) να μάθει(ουμε) τίποτα, δεν έχει (ουμε) να ζητήσει/σουμε συγνώμη για κάτι. Είμαστε φτασμένοι, δεν χρειάζεται από εδώ που είμαστε να προχωρήσουμε πιο μπροστά για κάτι καλύτερο. Ο Φαρισαίος νιώθει άνετα με αυτό που είναι, εκεί που είναι, πιστεύοντας πως είναι στη σωστή θέση (=δικαιωμένος) και μαζί του όλοι εκείνοι που στηρίζονται στις δυνάμεις τους, εμπιστευόμενοι, αλήθεια, τι; Πόσοι από μας δε συμπεριφερόμαστε ως «πρώτοι τη τάξει» και θεωρούμε ότι είμαστε οι σωστοί ενώ οι άλλοι …. Πόσοι δεν αισθάνονται δικαιωμένοι εξ αίτιας των κόπων και των μόχθων που καταναλώσαν για να φτάσουν εκεί που είναι, για την δύναμη που συγκέντρωσαν, τη σωματική, των όπλων, του πλούτου, της γνώσης τους, της κουλτούρα τους, των προσώπων που γνωρίζουν ή που είναι δίπλα τους... Είναι όπως ο Φαρισαίος που απαριθμεί στον Θεό τα κατορθώματά του, του φτάνει ο εαυτός του και δεν περιμένει παρά ένα βραβείο. Και όταν κάποιος νομίζει ότι έφτασε στην σωστή θέση, είναι τότε που ζει σε ένα κόσμο φαντασίας.

Η πίστη είναι η πεποίθηση ότι ο Θεός θα εκπληρώσει τις υποσχέσεις τουΓ΄ Κύκλος 29η , Τακτική Κυριακή (Λκ. 18, 1-8)

Κυριακή 16 Οκτωβρίου 2022 -

Ανάγνωσμα από το κατά Λουκα άγιο ευαγγέλιο (Λκ. 18,1-8) .

    Ο Ιησούς τους είπε μια παραβολή για το ότι πρέπει πάντα να προσεύχονται και να μην κουράζονται. Τους είπε: "Σε κάποια πόλη ήταν ένας δικαστής ο οποίος ούτε το Θεό φοβόταν ούτε τους ανθρώπους ντρεπόταν. Σ' εκείνη την πόλη υπήρχε και μια χήρα γυναίκα και πήγαινε και του έλεγε: `δώσε μου δίκιο εναντίον του αντιπάλου μου'. Ο δικαστής για ένα χρονικό διάστημα δεν ήθελε. Αλλά μετά είπε μέσα του: `αν και το Θεό δε φοβούμαι ούτε ντρέπομαι κανέναν άνθρωπο, επειδή αυτή η χήρα μου έγινε ενοχλητική, θα της δώσω το δίκιο της, ώστε να μην έρχεται συνεχώς να με ενοχλεί'". Είπε τότε ο Κύριος: "Ακούσατε τι είπε ο άδικος δικαστής. Κι ο Θεός δε θα αποδώσει δικαιοσύνη στους εκλεκτούς του, που του φωνάζουν μέρα και νύκτα, αλλά θα τους αφήσει να περιμένουν ακόμα; Σας λέω ότι πολύ γρήγορα θα αποδώσει δικαιοσύνη. Αλλά όταν έλθει ο Υιός του ανθρώπου, θα βρει άραγε πίστη πάνω στη γη;"

Λόγος του Κυρίου

 

   Έχουμε μια χήρα, που είναι κατ’ εξοχήν η εικόνα και το σύμβολο του κάθε ανυπεράσπιστου, του αδύναμου που είναι αναγκασμένος να εμπιστεύεται τη ζωή, το σήμερα και το αύριο του, σε κάποιον άλλον επειδή δεν έχει έναν δικό της άνθρωπο να την υπερασπιστεί, τον άνδρα (της) ή τον πατέρα (του) που θα προστατεύσει την αξιοπρέπεια της/του από κάποιον που την επιβουλεύεται, ή όταν έχει υποστεί αδικία. 

    Έχουμε και έναν αλαζόνα δικαστή που αισθάνεται παντοδύναμος και δεν θέλει να αποδώσει την δικαιοσύνη. Υπάρχει ταυτόχρονα ένα γεγονός και γεννιέται μια απορία: ο Θεός φαίνεται ότι αργεί ή ακόμη χειρότερα πως δύσκολα κάνει κάτι για εμάς, εδώ και τώρα, που μοιάζει να είναι σιωπηλός ακόμη κι όταν αδικούμαστε κατάφωρα με αυτή την συμπεριφορά, φαίνεται και είναι άδικος μαζί μας. Σ’ αυτή την κατάσταση ο Ιησούς αντιπαραθέτει ότι “πρέπει πάντα να προσεύχονται και να μην κουράζονται”. Και καταλήγει “Κι ο Θεός δε θα αποδώσει δικαιοσύνη στους εκλεκτούς του, που του φωνάζουν μέρα και νύκτα, αλλά θα τους αφήσει να περιμένουν ακόμα;” 

        Τι κουράζει τους μαθητές και δεν επιμένουν στην προσευχή; Είναι σαφές: τόσο επιθυμούσε και αναζητούσε την δικαιοσύνη, αλλά αυτή δεν φαινόταν. Στο τέλος κινδυνεύει, παραιτούμενη από κάθε προσπάθεια, να παραδοθεί στην αδικία. Αυτό την κούραζε, την αποθάρρυνε, την οδηγούσε στην απαισιοδοξία, στην παραίτηση που την αφομοιώνει και την αιχμαλωτίζει. Αυτή είναι τελικά που καταστέλλει την προσευχή. Όμως με τη σειρά της, η προσευχή ακυρώνει αυτή την καταστολή. Στην πραγματικότητα δύο αντίθετα που αλληλοαποκλείονται. 

Πίστη είναι να ζει κάποιος αυτό που υπάρχει αλλά δεν το βλέπει, και προς εκείνο να πορεύεται- Γ΄ Κύκλος 28η , Τακτική Κυριακή (Λκ. 17,11-19)

 

Κυριακή 9 Οκτωβρίου 2022 

Ανάγνωσμα από το κατά Λουκά ΄Αγιο Ευαγγέλιο (Λκ. 17, 11 -19)

Ενώ ο Ιησούς πήγαινε στην Ιερουσαλήμ, περνούσε μέσα απ'τη Σαμάρεια και τη Γαλιλαία. Κι ενώ έμπαινε σε κάποιο χωριό τον συνάντησαν δέκα λεπροί άνδρες που στάθηκαν μακριά κι άρχισαν να φωνάζουν και να λένε: "Κύριε Ιησού, ελέησέ μας!" Κι ο Ιησούς όταν τους είδε είπε: "Πηγαίνετε και δείξτε τους εαυτούς σας στους ιερείς". Κι ενώ πήγαιναν, καθαρίστηκαν. 'Ενας απ'αυτούς, όταν είδε πως θεραπεύθηκε, γύρισε πίσω και με δυνατή φωνή δόξαζε το Θεό. 16Κι έπεσε στα πόδια του Ιησού, με το πρόσωπο στη γη και τον ευχαριστούσε. Κι αυτός ήταν Σαμαρείτης. Ο Ιησούς είπε τότε: "Δεν καθαρίστηκαν και οι δέκα; Αλλά οι εννιά πού είναι; Δεν βρέθηκε κανένας να επιστρέψει και να δοξάσει το Θεό παρά μόνο αυτός ο αλλοεθνής;" Και του είπε: "Σήκω και πήγαινε. Η πίστη σου σε έσωσε!".

Λόγος του Κυρίου 

Δέκα άρρωστοι, πίσω από τους οποίους κρύβονται ιστορίες ανθρώπων που υποφέρουν εξ αιτίας της αρρώστιάς τους, και που λόγω της ασθένειάς τους είναι αποδιωγμένοι και ζουν στην μοναξιά τους. Έχουν κάνει την εμπειρία του ότι τίποτε πια δεν μπορούν να περιμένουν. Συναντούν τον Ιησού τον εμπιστεύονται και του ζητούν το επιθυμητό. Στην προτροπή του «Πηγαίνετε και δείξτε τους εαυτούς σας στους ιερείς» και χωρίς να έχουν θεραπευτεί, ξεκίνησαν για να παρουσιαστούν στους ιερείς, οι οποίοι ήταν εξουσιοδοτημένοι να πιστοποιήσουν τη θεραπεία τους. Καθώς πορεύονται, θεραπεύονται!

Η πίστη και η δωρεά χαρακτηρίζουν τη ζωή του Χριστιανού. Γ΄ Κύκλος, 27η Τακτική Κυριακή , Λκ. (17,5-10)

Κυριακή 02 Οκτωβρίου 2022

Ανάγνωσμα από το κατά Λουκά Αγιο Ευαγγέλιο (17,5-10)

«Οι απόστολοι είπαν τότε στον Κύριο: " δώσε μας κι άλλη πίστη". Κι ο Κύριος είπε: "Αν έχετε πίστη σαν το σπόρο του σιναπιού, θα μπορούσατε να πείτε σ' αυτή τη μουριά: `ξεριζώσου και φυτέψου στη θάλασσα κι εκείνη θα σας υπάκουε. Αλλά ποιός από σας που έχει ένα δούλο να οργώνει ή να βόσκει, όταν αυτός θα γυρίσει στο σπίτι απ' το χωράφι θα του πει: `έλα αμέσως και κάθισε στο τραπέζι ;΄ Δε θα του πει μάλλον : `ετοίμασε αυτό που θα δειπνήσω και μετά απ' αυτό να φας και να πιείς κι εσύ'; Μήπως θα χρωστά ευγνωμοσύνη στο δούλο επειδή έκαμε όσα του διατάχθηκαν; ' Ετσι κι εσείς : όταν κάνετε όλα όσα σας διέταξαν, να λέτε: `είμαστε άχρηστοι δούλοι. Κάναμε ό, τι οφείλαμε να κάνουμε " ».

Λόγος του Κυρίου

            Η πίστη, στην  Αγία Γραφή,   είναι εκείνο το "Ναι",   το  "Αμήν" που λέει ο άνθρωπος, όταν την υποδεχτεί  και αποδεχτεί  στη ζωή του  τον Λόγο του Θεού, σφραγίζοντας   τη ζωή του. Η πίστη είναι εκείνο το "Ναι", το  "Αμήν"  που λέει ο άνθρωπος στη καθημερινή σπορά που κάνει ο Κύριος στο χωράφι της ζωής μας  με πολλούς και διαφόρους τρόπους, που αφού τη δεχτούμε  ως ένα δώρο, το φυλάσσουμε και όλο περισσότερο  το οικειοποιούμαστε. Είναι το σταθερό σημείο αναφοράς στο οποίο μπορώ να στηριχτώ  στις κακουχίες της ζωής και,  όταν αυτές έρθουν και με βρουν,αποδεχόμενος το περιθώριο αβεβαιότητας της πίστης  μου   σ΄αυτό το δώρο, που δείχνει το σύνορο και το  όριο μεταξύ της αδυναμίας μου και της παντοδυναμίας του Θεού. Το να πιστεύεις είναι να εμπιστεύεσαι, να χτίζεις το μέλλον σου πάνω σε μια υπόσχεση που έδωσαν εκείνοι όταν τα βρήκαν δύσκολα                        

Ο σπόρος

         Ο Ιησούς, αρέσκεται στο παράδειγμα του σπόρου για να μιλήσει για τον εαυτόν του και την Βασιλεία. Μπροστά σε αυτό το εύθραυστο μεγαλείο του σπόρου,  ακόμα και ο καλύτερος των γεωργών είναι άχρηστος  εμπρός  στην ενέργεια ενός μικρού σπόρου. Δεν θα χρειάζεται τίποτα περισσότερο για να καταλάβω τι σημαίνει να είσαι άχρηστος υπηρέτης και πως  δεν χρειάζεται να ζητήσει κάποιος ανταμοιβή .

Ο πλούσιος περνούσε καλά άλλα δεν έβλεπε γύρω του.Γ΄ κύκλος 26η Τακτική Κυριακή (Λκ.16,19-31)

 

Κυριακή 25 Σεπτεμβρίου 2022  

Tο σημερινό ευαγγέλιο σε συνεχεία εκείνου της περασμένης Κυριακής μιλά για την διαχείριση των αγαθών αλλά και του χρόνου μας . Ο χρόνος μας δεν είναι άπειρος. Υπάρχουν στιγμές που μπορείς να διαλέξεις και άλλες που δεν μπορείς πια να διαλέξεις. Στιγμές που μπορείς να κάνεις κάτι, άλλες όταν είναι πολύ αργά. Υπάρχει καιρός να κάνεις φιλανθρωπία... Υπάρχει καιρός να κάνεις ειρήνη ... να συγχωρήσεις ... να ζητήσεις συγγνώμη ... να πεις σ 'αγαπώ .

Ανάγνωσμα από το κατά Λουκά  αγ. Ευαγγέλιο  ( 16,19-31)

Ο Ιησούς εκείνο τον καιρό είπε στους μαθητές του την εξής παραβολή “Κάποιος ήταν πλούσιος και ντυνόταν με πορφυρά και λινά φορέματα, και με λαμπρότητα διασκέδαζε κάθε μέρα. Αλλά κάποιος φτωχός, λεγόμενος Λάζαρος, βρισκόταν πεσμένος μπροστά στην είσοδο του σπιτιού του, γεμάτος πληγές και προσπαθούσε να χορτάσει απ' όσα έπεφταν απ' το τραπέζι του πλούσιου. Αλλά έρχονταν και τα σκυλιά κι έγλειφαν τις πληγές του. Πέθανε, κάποτε, ο φτωχός και οι άγγελοι τον πήγαν στην αγκαλιά του Αβραάμ. Πέθανε κι ο πλούσιος και τον έθαψαν. Στον άδη που βρισκόταν, σήκωσε ψηλά τα μάτια του, ενώ βασανιζόταν, και είδε από μακριά τον Αβραάμ και το Λάζαρο στην αγκαλιά του. Φώναξε τότε και είπε: `πατέρα Αβραάμ, ελέησέ με και στείλε το Λάζαρο να βρέξει στο νερό την άκρη του δακτύλου του και να δροσίσει τη γλώσσα μου, διότι υποφέρω μέσα σ' αυτή τη φλόγα'. Αλλά ο Αβραάμ είπε: `παιδί μου, θυμήσου ότι στη ζωή σου απόλαυσες τα αγαθά σου, ενώ ο Λάζαρος γνώρισε τη δυστυχία. Τώρα όμως εδώ παρηγορείται, ενώ εσύ υποφέρεις. Εκτός απ'όλα αυτά ανάμεσα σε μας και σε σας έχει ορισθεί ένα τέτοιο χάσμα, ώστε αυτοί που θέλουν να περάσουν απ'εδώ προς εσάς να μη μπορούν, ούτε να περάσουν κι απ' αυτού σε μας'. Του είπε επίσης: `σε παρακαλώ, λοιπόν, πατέρα, να τον στείλεις στο σπίτι του πατέρα μου, διότι έχω πέντε αδέλφια, για να προειδοποιήσει, ώστε να μην έλθουν κι εκείνοι σ' αυτό τον τόπο των βασάνων'. Του λέει τότε ο Αβραάμ: `έχουν το Μωυσή και τους προφήτες. Ας τους ακούσουν'.  Αλλά εκείνος του είπε: `όχι, πατέρα Αβραάμ, αλλά αν κάποιος απ' τους νεκρούς πάει σ' αυτούς, θα μετανοήσουν'. Κι ο Αβραάμ του είπε: `αν δεν ακούνε το Μωυσή και τους προφήτες, δε θα πεισθούν ούτε κι αν ένας αναστηθεί απ' τους νεκρούς'".

Λόγος του Κυρίου

Το ευαγγελική παραβολή μας παρουσιάζει δύο ανθρώπους που βρίσκονται σε εντελώς διαφορετικές καταστάσεις . Δυο ανθρώπινες εμπειρίες που δεν αγγίζουν ποτέ η μία την άλλη, η καθεμία ακολουθεί τον δρόμο της. Ο πλούτος κάνει τον πλούσιο που δεν είναι κακός ή μοχθηρός να μην μπορεί να δει τον φτωχό Λάζαρο στο κατώφλι του. Να τον αναλογιστεί, να συνάψει σχέση μαζί του. Είναι σαν να υπάρχει ένας τοίχος μεταξύ των δύο: ένας τοίχος που δημιουργήθηκε από τον πλούτο. Το να βλέπεις έναν άνθρωπο δεν σημαίνει απλώς να τον κοιτάς ... αλλά να κοιτάς στα μάτια, να τον γνωρίζεις, να γνωρίζεις το όνομά του και τις ανάγκες του, τις επιθυμίες του.

Ο Ιησούς λέει: προσέχετε, τον πλούτο και την ευημερία σας διατρέχετε τον κίνδυνο να σας χωρίσει από τους άλλους, να σας κάνει να περνάτε μπροστά από αυτόν που είναι άρρωστος δίπλα σου και να μην τον βλέπεις . Βάζει και τρέφει ανάμεσα σε εσένα και τους άλλους την αδιαφορία, η οποία δημιουργεί : «μεταξύ μας και σε σένα μεγάλο χάσμα» αδύνατο να περάστει, λέει ο Αβραάμ στον πλούσιο.

Να είστε τόσο έξυπνοι και διορατικοί, όχι απατεώνες. Γ ́ Κύκλος - 25η Τακτική Κυριακή (Λουκ 16, 1-13)

 

18 Σεπτεμβρίου 2022 

Ο Ιησούς μας προσκαλεί, μια ακόμη φορά, να σκεφτούμε σοβαρά την χρήση των αγαθών μας. Κι αυτό επειδή, από την χρήση τους, μπορούμε να αξιολογήσουμε την ποιότητα της χριστιανικής μας ζωής.

Ανάγνωσμα από το κατά Λουκά αγ. Ευαγγέλιο ( 16,1-13)

Ο Ιησούς έλεγε στους μαθητές του: «Κάποιος πλούσιος είχε έναν διαχειριστή που του τον κατηγόρησαν ότι σπαταλά την περιουσία του.Τον φώναξε λοιπόν και του είπε: “τι είναι αυτά που ακούω για σένα; Δώσε λογαριασμό και παράδωσε τη διαχείρισή σου, γιατί δεν μπορείς πια να είσαι διαχειριστής”.Ο διαχειριστής είπε μέσα του: “τι να κάνω τώρα που μου αφαιρεί τη διαχείριση ο κύριός μου; Να σκάβω δεν μπορώ, να ζητιανεύω ντρέπομαι. Ξέρω όμως τι θα κάνω, για να με δέχονται οι άνθρωποι στα σπίτια τους τώρα που θα πάψω να είμαι διαχειριστής”.Κάλεσε λοιπόν έναν έναν τους χρεοφειλέτες του κυρίου του, και είπε στον πρώτο: “πόσα χρωστάς εσύ στον κύριό μου;”Εκείνος του απάντησε: “εκατό βαρέλια λάδι”. “Πάρε το γραμμάτιο”, του λέει ο διαχειριστής, “και κάθισε και γράψε γρήγορα πενήντα”.Μετά είπε στον άλλο: “εσύ πόσα χρωστάς;” “εκατό σακιά σιτάρι”, του απαντάει εκείνος. “Πάρε το γραμμάτιο”, του λέει, “και γράψε ογδόντα”.Το αφεντικό εξέφρασε το θαυμασμό του για τον άδικο εκείνο διαχειριστή, επειδή ενήργησε έξυπνα· γιατί οι σκοτεινοί άνθρωποι αυτού του κόσμου στις σχέσεις με τους ομοίους τους είναι εξυπνότεροι από τα τέκνα του φωτός.

»Και σας συμβουλεύω να κάνετε φίλους σας ακόμη κι από τα χρήματα της αδικίας, ώστε όταν έρθει το τέλος σας, να σας δεχτούν στις αιώνιες κατοικίες.Όποιος είναι αξιόπιστος στα λίγα, είναι αξιόπιστος και στα πολλά· κι όποιος είναι άδικος στα λίγα, είναι άδικος και στα πολλά. Αν, λοιπόν, δε φανήκατε αξιόπιστοι ως προς τον άδικο πλούτο, ποιος θα σας εμπιστευτεί τον αληθινό;Κι αν δε φανήκατε αξιόπιστοι σ’ αυτό που είναι ξένο, ποιος θα σας δώσει αυτό που ανήκει σ’ εσάς;Κανένας δεν μπορεί να είναι δούλος σε δύο κυρίους, γιατί ή θα μισήσει τον ένα και θ’ αγαπήσει τον άλλο ή θα προσκολληθεί στον ένα και θα περιφρονήσει τον άλλον. Δεν μπορείτε να είστε δούλοι και στο Θεό και στο χρήμα».

Λόγος του Κυρίου.

Με αυτήν την παραβολή του μας λέει: να είστε τόσο έξυπνοι όσο αυτός ο ανέντιμος διαχειριστής! 

Γιατί ; επειδή ήταν διορατικός και φρόντισε να κάνει φίλους που να του είναι ωφέλιμοι στην κατάλληλη στιγμή. Μας λέει επίσης ότι δεν είμαστε πραγματικοί κάτοχοι των αγαθών : είμαστε μόνον προσωρινοί διαχειριστές, οι οποίοι θα πρέπει να λογοδοτούν για τη χρήση αυτών των περιουσιακών στοιχείων.

Μας θυμίζει ότι το χρήμα εξαπατά και υπόσχεται περισσότερα από όσα μπορεί να δώσει, δίνει την ψευδαίσθηση πως κατέχοντάς το κάποιος είναι ισχυρός, δυνατός, παντοδύναμος αφαιρώντας την αίσθηση της πραγματικότητας. Ο πλούτος είναι πειρασμός για ειδωλολατρία, αποσπά την προσοχή από τον Θεό.

Ο Θεός των Χριστιανών είναι ο Θεός που αναζητά. Δεν ευχαριστιέται με αυτό που έχει. Γ΄ κύκλος 24η Τακτική Κυριακή (Λκ.15,1-32)

 

Κυριακή  11 Σεπτεμβρίου 2022 

Είναι Τρελός αυτός ο βοσκός που, έχοντας χάσει  ένα πρόβατο, αφήνει τα ενενήντα εννέα στην έρημο μέχρι να βρει αυτό που λείπει . Αγνοεί τον κίνδυνο όταν επιστρέψει και να μην βρει ούτε ενενήντα εννιά ή μόνο μερικά.
Είναι ακόμα πιο τρελός, γιατί όταν επιστρέφει με το «χαμένο» πρόβατο στους ώμους του, σχεδόν αγνοεί και δεν δίνει σημασία στα άλλα του έμεινα και περίμεναν, αλλά πάει στο χωριό και καλεί φίλους και γείτονες για να το γλεντήσει για το ‘ένα «Το πρόβατό μου χάθηκε και τώρα το βρήκα»..

Μόνο ότι το «βρήκε» μετράει. Έτσι, ο Ιησούς λέει: Ο Θεός είναι περισσότερο ο αναζητητής των χαμένων παρά ο φύλακας των εγγυημένων ..... Για τον Ιησού δεν υπάρχει ούτε πρόληψη ούτε αποκλεισμός. Υπάρχει η αγάπη για τον αδύνατο τον χαμένο.

Ο Θεός είναι ένας Θεός που έχει προτεραιότητες, παίρνει θέση δεν του αρέσει η ουδετερότητα . Στο κέντρο είναι η αναζήτηση του χαμένου.

Ο ερωτικός ζήλος αυτής της γυναίκας στο να αναζητήσει το κέρμα που χάθηκε μας κάνει να σκεφτόμαστε τον Θεό, που παθιάζεται αναζητώντας αυτόν που χάθηκε.

Ακόμη και ο Πατέρας που δίνει προτεραιότητα στην αναζήτηση και την αποκατάσταση του άσωτου με κίνδυνο να χάσει και τον μεγάλο γιό και που θέλει να αποκατασταθεί η ενότητα της οικογένειας του χωρίς να χωρίσει σε καλούς και από τους κακούς . Είναι η εικόνα της πατρικής αγάπης του Θεού θέλει να ενώσει τα διαιρεμένα και να μην χαίρεται απλά με τα εφησυχασμένα.

Αυτό είναι πράγματι ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ Τι ανατροπή στον καθωσπρεπισμό μας που αντί να αναζητούν τα χαμένα, τα δηλώνουμε «ακάθαρτα» μιαρά καταδικασμένα και τα εγκαταλείπουμε.

Μια άλλη ανάγνωση των ίδιων ευαγγελικών περικοπών.

Δυο αδέλφια που δεν μπορούσαν να καταλάβουν τον πατέρα τους

Tο πατρικό σπίτι είναι ο χώρος των υγιών σχέσεων, των όμορφων φιλιών που μας τρέφουν, γεμίζουν την ζωή μας, μας μεγαλώνουν, μας ωριμάζουν και, γιατί όχι, μας διορθώνουν και είναι πάντα μια μεγάλη δύναμη στις δυσκολίες μας!