Η χαρά μιας συνάντησης που αλλάζει την ζωή. «Ο Χριστός δεν μας βοηθά με την παντοδυναμία του, αλλά με την αδυναμία του, με το πάθος του για εμάς». (D. Bonhoeffer). Γ΄ Κύκλος 31η Τακτική Κυριακή ( Λκ 19,1-10)

 Κυριακή 30 Οκτωβρίου 2022

Ο Ιησούς που είχε κάνει την πικρή διαπίστωση «... είναι ευκολότερο να περάσει μέσα από βελονότρυπα μια καμήλα (ένας κάβος) παρά να μπει πλούσιους στην βασιλεία του Θεού…» (Λκ 18,25) τότε οι μαθητές του είχαν πει : «τότε ποιος μπορεί να σωθεί», και τους είχε απαντήσει : «Αυτά που για τους ανθρώπους είναι αδύνατα, για το Θεό είναι δυνατά»(Λκ.18,27). Στο ταξίδι του προς την Ιερουσαλήμ, μπήκε στην πόλη Ιεριχώ και εκεί ήρθε να τον συναντήσει “μια περίπτωση” που στα μάτια όλων ήταν τουλάχιστο απελπιστική .

Aς δούμε πως μας την περιγράφει ο ευαγγελιστής Λουκάς ( Λκ. 19,1-10)

“ Εκείνο τον καιρό ο Ιησούς μπήκε στην Ιεριχώ και περνούσε μέσα από την πόλη. Εκεί υπήρχε κάποιος, που το όνομά του ήταν Ζακχαίος. Ήταν αρχιτελώνης και πλούσιος. Αυτός προσπαθούσε να δει ποιος είναι ο Ιησούς· δεν μπορούσε όμως εξαιτίας του πλήθους και γιατί ήταν μικρόσωμος. Έτρεξε λοιπόν μπροστά πριν από το πλήθος κι ανέβηκε σε μια συκομουριά για να τον δει, γιατί θα περνούσε από ’κει. Όταν έφτασε ο Ιησούς στο σημείο εκείνο, κοίταξε προς τα πάνω, τον είδε και του είπε: «Ζακχαίε, κατέβα γρήγορα, γιατί σήμερα πρέπει να μείνω στο σπίτι σου». Εκείνος κατέβηκε γρήγορα και τον υποδέχτηκε με χαρά. Όλοι όσοι τα είδαν αυτά διαμαρτύρονταν κι έλεγαν ότι πήγε να μείνει στο σπίτι ενός αμαρτωλού. Τότε σηκώθηκε ο Ζακχαίος και είπε στον Κύριο: «Κύριε, υπόσχομαι να δώσω τα μισά από τα υπάρχοντά μου στους φτωχούς και ν’ ανταποδώσω στο τετραπλάσιο όσα έχω πάρει με απάτη». Ο Ιησούς, απευθυνόμενος σ’ αυτόν, είπε: «Σήμερα αυτή η οικογένεια σώθηκε· γιατί κι αυτός ο τελώνης είναι απόγονος του Αβραάμ. Ο Υιός του Ανθρώπου ήρθε για ν’ αναζητήσει και να σώσει αυτούς που έχουν χάσει το δρόμο τους»”.

Λόγος του Κυρίου

Ο Ζακχαίος ήταν «αρχιτελώνης και πλούσιος», κάποιος που όλοι φοβούνταν μιας και ήταν επικεφαλής των φοροεισπρακτόρων ήταν συνεργάτης των Ρωμαίων κατακτητών . Ήταν μισητός, επειδή μπορούσε να καταστρέψει οποιονδήποτε. ήταν δουλικός προς τα αφεντικά του, νταής,αυθάδης και αλαζονικός με τους συναλλασσόμενους μαζί του και κλέφτης επειδή επιβάρυνε τους λογαριασμούς προς όφελός του. Οι ευσεβείς Ιουδαίοι,τον υπολόγιζαν τους τελώνες απόφευγαν κάτι σαν τους ειδωλολάτρες, γι’ αυτό και όσο ήταν μπορετό να τους συναναστρέφονται σχετιζόταν μαζί τους δεν μπορούσαν να προσευχηθούν αν δεν έκαναν προηγουμένως τις προβλεπόμενες καθάρσεις. Οι μαθητές του Ιησού, στο πρόσωπό του τελώνη και μάλιστα πλούσιου έβλεπαν να επαληθεύεται σ΄ αυτούς ο σκληρός λόγος του Ιησού :

Όμως και σ’ αυτόν επιβίωνε κάτι το αμυδρά καλό στην καρδιά του. Ο ευαγγελιστής σημειώνει, ότι «ήθελε να δει ποιος είναι ο Ιησούς » . Ήθελε ίσως να καταλάβει τι ήταν εκείνο που έκανε τον Ιησού όχι μόνον αναγνωρίσιμο, αλλά και τόσο αγαπητό. Προκειμένου να εκπληρώσει αυτή την επιθυμία του, δεν δίστασε να διακινδυνέψει την αξιοπρέπεια του. “Έτρεξε λοιπόν μπροστά πριν από το πλήθος κι ανέβηκε σε μια συκομουριά για να τον δει, γιατί θα περνούσε από ’κει”.

Ο Ιησούς, όμως, παίρνει την πρωτοβουλία όχι μόνο να ικανοποιήσει την επιθυμία του Ζακχαίου, να τον δει, αλλά πιο μακρά πάει του απευθύνει το λόγο και του προτείνει μια συνάντηση : «Ζακχαίε, κατέβα γρήγορα, γιατί σήμερα πρέπει να μείνω στο σπίτι σου». Δεν τον επιπλήττει, δεν τον προσκαλεί να απαρνηθεί τον παλιό του εαυτό και να αλλάξει ζωή και να μεταστραφεί Απλά του προτείνει μια συνάντηση. Όταν θέλω να μπω στο σπίτι κάποιου θέλω να μοιραστώ τη ζωή μου μαζί του. και ο Ζακχαίος κάνει δεκτή την προσφορά μου. Ο Ιησούς προσφέρει την φιλία του στον Ζακχαίο και τον οδηγεί σε μια σχέση που του αλλάζει εκ βάθρων τη ζωής. Ο Ζακχαίος επεδίωκε κάτι το ευκαιριακό και περαστικό, «να δει τον Ιησού», αλλά ο Ιησούς του προφέρει κάτι μόνιμο και ουσιώδες. Αυτό όμως είναι αδιανόητο από τον περίγυρο: «Όλοι όσοι τα είδαν αυτά διαμαρτύρονταν κι έλεγαν ότι πήγε να μείνει στο σπίτι ενός αμαρτωλού».

Καρπός αυτός της φιλικής συνάντησης; ο Ζακχαίος αλλάζει ριζικά την αντίληψη που έχει για τη ζωή του και τον τρόπο με τον οποίο αξιολογούσε και χρησιμοποιούσε τα αγαθά μέχρι τώρα, αλλάζει ριζικά Ξεκινά μια ζωή συμμερισμού που κάνει εφικτή την δικαιοσύνη.

Η ευαγγελική περικοπή κλείνει με μερικές διαπιστώσεις διαπιστώσεις :

Η αρετή της ταπεινοφροσύνης είναι εκδήλωση της πίστης στην ευσπλαχνία του Θεού- Γ΄ Κύκλος 30η , Τακτική Κυριακή (Λκ18,9-14)

 

Κυριακή 23 Οκτωβρίου 2022 

Η ευαγγελική  περικοπή, με απλότητα αλλά με έντονα χρώματα, μας δείχνει κάποιες στάσεις που έχουν “οι πιστοί” του καιρού του Ιησού στην Παλαιστίνη, αλλά και οι σημερινοί σε όλα τα μήκη και πλάτη της οικουμένης .

Ανάγνωσμα από το κατά Λουκά ΄Αγιο Ευαγγέλιο ( Λκ18,9-14)

    

Είπε ο Ιησούς ακόμα αυτή την παραβολή, προς κάποιους που είχαν εμπιστοσύνη στον εαυτό τους ότι ήταν δίκαιοι και περιφρονούσαν τους άλλους: "Δυο άνθρωποι ανέβηκαν στο ναό για να προσευχηθούν. Ο ένας ήταν Φαρισαίος και ο άλλος τελώνης. Ο Φαρισαίος στάθηκε όρθιος και έκανε την εξής προσευχή σχετικά με τον εαυτό του ως εξής: `Θεέ μου, σ' ευχαριστώ διότι δεν είμαι όπως οι υπόλοιποι άνθρωποι, που είναι άρπαγες, άδικοι, μοιχοί, ή και όπως αυτός ο τελώνης. Νηστεύω δυο φορές την εβδομάδα και δίνω τη δεκάτη απ'όλα όσα αποκτώ'. Αλλά ο τελώνης, στεκόταν μακριά και δεν ήθελε ούτε τα μάτια να σηκώσει προς τον ουρανό, αλλά κτυπούσε το στήθος του λέγοντας: `Θεέ μου, ελέησέ με τον αμαρτωλό'. Σας λέω ότι αυτός κατέβηκε δικαιωμένος στο σπίτι του και όχι ο άλλος. Διότι καθένας που εξυψώνει τον εαυτό του θα ταπεινωθεί, ενώ αυτός που ταπεινώνει τον εαυτό του θα υψωθεί".

Λόγος του Κυρίου

            Ο Φαρισαίος δεν είναι υποκριτής, πράγματι ζει και είναι όπως αυτοπεριγράφεται. Θεωρεί τον εαυτόν του παράδειγμα προς μίμηση και ότι αυτό του επιτρέπει να κρίνει τους άλλους. Τα ξέρει(ρουμε) όλα, δεν έχει(ουμε) να μάθει(ουμε) τίποτα, δεν έχει (ουμε) να ζητήσει/σουμε συγνώμη για κάτι. Είμαστε φτασμένοι, δεν χρειάζεται από εδώ που είμαστε να προχωρήσουμε πιο μπροστά για κάτι καλύτερο. Ο Φαρισαίος νιώθει άνετα με αυτό που είναι, εκεί που είναι, πιστεύοντας πως είναι στη σωστή θέση (=δικαιωμένος) και μαζί του όλοι εκείνοι που στηρίζονται στις δυνάμεις τους, εμπιστευόμενοι, αλήθεια, τι; Πόσοι από μας δε συμπεριφερόμαστε ως «πρώτοι τη τάξει» και θεωρούμε ότι είμαστε οι σωστοί ενώ οι άλλοι …. Πόσοι δεν αισθάνονται δικαιωμένοι εξ αίτιας των κόπων και των μόχθων που καταναλώσαν για να φτάσουν εκεί που είναι, για την δύναμη που συγκέντρωσαν, τη σωματική, των όπλων, του πλούτου, της γνώσης τους, της κουλτούρα τους, των προσώπων που γνωρίζουν ή που είναι δίπλα τους... Είναι όπως ο Φαρισαίος που απαριθμεί στον Θεό τα κατορθώματά του, του φτάνει ο εαυτός του και δεν περιμένει παρά ένα βραβείο. Και όταν κάποιος νομίζει ότι έφτασε στην σωστή θέση, είναι τότε που ζει σε ένα κόσμο φαντασίας.

Η πίστη είναι η πεποίθηση ότι ο Θεός θα εκπληρώσει τις υποσχέσεις τουΓ΄ Κύκλος 29η , Τακτική Κυριακή (Λκ. 18, 1-8)

Κυριακή 16 Οκτωβρίου 2022 -

Ανάγνωσμα από το κατά Λουκα άγιο ευαγγέλιο (Λκ. 18,1-8) .

    Ο Ιησούς τους είπε μια παραβολή για το ότι πρέπει πάντα να προσεύχονται και να μην κουράζονται. Τους είπε: "Σε κάποια πόλη ήταν ένας δικαστής ο οποίος ούτε το Θεό φοβόταν ούτε τους ανθρώπους ντρεπόταν. Σ' εκείνη την πόλη υπήρχε και μια χήρα γυναίκα και πήγαινε και του έλεγε: `δώσε μου δίκιο εναντίον του αντιπάλου μου'. Ο δικαστής για ένα χρονικό διάστημα δεν ήθελε. Αλλά μετά είπε μέσα του: `αν και το Θεό δε φοβούμαι ούτε ντρέπομαι κανέναν άνθρωπο, επειδή αυτή η χήρα μου έγινε ενοχλητική, θα της δώσω το δίκιο της, ώστε να μην έρχεται συνεχώς να με ενοχλεί'". Είπε τότε ο Κύριος: "Ακούσατε τι είπε ο άδικος δικαστής. Κι ο Θεός δε θα αποδώσει δικαιοσύνη στους εκλεκτούς του, που του φωνάζουν μέρα και νύκτα, αλλά θα τους αφήσει να περιμένουν ακόμα; Σας λέω ότι πολύ γρήγορα θα αποδώσει δικαιοσύνη. Αλλά όταν έλθει ο Υιός του ανθρώπου, θα βρει άραγε πίστη πάνω στη γη;"

Λόγος του Κυρίου

 

   Έχουμε μια χήρα, που είναι κατ’ εξοχήν η εικόνα και το σύμβολο του κάθε ανυπεράσπιστου, του αδύναμου που είναι αναγκασμένος να εμπιστεύεται τη ζωή, το σήμερα και το αύριο του, σε κάποιον άλλον επειδή δεν έχει έναν δικό της άνθρωπο να την υπερασπιστεί, τον άνδρα (της) ή τον πατέρα (του) που θα προστατεύσει την αξιοπρέπεια της/του από κάποιον που την επιβουλεύεται, ή όταν έχει υποστεί αδικία. 

    Έχουμε και έναν αλαζόνα δικαστή που αισθάνεται παντοδύναμος και δεν θέλει να αποδώσει την δικαιοσύνη. Υπάρχει ταυτόχρονα ένα γεγονός και γεννιέται μια απορία: ο Θεός φαίνεται ότι αργεί ή ακόμη χειρότερα πως δύσκολα κάνει κάτι για εμάς, εδώ και τώρα, που μοιάζει να είναι σιωπηλός ακόμη κι όταν αδικούμαστε κατάφωρα με αυτή την συμπεριφορά, φαίνεται και είναι άδικος μαζί μας. Σ’ αυτή την κατάσταση ο Ιησούς αντιπαραθέτει ότι “πρέπει πάντα να προσεύχονται και να μην κουράζονται”. Και καταλήγει “Κι ο Θεός δε θα αποδώσει δικαιοσύνη στους εκλεκτούς του, που του φωνάζουν μέρα και νύκτα, αλλά θα τους αφήσει να περιμένουν ακόμα;” 

        Τι κουράζει τους μαθητές και δεν επιμένουν στην προσευχή; Είναι σαφές: τόσο επιθυμούσε και αναζητούσε την δικαιοσύνη, αλλά αυτή δεν φαινόταν. Στο τέλος κινδυνεύει, παραιτούμενη από κάθε προσπάθεια, να παραδοθεί στην αδικία. Αυτό την κούραζε, την αποθάρρυνε, την οδηγούσε στην απαισιοδοξία, στην παραίτηση που την αφομοιώνει και την αιχμαλωτίζει. Αυτή είναι τελικά που καταστέλλει την προσευχή. Όμως με τη σειρά της, η προσευχή ακυρώνει αυτή την καταστολή. Στην πραγματικότητα δύο αντίθετα που αλληλοαποκλείονται. 

Πίστη είναι να ζει κάποιος αυτό που υπάρχει αλλά δεν το βλέπει, και προς εκείνο να πορεύεται- Γ΄ Κύκλος 28η , Τακτική Κυριακή (Λκ. 17,11-19)

 

Κυριακή 9 Οκτωβρίου 2022 

Ανάγνωσμα από το κατά Λουκά ΄Αγιο Ευαγγέλιο (Λκ. 17, 11 -19)

Ενώ ο Ιησούς πήγαινε στην Ιερουσαλήμ, περνούσε μέσα απ'τη Σαμάρεια και τη Γαλιλαία. Κι ενώ έμπαινε σε κάποιο χωριό τον συνάντησαν δέκα λεπροί άνδρες που στάθηκαν μακριά κι άρχισαν να φωνάζουν και να λένε: "Κύριε Ιησού, ελέησέ μας!" Κι ο Ιησούς όταν τους είδε είπε: "Πηγαίνετε και δείξτε τους εαυτούς σας στους ιερείς". Κι ενώ πήγαιναν, καθαρίστηκαν. 'Ενας απ'αυτούς, όταν είδε πως θεραπεύθηκε, γύρισε πίσω και με δυνατή φωνή δόξαζε το Θεό. 16Κι έπεσε στα πόδια του Ιησού, με το πρόσωπο στη γη και τον ευχαριστούσε. Κι αυτός ήταν Σαμαρείτης. Ο Ιησούς είπε τότε: "Δεν καθαρίστηκαν και οι δέκα; Αλλά οι εννιά πού είναι; Δεν βρέθηκε κανένας να επιστρέψει και να δοξάσει το Θεό παρά μόνο αυτός ο αλλοεθνής;" Και του είπε: "Σήκω και πήγαινε. Η πίστη σου σε έσωσε!".

Λόγος του Κυρίου 

Δέκα άρρωστοι, πίσω από τους οποίους κρύβονται ιστορίες ανθρώπων που υποφέρουν εξ αιτίας της αρρώστιάς τους, και που λόγω της ασθένειάς τους είναι αποδιωγμένοι και ζουν στην μοναξιά τους. Έχουν κάνει την εμπειρία του ότι τίποτε πια δεν μπορούν να περιμένουν. Συναντούν τον Ιησού τον εμπιστεύονται και του ζητούν το επιθυμητό. Στην προτροπή του «Πηγαίνετε και δείξτε τους εαυτούς σας στους ιερείς» και χωρίς να έχουν θεραπευτεί, ξεκίνησαν για να παρουσιαστούν στους ιερείς, οι οποίοι ήταν εξουσιοδοτημένοι να πιστοποιήσουν τη θεραπεία τους. Καθώς πορεύονται, θεραπεύονται!

Η πίστη και η δωρεά χαρακτηρίζουν τη ζωή του Χριστιανού. Γ΄ Κύκλος, 27η Τακτική Κυριακή , Λκ. (17,5-10)

Κυριακή 02 Οκτωβρίου 2022

Ανάγνωσμα από το κατά Λουκά Αγιο Ευαγγέλιο (17,5-10)

«Οι απόστολοι είπαν τότε στον Κύριο: " δώσε μας κι άλλη πίστη". Κι ο Κύριος είπε: "Αν έχετε πίστη σαν το σπόρο του σιναπιού, θα μπορούσατε να πείτε σ' αυτή τη μουριά: `ξεριζώσου και φυτέψου στη θάλασσα κι εκείνη θα σας υπάκουε. Αλλά ποιός από σας που έχει ένα δούλο να οργώνει ή να βόσκει, όταν αυτός θα γυρίσει στο σπίτι απ' το χωράφι θα του πει: `έλα αμέσως και κάθισε στο τραπέζι ;΄ Δε θα του πει μάλλον : `ετοίμασε αυτό που θα δειπνήσω και μετά απ' αυτό να φας και να πιείς κι εσύ'; Μήπως θα χρωστά ευγνωμοσύνη στο δούλο επειδή έκαμε όσα του διατάχθηκαν; ' Ετσι κι εσείς : όταν κάνετε όλα όσα σας διέταξαν, να λέτε: `είμαστε άχρηστοι δούλοι. Κάναμε ό, τι οφείλαμε να κάνουμε " ».

Λόγος του Κυρίου

            Η πίστη, στην  Αγία Γραφή,   είναι εκείνο το "Ναι",   το  "Αμήν" που λέει ο άνθρωπος, όταν την υποδεχτεί  και αποδεχτεί  στη ζωή του  τον Λόγο του Θεού, σφραγίζοντας   τη ζωή του. Η πίστη είναι εκείνο το "Ναι", το  "Αμήν"  που λέει ο άνθρωπος στη καθημερινή σπορά που κάνει ο Κύριος στο χωράφι της ζωής μας  με πολλούς και διαφόρους τρόπους, που αφού τη δεχτούμε  ως ένα δώρο, το φυλάσσουμε και όλο περισσότερο  το οικειοποιούμαστε. Είναι το σταθερό σημείο αναφοράς στο οποίο μπορώ να στηριχτώ  στις κακουχίες της ζωής και,  όταν αυτές έρθουν και με βρουν,αποδεχόμενος το περιθώριο αβεβαιότητας της πίστης  μου   σ΄αυτό το δώρο, που δείχνει το σύνορο και το  όριο μεταξύ της αδυναμίας μου και της παντοδυναμίας του Θεού. Το να πιστεύεις είναι να εμπιστεύεσαι, να χτίζεις το μέλλον σου πάνω σε μια υπόσχεση που έδωσαν εκείνοι όταν τα βρήκαν δύσκολα                        

Ο σπόρος

         Ο Ιησούς, αρέσκεται στο παράδειγμα του σπόρου για να μιλήσει για τον εαυτόν του και την Βασιλεία. Μπροστά σε αυτό το εύθραυστο μεγαλείο του σπόρου,  ακόμα και ο καλύτερος των γεωργών είναι άχρηστος  εμπρός  στην ενέργεια ενός μικρού σπόρου. Δεν θα χρειάζεται τίποτα περισσότερο για να καταλάβω τι σημαίνει να είσαι άχρηστος υπηρέτης και πως  δεν χρειάζεται να ζητήσει κάποιος ανταμοιβή .