Β κύκλος 21η Τακτική Κυριακή

  Ο σκληρός λόγος   που είναι  λόγος αιώνιας ζωής     

 Κυριακή 26    Αυγούστου 2918 

      Ο Ιησούς,  σε όλη του τη ζωή προσπάθησε  με τα λόγια του, με την συμπεριφορά του και με τα έργα  του να  δείξει ότι όχι απλά είναι διαθέσιμος  να δώσει τα πάντα για τους μαθητές του από αγάπη (= προσφορά ζωής), αλλα και το κάνει και το έκανε

Ανάγνωσμα από το κατά Ιωάννη  ΄Αγιο  Ευαγγέλιο   6,60-69

Αυτά τα είπε ο Ιησούς στη συναγωγή, όταν δίδασκε στην Καπερναούμ. Τότε, πολλοί απ'τους μαθητές του που τον άκουσαν, είπαν: "Είναι σκληρός αυτός ο λόγος. Ποιός μπορεί να τον ακούει;" Γνωρίζοντας ο Ιησούς μέσα του ότι γι'αυτό γογγύζουν οι μαθητές του, τους είπε: "Αυτό είναι που σας σκανδαλίζει; Αν τότε βλέπατε τον Υιό του ανθρώπου να ανεβαίνει εκεί όπου βρισκόταν πριν, τι θα λέγατε; Το Πνεύμα είναι εκείνο που ζωοποιεί, ενώ η σάρκα δεν ωφελεί σε τίποτα. Τα λόγια που εγώ σας έχω πει είναι Πνεύμα και ζωή. Αλλά υπάρξουν κάποιοι από σας που δεν πιστεύουν". Γνώριζε, πράγματι, ο Ιησούς ποιοί είναι αυτοί που δεν πιστεύουν και ποιός είναι εκείνος που θα τον παραδώσει. Κι έλεγε: "Για το λόγο αυτό σας έλεγα ότι κανείς δεν μπορεί να έλθει σε μένα, αν δεν του έχει δοθεί αυτό από τον Πατέρα".

Γι'αυτό, πολλοί απ'τους μαθητές του γύρισαν πίσω και δεν πορεύονταν πια μαζί του. Είπε τότε ο Ιησούς στους Δώδεκα: "Μήπως κι εσείς θέλετε να φύγετε;" Του απάντησε ο Σίμων Πέτρος: "Κύριε, σε ποιόν να πάμε; Εσύ έχεις λόγια αιώνιας ζωής, κι εμείς έχουμε πιστέψει κι έχουμε γνωρίσει ότι εσύ είσαι ο Άγιος του Θεού".

Λόγος του Κυρίου.

Παρά την καλήν του θέληση και διάθεση του Ιησού  ν δίνει εξηγήσεις για την ταυτότητα του με αναφορές στην  Αγ. Γραφή δεν γινόταν πάντοτε  κατανοητός γι αυτό και οι ακροατές του διαμαρτύρονταν και μουρμούριζαν όπως οι πατέρες τους στην έρημο. 
Μουρμούριζαν γιατί ο Ιησούς διακηρύττει ότι, ότι ήταν το Μάννα για τους Πατέρες του στην έρημο είναι ο Ίδιος για  τη σωτηρία του κόσμου.
Η μουρμούρα και  η αμφιβολία δεν ακουμπά  μόνο το πλήθος, ακουμπά  και τους μαθητές. «Τότε, πολλοί απ' τους μαθητές του που τον άκουσαν, είπαν: Είναι σκληρός αυτός ο λόγος. Ποιός μπορεί να τον ακούει; "  Το χαρακτηριστικό στην “μουρμούρα”   είναι  πως αυτός που μουρμουρίζει  περιχαρακώνεται στις προσωπικές του αντιλήψεις και κλείνεται σε ό, τι του φαίνεται καινούργιο γιατί ως καινούργιο  δεν συμβαδίζει με τις δικιές του ιδέες επειδή  δεν έχει την σιγουριά της παράδοσης .
Κάποια δικαιολογία οι σύγχρονοι του Ιησού μπορεί να είχαν γιατί δεν είχαν γνωρίσει ακόμη την Ανάσταση Του. Αλλά γιατί εκείνοι τότε μετά την Ανάσταση και μεις ακόμη σήμερα παρουσιάζουμε πολλές φορές τις ίδιες δυσκολίες;
Οι δυσκολίες κατανόησης και αποδοχής του είναι συνυφασμένες με το πώς ο Ιησού, σώμα, σε σχέση μς του συνανθρώπους του, το ψωμί και ψυχή το αίμα, σε σχέση με το Θεό, το κρασί. μπορεί να γίνει αντιληπτή ως η ολική και πραγματική και χαρακτηριστική παρουσία του Ιησού Χριστού στην ιστορία δια μέσωου της Θ. Ευχαριστίας. Μια παρουσία δύσκολη να εξηγηθεί και να γίνει αποδεκτή. Η δυσκολία βρίσκεται στο να ασπασθούμε μια  αντίληψη της  Σωτηρίας που ξεπερνά τα μικρά δεδομένα του μυαλού μας. Η ρίζα της δυσκολίας βρίσκεται στην  παρουσία του Γιού του Θεού στο Υιό της Μαρίας. Στο πώς αυτός είναι ένα δώρο του Θεού για τη ζωή του κόσμου. Στο πως,  αυτός ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ,  δίνει τη ζωή του για τους ανθρώπους.   Όλα αυτά είναι δύσκολα να τα κατανοήσει κάποιος,  αλλά ακόμη  περισσότερο στο πως να τα ζήσει κάποιος.

Β κυκλος 20η Τακτική Κυριακή

Τρέφομαι και ωριμάζω στην εν Θεώ Ζωή δια του Ιησού Χριστού

Κυριακή 19 Αυγούστου 2018

Αυτή είναι η τρίτη Κυριακή που η ευαγγελική περικοπή μας μιλά για τον Ιησού ως τον Άρτο της Ζωής που κατέβηκε από τον Ουρανό. Τον Ιησού - Ευχαριστία που δίνει, βάθος και νόημα στην ζωή, την αιώνια ζωή.

Ανάγνωσμα από το κατά Ιωάννη ΄Αγιο Ευαγγέλιο 6,51-58

Αυτά είπε ο Ιησούς διδάσκοντας σε μια συναγωγή στην Καπερναούμ.

Εγώ είμαι ο άρτος που κατέβηκε από τον ουρανό και χαρίζει τη ζωή· όποιος φάει απ’ αυτόν τον άρτο θα ζήσει αιώνια. Και ο άρτος τον οποίο θα δώσω εγώ είναι το σώμα μου, που θα το προσφέρω για να ζήσει ο κόσμος».

Τότε οι Ιουδαίοι άρχισαν να φιλονικούν μεταξύ τους: «Πώς μπορεί αυτός να μας δώσει να φάμε τη σάρκα του;» έλεγαν. Κι ο Ιησούς τους είπε: «Σας βεβαιώνω: αν δεν φάτε τη σάρκα του Υιού του Ανθρώπου και δεν πιείτε το αίμα του, δεν έχετε μετοχή στη ζωή. μετοχή στη ζωή. Ή: μέσα σας τη ζωή. Αυτός που τρώει τη σάρκα μου και πίνει το αίμα μου έχει ζωή παντοτινή, κι εγώ θα τον αναστήσω την έσχατη ημέρα. Γιατί η σάρκα μου είναι αληθινή τροφή και το αίμα μου αληθινό ποτό. Εκείνος που τρώει τη σάρκα μου και πίνει το αίμα μου είναι ενωμένος μαζί μου, κι εγώ μ’ αυτόν. Ο Πατέρας, η πηγή της ζωής, με έστειλε κι εγώ ζω εξαιτίας του. Έτσι κι αυτός που τρώει εμένα, θα ζήσει εξαιτίας μου. Αυτός είναι ο άρτος που κατέβηκε πραγματικά από τον ουρανό, κι όχι το μάννα που έφαγαν οι πρόγονοί σας κι όμως πέθαναν· εκείνος που τρώει αυτόν τον άρτο θα ζήσει για πάντα». 59Αυτά είπε ο Ιησούς διδάσκοντας σε μια συναγωγή στην Καπερναούμ.

Λόλγος του Κυρίου

Αιωνία Ζωή: Είναι η ζωή που βιώνεται σε πλήρη κοινωνία με το Θεό. Δεν πρόκειται για μια ζωή μόνο μελλοντική ή και ποσοτικά ατελείωτη αλλά ως ήδη παρούσα εδώ και τώρα, έστω και σπερματικά (σποραδικά) και ποιοτικά ανώτερη, γιατί αναφέρεται στον άνθρωπο που εγκαταλείπει τον εγωισμό, τον εγωκεντρισμό του και ανοίγεται στον Ιησού Χριστό, τον Λόγο του Θεού και μετέχει στο Ευχαριστιακό τραπέζι που ο ίδιος ο Ιησούς παραθέτει.

Σήμερα η μελέτη συνεχίζει με τα λόγια του Ιησού: ''Εγώ είμαι ο ζωντανός άρτος που κατέβηκε απ' τον ουρανό. Αν κάποιος φάει απ' αυτόν τον άρτο θα ζήσει αιώνια .Κι ο άρτος που εγώ θα δώσω, είναι η σάρκα μου για τη ζωή του κόσμου". ''. Δηλαδή για να έχετε την αιώνια ζωή, πρέπει να έχετε εμένα ως τροφή. Τι σημαίνει άραγε αυτό το αρκετά μυστηριώδες : ''Αυτός που τρώει τη σάρκα μου και πίνει το αίμα μου'' ; Για να καταλάβουμε τα παραπάνω πρέπει:

α) Να συνειδητοποιήσουμε ότι στο βάθος της σκέψης του ευαγγελιστή Ιωάννη -την οποία βέβαια κληρονόμησε από τον Ιησού, με τον οποίο καθημερινά μοιραζόταν τη ζωή- υπάρχει Εκείνος που τα πάντα έδωσε : ο Θεός Πατέρας, που έδωσε τα πάντα στο κόσμο ήδη από την δημιουργία και με τον Λόγο του, τον Ενσαρκωμένο Υιό στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού, που πράγματι μπορεί (ο Ιησούς) να τον αποκαλύψει στους ανθρώπους. Αυτό ο Χριστός, Αναστημένος τώρα προσφέρει τον εαυτόν του στους μαθητές του, προσφέρεται για να μοιράσει τη ζωή του μαζί μας, ως δώρο του Θεού, και

Β κυκλος !9η Τακτική Κυριακή Ιωα.6,41-51

Το μοναδικό ψωμί, που δίνει νόημα και βάθος στη ζωή,
 είναι αυτό που κατεβαίνει από τον ουρανό.

Κυριακή 12  Αυγούστου  2018

Είναι δυο κυριακάτικες τώρα που διαβάζουμε το εκτός κεφαλαίο το ευαγγελίου κατά Ιωάννη στο οποίο ο Ιησούς προσπαθεί να εξηγήσει την ταυτότητα του  ταυτιζόμενος με το Μάννα,


Ανάγνωσμα από το κατά Ιωάννη   ΄Αγιο Ευαγγέλιο  (6,41-51) 

Εκείνο τον καιρό γόγγυζαν τότε οι Ιουδαίοι για τον Ιησού, επειδή είπε: `εγώ είμαι ο άρτος που κατέβηκε απ' τον ουρανό'. Κι έλεγαν: "Αυτός δεν είναι ο Ιησούς, ο γιος του Ιωσήφ, του οποίου εμείς γνωρίζουμε καλά τον πατέρα και τη μητέρα; Πώς λέει τώρα: `έχω κατέβει απ'τον ουρανό';" Αποκρίθηκε ο Ιησούς και τους είπε: "Μη γογγύζετε μεταξύ σας. Κανένας δε μπορεί να έλθει σε μένα αν ο Πατέρας που με έστειλε δεν τον ελκύσει κι εγώ θα τον αναστήσω την έσχατη μέρα.Είναι γραμμένο στους προφήτες: `Όλοι θα διδαχθούν απ'το Θεό'. Ο καθένας που άκουσε από τον  Πατέρα μου κι έμαθε, έρχεται σε μένα. Όχι ότι κάποιος είδε τον Πατέρα, παρά μόνο αυτός που είναι απ'το Θεό. Αυτός έχει δει τον Πατέρα. Αλήθεια, αλήθεια, σας λέω: όποιος πιστεύει έχει την αιώνια ζωή.
Εγώ είμαι ο άρτος της ζωής. Οι πατέρες σας έφαγαν στην έρημο το μάννα και πέθαναν. Αυτός είναι ο άρτος που κατεβαίνει απ'τον ουρανό, για να φάνε απ'αυτόν και να μην πεθάνουν. Εγώ είμαι ο ζωντανός άρτος που κατέβηκε απ'τον ουρανό. Αν κάποιος φάει απ' αυτόν τον άρτο θα ζήσει αιώνια. Κι ο άρτος που εγώ θα δώσω, είναι η σάρκα μου για τη ζωή του κόσμου".

Λόγος του Κυρίου.

Ο Ιησούς καταλαβαίνει ότι βάζει σε δύσκολη θέση τους συμπατριώτες ακροατές του και τους μαθητές του, εννοώντας  τους κοντινούς και τους μακρινούς, όταν θέλει να παρουσιάσει   ποιός είναι  ταυτιζόμενος με την σεβάσμια παράδοση του Μάννα, που κράτησε ζωντανούς στην έρημο τους Ιουδαίους  πόσο μάλλον που, οι σύγχρονοί του,  πίστευαν ότι ο Μεσσίας  θα παρουσιαζόταν με το ίδιο σημείο ώστε οι Ιουδαίοι να τον αναγνωρίσουν, αλλά κυρίως  αυτούς που τον άκουγαν και που  γνώριζαν από πού κρατά η σκούφια του, όπως λέμε, ενώ εκείνος με αυτόν τον τρόπο επικαλούνταν για τον εαυτόν του μια σχεδόν θεϊκή καταγωγή. Σήμερα θα τον λέγαμε ανισόρροπο. Όμως επιμένει  επειδή, αργά ή γρήγορα,  θα πρέπει όχι μόνον να  παραδεχτούν τα λεγόμενα του ως αληθινά,  αλλά και  να τα κάνουν και βίωμά τους.  
Κανένας δε μπορεί να έλθει σε μένα αν ο Πατέρας που με έστειλε δεν τον ελκύσει. Στην αρχή είναι  το κάλεσμα του Θεού που έρχεται από πολλές πλευρές και  με πολλές μορφές «αν ο Πατέρας που με έστειλε δεν τον ελκύσει». Κάποιος  δεν γίνεται  χριστιανός   επειδή γεννήθηκε σε μια χριστιανική οικογένεια  ούτε  επειδή πήγαινε στην κατήχηση, αυτά είναι οι αφορμές, οι έλξεις.   “Ελκύομαι”  από έναν Θεό όπως από το καλό  ψωμί,  το ταπεινό  ψωμί,  που όμως  παρέχει  μια ανεξάντλητη ενέργεια,  που τρέφει τη ζωή, κάθε ζωή, όλη τη ζωή. 

Β΄κυκλος 18η Τακτική Κυριακή.

      Ιησούς : Είμαι εδώ για σένα, η ζωή μου είναι η τροφή σου

Κυριακή 5  Αυγούστου 2018

Την περασμένη  Κυριακή, ο  Ιησούς, φροντίζοντας  για τις  καθημερινές ανάγκες του κόσμου και των μαθητών του, τους μοίρασε ψωμί. Σήμερα μελετούμε τη συνέχεια εκείνου του συμβάντος  κατά το οποίο ο Ιησούς προτείνεται, ο ίδιος, ως άρτος στους μαθητές : "Εγώ είμαι ο άρτος της ζωής. Το ψωμί που δίνει ο Θεός,... αυτό που κατεβαίνει απ' τον ουρανό και δίνει ζωή στον κόσμο".

Ανάγνωσμα από το κατά Ιωάννη  ΄Αγιο Ευαγγέλιο  (6,24-35) 

Όταν, λοιπόν, τα πλήθη είδαν πως ούτε ο Ιησούς ούτε οι μαθητές του ήταν εκεί, μπήκαν κι αυτοί στα πλοιάρια και ήρθαν στην Καπερναούμ αναζητώντας τον Ιησού. Τον βρήκαν στην άλλη όχθη της λίμνης, και του είπαν: «Διδάσκαλε, πότε έφτασες εδώ;» Ο Ιησούς τους απάντησε: «Σας βεβαιώνω πως ψάχνετε να με βρείτε όχι επειδή είδατε θαυμαστά από το Θεό σημάδια, αλλά επειδή φάγατε τα ψωμιά και χορτάσατε. Μην κοπιάζετε για τη φθαρτή τροφή, που προσωρινά συντηρεί, αλλά για την τροφή που τρέφει μόνιμα για την αιώνια ζωή· αυτή την τροφή θα σας τη χαρίσει ο Υιός του Ανθρώπου. Γιατί αυτόν εξουσιοδότησε ο Πατέρας Θεός για το έργο αυτό». Τον ρώτησαν τότε: «Τι πρέπει να κάνουμε, για να εκτελούμε τα έργα του Θεού;» Κι ο Ιησούς τους απάντησε: «Το έργο του Θεού είναι να πιστέψετε στον απεσταλμένο του». Αυτοί τότε του είπαν: «Τι σημείο λοιπόν έχεις εσύ να μας παρουσιάσεις, για να δούμε και να πιστέψουμε σ’ εσένα; Τι έργα θαυμαστά κάνεις; Οι πρόγονοί μας έφαγαν το μάννα στην έρημο· όπως λέει η Γραφή, ψωμί από τον ουρανό τούς έδωσε να φάνε». Τους είπε τότε ο Ιησούς: «Σας βεβαιώνω πως το ψωμί από τον ουρανό δε σας το έδωσε ο Μωυσής, αλλά ο Πατέρας μου σας δίνει από τον ουρανό το αληθινό ψωμί· γιατί το ψωμί του Θεού είναι αυτό που κατεβαίνει από τον ουρανό και χαρίζει στον κόσμο ζωή».Κι αυτοί του είπαν: «Κύριε, δώσ’ μας για πάντα αυτό το ψωμί». Τους είπε ο Ιησούς: «Εγώ είμαι αυτό το ψωμί, ο άρτος της ζωής. Όποιος έρχεται σ’ εμένα δε θα πεινάσει, κι όποιος πιστεύει σ’ εμένα δε θα διψάσει ποτέ. 

Λόγος του Κυρίου.

          Ο Ιησούς, μεθοδικά,   οδηγεί τους μαθητές του  ώστε να περάσουν  από τον  καθημερινό άρτο, δώρο Θεού και καρπό της γης και της εργασίας του ανθρώπου,  στον Άρτο  της Ζωής , αποκλειστικό δώρο Θεού, που δωρίζει την πραγματική ζωή στη Βασιλεία του Θεού, «την αιώνια» όπως την ονομάζουμε, και που δεν σημαίνει ζωή απεριόριστη στο χρόνο,  αλλά   ζωή “Ολοκληρωμένη”  διότι   ο Θεός θα είναι τα πάντα σε όλους. Ο Ιησούς λοιπόν προσπαθεί να σπρώξει τους μαθητές του  από τον αγώνα για το ψωμί που τους τρέφει, στον αγώνα για την πραγματική ζωή· από τον άνθρωπο, στο Θεό. Σ΄ αυτόν τον αγώνα, ο άνθρωπος είναι προικισμένος  από τη δημιουργία του με το «κατ’ εικόνα και ομοίωση του Θεού» ακόμη και τώρα που αυτό το «πλασμένος κατ’ εικόνα και ομοίωση του Θεού»  είναι αμαυρωμένο και ομιχλώδες εξ αιτίας της αμαρτίας. Ο άνθρωπος  διαθέτει την  λογική,  την κρίση και την ελευθερία, ώστε  να δει,  να κρίνει και να αποφασίσει αν, με τις ενέργειές του, με  τη δράση του, θα τείνει προς το Θείο. 

Καλείται να κρίνει  και να αποφασίσει μεταξύ δύο αντιλήψεων : “ ό, τι έχω και αυτός που είμαι  το κέρδισα με τον κόπο μου και με την αξία μου το κατάκτησα”ή “αν  εκλαμβάνει τα πάντα ως δώρο Θεού, αρχίζοντας από τη ζωή του, και εκείνος δεν προσθέτει  παρά την διαθεσιμότητα του, την καλή του θέληση και  συνεργάζεται με το Θεό, και έτσι με την συμβολή του να  αποκτά ότι  χρειάζεται, ώστε  σταδιακά να γίνεται πράξη: Ο Θεός να είναι τα πάντα σε όλους”.

            Η πρώτη αντίληψη είναι πηγή ανασφάλειας· τα πράγματα έρχονται και  παρέρχονται, δεν είναι μόνιμα ούτε  άφθαρτα, και  εντέλει μας αφήνουν ανικανοποίητους. Τα πρόσωπα γύρω μας μπορεί να αποδειχτούν ανάξια της εμπιστοσύνης μας ή ανεπαρκή,  παρ’ όλη την καλή τους θέληση να έρθουν σε βοήθειά μας.  Και  ακόμη εμείς οι ίδιοι  ζούμε σε μια διαρκή ένταση εξ αιτίας των προσωπικών μας ελλείψεων. 

Η δεύτερη αντίληψη, είναι πηγή γαλήνης  επειδή ακουμπά στην πηγή της ζωής  και  αντλεί το νόημα της  από την πηγή της Ζωής,  έστω και αν η συνεργασία μας είναι ατελής και μας κοστίζει. Εκείνος (ο Θεός)  ξέρει πώς να την σπρώξει προς τα μπρος.

Ο ΄Αγιος Αυγουστίνος  που διαπιστώνει: “Θεέ μου  μας δημιούργησες  για Σένα και η