Α' Κύκλος - 3η Τακτική Κυριακή

Κωπηλάτες στη θάλασσα των ανθρώπων

Κυριακή 22 Ιανουαρίου

Ο Ιησούς ξεκινά τη δημόσια ζωή του μετά τη σύλληψη του Ιωάννη. Με τον Ιωάννη τον Πρόδρομο, τον τελευταίο των προφητών, η Παλαιά Διαθήκη είπε τον τελευταίο λόγο της. Τώρα αρχίζει η Νέα Ζωή που οδηγεί στην ανάταση και την Ανάσταση.

Με το ξεκίνημα της δημόσιας ζωής του ο Ιησούς δείχνει τις προτιμήσεις του και δίνει τις συνισταμένες του έργου του. Αρχίζει από τους τελευταίους, την περιφέρεια. Ξετυλίγει τη δράση του στα χωριά της Γαλιλαίας. Η Γαλιλαία ήταν μια περιοχή που δεν έχαιρε ιδιαίτερης εκτίμησης από τον επίσημο ιουδαϊσμό της Ιερουσαλήμ. Η περιοχή ήταν σταυροδρόμι πολλών πολιτισμών και θρησκειών, εθεωρείτο μολυσμένη από την ειδωλολατρία, άξια, λοιπόν, περιφρονήσεως. Σε αυτόν, όμως, το χώρο συναντιόταν πολλές κουλτούρες, πολλές αντιλήψεις ζωής, πολλές αναζητήσεις, πολλές προσδοκίες. Σε έναν τέτοιο ζωντανό περιβάλλον υπήρχε ελπίδα ο Λόγος του να εισακουσθεί και να καρποφορήσει.

Ανάγνωσμα από το κατά Ματθαίο άγιο Ευαγγέλιο (4,12-23)

Όταν ο Ιησούς άκουσε ότι συνέλαβαν τον Ιωάννη, αναχώρησε για τη Γαλιλαία. Και εγκαταλείποντας τη Ναζαρέτ, ήλθε και κατοίκησε στην παραθαλάσσια πόλη της Καπερναούμ, στα σύνορα Ζαβουλών και Νεφθαλείμ, για να εκπληρωθεί ό, τι ειπώθηκε από τον προφήτη Ησαΐα, που είπε: « Η γη Ζαβουλών και η γη Νεφθαλείμ, πάνω στο δρόμο της θάλασσας, πέρα απ' τον Ιορδάνη, η Γαλιλαία των εθνών, ο λαός που κάθεται στο σκοτάδι είδε ένα μεγάλο φως. Και σ' εκείνους που κάθονται στη χώρα και στη σκιά του θανάτου φως ανέτειλε πάνω τους".

Από τότε άρχισε ο Ιησούς να κηρύττει και να λέει: "Μετανοείτε! Γιατί έφθασε η βασιλεία των ουρανών". Κι ενώ περπατούσε κοντά στη θάλασσα της Γαλιλαίας, είδε δυο αδέλφια, το Σίμωνα που λεγόταν Πέτρος και τον αδελφό του τον Ανδρέα, που έριχναν δίχτυ στη θάλασσα. 'Ηταν, πράγματι, ψαράδες. Και τους λέει: "Ακολουθείστε με κι εγώ θα σας κάνω ψαράδες ανθρώπων". Και εκείνοι αφήνοντας αμέσως τα δίχτυα, τον ακολούθησαν. Και προχωρώντας παραπέρα είδε άλλα δυο αδέλφια, τον Ιάκωβο του Ζεβεδαίου και τον αδελφό του τον Ιωάννη, μέσα στο πλοιάριο, μαζί με τον πατέρα τους το Ζεβεδαίο, ενώ διόρθωναν τα δίχτυα τους και τους κάλεσε. Κι εκείνοι, αμέσως τον ακολούθησαν, αφήνοντας το πλοιάριο και τον πατέρα τους.

Και γύριζε σε όλη τη Γαλιλαία, διδάσκοντας στις συναγωγές τους και κηρύττοντας το ευαγγέλιο της Βασιλείας και θεραπεύοντας στο λαό κάθε ασθένεια και κάθε αδυναμία.

Λόγος του Κυρίου

Ο Ιησούς αρχίζει τη διδασκαλία και τη δημόσια ζωή του, διακηρύσσοντας και προτρέποντας «Μετανοείτε! Γιατί έφθασε η βασιλεία των ουρανών». Δεν δίνει εξηγήσεις, προσπαθεί απλά να κεντρίσει το ενδιαφέρον, να προβληματίσει, να ξυπνήσει συνειδήσεις.

Η σημερινή ευαγγελική περικοπή και όλο το ευαγγέλιο κέντρο έχουν δύο όρους, δύο λέξεις που συνοψίζουν το ευαγγελικό μήνυμα του Ιησού: Τη Βασιλεία του Θεού και τη Μετάνοια.

Ο Ιησούς στις όχθες της λίμνης συναναστρέφεται με τους ψαράδες. Ανθρώπους εργατικούς, αλλά περιφρονημένους, γιατί εξ αιτίας του επαγγέλματός τους δεν μπορούσαν να εκπληρώσουν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα και να τηρήσουν την τελετουργική καθαρότητα. Εκεί ο Ιησούς συναντά τον δύο αδέλφια Πέτρο και τον Ανδρέα και τους Ιάκωβο και Ιωάννη. Με αυτούς τους περιφρονημένους και αγράμματους βάζει το θεμέλιο του καινούργιου κόσμου του Θεού και σ’ αυτούς βλέπει τους συνεχιστές του έργου του, και τους καλεί. Πηγαίνει, έτσι, ενάντια στην τρέχουσα πρακτική, η οποία ήθελε ο υποψήφιος μαθητής να διαλέγει το δάσκαλό του. Η ματιά του Ιησού βλέπει μακριά, είναι προφητική. Το κάλεσμά του αναγεννά τον αποδέκτη του καλέσματος για να μπορέσει η προφητική ματιά του να γίνει πράξη.

Αρχίζοντας ο Ιησούς δεν ξεκινά από το ιερό κέντρο την Ιερουσαλήμ, δεν ξεκινά από τον Ναό το λατρευτικό κέντρο, αλλά από την περιφέρεια τους ξεχασμένους τους περιφρονημένους, που το κέντρο την περιφρονεί ως μιασμένη από την ειδωλολατρεία. Δεν υπόσχεται να τους κάνει καλούς, ευλαβείς, τέλειους δασκάλους να βελτιώσει τη ζωή τους να τους οδηγήσει της σε μια ζωή στα μάτια των πολλών περισσότερο άνετη και ανθρώπινη.

Τους υπόσχεται ένα καινούργιο κόσμο και τρόπο ζωής. Στα λόγια του ανακαλύπτουν Ανακαλύπτουν ότι μπορούν να αλλάξουν τρόπο ζωής, ζώντας άκοντα στον Ιησού, ότι μπορούν να γίνουν κάτι παραπάνω χωρίς να απαρνηθούν το ότι έκαναν μέχρι τώρα, από ψαράδες. Αρχίζουν με το να μοιράζονται με τον Ιησού τη ζωή και τις εμπειρίες του. Ανακαλύπτουν στο πρόσωπό Του έναν καινούργιο κόσμο να ανοίγεται μπροστά τους. Τον νέο Κόσμο της Βασιλείας του Θεού. Έναν κόσμο που ανήκει στο Θεό, αλλά που ο Θεός τον προορίζει για τους ανθρώπους.

Αυτός ο κόσμος δεν είναι άλλος από τον δικό τους και δικό μας, αλλά είναι έτσι όπως τον θέλει ο Θεός: Ελεύθερο από την απάτη, τη δολιότητα, τη βία και το κακό σε όλες τις μορφές του. Πιο όμορφο από το πιο μεγάλο απ’ όλα τα όνειρα τους και όνειρά μας . Αυτός ο κόσμος δεν είναι ένας κόσμος από κεί , αλλά από εδώ, εδώ και τώρα μπαινουν τα θεμέλιά του και αρχίζει η ανάπτυξη του, είμαστε και μεις οικοδόμοι του και σφραγίζεται και ολοκληρώνεται, εκεί και τότε.

Α Κύκλος, 2η Τακτική Κυριακή

ΑΚΟΥΩ , ΒΛΕΠΩ, ΖΩ, ΔΙΝΩ ΜΑΡΤΥΡΙΑ

Κυριακή  15 Ιανουαρίου  2017

Η σημερινή ευαγγελική περικοπή αρχίζει με τη σημείωση ότι, όταν ο Ιωάννης Βαπτιστής “ είδε τον Ιησού να έρχεται προς το μέρος του και είπε: "Ιδού ο αμνός του Θεού που σηκώνει την αμαρτία του κόσμου" ”, έχουμε μια ομολογία πίστεως στον Ιησού Χριστό, δια στόματος του Ιωάννη του Βαπτιστή και που η Εκκλησία αδιαλείπτως επαναλαμβάνει κάθε φορά που τελεί τη Θεία Ευχαριστία. Επαναλαμβάνοντάς την συνεχώς, την έχουμε συνηθίσει τόσο, που ίσως δεν αισθανόμαστε το βάρος της. Ο “αμνός” από τη φύση του δεν έχει καθόλου δύναμη, δεν προκαλεί φόβο, αλλά πραότητα και ταπεινότητα, προσήνεια, και εδώ η εικόνα του αντιπροσωπεύει το Θεό, το λιγότερο που μπορεί να πει είναι ότι για το χριστιανό ένας Θεός φοβερός, τρομερός, εκδικητικός και καταπιεστικός, τουλάχιστον, δεν είναι ένας αληθινός Θεός, αλλά προβολή της ανθρώπινης κακίας. Εκείνης που αυτός ο αμνός σηκώνει.

Ανάγνωσμα από το κατά Ιωάννη άγιο Ευαγγέλιο (Ιω 1,29-34)

Την άλλη μέρα είδε ο Ιωάννης τον Ιησού να έρχεται προς το μέρος του και είπε: "Ιδού ο αμνός του Θεού που σηκώνει την αμαρτία του κόσμου. Αυτός είναι εκείνος για τον οποίο είπα: `Μετά από μένα έρχεται ένας που βρέθηκε μπροστά από μένα, γιατί ήταν πριν από μένα΄. Κι εγώ δεν τον γνώριζα, αλλά για τούτο ήλθα εγώ να βαφτίζω σε νερό, για να φανερωθεί στον Ισραήλ". Κι ο Ιωάννης έδωσε μαρτυρία, λέγοντας: "Είδα το Πνεύμα να κατεβαίνει σαν περιστέρι απ' τον ουρανό κι έμεινε πάνω του. Κι εγώ δεν τον γνώριζα, αλλά εκείνος που μ' έστειλε να βαφτίζω σε νερό, εκείνος μου είπε: `Επάνω σ' όποιον δεις το Πνεύμα να κατεβαίνει και να μένει πάνω του, αυτός είναι εκείνος που βαφτίζει σε Άγιο Πνεύμα'. Κι εγώ το είδα κι έδωσα μαρτυρία ότι αυτός είναι ο Υιός του Θεού".

Λόγος του Κυρίου

Βέβαια, για μας σήμερα, η κατανόηση της έκφρασης «αμνός του Θεού», παρουσιάζει αρκετές δυσκολίες, γι’ αυτό και οι ερμηνείες που υπάρχουν είναι πολλές.

Μερικοί βλέπουν μια αναφορά στον πασχαλινό αμνό, που με το αίμα του έγινε η σωτηρία των παιδιών των Εβραίων, για τον οποίο γίνεται λόγος στο βιβλίο της Εξόδου (12,1-28). Και που στην γιορτή του Πάσχα είναι πάντα ζωντανή παρουσία για κάθε Ιουδαίο.

Άλλοι πάλι πιστεύουν ότι ο Βαπτιστής και ο Ευαγγελιστής, αναφέρονται στην καθημερινή εσπερινή θυσία των αρνιών στο προαύλιο του Ναού, για την άφεση των αμαρτιών που ο λαός διέπραξε κατά τη διάρκεια της ημέρας. Ο Ευαγγελιστής, στην αφήγηση του πάθους τού Ιησού, κρίνει αναγκαίο να σημειώσει ότι ο θάνατος του Ιησού συνέπεσε με την ώρα αυτής ακριβώς της θυσίας που γινόταν στο Ναό της Ιερουσαλήμ, αλλά ήταν και η ώρα που εκείνο το απόγευμα, παραμονή της γιορτής του Πάσχα, σφάζανε τα πασχαλινά αρνιά εκ μέρος του λαού για να γιορτάσουν το Πάσχα την επαύριον.

Υπάρχουν ακόμη και μερικοί που λένε ότι ο Βαπτιστής εμπνέεται από τις τρέχουσες μεσσιανικές αντιλήψεις της εποχής του, που έχουν τις ρίζες τους στο δεύτερο βιβλίο του Ενώχ (ένα απόκρυφο βιβλίο του 2ου αιώνα π.Χ, και πολύ αγαπητού στους Ιουδαίους της εποχής του Ιησού ), το οποίο παρομοιάζει την ιστορία του Ισραήλ, ως μια μάχη του καλού που έχει ως ηγέτη ένα αρνί και νικά εχθρούς λύκους.

Τέλος, υπάρχουν και εκείνοι που υποστηρίζουν ότι η έκφραση «αμνός του Θεού» παραπέμπει στο δούλο του Θεού, για τον οποίο μιλάει ο προφήτης Ησαΐας (53,7), ο οποίος επωμίζεται την αμαρτία του λαού και τελικά οδηγείται στο θάνατο χωρίς να αντιδράσει, όπως ένα αρνί οδηγείται στη σφαγή. Ο προφήτης Ησαΐας, στο 53 κεφάλαιό του, υπογραμμίζει την αθωότητα του Δούλου, καθώς επίσης την αλληλεγγύη του με τους αμαρτωλούς. Και τα δύο αυτά χαρακτηριστικά τού Δούλου είναι παρόντα στον Ιησού, που ζητά το βάπτισμα. Ας σημειωθεί ότι το γεγονός της Βάπτισης του Ιησού, υπογραμμίζει τη διάσταση ότι με την Ενσάρκωσή του, ο Λόγος, πέραν του γεγονότος ότι παίρνει σάρκα και οστά, γίνεται αλληλέγγυος από κάθε άποψη με τον άνθρωπο και με όλες τις διαστάσεις της ανθρώπινης ιστορίας.

Βάπτισμα του Ιησού Χριστού

.... γινόμαστε και εμείς “Υιοί αγαπητοί και εκλεκτοί”.

Κυριακή  8 Ιανουαρίου 

Με την σημερινή ευαγγελική περικοπή ο ευαγγελιστής μας εισάγει στην δημόσια δράση του Ιησού. Και σε μια πρώτη ομολογία της θεϊκής φύσεως του Ιησού Χριστού που αρχίζει αποκαλύπτεται με την γέννηση του και βρίσκει ένα πρώτο επιστέγασμα στο βάπτισμα του.

Ανάγνωσμα από το κατά Ματθαίο Άγ. Ευαγγέλιο (Μτ 3,13-17)

Τότε έρχεται ο Ιησούς από τη Γαλιλαία στον Ιορδάνη, προς τον Ιωάννη για να βαφτιστεί απ’ αυτόν. Ο Ιωάννης όμως τον εμπόδιζε λέγοντάς του: «Εγώ έχω ανάγκη να βαφτιστώ από σένα κι έρχεσαι εσύ σ’ εμένα;» Ο Ιησούς όμως του αποκρίθηκε: «Ας τ’ αφήσουμε τώρα αυτά, γιατί πρέπει να εκπληρώσουμε κι οι δυο μας ό,τι προβλέπει το σχέδιο του Θεού». Τότε ο Ιωάννης τον άφησε να βαφτιστεί. Βαφτίστηκε, λοιπόν, ο Ιησούς κι αμέσως βγήκε από το νερό. Κι αμέσως άνοιξαν γι’ αυτόν οι ουρανοί και είδε το Πνεύμα του Θεού σαν περιστέρι να κατεβαίνει και να έρχεται πάνω του. Ακούστηκε τότε μια φωνή από τα ουράνια που έλεγε: «Αυτός είναι ο αγαπημένος μου Υιός, αυτός είναι ο εκλεκτός μου».

Λόγος του Κυρίου

Ο Ιησούς πριν αρχίσει τη δημόσια ζωή του, πριν ακόμα ο Θεός Πατέρας μέσα από το Βάπτισμά του στον Ιορδάνη τον χρίσει: «Αυτός είναι ο αγαπημένος μου Υιός, αυτός είναι ο εκλεκτός μου», έκανε μια πορεία, που ο Ευαγγελιστής Λουκάς μάς λέει ότι “μεγάλωνε και το πνεύμα του δυνάμωνε· ήταν γεμάτος σοφία, και η χάρη του Θεού ήταν μαζί του”. Η παρατήρηση - σημείωση που κάνει ο Ευαγγελιστής είναι πραγματική. Πέρασε από όλα τα στάδια της ενηλικίωσης προς την ωριμότητα της γνώσης και της πνευματικής καλλιέργειας και ολοκλήρωσης. Αυτό σημαίνει ότι σταδιακά συνειδητοποίησε το εγώ του και το διαμόρφωσε. Για να γίνει αυτό έπρεπε να σκεφτεί, να διαλέξει, να πάρει αποφάσεις, να κάνει επιλογές, να αφήσει πίσω του πράγματα που αγαπούσε.

Ο Ευαγγελιστής σημειώνει ότι ο Ιωάννης διστάζει να τον βαπτίσει και ότι εκείνος με αποφασιστικότητα του λέει : «Άφησε κάθε προβληματισμό στην άκρη, πρέπει και οι δυο μας να εκπληρώσουμε ό,τι προβλέπει η δικαιοσύνη του Θεού».

Η δικαιοσύνη του Θεού είναι το θέλημα του Θεού. Και το θέλημά του είναι η αποκατάσταση των σωστών σχέσεων μεταξύ Θεού και ανθρώπου και να εξαλείψει ό,τι διαταράσσει τις σχέσεις Θεού και ανθρώπου.

Ο Θεός δεν θέλει, η διαφορά που υπάρχει μεταξύ Θεού και πλάσματος, να είναι εμπόδιο στην ευτυχία του. Το πλάσμα, προορισμένο για το άπειρο, βρίσκεται περιτριγυρισμένο από το φθαρτό, το προσωρινό, την περιορισμένη γνώση, που μπορεί να αποπροσανατολισθεί και να παρασυρθεί και να κάνει κακή εκτίμηση των πραγμάτων και έτσι με επιτηδειότητα να εισχωρήσει το κακό και η αμαρτία που το οδήγησαν και το οδηγούν στο να αναζητά σε λάθος κατεύθυνση αυτό που του λείπει και να θαμπώνεται από ό,τι γυαλίζει και δεν είναι φως.

Ο Ιησούς στάλθηκε και ήρθε για να μας οδηγήσει στη σωστή πορεία από το περιορισμένο στο άπειρο, από τη θνητότητα στο Θεό, στο νόημα της ζωής που άπλετα τη φωτίζει.

Ιδού, που οι ουρανοί ανοίγονται και φανερώνεται το Πνεύμα του Θεού, που είναι η Ζωή του Θεού, η Ενέργεια του Θεού, η Αγάπη του Θεού, και μια φωνή ακούγεται «Αυτός είναι ο αγαπημένος μου Υιός, αυτός είναι ο εκλεκτός μου».

Το γεγονός αυτό δεν γίνεται σε ένα χώρο καθιερωμένο στο Θεό, το Ναό πχ. αλλά στο χώρο τον καθιερωμένο στον άνθρωπο και τη δραστηριότητά του. Το Πνεύμα δόθηκε στον Αγαπημένο Υιό του για να το διαχύσει και σε αυτό να εμβαπτίσει το αγαπημένο παραπλανημένο πλάσμα. Τον καθένα από μας.

Για τον Πατέρα: δια του “αγαπημένου μου Υιού, αυτός είναι ο εκλεκτός μου”, γινόμαστε και εμείς “Υιοί αγαπητοί και εκλεκτοί”.

Γιος του Πατέρα : στην αγ. Γραφή προσδιορίζεται εκείνος που κάνει τα ίδια έργα του Πατέρα και του μοιάζει σε όλα.

Αγαπημένος του Πατέρα: σημαίνει ότι, πριν ακόμη εσύ το συνειδητοποιήσεις, είσαι ο αγαπημένος του Θεού, προκαταρκτικά χωρίς να έκανες κάτι που να δικαιολογεί μια τέτοια αγάπη.

Ευάρεστος του Πατέρα: αυτός που Μου (του) αρέσει, που Με (σε) κάνει ευτυχισμένο, που είναι ωραίο να είναι μαζί Μου.

Εντάξει όλα αυτά για τον Ιησού. Αλλά για μας; Πώς;

Στο Βάπτισμά μας ο Θεός Πατέρας λέει τα ίδια λόγια στον καθένα από μας: Παιδί μου, μού μοιάζεις, γι αυτό μου αρέσεις και είσαι η χαρά μου.

Από τότε κάθε μέρα, μάς (σου) το λέει, μάς (σου) το επαναλαμβάνει. Από μας ζητά να το καταλάβουμε αυτό και να το ζήσουμε, και οι πιο μαύρες μέρες μας θα φωτιστούν από ελπίδα.

Ο ερχομός των μάγων από την Ανατολή

Ο Θεός η χαρά του ανθρώπου.

6  ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ  2017

Πριν ο Θεός παρουσιασθεί πάντα δίνει σημεία του ερχομού του και της παρουσίασής για να τον βρίσκουν όσοι των αναζητούν , στην Παναγία ένας άγγελος , στο Ιωσήφ ένα όραμα, στους βοσκούς ένα βρέφος στη φάτνη, στους μάγους ένα άστρο, ακόμη και στον Ηρώδη, μερικούς σοφούς από την ανατολή που αναζητούν ένα άλλο βασιλιά.

Με την γέννηση του Ιησού έρχεται ο Θεός να συναντήσει τους ανθρώπους . Στο στάβλο της Βηθλεέμ έρχονται οι βοσκοί να τον επισκεφτούν, είναι οι κοντοί, οι δικοί του. Στην Επιφάνεια είναι οι μακρινοί, οι ξένοι που έρχονται να του κάνουν επίσκεψη.

Ανάγνωσμα από το κατά Ματθαίο Ευαγγέλιο ( 2,1-12)

Όταν γεννήθηκε ο Ιησούς στη Βηθλεέμ της Ιουδαίας, στα χρόνια του βασιλιά Ηρώδη, έφτασαν στα Ιεροσόλυμα σοφοί μάγοι από την Ανατολή και ρωτούσαν: «Πού είναι ο νεογέννητος βασιλιάς των Ιουδαίων; Είδαμε ν’ ανατέλλει το άστρο του και ήρθαμε να τον προσκυνήσουμε». Όταν έμαθε το νέο ο Ηρώδης, ταράχτηκε, και μαζί του όλοι οι κάτοικοι των Ιεροσολύμων. Φώναξε λοιπόν όλους τους αρχιερείς και τους γραμματείς του λαού, και ζήτησε να τον πληροφορήσουν πού θα γεννηθεί ο Μεσσίας. Κι αυτοί του είπαν: «Στη Βηθλεέμ της Ιουδαίας, γιατί έτσι γράφει ο προφήτης:  μόλις το βρείτε, να με ειδοποιήσετε, για να έρθω κι εγώ να το προσκυνήσω». Οι μάγοι άκουσαν το βασιλιά κι έφυγαν. Μόλις ξεκίνησαν, ξαναφάνηκε το άστρο που είχαν δει ν’ ανατέλλει με τη γέννηση του παιδιού, και προχωρούσε μπροστά τους· τελικά ήρθε και στάθηκε πάνω από τον τόπο όπου βρισκόταν το παιδί. Χάρηκαν πάρα πολύ που είδαν ξανά το αστέρι. Όταν μπήκαν στο σπίτι, είδαν το παιδί με τη Μαρία, τη μητέρα του, κι έπεσαν στη γη και το προσκύνησαν. Ύστερα άνοιξαν τους θησαυρούς τους και του πρόσφεραν δώρα: χρυσάφι, λιβάνι και σμύρνα. Ο Θεός όμως τους πρόσταξε στο όνειρό τους να μην ξαναγυρίσουν στον Ηρώδη· γι’ αυτό έφυγαν για την πατρίδα τους από άλλο δρόμο.

Λόγος του Κυρίου.

Μήνυμα χαρά και ελπίδας για όλους ακόμη και για μας σήμερα, τόσο για εκείνους που είναι κοντά άλλα και για τους απομακρυσμένους. Τα σημεία που μας δίνει, συνήθως μικρά τοστ που πολλοί τα αγνοούν ή περνούν απαρατήρητα , συνήθως είναι πρόσωπα μου μας φαίνονται άσημα, που όμως είαι αποκάλυψη καλοσύνης, ενσαρκώσεις του ευαγγελίου και είναι άνθρωποι. Υπάρχει ένας θεός που μας περιμένει στο σπίτι, και όχι στο Ναό, στο στάβλο και όχι στο μέγαρο, στη μικρή Βηθλεέμ και όχι στη μεγάλη Ιερουσαλήμ, στους δρόμους της ζωής, στην πορεία, στην αναζήτηση του ποίοι είμαστε, ευαγγέλιο μας λέει ποιοι είμαστε και όχι το τι θα κάνουμε, αυτό έρχεται κατά συνέπεια ως αποτέλεσμα του τι είμαστε.

Τα πάντα αρχίζουν από την απάντηση με την πρόσκληση του προφήτη και κοίτα Ησαΐα “Σήκωσε το και κεφάλι κοίτα” γύρω σου και υψηλά ανακάλυψε ανθρώπους κόσμους και ουρανούς και ρώτα τους.

Ξεκίνησε την πορεία της αναζήτηση. “Από αρχή σε αρχή και πάντοτε νέες αρχές” (αγ. Γρηγόριος Νύσσης). Πάντοτε σε κοινότητα τρεις ήταν οι μάγοι, 12 οι απόστολοι, δύο δύο τους έστελνε ο Ιησούς τους μαθητής, δύο ήταν οι μαθητές από την Εμμαούς που προβληματιζόταν , ο αγ. Παύλος πάντοτε είχε σύντροφος στα ταξίδια του.

Μετά τον πρώτο ενθουσιασμό, μην αφήσεις η πρώτη αστοχία ή λάθος να σε απογοήτευση. Κανενε όπως τα μικρα παιδιά: Ξεκινούν για κάπου προτείνουν και το χέρι αλλά ακόμα είναι έμαθα τα ποδιά πέφτουν σηκώνονται και συνεχίζουν.

Επιθύμησε. Παρατήρησε. Απόρησε. Θαύμαζε. Περιεργάσου. Ερεύνησε. Ανακάλυψε το μεγάλο που κρύβεται στα μικρά. Ο Θεός μπορεί να βρίσκεται στα μικρό. Όταν βρεις, και θα βρεις, ίσως όχι σύμφωνα με το τι περίμενες. Σε όλους ο Θεός δίνει σημεία για να τον βρουν μικρο μεταξύ των μικρόν. Κανένα δεν αφήνει χωρίς σημεία που του αναλογούν, Ακόμη και στον Ηρώδη έδωσε τρεις σοφούς από την ανατολή. Τότε Λάτρευε και Δώριζε.

Το τέλος, αναχωρούν για την πατρίδα τους από άλλο δρόμο. Η επαφή τους με το Σωτήρα, τους άνοιξε ένα καινούριο δρόμο, μια νέα πορεία στη ζωή τους. Μια πορεία φωτισμένη από την παρουσία του Ιησού που προσανατολίζει, καθοδηγεί, σώζει.

Αυτή είναι μια ευχή για όλους εμάς.