4η Κυριακή της Τεσσαρακοστής , Το Φως που είναι Ζωή

Κυρικαή 29η  Μαρτίου 2020

Στο κέντρο της σημερινής ευαγγελικής περικοπής δεν είναι  το θαύμα της θεραπείας του ανθρώπου που γεννιέται τυφλός,  αλλά ο Ιησούς ως «Φως που είναι ΖΩΗ»  και  η μελέτη μας   αναπτύσσεται γύρω από αυτό το θαύμα.

Ανάγνωσμα από το κατα Ιωάννη Αγ. Ευαγγέλιο (Ιωα. 9, 1.6-9.13-17.34-38)

Εκείνο τον καιρό  ο Ιησούς είδε ένα τυφλό εκ γενετής. Αφού τα είπε αυτά, έφτυσε χάμω και έκαμε λάσπη με το σάλιο, άλειψε τη λάσπη πάνω στα μάτια του τυφλού και του είπε: "Πήγαινε να πλυθείς στην κολυμπήθρα του Σιλωάμ (που σημαίνει: "Απεσταλμένος"). Πήγε λοιπόν, και πλύθηκαι γύρισε πίσω βλέποντας. Οι γείτονες, τότε, κι όσοι τον έβλεπαν πριν ότι ήταν ζητιάνος, έλεγαν: "Αυτός δεν είναι εκείνος που καθόταν και ζητιάνευε;" Άλλοι έλεγαν: "Αυτός είναι!". Άλλοι έλεγαν: "Όχι, αλλά είναι ένας που του μοιάζει". Ο ίδιος έλεγε: "Εγώ είμαι!". 

Φέρνουν, λοιπόν, στους Φαρισαίους τον πρώην τυφλό. Ήταν Σάββατο η μέρα που ο Ιησούς έκαμε τη λάσπη και άνοιξε τα μάτια του. Πάλι, λοιπόν, τον ρώτησαν και οι Φαρισαίοι πώς απέκτησε το φως του. Κι αυτός τους είπε: "Άλειψε με λάσπη τα μάτια μου, πλύθηκα και βλέπω". Κάποιοι απ' τους Φαρισαίους, τότε, του έλεγαν: "Αυτός ο άνθρωπος δεν προέρχεται απ' το Θεό, διότι δεν τηρεί το Σάββατο". Άλλοι έλεγαν: "Πώς μπορεί ένας άνθρωπος αμαρτωλός να κάνει τέτοια σημεία;" Και υπήρχε διχασμός μεταξύ εους. Λένε, λοιπόν, πάλι στον τυφλό: "Εσύ τι λές σχετικά μ'αυτόν τον άνθρωπο, επειδή σου άνοιξε τα μάτια;". Εκείνος τους είπε: "Είναι προφήτης!". 

Άκουσε ο Ιησούς ότι τον έδιωξαν τον τυφλό έξω κι όταν τον βρήκε του είπε: "Εσύ πιστεύεις στον Υιό του ανθρώπου;" Εκείνος αποκρίθηκε και είπε: "Και ποιός είναι αυτός, Κύριε, για να πιστέψω σ'αυτόν;" Ο Ιησούς του είπε: "Και τον έχεις δει κι αυτός που μιλά μαζί σου, αυτός είναι!" Κι εκείνος είπε: "Πιστεύω, Κύριε!". Και τον προσκύνησε. Κι ο Ιησούς είπε: "Εγώ ήλθα σ'αυτόν τον κόσμο για κρίση, για να δουν όσοι δε βλέπουν και όσοι βλέπουν να γίνουν τυφλοί". Άκουσαν αυτά τα λόγια οι Φαρισαίοι που ήταν μαζί του και του είπαν: "Μήπως είμαστε κι εμείς τυφλοί;" Κι ο Ιησούς τους είπε: "Αν είσασταν τυφλοί, δεν θα είχατε αμαρτία. Αλλά τώρα λέτε: `Βλέπουμε'. Η αμαρτία σας, λοιπόν, παραμένει".

Λόγος του Κυρίου

Η Αγ. Γραφή αρχίζει με τη δημιουργία του κόσμου, και  η δημιουργία αρχίζει με την αποκάλυψη του φωτός : ο Δημιουργός το  διαχωρίζει από το σκοτάδι. Ήταν η πρώτη πράξη της δημιουργίας : «Τότε είπε ο Θεός: «Να γίνει φως»· κι έγινε φως. Ο Θεός είδε ότι το φως ήταν καλό και το χώρισε από το σκοτάδι » (Γεν 1,3-4), στην δε τελευταία  πράξη του Δημιουργού,  όταν ολοκληρώνει τη δημιουργία του,  κάνει ώστε όλοι να : «... τον βλέπουν κατά πρόσωπο και θα ’χουν το όνομά του στα μέτωπά τους. Νύχτα δε θα υπάρχει πια, και δε θα χρειάζεται το φως του λυχναριού ή του ήλιου, γιατί ο Κύριος ο Θεός θα φέγγει πάνω τους, και θα βασιλεύουν αιώνια. » (Αποκ. 22: 5).

Αυτό το “Νέο Φως”  έχει ήδη ανατείλει  στον κόσμο: είναι ο Ιησούς, ο οποίος διακηρύττει : «Εγώ είμαι το φως του κόσμου. Όποιος με ακολουθεί δεν περπατά στο σκοτάδι, αλλά θα έχει το φως της ζωής».(Ιωα 8,12)

Στους μαθητές του, σ’εμάς, με το βάπτισμα μας χαρίζει την δυνατότητα να γίνουμε “παιδιά του φωτός” . “Αυτός ήτανε η ζωή, και ήταν η ζωή αυτή το φως για τους ανθρώπους. Το φως αυτό έλαμψε μέσα στου κόσμου το σκοτάδι, μα το σκοτάδι δεν το δέχτηκε.  Ο Λόγος ήταν το αληθινό το φως, που καθώς έρχεται στον κόσμο φωτίζει κάθε άνθρωπο.   Μέσα στον κόσμο ήταν, κι ο κόσμος δι’ αυτού δημιουργήθηκε, μα δεν τον αναγνώρισε ο κόσμος.  Ήρθε στον τόπο το δικό του, και οι δικοί του δεν τον δέχτηκαν.    Σ’ όσους όμως τον δέχτηκαν και πίστεψαν σ’ αυτόν, έδωσε το δικαίωμα να γίνουν παιδιά του Θεού.” (Ιωα ,1,4-12)”

3η Κυριακη της Τεσσαρακοστης. Μια ιστορία νερού αληθείας και και ζωής.

 Κυριακή 22 Μαρτίου 2020 Α΄ Κύκλος

Ανάγνωσμα από το κατά Ιωάννη Άγιο Ευαγγέλιο (Ιωά,4,5-15. 19β-26.39α.40-42)

Εκείνος τον καιρό ο Ιησούς έφθασε, στην πόλη της Σαμάρειας που λέγεται Συχάρ, κοντά στο χωράφι που είχε δώσει ο Ιακώβ στον Ιωσήφ το γιο του. Εκεί βρισκόταν η πηγή του Ιακώβ. Ο Ιησούς, λοιπόν, κουρασμένος απ'την οδοιπορία καθώς ήταν, κάθησε στη πηγή. Ήταν περίπου μεσημέρι. Φθάνει μια γυναίκα απ'τη Σαμάρεια να αντλήσει νερό. Κι ο Ιησούς της λέει: "Δώσε μου να πιω". Οι μαθητές του είχαν πάει στην πόλη για να αγοράσουν τρόφιμα. Του λέει τότε η γυναίκα η Σαμαρείτισσα: "Πώς εσύ που είσαι Ιουδαίος ζητάς από μένα να πιείς, που είμαι γυναίκα Σαμαρίτισσα;" Διότι οι Ιουδαίοι δε συναναστρέφονται τους Σαμαρείτες. Αποκρίθηκε ο Ιησούς και της είπε: "Αν γνώριζες τη δωρεά του Θεού και ποιός είναι αυτός που σου λέει `δώσε μου να πιω', εσύ θα του ζητούσες και θα σου έδινε ζωντανό νερό". Του λέει τότε η γυναίκα: "Κύριε, ούτε δοχείο έχεις και το πηγάδι είναι βαθύ. Από που λοιπόν έχει το ζωντανό νερό; Μήπως εσύ είσαι πιο μεγάλος απ' τον πατέρα μας τον Ιακώβ, που μας έδωσε το πηγάδι κι ο ίδιος ήπιε απ'αυτό και οι γιοί του και τα ζώα του;" Απάντησε ο Ιησούς και της είπε: "Καθένας που πίνει απ'αυτό το νερό, πάλι θα διψάσει. Αλλά όποιος πιει απ' το νερό που εγώ θα του δώσω, δε θα διψάσει ποτέ. Αλλά το νερό που εγώ θα του δώσω θα γίνει σ' αυτόν πηγή νερού που θα αναβλύζει για αιώνια ζωή". Του λέει τότε η γυναίκα: "Κύριε, δώσε μου αυτό το νερό, ώστε να μη διψώ ούτε να έρχομαι μέχρις εδώ να αντλώ". Της λέει ο Ιησούς: "Πήγαινε, φώναξε τον άνδρα σου κι έλα εδώ". Απάντησε η γυναίκα και του είπε: "Δεν έχω άνδρα". Της λέει ο Ιησούς: "Σωστά είπες `δεν έχω άνδρα'. Διότι πέντε άνδρες είχες και τώρα αυτόν που έχεις δεν είναι άνδρας σου. Σ'αυτό είπες την αλήθεια". 19Του λέει η γυναίκα: "Κύριε, βλέπω ότι είσαι προφήτης. Οι πατέρες μας λάτρεψαν το Θεό σ'αυτό το βουνό. Κι εσείς λέτε ότι στα Ιεροσόλυμα είναι ο τόπος όπου πρέπει να λατρεύεται". Της λέει ο Ιησούς: "Πίστεψέ με, γυναίκα, ότι έρχεται ώρα που ούτε σ'αυτό το βουνό ούτε στα Ιεροσόλυμα θα λατρέψετε τον Πατέρα. Εσείς λατρεύετε εκείνο που δε γνωρίζετε. Εμείς λατρεύουμε εκείνο που γνωρίσουμε, διότι η σωτηρία έρχεται απ'τους Ιουδαίους. Αλλά έρχεται ώρα, και μάλιστα είναι τώρα, όταν αυτοί που αληθινά λατρεύουν, θα λατρεύσουν τον Πατέρα με Πνεύμα και αλήθεια. Διότι κι ο Πατέρας τέτοιοι ζητεί να είναι αυτοί που τον λατρεύουν. Ο Θεός είναι πνεύμα, οπότε αυτοί που τον λατρεύουν πρέπει να τον λατρεύουν με Πνεύμα και αλήθεια". Του λέει η γυναίκα: "Γνωρίζω ότι έρχεται ο Μεσσίας, ο λεγόμενος Χριστός. Όταν εκείνος έλθει, θα μας τα αναγγείλει όλα". Της λέει ο Ιησούς: "Εγώ είμαι, αυτός που σου μιλεί".

Πολλοί Σαμαρείτες απ'εκείνη την πόλη πίστεψαν στον Ιησού εξαιτίας του λόγου της γυναίκας που έδωσε μαρτυρία λέγοντας: `Μου είπε όλα όσα έχω κάμει!'. Όταν, λοιπόν, πήγαν στον Ιησού οι Σαμαρείτες, του ζήτησαν να μείνει μαζί τους. Κι έμεινε εκεί δυο μέρες. Και πολλοί περισσότεροι πίστεψαν από τα λόγια του, κι έλεγαν στη γυναίκα: "Δεν πιστεύουμε πια για όσα είπες, διότι εμείς οι ίδιοι ακούσαμε και γνωρίσαμε ότι αυτός αληθινά είναι ο σωτήρας του κόσμου".

Λόγος του Κυρίου

Ο Ιησούς και μια γυναίκα, μια Σαμαρείτισσα, συναντώνται πρόσωπο με πρόσωπο. ΄Ενας προστατευτικός τοίχος ενός πηγαδιού και το νερό. Δεν χρειάζονται τίποτα περισσότερο δύο πρόσωπα που έσπασαν τα δεσμά των όποιων προκαταλήψεων και εμμονών που δημιουργούν στεγανά μεταξύ ανθρώπων και που εμποδίζουν κάθε επικοινωνία, επιθυμούν να επικοινωνήσουν, και το κάνουν. Με τη συζήτηση τους δείχνουν και οι δυο διατεθειμένοι να αναζητήσουν το “καλό”.

2η Κυριακή της Τεσσαρακοστής - Η ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΝΕΙ.

Α΄ Κύκλος Κυριακή  15η Μαρτίου 2020

Τούτη την Κυριακή θα μελετήσουμε  την Μεταμόρφωση του Ιησού. Στο βουνό της Μεταμορφώσεως, έχουμε την απάντηση του Θεού στον αγώνα που άρχισε ο  Ιησούς ενάντια στο πειρασμό στην αρχή της δημόσιας δράση και συνέχισε  σε όλη του τη ζωή.

Ανάγνωσμα απο το κατα Ματθαίο άγιο Ευαγγελιο (Μτ. 17, 1-9)



Και μετά από έξι μέρες, ο Ιησούς παίρνει μαζί του τον Πέτρο και τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη τον αδελφό του και τους ανεβάζει μόνους σ'έναψηλό βουνό. 2Και μεταμορφώθηκε μπροστά τους και το πρόσωπό του έλαμψε σαν τον ήλιο, ενώ τα φορέματά του έγιναν λευκά σαν το φως. 3Και ιδού, τους εμφανίσθηκαν ο Μωυσής και ο Ηλίας που συνομιλούσαν μαζί του. 4Κι ο Πέτρος είπε στον Ιησού: "Κύριε, είναι ωραίο να μείνουμε εδώ. Αν θέλεις, θα κάμω εδώ τρεις σκηνές: μια για σένα, μια για το Μωυσή και μια για τον Ηλία". 5Κι ενώ ακόμα αυτός μιλούσε, μια φωτεινή νεφέλη τους σκέπασε. Και ιδού, μια φωνή ακούσθηκε απ'τη νεφέλη που έλεγε: "Αυτός είναι ο αγαπητός μου Υιός. Σ'αυτόν έθεσα την ευαρέσκειά μου.  Αυτόν να ακούτε!". 6'Οταν οι μαθητές το άκουσαν έπεσαν με το πρόσωπο στη γη και φοβήθηκαν πολύ. 7Κι ο Ιησούς πλησίασε και αγγίζοντάς τους, είπε: "Σηκωθείτε και μη φοβάσθε!". 8Και σηκώνοντας τα μάτια τους δεν είδαν κανένα, παρά αυτόν, τον Ιησού, μόνο.9Κι ενώ κατέβαιναν απ'το βουνό, τους έδωσε εντολή ο Ιησούς, λέγοντας: "Σε κανένα να μην διηγηθείτε το όραμα, εωσότου ο Υιός του ανθρώπου αναστηθεί απ'τους νεκρούς". 

Λόγος του Κυρίου

Ας θυμηθούμε πρώτα την ευαγγελική περικοπή της περασμένης Κυριακής. Το αντικείμενο  των δοκιμασιών του Ιησού  είναι ο πειρασμός που είναι διάχυτος  ανθρώπινη  ιστορία, θρησκευτική και πολιτική.  Ο άνθρωπός εκτιμά ότι τόσο μια ζωή πετυχημένη και ολοκληρωμένη, όσο μπορεί να  συσσωρεύσει περισσότερα αγαθά και πλούτου, για να αποκτήσει έτσι όλο περισσότερη  δύναμη και  εξουσία, όχι μόνο αγνοώντας  το Θεό και τον πλησίον, αλλά βάζοντας τις περισσότερες φόρες και το θρησκευτικό συναίσθημα στην υπηρεσία αυτή της επιθυμίας του.
Η απάντηση του Ιησού στον πειρασμο  ήταν , όχι μόνο δεν θα ζήσω μόνο για το ψωμί, δεν θα θυσιάσω τα πάντα στο κυνήγι εξουσία και της δύναμής αλλά με σεβασμό στον Θεό και τον πλησίον  διότι δεν ήλθα να με υπηρετήσουν άλλα να υπηρετήσω.
Η απάντηση του Θεού Πατέρα στον Ιησού και συγκεκριμένα  σε μια ζωή, όπως εκείνη του Ιησού,  που σκοπός της έχει την  ανιδιοτελή αγάπη και την υπηρεσία των άλλων, ήταν η πρόγευση της Αναστάσεως με την εμπειρία της Μεταμορφώσεως
Η μεταμόρφωση λοιπόν είναι μόνο η αποκάλυψη της βαθιάς ταυτότητας του Ιησού και της Θεάρεστης  της πορείας του.  Ταυτόχρονα, όμως Είναι μια αποκάλυψη της ταυτότητας του μαθητή. Δίνει και το νόημα του θάνατο στον οποίο οδηγήθηκε ο Ιησούς  διότι θέλησε να μείνει πιστός μέχρι τέλος σε κείνους που αγαπούσε, γι’ αυτό ο θάνατος του είναι, η  πόρτα για μια ολοκληρωτική μεταμόρφωση της ζωής της γήινη κατάσταση του που κατά την διάρκεια της  επίγειας ζωή του με τους μαθητές του δεν είχε την δυνατότητα να δώσει.

1η Κυριακή της Τεσσαρακοστής: Στους πειρασμούς μπορώ να αντισταθώ

-

Κυριακή  8η Μαρτίου 2020

Οι πειρασμοί του Ιησού είναι οι ‘πειρασμοί’ που βιώνει ο κάθε άνθρωπος σε σχέση με τον Θεό και τους συνανθρώπους του, δηλαδή  να θέλει θέσει και τους δύο στην υπηρεσία του.

Ανάγνωσμα από το κατά Ματθαίο άγιο Ευαγγέλιο  (4,1-11)

Εκείνο τον καιρό ο Ιησούς οδηγήθηκε από το Πνεύμα στην έρημο, για να πειραχθεί από το διάβολο. Και αφού νήστεψε για σαράντα μέρες και για σαράντα νύχτες, ύστερα πείνασε. Και πλησιάζοντας ο πειρασμός του είπε: "Αν είσαι Υιός του Θεού, πες να γίνουν ψωμιά αυτές οι πέτρες". Αλλά εκείνος απαντώντας είπε: "Λέει η Γραφή:Δεν θα ζήσει ο άνθρωπος με μόνο το ψωμί αλλά με κάθε λόγο που βγαίνει από το στόμα του Θεού".Τότε ο διάβολος τον πήρε μαζί του στην αγία πόλη και τον έστησε στην κορυφή του ναού 6και του λέει: "Αν είσαι Υιός του Θεού, ρίξε τον εαυτό σου κάτω. Λέει, πράγματι, η Γραφή: Για σένα θα διατάξει τους αγγέλους του, και στα χέρια θα σε σηκώσουν, μη τυχόν και σκοντάψεις το πόδι σου σε πέτρα. Ο Ιησούς του λέει: "Η Γραφή, πάλι, λέει: Δεν θα πειράξεις τον Κύριο το Θεό σου". Πάλι ο διάβολος τον πήρε μαζί του σε ένα πολύ ψηλό βουνό και του δείχνει όλα τα βασίλεια του κόσμου και τη δόξα τους και του λέει: "'Ολα αυτά θα σου δώσω, εάν, πέφτοντας στη γη, με προσκυνήσεις". Τότε ο Ιησούς του λέει: "Φύγε, σατανά! Γιατί λέει η Γραφή:  Θα προσκυνήσεις τον Κύριο το Θεό σου και αυτόν μόνο θα λατρεύσεις".Τότε ο διάβολος τον άφησε και ιδού, προσήλθαν άγγελοι και τον υπηρετούσαν.

Λόγος του Κυρίου

Ο πρώτος πειρασμός ως αντικείμενο έχει το ψωμί, τη βιοτική μέριμνα. «Αν είσαι Υιός του Θεού, πες να γίνουν ψωμιά αυτές οι πέτρες». Δηλαδή  «αν ο Θεός με αγαπά ας  κάνει να έχω ανεμπόδιστα, εύκολα και άφθονα τα αγαθά».  Κατ΄ ακολουθία η προσευχή μας επικεντρώνεται στο να έχω Η απάντηση του Ιησού: η βιοτική μέριμνα   έχει μια  αδιαμφισβήτητη αξία,  όμως  της δίνουμε τόση αξία ,αλλα δεν πρέπει να δίνει το νόημα στη ζωή μας και από αυτήν να εξαρτώνται  οι σχέσεις  πίστης μας  με το  Θεό και τους συνανθρώπους. Και ακόμη χειρότερο το κυνήγι της συσσώρευσης αγαθών που σίγουρα οδηγεί στην απληστία  που το μόνο που κάνει να μας κάνει σκλάβους της. Ο μαθητής του  Χριστού προσεύχεται όταν  λέει: “τον άρτον ημών τον επιούσιον” όταν   ζητά  το αναγκαίο ψωμί για το σήμερα, και μάλιστα στον πληθυντικό : και για τους άλλους. Θέτει δηλαδή την εμπιστοσύνη του και την ελπίδα του για το μέλλον του στη ζωτική του σχέση με τον Θεό, με τον Θεό Πατέρα, την πηγή της ζωής. Και ο ορίζοντας της ζωής του είναι το εμείς και όχι μόνο το εγώ. Το καλό και το ωραίο είναι πράγματι καλό και ωραίο  εφόσον είναι κοινό και όχι ατομικό 

Ο Δεύτερος, Η εμπιστοσύνη σε ένα Θεό που εντυπωσιάζει,με θαυματουργικές επεμβάσεις «Αν είσαι Υιός του Θεού, ρίξε τον εαυτό σου κάτω. ...αγγέλους του και στα χέρια θα σε σηκώσουν».  Δηλαδή   Τον Θεό τον αγαπάμε,  δεν τον εκμεταλλευόμαστε. Την αγάπη μας στο Θεό δεν τη δίνουμε με ανταλλάγματα. Ό, τι μας δίνει  και  ό, τι  μας προσφέρει, το δεχόμαστε όχι μόνο για προσωπική εκμετάλλευση αλλά για το κοινό καλό.  Κατ ακολουθία τον  πλησίον μας που είναι πλάσματα  του Θεού τα αγαπάμε, δεν τα εκμεταλλευόμαστε ως αντικείμενο πάνω στο οποίο ασκούμε τη δύναμη μας.  

Τρίτος πειρασμός Ο αιώνιος πειρασμός  του ανθρώπου η νομή της εξουσίας προς ίδιον όφελος:«Όλα αυτά θα σου δώσω, εάν, πέφτοντας στη γη, με προσκυνήσεις». Δηλαδή   μην αφήσεις κάνενα ούτε το Θεό ούτε άνθρωπο να σε εξουσιάζει, αν θες να γίνεις κάποιος φρόντισε εσύ να συγκεντρώσεις  όσο περισσότερη εξουσία μπορείς. Η ζωή δεν κερδίζεται με το σταυρό στο χέρι. Με τη δύναμη  και  την επιβολή της εξουσίας θα λύνεις τα προβλήματα σου, η αγάπη δεν θα χρειάζεται δεν  έχει θέση.  Ακολούθησε τη λογική της και όλα θα σου είναι δυνατά.