Ιησούς: Η αγάπη και η ευσπλαχνία του Θεού 4η Κυριακή της Τεσσαρακοστής Ιωα. 3,14-21

 

Κυριακή 14 Απριλίου 2024 -

Ανάγνωσμα από το κατά Ιωάννη  ΄Αγιο  Ευαγγέλιο  3,14-21

Είπε τότε ο Ιησούς στο Νικόδημο  όπως ο Μωυσής ύψωσε το φίδι στην έρημο, έτσι πρέπει να υψωθεί και ο Υιός του ανθρώπου, ώστε ο καθένας που πιστεύει, σ' αυτόν να έχει την αιώνια ζωή".

Διότι έτσι αγάπησε ο Θεός τον κόσμο, ώστε έδωσε το μονογενή του Υιό, για να μη χαθεί κανείς που να πιστεύει σ' αυτόν, αλλά να έχει την αιώνια ζωή. Επειδή ο Θεός δέν έστειλε τον Υιό στον κόσμο για να κρίνει τον κόσμο, αλλά για να σωθεί ο κόσμος μ' αυτόν. Όποιος πιστεύει σ'αυτόν δεν κρίνεται. Αλλά όποιος δεν πιστεύει έχει κιόλας κριθεί, διότι δεν έχει πιστέψει στο όνομα του μονογενή Υιού του Θεού. Αυτή είναι η κρίση: το φως ήλθε στον κόσμο και οι άνθρωποι αγάπησαν περισσότερο το σκοτάδι παρά το φως. Πράγματι, τα έργα τους ήταν πονηρά. Διότι όποιος κάνει το κακό, μισεί το φως και δεν έρχεται στο φως για να μην ελεγχθούν τα έργα του. Αλλά εκείνος που πράττει την αλήθεια πηγαίνει προς το φως, για να φανερωθούν τα έργα του ότι έχουν γίνει σύμφωνα με το Θεό.

Λόγος του Κυρίου
_________

Ο Νικόδημος πηγαίνει να επισκεφτεί τον Ιησού τη νύχτα, γιατί; γιατί δεν ήθελε να τον μαζί του... μάλλον γιατί δεν μπορούσε να περιμένει άλλο... έπρεπε να συναντήσει τον Ιησού... να του μιλήσει... να καταλάβει να μάθει ποιος είναι με ποιον έχει να κάνει ...
Και, μάλιστα, η συνάντηση αποκαλύπτει την ουσία του μυστηρίου του Χριστού: και ο Ιησούς δεν του κρύφτηκε του μίλησε καθαρά σύμφωνα με ένα παράδειγμα από την Π.Δ. Μάλιστα είναι πρώτη και τελευταία φορά που μιλά για την αιώνια Ζωή την οποία δεν την τοποθετεί για μετά το τέλος δεν είναι κάτι που δίδεται στο μέλλον, αλλά πάντα για όσα δίδονται στο παρόν. Για τον Ιησού, η αιώνια ζωή δεν είναι μια κατάσταση που αποκτάται μετά το θάνατο, αλλά μια ποιότητα ζωής ήδη σε αυτή την ύπαρξη που θα επισφραγιστεί από το θάνατο.

Παρουσιάζεται ως εκείνος που από αγάπη θα δώσει την ζωή του πάνω στο Σταυρό όχι ότι θα πέθανε στο σταυρό... αλλά θα “δέσει τη ζωή του” πάνω από το σταυρό... και η διαφορά είναι αβυσσαλέα.
Ναι, γιατί ένα είναι να πεθάνεις... άλλο να δίνεις ζωή... και ο Ιησούς έδωσε ζωή... δεν πέθανε «απλά», αλλά έδωσε τη ζωή του. Ο σταυρός... δεν θα είναι ένα τέλος... αλλά μια αρχή... ο σταυρός μας επέτρεψε να ξεκινήσουμε την αληθινή ζωή.

Ο ναός, «οίκος» της αγάπης του Θεού 3η Κυριακή της Τεσσαρακοστή(ς (Ιωα2, 13-25)

 

Κυριακή  7 Απριλίου 2024 -

Ανάγνωσμα από το κατά Ιωάννη  Άγιο Ευαγγέλιο (2, 13-25)

Πλησίαζε το Πάσχα των Ιουδαίων κι ο Ιησούς ανέβηκε στα Ιεροσόλυμα. Και βρήκε στο ναό τους εμπόρους που πουλούσαν βόδια και πρόβατα και περιστέρια, βρήκε και τους χρηματιστές να κάθονται. Αφού έκαμε ένα μαστίγιο από σχοινιά, τους έβγαλε όλους απ'το ναό και τα πρόβατα και τα βόδια και πέταξε χάμω τα χρήματα, ανέτρεψε τα τραπέζια, και σ'αυτούς που πουλούσαν τα περιστέρια είπε: "Σηκώστε τα όλα αυτά απ'εδώ! Μην κάνετε μαγαζί τον οίκο του Πατέρα μου". Θυμήθηκαν οι μαθητές του ότι λένε οι Γραφές: "Ο ζήλος για τον οίκο σου, με κατέφαγε". Του αποκρίθηκαν τότε οι Ιουδαίοι και του είπαν: "Ποιο σημείο μας δείχνεις για να κάνεις όλα αυτά;" Απάντησε ο Ιησούς και τους είπε: "Γκρεμίστε αυτό το ναό και σε τρεις μέρες θα τον ξαναστήσω". Τους είπαν τότε οι Ιουδαίοι: "Σε σαράντα έξι χρόνια κτίσθηκε αυτός ο ναός κι εσύ θα τον ξαναστήσεις μέσα σε τρεις μέρες;" Εκείνος, όμως, μιλούσε για το ναό του σώματός του. Όταν, λοιπόν, αναστήθηκε απ'τους νεκρούς, θυμήθηκαν οι μαθητές του ότι το είχε πει αυτό και πίστεψαν στη Γραφή και στο λόγο που είπε ο Ιησούς.Τότε που βρισκόταν ο Ιησούς στα Ιεροσόλυμα για το Πάσχα, κατά τη γιορτή, πολλοί πίστεψαν στο όνομά του βλέποντας τα σημεία που έκανε. Αλλά ο ίδιος ο Ιησούς δεν εμπιστευόταν τον εαυτό του σ'αυτούς, επειδή εκείνος τους γνώριζε όλους καλά και διότι δεν είχε ανάγκη από κανένα να του δώσει μαρτυρία για έναν άνθρωπο. Αυτός, πράγματι, γνώριζε καλά τι υπήρχε μέσα σε κάθε άνθρωπο.

Λόγος του Κυρίου

Ακόμη, σήμερα, πολλοί νομίζουν ότι κάτι πρέπει να κάνουν για τον Θεό : Προσευχή... φιλανθρωπία... καλή συμπεριφορά... συγχώρεση... ΄Ετσι γίνεται κάποιος καλός, διότι «έτσι το θέλει ο Θεός», επειδή αλλιώς «στα μάτια του Θεού δεν είμαστε καλοί Χριστιανοί…», γιατί «έτσι μας αγαπά ο Θεός…». Δηλαδή έχουμε διαμορφώσει μια ιδέα ενός Θεού σαν ο Θεός να είναι σαν και μας, και έχουμε αποκτήσει τη νοοτροπία ώστε να βλέπουμε τον Θεό ως έναν στον οποίο πρέπει να δείξουμε την καλοσύνη μας για να είναι καλός μαζί μας , ή ότι για να μας κάνει κάτι πρέπει να τον καλοπιάσουμε προκειμένου να κλείσει τα μάτια του στις κουτσουκέλες μας!!! Αυτήν τη λογική υπηρετούσαν και εκείνοι που ο Ιησούς πέταξε έξω από τον περίβολο του Ναού.

Ο Στόχος: Η Τεσσαρακοστή είναι η πορεία προς την Μεταμόρφωση .Β΄ κύκλος 2η Κυριακή της Τεσσαρακοστής, Μκ 9, 2-10

 Κυριακή 31 Μαρτίου 2024

Ανάγνωσμα από το κατά Μάρκο ΄Αγιο Ευαγγέλιο  9, 2-10

' Υστερα από έξι μέρες, παίρνει ο Ιησούς τον Πέτρο και τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη και τους οδηγεί σε ένα υψηλό βουνό, μόνους ιδιαιτέρως. Και μεταμορφώθηκε μπροστά τους, και τα φορέματά του έγιναν λαμπερά, πολύ άσπρα, τέτοια που κανένας βαφέας πάνω στη γη δεν μπορεί να τα λευκάνει τόσο. Τους παρουσιάσθηκε ο Ηλίας μαζί με το Μωυσή και συνομιλούσαν με τον Ιησού. Μίλησε τότε ο Πέτρος στον Ιησού και του είπε: "Ραββί, είναι καλό για μας να μείνουμε εδώ. Ας κάνουμε τρεις σκηνές: μια για σένα, μια για το Μωυσή και μια για τον Ηλία". 6 Δεν ήξερε, πράγματι, τι έλεγε, γιατί ήταν τρομοκρατημένοι. ' Ηλθε τότε μια νεφέλη που τους τύλιξε στη σκιά της και μια φωνή ήλθε απ'τη νεφέλη: "Αυτός είναι ο Υιός μου ο αγαπητός. Αυτόν να ακούτε". Κι αμέσως, ρίχνοντας το βλέμμα γύρω δεν είδαν πια κανένα, αλλά μόνο τον Ιησού μαζί τους.
Ενώ κατέβαιναν από το βουνό, τους έδωσε εντολή να μη διηγηθούν σε κανένα όσα είδαν, παρά μόνο όταν ο Υιός του ανθρώπου θα αναστήνονταν απ' τους νεκρούς. Συγκράτησαν αυτά τα λόγια, συζητώντας μεταξύ τους τι θέλει να πει με το "θα αναστήνονταν απ' τους νεκρούς". 
                                                                                                    Λόγος του Κυρίο


Κάθε χρόνο, τη δεύτερη Κυριακή της Τεσσαρακοστής, το ευαγγελικό κείμενο είναι πάντα το ίδιο : Εκείνο της Μεταμορφώσεως. Γιατί; Διότι, αν η εκκλησία μας υπενθύμισε την πρώτη Κυριακή ότι υπάρχουν πειρασμοί, τώρα μας λέει ότι για να τους ξεπεράσουμε πρέπει να σκεφτούμε «τον Στόχο» !
Ο Ιησούς παίρνει τους τρεις αποθαρρυμένους μαθητές, που μόλις έμαθαν από τον Ίδιο ότι θα υπέφερε, και τους οδηγεί στο βουνό όπου, ενώ προσευχόταν «μεταμορφώθηκε» ... Γιατί; Ας πάρουμε ένα παράδειγμα από την ζωή μας. Νησιώτες είμαστε και πρέπει να πάμε μέχρι την πρωτεύουσα που ξέρουμε πως είναι ωραία, και θα δούμε και συγγενείς για τους οποίους έχουμε ακούσει ότι υπάρχουν αλλά δεν τους γνωρίζουμε. Με γέλια και αστεία το ταξίδι ξεκινά όμορφα και ωραία. Μετά από κάποια ώρα όμως ξεσπά μια σφοδρή θαλασσοταραχή. Όλα σταματούν, η άνεση δίνει τη θέση της στην στεναχώρια, τη δυσφορία και τους αναστεναγμούς. Ωστόσο σκεφτόμαστε: Πόσο θα κρατήσει...στο τέλος θα φτάσουμε και τότε ποιος μας πιάνει!

Ο Πειρασμός δοκιμάζει την ελευθερία και την υπευθυνότητα. Β' Κύκλος 1η Κυριακή της Τεσσαρακοστής ( Μκ 1, 12-15)

Κυριακή 24 Μαρτίου 2024  

Ανάγνωσμα από το κατά Μάρκο Άγιο Ευαγγέλιο  (Μκ 1, 12-15) 

  

 Εκείνο τον καιρό αμέσως (μετά το Βάφτισμα), το Πνεύμα οδηγεί τον Ιησού έξω στην έρημο.  Εκεί στην έρημο έμεινε σαράντα μέρες κι αντιμετώπισε τους πειρασμούς του σατανά. Ζούσε μαζί με τα θηρία, και άγγελοι τον υπηρετούσαν. Μετά τη σύλληψη του Ιωάννη ο Ιησούς ήρθε στη Γαλιλαία και κήρυττε το χαρμόσυνο μήνυμα για τη βασιλεία του Θεού. «Συμπληρώθηκε», έλεγε, «ο καθορισμένος καιρός κι έφτασε η βασιλεία του Θεού· μετανοείτε και πιστεύετε στο χαρμόσυνο αυτό μήνυμα». 

                                                                                                                                            Λόγος του Κυρίου 

                Η ζωή του μαθητή έχει διπλή αφετηρία: Αφενός την εμπειρία της αγάπης του Πατέρα (βάπτισμα), αφετέρου την δοκιμασία του πειρασμού, της αμφιβολίας (έρημος). Η χριστιανική ζωή είναι σαν ένα εκκρεμές: Αφενός η εμπιστοσύνη στον Πατέρα, αφετέρου η αμφιβολία. Από τη μια τα σημάδια της αγάπης Του από την άλλη όλα όσα μας φαίνονται πως δεν ανταποκρίνονται σ΄ αυτήν .

               Η χριστιανική πίστη δεν θεωρείται ποτέ δεδομένη, δεν δίνεται άπαξ δια παντός. «Να πιστεύεις» σημαίνει πως χρειάζεται συνεχής μετάνοια, αλλαγή νοοτροπίας στην εκτίμηση των πραγμάτων της ζωής, μεταστροφή αν έχεις παρεκκλίνει και συνέπεια στην αλλαγή πορείας. Το ρητό της Σαρακοστής «Μετανοείτε και πιστέψετε στο Ευαγγέλιο» μας υπενθυμίζει πως ο αγώνας για αποδοχή, παραδοχή και το βίωμα της αγάπης του Θεού για μένα, για εμάς όλους, είναι συνεχής. 

…. και όμως δουλεύει στην αφάνεια άλλα δουλεύει Β Κύκλος 11 τακτική Κυριακή, Mκ. 4,26-34

 17 Κυριακή 31 Μαρτίου 2024 –

Ανάγνωσμα  από το κατά Μάρκο αγ. Ευαγγελιο Mκ. 4,26-34

Τους  έλεγε ο Ιησούς  : "'Ετσι μοιάζει η βασιλεία του Θεού, σαν ένα άνθρωπο που ρίχνει το σπόρο στο χώμα, και κοιμάται και ξυπνά, νύκτα και μέρα, και ο σπόρος βλασταίνει και αυξάνεται με τρόπο που και ο ίδιος δε γνωρίζει. 

Η γη καρποφορεί από μόνη της: στην αρχή το χόρτο, έπειτα το στάχυ, μετά το στάχυ γεμάτο σιτάρι. Και όταν ο καρπός ωριμάσει, αμέσως παίρνει το δρεπάνι, επειδή έφθασε ο θερισμός".Και τους έλεγε: "Πώς να παρομοιάσουμε τη βασιλεία του Θεού ή με ποια παραβολή να την παραστήσουμε; Σαν το κόκκο του σιναπιού, ο οποίος όταν σπέρνεται στο χώμα, είναι ο μικρότερος από όλους τους σπόρους της γης. Αλλά όταν τον σπείρουν, αυξάνει και γίνεται μεγαλύτερο απ'όλα τα λαχανικά και κάνει κλαδιά μεγάλα, ώστε κάτω απ'τη σκιά του να φωλεύουν τα πουλιά του ουρανού. Και με πολλές παρόμοιες παραβολέες τους κήρυττε το λόγο, σύμφωνα με τη δυνατότητα που είχαν για να καταλάβουν. Και δεν τους μιλούσε χωρίς παραβολή, ενώ ιδιαιτέρως τα εξηγούσε όλα στους μαθητές του.

Λόγος του Κυρίου 

«H βασιλεία του Θεού: είναι  σαν τον άνθρωπο που ρίχνει σπόρο στη γη· είτε κοιμάται είτε αγρυπνεί, τη νύχτα ή τη μέρα, ο σπόρος βλασταίνει και μεγαλώνει. Πώς, ο ίδιος δεν ξέρει». 

Ο σπορεας ο Θεός ο σπορος ο Χριστό  που ριχτηκε στη γη μας και βασιστεινει και μεγαλώνει με δυσκολίες αλλά μεγαλώνει .

Το σημερινό Ευαγγέλιο μας ζητά μια και μόνο χειρονομία. Όλη η ζωή να είναι  μια χειρονομία: «ρίχνουμε τον σπόρο». Τα υπόλοιπα δεν εξαρτώνται από εμάς. 

Ενώ εμείς σκεφτόμαστε πρέπει ότι η καρποφορία του εξαρτάται  από τις  επιλογές μας. Είναι αυτές που επιτρέπουν στη ζωή να καρποφορήσει. Θέλουμε πάντα να ελέγχουμε τα πάντα και νιώθουμε άσχημα γιατί δεν μπορούμε, Αλλά δεν είναι έτσι. Δεν εξαρτώνται όλα από εμάς. Υπάρχει ένα κομμάτι της ζωής που συμβαίνει, που είναι πέρα  πέρ από τις ικανότητές μας και τις δυνάμεις μας. Μπορούμε μόνο να είμαστε σαν αυτόν τον αγρότη που σπέρνει με σιγουριά τον σπόρο.

Β κύκλος . 10η Τακτική Κυριακή. Το Ευαγγέλιο αλλάζει τον κόσμο.(Μκ2,23-28)

 Κυριακή, 10/3/ 2024 

Ανάγνωσμα από το κατά Μάρκο ΄Αγιο Ευαγγέλιο (Μκ2,23-28)

"Κι έφθασε σε ένα σπίτι και ο κόσμος πάλι συγκεντρώθηκε, ώστε να μην μπορούν ούτε να φάνε. 'Οταν το άκουσαν οι συγγενείς του, βγήκαν να τον πιάσουν, επειδή έλεγαν: "Τρελλάθηκε!".

Και γραμματείς που είχαν κατέβει απ'τα Ιεροσόλυμα, έλεγαν: "Τον κατέχει ο Βεελζεβούλ και στο όνομα του αρχηγού των δαιμονίων βγάζει τα δαιμόνια". Τους προσκάλεσε και με παραβολές τους είπε: "Πώς μπορεί ο σατανάς να βγάζει το σατανά; Αν ένα βασίλειο διαιρεθεί, το βασίλειο αυτό δεν μπορεί να σταθεί. Κι αν ένα σπίτι διαιρεθεί, δεν μπορεί να σταθεί αυτό το σπίτι. Αν, λοιπόν, ο σατανάς ξεσηκώθηκε εναντίον του εαυτού του και διαιρέθηκε, δεν μπορεί να σταθεί και θα λάβει τέλος. Κανένας δεν μπορεί να μπεί στο σπίτι ενός δυνατού να διαρπάξει τα πράγματά του, αν πρώτα δε δέσει τον δυνατό και τότε θα διαρπάξει το σπίτι του. Αλήθεια σας λέω: όλα τα αμαρτήματα θα συγχωρεθούν στους ανθρώπους και όλες οι βλασφημίες που θα πουν. Αλλά εκείνος που θα βλασφημήσει εναντίον του Αγίου Πνεύματος, δεν θα λάβει άφεση ποτέ και θα είναι ένοχος για ένα αιώνιο αμάρτημα". Διότι έλεγαν: "'Έχει ακάθαρτο πνεύμα".

Κι έφθασε η μητέρα του και τ'αδέλφια του και στάθηκαν έξω και έστειλαν ανθρώπους να τον καλέσουν. Γύρω του καθόταν κόσμος και του είπαν: "Η μητέρα σου και οι αδελφοί σου και οι αδελφές σου είναι έξω και σε ζητούν". Και απαντώντας τους είπε: "Ποιά είναι η μητέρα μου και τ'αδέλφια μου;". Και φέρνοντας γύρω το βλέμμα του, πάνω σ'έκείνους που κάθονταν ολόγυρά του, είπε: "Να, η μητέρα μου και τ'αδέλφια μου. Διότι όποιος εκτελέσει το θέλημα του Θεού, αυτός είναι αδελφός μου και αδελφή και μητέρα μου".

 Λόγος  του Κυρίου 

Οι συγγενείς του Ιησού λένε ότι ο Ιησούς είναι εκτός εαυτού.Αυτό δεν πρέπει να μας εκπλήσσει. Και ο  ο Άγιος Παύλος, θα πει αργότερα ότι το ευαγγέλιο είναι τρέλα γαι τους Ιουδαίους και , ή μάλλον «ηλιθιότητα» μωρία για τους έλληνες κόσμο (1Κορ 1, 23).

ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΑΛΛΑΖΕΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ, φέρνει τα άνω κάτω. Σκεφτείτε μόνο τους Μακαρισμούς: μακάριοι οι ταλαιπωρημένοι, οι φτωχοί, οι διωκόμενοι, θλιμμένοι, αυτού που τους βρίζουν κλπ. .Το πιο ανησυχητικό είναι ότι αν είμαστε και μεις  αληθινοί μαθητές του Iησου, θα έπρεπε να μας πουν είμαστε και μεις τρελοί , αφοί  πάτε  ενάντια σε ότι πιστεύει ο κόσμος ότι είναι καλό και αξίζει το κόπ.ο Σήμερα η Εκκλησία κινδυνεύει να είμαστε  πολύ παρόμοια με τον κόσμο.

Υπάρχουν προτεραιότητες στη ζωή με βάση το: Να αγαπάς τον Θεό αγαπώντας αυτούς που ο Θεός αγαπά .Β΄ Κύκλος - 10η Τακτική Κυριακή - (Μκ2,23-28

 Κυριακή, 10/3/ 2024- 

Ανάγνωσμα από το κατά Μάρκο ΄Αγιο Ευαγγέλιο (Μκ2,23-28)

    Κάποιο Σάββατο ο Ιησούς να περνά μέσα από σπαρμένα χωράφια και άρχισαν οι μαθητές του να ανοίγουν δρόμο κόβοντας στάχυα. Και οι Φαρισαίοι του έλεγαν: "Κοίταξε, γιατί κάνουν το Σάββατο, αυτό που δεν επιτρέπεται;" Και τους είπε: "Ποτέ δε διαβάσατε τι έκαμε ο Δαβίδ όταν βρέθηκε σε ανάγκη και πείνασε αυτός και οι σύντροφοί του; Πώς μπήκε στον οίκο του Θεού, τότε που ήταν αρχιερέας ο Αβιαθάρ κι έφαγε τους άρτους της προθέσεως, που δεν επιτρέπεται να φάνε παρά μόνο οι ιερείς κι έδωσε να φάνε κι αυτοί που ήταν μαζί του;". Και τους έλεγε: "Το Σάββατο έγινε για τον άνθρωπο και όχι ο άνθρωπος για το Σάββατο. Οπότε ο Υιός του ανθρώπου είναι κύριος και του Σαββάτου".

Λόγος του Κυρίου

Ο άνθρωπος είναι οι προτεραιότητες... οι ανάγκες του... Και εκτός ότι είναι απόλυτες, πρέπει να τιςιεραρχήσει για να έχει μια ζωή συγκροτημένη, ανθρωπινή .Ο Ιησούς μας διδάσκει ότι σ’ αυτές όχιμόνο χρησιμοποιούμε τον άνθρωπο για την εξυπηρέτηση τους,αλλά πως αυτόν έχουν ως προοπτικήκαι ακόμη πιο πάνω και από τον εαυτόν μας.Όλα πρέπει λειτουργούν για το καλό του ανθρώπου... τη σωτηρία του. Εξάλλου, το ευαγγέλιο είναιμια συνεχής διδασκαλία προτροπή για την αγάπη, φροντίδα, συμπόνια, υπευθυνότητα απέναντι στους συνανθρώπους μας.Το να αγαπάς τον Θεό είναι ακριβώς αυτό... να αγαπάς αυτούς που ο Θεός αγαπά.

Ο μαθητής του Χριστού δεν αρκεί να συντηρεί αλλά χρειάζεται να κατανοεί να ζωοποιεί να επικαιροποιεί και να προχωρά προς το μέλλον. Β΄ Κύκλος - 8 η Τακτική Κυριακή (Μκ2,22-24

Κυριακή 25 Φεβρουαρίου 2024

 - Ανάγνωσμα από το κατά Μάρκο ΄Αγιο Ευαγγέλιο (Μκ2,22-24)

Οι μαθητές του Ιωάννη και των Φαρισαίων έκαναν μια νηστεία. Και πηγαίνουν και του λένε: "Γιατί οι μαθητές του Ιωάννη και οι μαθητές των Φαρισαίων νηστεύουν, ενώ οι δικοί σου μαθητές δε νηστεύουν;" Και ο Ιησούς τους είπε: "Μήπως μπορούν να νηστεύουν οι καλεσμένοι στο γάμο, όσο καιρό είναι ο γαμπρός μαζί τους; 'Οσο καιρό έχουν μαζί τους το γαμπρό δεν μπορούν να νηστεύουν. Αλλά θα έλθουν μέρες όταν θα τους πάρουν το γαμπρό, και τότε θα νηστέψουν εκείνη τη μέρα. Κανένας δε ράβει μπάλωμα από καινούριο ύφασμα πάνω σε παλιό φόρεμα, διότι αλλιώς το καινούριο συμπλήρωμα τραβά το παλαιό και το σχίσιμο γίνεται χειρότερο. Και κανένας δε βάζει καινούριο κρασί σε παλιούς ασκούς. Αλλιώς θα σχίσει το κρασί τους ασκούς και θα χαθεί και το κρασί και οι ασκοί. Αλλά το καινούριο κρασί το βάζουν σε καινούριους ασκούς"

Λόγος του Κυρίου 

Η σημερινή σελίδα του Ευαγγελίου μας καλεί να σκεφτούμε ή μας προκαλεί να συνειδητοποιήσουμε ότι πολλά πράγματα στη ζωή μας τα κάνουμε από συνήθεια επειδή «έτσι τα βρήκαμε», ιδιαίτερα αυτά που λέμε «θρησκευτικά» : Νηστείες, μετάνοιες, προσευχές, μικρο φιλανθρωπίες, μικρές θυσίες και διάφορες αφιερώσεις, τάματα σαν χωρίς να πολυκαταλαβαίνουν το ‘γιατί’ δηλαδή το ‘νόημά τους’ σαν να θέλαμε να γίνουμε όμορφοι στα μάτια του Θεού. Και κάτι να πετύχουμε .. ..

Για να ζήσεις το ευαγγέλιο χρειάζεσαι θάρρος... χρειάζεται να τολμήσεις... Όχι μόνο να μεταμεληθείς και ταπεινά να επανορθώσεις αλλά να ενδυναμωθείς με την μετάνοια την αλλαγή νοοτροπίας. να προχωρήσεις παραπέρα, από τα συνηθισμένα να επικαιροποιήσει αυτά που ξέρεις Η αγάπη, η συγνώμη και η συγχώρηση είναι πραγματικότητες δυναμικές δημιουργικές που ανοίγουν ορίζοντες σπρώχνουν προς τα μπρος!

Ο Ιησούς δεν ήρθε για να επιδιορθώσει ένα θρησκευτικό όραμα που βρίσκετε σε δύσκολη θέση, δεν ήρθε για να επιδιορθώσει τα τραύματα και της αστοχίες που δημιουργήθηκαν από την αδιαλλαξία των νομομαθών που σκλαβώνουν τον λαό, αλλά για να αναδιατυπώσει ένα νέο τρόπος το να είσαι με τον Θεό, βασιζόμενος στην πιο αυθεντική εβραϊκή πίστη. Οι μυριάδες εντολές που είχαν καταλήξει να εγκλωβίζουν τον άνθρωπο μέσα σε ένα λαβύρινθο ο οποίος θα ‘έπρεπε να οδηγήσει σε μια υγιή σχέση τον άνθρωπο με το Θεό Η σχέση με τον Θεό λέει ο Ιησούς δεν βασίζεται στον φόβο αλλά μοιάζει με την σχέση αγάπη δύο συζύγων. 

Ο μαθητής Χριστού από αγάπη δεν σταματά στην πρώτη δυσκολία, αλλά δημιουργεί μια πρωτότυπη , εναλλακτική λύση Β΄ Κύκλος 7η Τακτική Κυριακή (Μκ 2,1-12)

 Κυριακή, 18/2/ 2024

Ανάγνωσμα από το κατά Μάρκο Άγιο Ευαγγέλιο (Μκ 2,1-12)

Υστερα από κάποιες μέρες μπήκε πάλι ο Ιησούς στην Καπερναούμ και ακούστηκε ότι βρίσκεται σ'ένα σπίτι. Και συγκεντρώθηκαν πολλοί ώστε να μην υπάρχει χώρος ούτε μπροστά στην πόρτα, και τους κήρυττε το λόγο. Κι έρχονται κάποιοι φέροντας ένα παράλυτο προς τον Ιησού, που τον σήκωναν τέσσερεις. Κι επειδή δεν μπορούσαν να τον φέρουν μπροστά του, εξαιτίας του πλήθους, έβγαλαν τη στέγη του σπιτιού όπου βρισκόταν και ανοίγοντας μια οπή κατέβασαν το φορείο όπου βρισκόταν κατάκοιτος ο παράλυτος. 'Οταν ο Ιησούς είδε την πίστη τους, λέει στον παράλυτο: "Παιδί μου, σου συγχωρούνται οι αμαρτίες". Βρίσκονταν εκεί καθισμένοι κάποιοι απ'τους γραμματείς και σκέφθηκαν μέσα τους: "Γιατί αυτός μιλά έτσι; Βλασφημεί! Ποιός μπορεί να συγχωρήσει αμαρτίες παρά μόνο ένας, ο Θεός;". Κι αμέσως ο Ιησούς, γνωρίζοντας με το πνεύμα του πως αυτοί σκέπτονταν έτσι, τους είπε: "Γιατί σκέφτεσθε αυτά τα πράγματα μέσα σας; Τι είναι ευκολότερο να πω στον παράλυτο: `Σου συγχωρούνται οι αμαρτίες' ή να του πω: `Σήκω επάνω και πάρε το κρεβάτι σου και περπάτα'; 10Αλλά για να δείτε ότι ο Υιός του ανθρώπου έχει εξουσία να συγχωρεί τις αμαρτίες πάνω στη γη -λέει στον παράλυτο: Σου λέω, σήκω επάνω, πάρε το κρεβάτι σου και πήγαινε στο σπίτι σου". Εκείνος σηκώθηκε κι αμέσως παίρνοντας το κρεβάτι του βγήκε μπροστά στα μάτια όλων, ώστε όλοι θαύμασαν και δόξαζαν το Θεό, λέγοντας: "Ποτέ δεν είδαμε κάτι παρόμοιο!".

Λόγος του Κυρίου

Τέσσερεις άνθρωποι από φιλία…από αγάπη…από πίστη, ένιωσαν την ανάγκη να φέρουν τον παράλυτο φίλο τους στον Ιησού επειδή είχαν την πεποίθηση πως εκείνος κάτι το καλό μπορούσε να κάνει στον φίλο τους. Δεν φοβήθηκαν τις δυσκολίες προκειμένου να πετύχουν τον στόχο τους. Τον σήκωσαν στους ώμους τους και, μπροστά στο πλήθος που τους εμπόδιζε, βρήκαν και έναν δημιουργικό τρόπο να ξεπεράσουν το εμπόδιο.
Και αυτό ακριβώς παρατήρησε ο Ιησούς... την πίστη τους... την αγάπη τους... την αποφασιστικότητα και την δημιουργικότητα των φίλων.
Αυτός που αγαπά νιώθει τον πόνο των άλλων και πιστεύει πως μπορεί να βοηθήσει και γνωρίζει μέχρι ποιο βαθμό και ξέρει και ποιος μπορεί να έχει τον τελικό λόγο.

Η βεβαιότητα πως κάνεις το σωστό με την πεποίθηση ότι θέλεις να πας σε συνάντηση με τον Κύριο τον φίλο σου, αλλάζει τη ζωή σου.

Έχουμε καθήκον να επιτρέψουμε, να ενθαρρύνουμε αλλά και να φροντίσουμε τη συνάντηση του άλλου με τον Κύριο που σώζει .. για τα υπόλοιπα ο Κύριος δεν αναγκάζει... δεν επιβάλλεται... αλλά προτείνει τον εαυτό του, με επιμονή αλλά πάντα με ελευθερία! Το μόνο που ζητά είναι να είσαι διαθέσιμος, να είσαι όργανο του καλού, της ειρήνης, της σωτηρίας...