Ιησούς: Η αγάπη και η ευσπλαχνία του Θεού 4η Κυριακή της Τεσσαρακοστής Ιωα. 3,14-21

 

Κυριακή 14 Απριλίου 2024 -

Ανάγνωσμα από το κατά Ιωάννη  ΄Αγιο  Ευαγγέλιο  3,14-21

Είπε τότε ο Ιησούς στο Νικόδημο  όπως ο Μωυσής ύψωσε το φίδι στην έρημο, έτσι πρέπει να υψωθεί και ο Υιός του ανθρώπου, ώστε ο καθένας που πιστεύει, σ' αυτόν να έχει την αιώνια ζωή".

Διότι έτσι αγάπησε ο Θεός τον κόσμο, ώστε έδωσε το μονογενή του Υιό, για να μη χαθεί κανείς που να πιστεύει σ' αυτόν, αλλά να έχει την αιώνια ζωή. Επειδή ο Θεός δέν έστειλε τον Υιό στον κόσμο για να κρίνει τον κόσμο, αλλά για να σωθεί ο κόσμος μ' αυτόν. Όποιος πιστεύει σ'αυτόν δεν κρίνεται. Αλλά όποιος δεν πιστεύει έχει κιόλας κριθεί, διότι δεν έχει πιστέψει στο όνομα του μονογενή Υιού του Θεού. Αυτή είναι η κρίση: το φως ήλθε στον κόσμο και οι άνθρωποι αγάπησαν περισσότερο το σκοτάδι παρά το φως. Πράγματι, τα έργα τους ήταν πονηρά. Διότι όποιος κάνει το κακό, μισεί το φως και δεν έρχεται στο φως για να μην ελεγχθούν τα έργα του. Αλλά εκείνος που πράττει την αλήθεια πηγαίνει προς το φως, για να φανερωθούν τα έργα του ότι έχουν γίνει σύμφωνα με το Θεό.

Λόγος του Κυρίου
_________

Ο Νικόδημος πηγαίνει να επισκεφτεί τον Ιησού τη νύχτα, γιατί; γιατί δεν ήθελε να τον μαζί του... μάλλον γιατί δεν μπορούσε να περιμένει άλλο... έπρεπε να συναντήσει τον Ιησού... να του μιλήσει... να καταλάβει να μάθει ποιος είναι με ποιον έχει να κάνει ...
Και, μάλιστα, η συνάντηση αποκαλύπτει την ουσία του μυστηρίου του Χριστού: και ο Ιησούς δεν του κρύφτηκε του μίλησε καθαρά σύμφωνα με ένα παράδειγμα από την Π.Δ. Μάλιστα είναι πρώτη και τελευταία φορά που μιλά για την αιώνια Ζωή την οποία δεν την τοποθετεί για μετά το τέλος δεν είναι κάτι που δίδεται στο μέλλον, αλλά πάντα για όσα δίδονται στο παρόν. Για τον Ιησού, η αιώνια ζωή δεν είναι μια κατάσταση που αποκτάται μετά το θάνατο, αλλά μια ποιότητα ζωής ήδη σε αυτή την ύπαρξη που θα επισφραγιστεί από το θάνατο.

Παρουσιάζεται ως εκείνος που από αγάπη θα δώσει την ζωή του πάνω στο Σταυρό όχι ότι θα πέθανε στο σταυρό... αλλά θα “δέσει τη ζωή του” πάνω από το σταυρό... και η διαφορά είναι αβυσσαλέα.
Ναι, γιατί ένα είναι να πεθάνεις... άλλο να δίνεις ζωή... και ο Ιησούς έδωσε ζωή... δεν πέθανε «απλά», αλλά έδωσε τη ζωή του. Ο σταυρός... δεν θα είναι ένα τέλος... αλλά μια αρχή... ο σταυρός μας επέτρεψε να ξεκινήσουμε την αληθινή ζωή.

Ο ναός, «οίκος» της αγάπης του Θεού 3η Κυριακή της Τεσσαρακοστή(ς (Ιωα2, 13-25)

 

Κυριακή  7 Απριλίου 2024 -

Ανάγνωσμα από το κατά Ιωάννη  Άγιο Ευαγγέλιο (2, 13-25)

Πλησίαζε το Πάσχα των Ιουδαίων κι ο Ιησούς ανέβηκε στα Ιεροσόλυμα. Και βρήκε στο ναό τους εμπόρους που πουλούσαν βόδια και πρόβατα και περιστέρια, βρήκε και τους χρηματιστές να κάθονται. Αφού έκαμε ένα μαστίγιο από σχοινιά, τους έβγαλε όλους απ'το ναό και τα πρόβατα και τα βόδια και πέταξε χάμω τα χρήματα, ανέτρεψε τα τραπέζια, και σ'αυτούς που πουλούσαν τα περιστέρια είπε: "Σηκώστε τα όλα αυτά απ'εδώ! Μην κάνετε μαγαζί τον οίκο του Πατέρα μου". Θυμήθηκαν οι μαθητές του ότι λένε οι Γραφές: "Ο ζήλος για τον οίκο σου, με κατέφαγε". Του αποκρίθηκαν τότε οι Ιουδαίοι και του είπαν: "Ποιο σημείο μας δείχνεις για να κάνεις όλα αυτά;" Απάντησε ο Ιησούς και τους είπε: "Γκρεμίστε αυτό το ναό και σε τρεις μέρες θα τον ξαναστήσω". Τους είπαν τότε οι Ιουδαίοι: "Σε σαράντα έξι χρόνια κτίσθηκε αυτός ο ναός κι εσύ θα τον ξαναστήσεις μέσα σε τρεις μέρες;" Εκείνος, όμως, μιλούσε για το ναό του σώματός του. Όταν, λοιπόν, αναστήθηκε απ'τους νεκρούς, θυμήθηκαν οι μαθητές του ότι το είχε πει αυτό και πίστεψαν στη Γραφή και στο λόγο που είπε ο Ιησούς.Τότε που βρισκόταν ο Ιησούς στα Ιεροσόλυμα για το Πάσχα, κατά τη γιορτή, πολλοί πίστεψαν στο όνομά του βλέποντας τα σημεία που έκανε. Αλλά ο ίδιος ο Ιησούς δεν εμπιστευόταν τον εαυτό του σ'αυτούς, επειδή εκείνος τους γνώριζε όλους καλά και διότι δεν είχε ανάγκη από κανένα να του δώσει μαρτυρία για έναν άνθρωπο. Αυτός, πράγματι, γνώριζε καλά τι υπήρχε μέσα σε κάθε άνθρωπο.

Λόγος του Κυρίου

Ακόμη, σήμερα, πολλοί νομίζουν ότι κάτι πρέπει να κάνουν για τον Θεό : Προσευχή... φιλανθρωπία... καλή συμπεριφορά... συγχώρεση... ΄Ετσι γίνεται κάποιος καλός, διότι «έτσι το θέλει ο Θεός», επειδή αλλιώς «στα μάτια του Θεού δεν είμαστε καλοί Χριστιανοί…», γιατί «έτσι μας αγαπά ο Θεός…». Δηλαδή έχουμε διαμορφώσει μια ιδέα ενός Θεού σαν ο Θεός να είναι σαν και μας, και έχουμε αποκτήσει τη νοοτροπία ώστε να βλέπουμε τον Θεό ως έναν στον οποίο πρέπει να δείξουμε την καλοσύνη μας για να είναι καλός μαζί μας , ή ότι για να μας κάνει κάτι πρέπει να τον καλοπιάσουμε προκειμένου να κλείσει τα μάτια του στις κουτσουκέλες μας!!! Αυτήν τη λογική υπηρετούσαν και εκείνοι που ο Ιησούς πέταξε έξω από τον περίβολο του Ναού.